Αίθουσα ΤΕΕ (Νίκης 4, 1ος όροφος)
8 Μάρτη 2020 – Παγκόσµια Φεµινιστική Απεργία
Απεργία στο σπίτι, απεργία στη δουλειά!
Η Συνέλευση 8 Μάρτη γεννήθηκε το 2019 µε στόχο να µεταφερθεί η εµπειρία της φεµινιστικής απεργίας στην Ελλάδα, που αντλεί έµπνευση από την ιστορία των φεµινιστικών αγώνων της χώρας και δηµιουργεί νέες ριζοσπαστικές πρακτικές, καινούργιες ιδέες που γεννιούνται στους χώρους όπου δηµιουργείται και αναπαράγεται η καταπίεση.
Στους ίδιους αυτούς χώρους γεννιέται και η αντίσταση.
Είµαστε γυναίκες, φεµινίστριες, µετανάστριες, προσφύγισσες, εργαζόµενες, µαθήτριες, φοιτήτριες, που δεν αποδεχόµαστε την εκµετάλλευση και την καταπίεση στη βάση του φύλου, της τάξης, της καταγωγής, του σεξουαλικού προσανατολισµού και της ταυτότητας. Με συντροφικότητα και γυναικεία αλληλεγγύη προσπαθούµε να διευρύνουµε τη συνέλευσή µας προκειµένου κάθε γυναίκα που συµµετέχει σε αυτή να βρει ένα σπίτι, έναν χώρο αγώνα και αλληλεγγύης.
Ποια είναι η κατάσταση που θέλουµε να αλλάξουµε;
Η άγρια επίθεση του νεοφιλελευθερισµού, που καταργεί κατακτήσεις χρόνων των εργαζοµένων και των γυναικών, κάνει εκατοµµύρια καθηµερινές γυναίκες να ανταποκρίνονται στο κάλεσµα φεµινιστικών και άλλων συλλογικοτήτων για την οργάνωση γυναικείων κινητοποιήσεων και απεργιών: Επειδή γνωρίζουµε από πρώτο χέρι τι σηµαίνει η πολλαπλή εκµετάλλευση που δεχόµαστε· γνωρίζουµε ότι, για να εργαστούν οι άνθρωποι, χρειάζονται τροφή, πλύσιµο, σιδέρωµα, καθαρό περιβάλλον, ψυχολογική υποστήριξη· γνωρίζουµε την απλήρωτη και αόρατη εργασία µέσα στο σπίτι που καλύπτει αυτές τις ανάγκες. Η κοινωνία θεωρεί υπεύθυνες τις γυναίκες, είτε εργάζονται εκτός σπιτιού είτε όχι. Οι κοινωνικές υπηρεσίες που ανακούφιζαν τις γυναίκες, αναλαµβάνοντας ένα µέρος αυτής της φροντίδας, σήµερα καταρρέουν και οδηγούν στη λεγόµενη κρίση φροντίδας: γιαγιάδες και µετανάστριες οικιακές βοηθοί είναι αυτές που σηκώνουν αυτό το βάρος πια, µεγαλώνοντας τα παιδιά για να εργάζονται οι γονείς. Αυτή η διπλή εκµετάλλευση µας καθιστά πρωταθλήτριες στη φτώχεια, µε τα ποσοστά της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας να παραµένουν σχεδόν διπλάσια για τις γυναίκες, τη στιγµή που η έµφυλη βία και η σεξουαλική παρενόχληση στους εργασιακούς χώρους συνθέτουν έναν κόσµο τοξικό για όλες µας.
Απολύσεις εργαζόµενων εγκύων, εργαζόµενες που δουλεύουν για ψίχουλα, προσφύγισσες που ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες στους προσφυγικούς καταυλισµούς ή εκδιώκονται µαζί µε τα παιδιά τους από χώρους φιλοξενίας, γυναικοκτονίες και βιασµοί είναι η καθηµερινότητα για πολλές γυναίκες σήµερα.
Στόχος µας είναι να συνοµιλήσουµε µε τους πιο άγριους χώρους δουλειάς, όπου η ελαστική εργασία, ο σεξισµός, η έκθεση σε κινδύνους συνδυάζονται µε τους εξαιρετικά χαµηλούς µισθούς ή και την απληρωσιά, τα ανύπαρκτα εργατικά δικαιώµατα και τη διαρκώς παρούσα ανασφάλεια. Ο ίδιος ο συνδικαλισµός των γυναικών παρουσιάζει µειωµένη συµµετοχή και σεξιστικές διακρίσεις.
Όµως, στόχος της Συνέλευσης 8 Μάρτη δεν είναι απλώς η καταγραφή των προβληµάτων και των διακρίσεων των γυναικών στους εργατικούς χώρους, που είναι λίγο πολύ γνωστά. Η βασική πρόθεση είναι να αναδειχτούν οι αγώνες των γυναικών, η ανάγκη συλλογικής κι οργανωµένης πάλης για τα γυναικεία αιτήµατα από τα συνδικάτα, η ενεργοποίηση των εργατικών/συνδικαλιστικών και ταξικών δυνάµεων. Στόχος είναι να προβληθούν µαχητικές προτάσεις αντιµετώπισης της γυναικείας εκµετάλλευσης και καταπίεσης στην παραγωγή, όπου εξασφαλίζεται η πολυπόθητη για το σύστηµα υπεραξία, αλλά και στο σπίτι, όπου η καταπίεση των γυναικών µε τη δωρεάν παροχή των υπηρεσιών τους είναι προϋπόθεση αναπαραγωγής του εργατικού δυναµικού αναγκαία για το σύστηµα.
Θέλουµε να θέσουµε τη ζωή στο επίκεντρο, ενάντια στην ανισότητα, την επισφάλεια, τα ηγεµονικά µοντέλα σεξουαλικότητας και τις έµφυλες διακρίσεις στην εργασία, ενάντια σε όλες τις καταπιέσεις. Αγωνιζόµαστε για ισότητα σε σπίτι και δουλειά, για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, ενάντια στη σεξιστική βία, την οµοφοβία, τον ρατσισµό, τον πόλεµο, τον ιµπεριαλισµό, τον καπιταλισµό και τις πατριαρχικές δοµές.
Η 8 Μάρτη δεν είναι απλώς «η µέρα της γυναίκας». Είναι η µέρα που αναφέρεται σε µεγάλους και καθοριστικούς, για το εργατικό και λαϊκό κίνηµα συνολικά, αγώνες των γυναικών.
Η φεµινιστική απεργία συνδέει τους τρόπους πάλης του εργατικού κινήµατος µε τις αντιστάσεις και διεκδικήσεις των γυναικών και είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο που τα τελευταία χρόνια µαζικοποιείται συνεχώς.
Η εκδήλωση-συζήτηση που διοργανώνουµε, στις 5.2, µε την πολύτιµη βοήθεια και του συλλόγου εργαζοµένων στο ΤΕΕ, περιλαµβάνει οµιλήτριες και παρεµβάσεις από πολλούς χώρους δουλειάς και θέτει το φιλόδοξο στόχο να συνενώσει τις φωνές µας, να προβάλει και να αγωνιστεί για τα αιτήµατά µας, να συνδεθεί µε την πάλη του εργατικού κινήµατος.
Οµιλήτριες:
• Λορέτα Μακόλεϊ (Οργάνωση Ενωµένων Γυναικών της Αφρικής – εργαζόµενη)
• Άννη Παπαδάκη (εργαζόµενη στον επισιτισµό)
• Ιωάννα Στεντούµη (δικηγόρος – Ειδίκευση στο Οικογενειακό Δίκαιο και σε θέµατα φύλου)
• Ελένη Χριστοπούλου (εργαζόµενη στην οδοκάθαρση στους δήµους)
