Ένας μικρός απολογισμός του εκπαιδευτικού κινήματος

Οι εκ­παι­δευ­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις του προη­γού­με­νου δια­στή­μα­τος, ως απά­ντη­ση στην αντιεκ­παι­δευ­τι­κή πο­λι­τι­κή της ΝΔ ήταν, μαζί με τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις στο χώρο της υγεί­ας αλλά και μια σειρά άλ­λους αγώ­νες, μια σαφής έν­δει­ξη ότι υπάρ­χουν δέ­σμες φωτός που σκί­ζουν το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο σκο­τά­δι.

Διαρ­ρη­γνύ­ο­ντας την κα­νο­νι­κό­τη­τα της εκ­παί­δευ­σης

Παρά την κυ­βερ­νη­τι­κή φρα­σε­ο­λο­γία περί επι­στρο­φής στην «κα­νο­νι­κό­τη­τα», η πο­λι­τι­κή της ΝΔ στο χώρο της εκ­παί­δευ­σης έρ­χε­ται να ανα­τρέ­ψει την εκ­παι­δευ­τι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που γνω­ρί­ζα­με τα τε­λευ­ταία πολλά χρό­νια. Οι νο­μο­θε­τι­κές της πρω­το­βου­λί­ες απο­τε­λούν αντι­δρα­στι­κές τομές οι οποί­ες σκοπό έχουν να ανα­τρέ­ψουν την ίδια την έν­νοια της δη­μό­σιας δω­ρε­άν παι­δεί­ας στην Ελ­λά­δα. Πα­τά­νε πάνω στη νο­μο­θε­σία Γα­βρό­γλου αλλά και ει­δι­κό­τε­ρα σε ότι αφορά την αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση, στην ανοχή τμή­μα­τος των εκ­παι­δευ­τι­κών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Το εκ­παι­δευ­τι­κό κί­νη­μα που ανα­πτύ­χθη­κε προ­σπά­θη­σε να αντι­με­τω­πί­σει μια σειρά νο­μο­θε­τή­μα­τα ξε­κι­νώ­ντας από την πρώτη ημέρα της κα­ρα­ντί­νας. Ας τα θυ­μη­θού­με:

Η τη­λεκ­παί­δευ­ση. Η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπά­θη­σε να ει­σά­γει την τη­λεκ­παί­δευ­ση σε κάθε βαθ­μί­δα της εκ­παί­δευ­σης, αξιο­ποιώ­ντας την κρίση του κο­ρο­νοϊ­ού και επι­χει­ρώ­ντας να μο­νι­μο­ποι­ή­σει ένα έκτα­κτο μέτρο. Η επι­τρο­πή για την ει­σα­γω­γή της εξ απο­στά­σε­ως δι­δα­σκα­λί­ας ως εκ­παι­δευ­τι­κή κα­νο­νι­κό­τη­τα είχε δη­μιουρ­γη­θεί επί κυ­βερ­νή­σε­ως ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και η κρίση του κο­ρο­νοϊ­ού απο­τέ­λε­σε την κα­τάλ­λη­λη ευ­και­ρία. Οι προ­θέ­σεις έγι­ναν φα­νε­ρές κατ’ αρχήν, γιατί παρά τον υπο­τί­θε­ται εθε­λο­ντι­κό χα­ρα­κτή­ρα της εξ απο­στά­σε­ως εκ­παί­δευ­σης, υπήρ­ξαν συ­στη­μα­τι­κές πιέ­σεις από διευ­θύν­σεις, διευ­θυ­ντές και άλλα στε­λέ­χη του υπουρ­γεί­ου για την εμπλο­κή όλων των εκ­παι­δευ­τι­κών στη δια­δι­κα­σία, πα­τώ­ντας πάνω  στο κα­θο­λι­κό εν­δια­φέ­ρον των εκ­παι­δευ­τι­κών για τους μα­θη­τές και τις μα­θή­τριές τους. Με ταυ­τό­χρο­νη προ­σπά­θεια για χρήση ει­δι­κά των πλατ­φορ­μών σύγ­χρο­νης εξ απο­στά­σε­ως δι­δα­σκα­λί­ας. Ο ρόλος των κα­λο­ταϊ­σμέ­νων με δη­μό­σιο χρήμα κα­να­λιών και δη­μο­σιο­γρά­φων δεν μπο­ρεί να υπο­τι­μη­θεί, ως μέ­θο­δος άσκη­σης πί­ε­σης στον κλάδο. Η έλ­λει­ψη όρων και προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για δυ­να­τό­τη­τα συμ­με­το­χής στην τη­λεκ­παί­δευ­ση από μα­θη­τές/τριες και εκ­παι­δευ­τι­κούς, λίγο απα­σχό­λη­σε το υπουρ­γείο και οι όποιες κι­νή­σεις του έγι­ναν μόνο με όρους δια­φη­μι­στι­κής προ­βο­λής ιδιω­τι­κών εται­ρειών. Οι όποιες αντι­δρά­σεις ανα­πτύ­χθη­καν κυ­ρί­ως στα μέσα κοι­νω­νι­κής δι­κτύ­ω­σης, πα­ρό­λα αυτά εξα­σφά­λι­σαν την επι­βο­λή του εθε­λο­ντι­κού χα­ρα­κτή­ρα της δια­δι­κα­σί­ας.

Οι κά­με­ρες στις τά­ξεις. Η πρώτη προ­σπά­θεια για εφαρ­μο­γή της εξ απο­στά­σε­ως δι­δα­σκα­λί­ας με ανοι­χτά σχο­λεία ήταν η ταυ­τό­χρο­νη ανα­με­τά­δο­ση μέσω της πλατ­φόρ­μας της Cisco του δια ζώσης μα­θή­μα­τος. Ήταν ο τρό­πος που επέ­λε­ξε το υπουρ­γείο ώστε να ανοί­ξει τις σχο­λι­κές μο­νά­δες, χωρίς προ­σλή­ψεις εκ­παι­δευ­τι­κών και χωρίς μεί­ω­ση του αριθ­μού παι­διών ανά τμήμα. Εδώ πε­ρί­τρα­να απο­δεί­χτη­κε ότι η τη­λεκ­παί­δευ­ση ήρθε για να εξα­σφα­λί­ζει ότι ακόμα και σε συν­θή­κες κρί­σης δε πρό­κει­ται να δο­θούν χρή­μα­τα για την παι­δεία ενώ ανοί­γει διά­πλα­τα το δρόμο για φτη­νές ιδιω­τι­κές επεν­δύ­σεις. Δεν είναι τυ­χαίο ότι στα πε­ρισ­σό­τε­ρα ιδιω­τι­κά σχο­λεία η κά­με­ρα στην τάξη εφαρ­μό­στη­κε χωρίς μά­λι­στα τη συ­ναί­νε­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών. Το εκ­παι­δευ­τι­κό κί­νη­μα κα­τόρ­θω­σε με τη δράση του να επι­βάλ­λει τον εθε­λο­ντι­κό χα­ρα­κτή­ρα της δια­δι­κα­σί­ας στο δη­μό­σιο σχο­λείο, η οποία δεν εφαρ­μό­στη­κε τε­λι­κά σχε­δόν που­θε­νά. Το «άνοιγ­μα των σχο­λι­κών μο­νά­δων» απο­δεί­χτη­κε απο­λύ­τως προ­βλη­μα­τι­κό μια που πάρα πολ­λοί γο­νείς, μη εμπι­στευό­με­νοι το υπουρ­γείο και τα μέτρα που πήρε, επέ­λε­ξαν να κρα­τή­σουν τα παι­διά εκτός σχο­λι­κών τά­ξε­ων.  Πά­ντως είτε με αυτή τη μορφή, είτε με κά­ποια άλλη, η τη­λεκ­παί­δευ­ση ήρθε για να απο­τε­λέ­σει ερ­γα­λείο της κυ­βέρ­νη­σης, τόσο για μη αύ­ξη­ση του κό­στους της δη­μό­σιας εκ­παί­δευ­σης, ακόμα και σε συν­θή­κες υγειο­νο­μι­κής κρί­σης, όσο και συ­νο­λι­κό­τε­ρα για μεί­ω­ση της χρη­μα­το­δό­τη­σής της από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό. Την επι­μο­νή της κυ­βέρ­νη­σης την δεί­χνει και η συ­νέ­ντευ­ξη του Πε­ρι­φε­ρεια­κού Διευ­θυ­ντή Πρω­το­βάθ­μιας και Δευ­τε­ρο­βάθ­μιας Εκ­παί­δευ­σης Κε­ντρι­κής Μα­κε­δο­νί­ας Αλέ­ξαν­δρου Κό­πτση. Εκεί, για το ζή­τη­μα των κα­με­ρών, το­πο­θε­τεί­ται ανε­πι­φύ­λα­κτα υπερ.

Το νο­μο­σχέ­διο για την παι­δεία. Το νο­μο­σχέ­διο «Ανα­βάθ­μι­ση του σχο­λεί­ου και άλλες δια­τά­ξεις» κα­τα­τέ­θη­κε για δια­βού­λευ­ση εν μέσω παν­δη­μί­ας. Άλλη μια από­δει­ξη ότι η κυ­βέρ­νη­ση θέ­λη­σε να κάνει την κρίση ευ­και­ρία!  Αυτή η νο­μο­θε­τι­κή πρω­το­βου­λία είχε κέ­ντρο πέρα από την μεί­ω­ση του αριθ­μού των εκ­παι­δευ­τι­κών και τη μεί­ω­ση των δα­πα­νών για την παι­δεία, την δη­μιουρ­γία ενός σχο­λεί­ου εξε­τα­στι­κού κέ­ντρου για λί­γους και εκλε­κτούς. Ακόμα την κα­τη­γο­ριο­ποί­η­ση των σχο­λεί­ων, την δη­μιουρ­γία συν­θη­κών ενί­σχυ­σης της ιδιω­τι­κής εκ­παί­δευ­σης και τον έλεγ­χο της εκ­παι­δευ­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας. Παρά την άμ­βλυν­ση της διά­τα­ξης για τον αριθ­μό μα­θη­τών στην πρω­το­βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση και την απά­λει­ψη του άρ­θρου για το ηλι­κια­κό όριο στα ΕΠΑΛ, το νο­μο­σχέ­διο, αν εφαρ­μο­στεί, θα ση­μά­νει την εγκα­τά­λει­ψη του σχο­λεί­ου από δε­κά­δες χι­λιά­δες μα­θη­τές και το ίδιο το απο­λυ­τή­ριο λυ­κεί­ου θα απο­κτιέ­ται από ένα τμήμα μόνο του ενερ­γού μα­θη­τι­κού πλη­θυ­σμού. Οι αντι­δρά­σεις που ανα­πτύ­χθη­καν αφο­ρού­σαν και τις τρείς βαθ­μί­δες της εκ­παί­δευ­σης ενώ τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις πλαι­σί­ω­σαν και σύλ­λο­γοι γο­νέ­ων. Ο κλά­δος θα αντι­με­τω­πί­σει μια σο­βα­ρό­τα­τη πρό­κλη­ση με την εφαρ­μο­γή της «αυ­το­α­ξιο­λό­γη­σης της σχο­λι­κής μο­νά­δας» που πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται στο νο­μο­σχέ­διο και θα ξε­κι­νή­σει το Σε­πτέμ­βρη. Επι­πρό­σθε­τα το προ­ε­δρι­κό διά­ταγ­μα για την αξιο­λό­γη­ση των εκ­παι­δευ­τι­κών έχει ήδη ανα­κοι­νω­θεί.

Η έξωση της τέ­χνης και των κοι­νω­νι­κών επι­στη­μών από το Λύ­κειο. Η κα­τάρ­γη­ση των μα­θη­μά­των της καλ­λι­τε­χνι­κής παι­δεί­ας από το λύ­κειο και η μεί­ω­ση έως εξα­φα­νί­σε­ως των μα­θη­μά­των των κοι­νω­νι­κών επι­στη­μών, ήταν το επό­με­νο με­γά­λο χτύ­πη­μα της υπουρ­γού παι­δεί­ας. Η κα­τάρ­γη­ση ξύ­πνη­σε μνή­μες κα­λο­και­ριού 2013 όταν την κα­τάρ­γη­ση των ει­δι­κο­τή­των ακο­λού­θη­σαν οι δια­θε­σι­μό­τη­τες στην εκ­παί­δευ­ση 2500 εκ­παι­δευ­τι­κών των ΕΠΑΛ. Η κα­τάρ­γη­ση των πα­ρα­πά­νω αντι­κει­μέ­νων το κάνει πιο ασφυ­κτι­κό και ει­δι­κά η κα­τάρ­γη­ση των καλών τε­χνών στε­ρεί από τα παι­διά τις απα­ραί­τη­τες ανά­σες σε ένα εξε­τα­σιο­κε­ντρι­κό και εντα­τι­κο­ποι­η­μέ­νο σχο­λείο. Η κα­τάρ­γη­ση των κοι­νω­νι­κών επι­στη­μών εμπο­δί­ζει την συ­ζή­τη­ση πάνω στην κοι­νω­νία στην οποία ζουν, λει­τουρ­γούν και ανα­πτύσ­σο­νται οι μα­θη­τές και οι μα­θή­τριες. Το σχο­λείο φτω­χαί­νει και με­τα­τρέ­πε­ται σε ένα σχο­λείο δε­ξιο­τή­των και όχι συ­νο­λι­κής μόρ­φω­σης. Επι­πρό­σθε­τα, η από­λυ­ση χι­λιά­δων «ανα­πλη­ρω­τών» είναι ένα ακόμα βήμα στην κα­τεύ­θυν­ση που χα­ρά­ζει η ΝΔ προς το φτηνό σχο­λείο της αγο­ράς!

Το νέο νο­μο­σχέ­διο για την ιδιω­τι­κή εκ­παί­δευ­ση. Η νέα αυτή νο­μο­θε­τι­κή πρω­το­βου­λία της κυ­βέρ­νη­σης που βρί­σκε­ται σε δια­βού­λευ­ση, σύμ­φω­να με την ΟΙΕΛΕ, «απο­δο­μεί πλή­ρως τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις των ιδιω­τι­κών εκ­παι­δευ­τι­κών, όπως ρυθ­μί­ζο­νταν έως σή­με­ρα, ει­σά­γει δυ­σμε­νέ­στε­ρες ρυθ­μί­σεις ακόμα και από την κοινή ερ­γα­τι­κή νο­μο­θε­σία, νο­μι­μο­ποιώ­ντας τη μο­νο­με­ρή βλα­πτι­κή με­τα­βο­λή των όρων ερ­γα­σί­ας, ενώ κα­θι­στά ακραία ευ­έ­λι­κτη την οποια­δή­πο­τε σχέση ερ­γα­σί­ας εντός του σχο­λεί­ου, υπο­βαθ­μί­ζο­ντας το ρόλο και συ­να­κό­λου­θα, την ποιό­τη­τα των πα­ρε­χό­με­νων υπη­ρε­σιών του εκ­παι­δευ­τι­κού προ­σω­πι­κού». Η πλή­ρης ασυ­δο­σία των ερ­γο­δο­τών και η με­τα­τρο­πή των ιδιω­τι­κών εκ­παι­δευ­τι­κών σε ερ­γα­ζό­με­νους στο από­λυ­το έλεος του κάθε σχο­λάρ­χη μπο­ρεί να φαί­νε­ται ότι αφορά μόνο την ιδιω­τι­κή εκ­παί­δευ­ση αλλά είναι μια ει­κό­να του μέλ­λο­ντος που επι­φυ­λάσ­σει η κυ­βέρ­νη­ση και στους εκ­παι­δευ­τι­κούς του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου αν η πο­λι­τι­κή της ευο­δω­θεί. Δεν είναι άλ­λω­στε άγνω­στες οι σκέ­ψεις της κυ­βέρ­νη­σης για με­τα­φο­ρά στους δή­μους και του εκ­παι­δευ­τι­κού προ­σω­πι­κού πέρα από τα σχο­λι­κά συ­γκρο­τή­μα­τα και την υλι­κο­τε­χνι­κή τους υπο­δο­μή.

Το κί­νη­μα στην εκ­παί­δευ­ση

Ο κό­σμος της εκ­παί­δευ­σης δεν πε­ρί­με­νε το τέλος της κα­ρα­ντί­νας για να αντι­δρά­σει στην ομο­βρο­ντία των αντι­δρα­στι­κών κυ­βερ­νη­τι­κών νο­μο­θε­τη­μά­των. Ήδη από τα τέλη Απρί­λη και πριν την λήξη της κα­ρα­ντί­νας οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις έγι­ναν σχε­δόν βδο­μα­διά­τι­κες. Έτσι, πα­ρό­τι ελά­χι­στες στην πε­ρί­ο­δο προ κο­ρο­νοϊ­ού, απέ­κτη­σαν μετά την κα­ρα­ντί­να, δυ­να­μι­σμό, μα­ζι­κό­τη­τα, και την αλ­λη­λεγ­γύη με­γά­λου κομ­μα­τιού κό­σμου που άρ­χι­σε να εκ­φρά­ζε­ται μέσα από αυτές. Τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά που είχε το εκ­παι­δευ­τι­κό κί­νη­μα κα­θο­ρί­στη­καν εν μέρει από τον τρόπο με τον οποίο η κυ­βέρ­νη­ση ανέ­πτυ­ξε τις επι­θέ­σεις της. Ποια ήταν λοι­πόν τα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του κι­νή­μα­τος στην εκ­παί­δευ­ση και ποια πρώτα συ­μπε­ρά­σμα­τα θα μπο­ρού­σα­με να βγά­λου­με;

Η συ­στη­μα­τι­κό­τη­τα των δρά­σε­ων είναι το πρώτο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό το οποίο πρέ­πει να ανα­δεί­ξου­με. Υπήρ­ξε δι­ψή­φιος αριθ­μός κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων (πάνω από 20) που απλώ­θη­καν σε όλη την Ελ­λά­δα και συ­γκέ­ντρω­σαν δε­κά­δες χι­λιά­δες εκ­παι­δευ­τι­κούς, μα­θη­τές/τριες, φοι­τη­τές/τριες αλλά και γο­νείς. Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις πε­ρι­λάμ­βα­ναν συ­γκε­ντρώ­σεις, πο­ρεί­ες, πα­ρα­στά­σεις δια­μαρ­τυ­ρί­ας σε διευ­θύν­σεις και πε­ρι­φε­ρεια­κές διευ­θύν­σεις εκ­παί­δευ­σης, αλλά και δρώ­με­να καθώς και συμ­με­το­χή σε ευ­ρύ­τε­ρες κι­νη­το­ποι­ή­σεις όπως για πα­ρά­δειγ­μα το νο­μο­σχέ­διο για τον πε­ριο­ρι­σμό των δια­δη­λώ­σε­ων. Καμιά πρω­το­βου­λία της κυ­βέρ­νη­σης δεν έμει­νε ανα­πά­ντη­τη, ενώ πέρα από τις «δια ζώσης» κι­νη­το­ποι­ή­σεις αξιο­ποι­ή­θη­κε το δια­δί­κτυο με και­νο­τό­μους τρό­πους. Συ­γκέ­ντρω­ση υπο­γρα­φών, δια­δι­κτυα­κές εκ­δη­λώ­σεις, μα­ζέ­μα­τα πα­ρα­τά­ξε­ων, φό­ρουμ συ­ζη­τή­σε­ων, ηλε­κτρο­νι­κές κα­μπά­νιες που κα­τέ­βαι­ναν τε­λι­κά και στο δρόμο (όπως η Covid19: Κα­νέ­νας Μόνος / Καμία Μόνη).

Οι μα­ζι­κές γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις είναι ένα πολύ εν­δια­φέ­ρον στοι­χείο που συ­νέ­πε­σε με την κα­λύ­τε­ρη στιγ­μή του κι­νή­μα­τος, τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στις κά­με­ρες στις τά­ξεις. Έγινε φα­νε­ρό ότι όταν η κυ­βέρ­νη­ση πήγε να εφαρ­μό­σει την τη­λεκ­παί­δευ­ση ως ανα­με­τά­δο­ση του δια ζώσης μα­θή­μα­τος έπεσε στα βρά­χια. Όχι μόνο δεν τα κα­τά­φε­ρε, αλλά ο κλά­δος που έως τότε στο με­γα­λύ­τε­ρο τμήμα του είχε εφαρ­μό­σει την εξ απο­στά­σε­ως δι­δα­σκα­λία άρ­χι­σε να υπο­ψιά­ζε­ται ότι τα πράγ­μα­τα δεν είναι έτσι όπως φαί­νο­νται. Γι’ αυτό μα­ζι­κο­ποί­η­σε όσες συ­νε­λεύ­σεις έγι­ναν εκεί­νη την πε­ρί­ο­δο. Οι από­ψεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς για την τη­λεκ­παί­δευ­ση, που έως τότε ήταν μειο­ψη­φι­κές, άρ­χι­σαν να απο­κτούν με­γα­λύ­τε­ρα ακρο­α­τή­ρια. Γί­νε­ται επί­σης κα­τα­νοη­τό ότι όταν ο κλά­δος προ­κα­λεί­ται, συ­σπει­ρώ­νε­ται γύρω από τα σω­μα­τεία του. Μπο­ρού­με να συ­μπε­ρά­νου­με λοι­πόν, ότι υπάρ­χει με­γά­λη από­στα­ση από την ψή­φι­ση κά­ποιων μέ­τρων μέχρι την εφαρ­μο­γή τους. Βέ­βαια η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπά­θη­σε και­νο­το­μώ­ντας, πρώτα να εφαρ­μό­σει την εξ απο­στά­σε­ως δι­δα­σκα­λία και μετά να ψη­φί­σει τους απα­ραί­τη­τους νό­μους δη­λα­δή την γνω­στή «τρο­πο­λο­γία» σε άσχε­το νο­μο­σχέ­διο. Έτσι όταν κα­τά­λα­βε ότι δε μπο­ρεί να εφαρ­μό­σει τις κά­με­ρες στην τάξη ανέ­κρου­σε νο­μο­θε­τι­κή πρύ­μνα και διέ­φυ­γε δια του εθε­λο­ντι­κού χα­ρα­κτή­ρα της εφαρ­μο­γής της. Το ίδιο έπρα­ξε και στη δια­βού­λευ­ση με το νο­μο­σχέ­διο για την παι­δεία,  κυ­ρί­ως για την ρύθ­μι­ση για τα ΕΠΑΛ. Μπο­ρεί η τα­κτι­κή αυτή να δίνει κά­ποια βαλ­βί­δα δια­φυ­γής αλλά σί­γου­ρα δεν αφορά ψη­φι­σμέ­να νο­μο­σχέ­δια.

Το τρά­βηγ­μα στο αγώνα όλο και με­γα­λύ­τε­ρων κομ­μα­τιών του κό­σμου της εκ­παί­δευ­σης. Η κυ­βέρ­νη­ση ανοί­γο­ντας τη βε­ντά­λια των επι­θέ­σε­ών της χτυ­πά­ει όλο και με­γα­λύ­τε­ρα τμή­μα­τα των άμεσα εμπλε­κό­με­νων στην εκ­παι­δευ­τι­κή δια­δι­κα­σία. Εκ­παι­δευ­τι­κούς, δη­μό­σιους και ιδιω­τι­κούς, μό­νι­μους και ανα­πλη­ρω­τές, ει­δι­κό­τη­τες, μα­θη­τές και μα­θή­τριες, φοι­τη­τές και φοι­τή­τριες, γο­νείς. Επει­δή οι επι­θέ­σεις δια­δέ­χο­νται η μία την άλλη, και ακο­λου­θούν το δόγμα του σοκ, δη­μιουρ­γούν την πε­ποί­θη­ση ότι στο τέλος θα θι­γού­με όλοι και κα­νέ­νας δεν γλι­τώ­νει. Και αυτό θα φέρει αργά ή γρή­γο­ρα την κα­τα­νό­η­ση ότι το χτύ­πη­μα στον ένα είναι χτύ­πη­μα και στον άλλο. Όταν αυτή η αντί­λη­ψη εμπε­δω­θεί στον κλάδο το απα­ραί­τη­το βήμα στη συ­νεί­δη­ση θα έχει γίνει και η από­κρου­ση της επί­θε­σης θα έχει έρθει πολύ κοντά.

Η λει­τουρ­γία των εκ­παι­δευ­τι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων ως πόλος συ­σπεί­ρω­σης ευ­ρύ­τε­ρου κό­σμου είναι μια άλλη πα­ρά­με­τρος που δε πρέ­πει να υπο­τι­μή­σου­με. Και δεν αφορά μόνο τις εκ­παι­δευ­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις αλλά κάθε κι­νη­το­ποί­η­ση που δεί­χνει ότι δίνει μια σο­βα­ρή μάχη με την κυ­βέρ­νη­ση. Η με­γά­λη πο­ρεία για την υγεία ήταν ένα τέ­τοιο πα­ρά­δειγ­μα. Άλ­λω­στε οι κλα­δι­κές , σω­μα­τεια­κές, κοι­νω­νι­κές αλλά και κι­νη­το­ποι­ή­σεις αλ­λη­λεγ­γύ­ης είναι πια κα­θη­με­ρι­νό φαι­νό­με­νο όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε πό­λεις της επαρ­χί­ας από την Κρήτη μέχρι την Θεσ­σα­λο­νί­κη αλλά και από τα Άγρα­φα μέχρι την Τήνο και τον Βόλο και μά­λι­στα συ­σπει­ρώ­νουν γύρω τους έναν κόσμο που έχει την διά­θε­ση να συ­γκρου­στεί για να στη­ρί­ξει τα δι­καιώ­μα­τά του, κόσμο που μέχρι τώρα ήταν ή απο­μο­νω­μέ­νος πο­λι­τι­κά μετά το ΟΧΙ του 2015 ή δεν πί­στευε ότι μπο­ρούν οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις να έχουν κά­ποιο απο­τέ­λε­σμα. Πέρα από τους εκ­παι­δευ­τι­κούς που βρί­σκο­νταν σε συ­νε­χείς κι­νη­το­ποι­ή­σεις, είναι και οι ερ­γα­ζό­με­νοι στα νο­σο­κο­μεία που κα­ταγ­γέλ­λουν την απα­ξί­ω­ση της κυ­βέρ­νη­σης στην στε­λέ­χω­ση των νο­σο­κο­μεί­ων όπου υπάρ­χουν άμε­σες ανά­γκες για 30.000 προ­σλή­ψεις, αλλά και οι ερ­γα­ζό­με­νοι στους ΟΤΑ ,την ΕΥΔΑΠ, τον επι­σι­τι­σμό που βλέ­πουν τα κέρδη να τα καρ­πώ­νο­νται οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες και οι ζη­μί­ες όλες να πη­γαί­νουν σε αυ­τούς. Οι αγώ­νες αυτοί ενώ­νουν και συ­σπει­ρώ­νουν έναν κόσμο που όχι μόνο αντι­στέ­κε­ται στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες επι­θέ­σεις αλλά αρ­χί­ζει να θυ­μά­ται και να κα­τα­λα­βαί­νει ότι ο μόνος δρό­μος διεκ­δί­κη­σης και ανα­τρο­πής αυτής της εφιαλ­τι­κής κα­τά­στα­σης, είναι ο δρό­μος. Και μά­λι­στα αρ­χί­ζει να χρη­σι­μο­ποιεί όλο το "οπλο­στά­σιο" ενός αγώνα. Από μα­ζι­κές γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις μέχρι και δια­δη­λώ­σεις που απο­κτούν μορφή και χρώμα,  και συν­δι­κα­λι­στι­κά μα­ζέ­μα­τα ή και­νού­ριες δρά­σεις όπως είναι το πε­ρί­πτε­ρο των εκ­παι­δευ­τι­κών στο Σύ­νταγ­μα που στη­ρί­ζε­ται από τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία της Αρι­στε­ράς και λει­τουρ­γεί για την ενη­μέ­ρω­ση για τους αγώ­νες και τις διεκ­δι­κή­σεις των ει­δι­κο­τή­των που εκ­διώ­κο­νται από το δη­μό­σιο σχο­λείο. Οι αγώ­νες αυτοί, μπο­ρούν να μα­ζέ­ψουν νέους αγω­νι­στές και αγω­νί­στριες οι οποί­οι είχαν απο­στα­σιο­ποι­η­θεί από τον "παλιό συν­δι­κα­λι­σμό". Ο συ­ντο­νι­σμός των κλά­δων θα είναι ένα από τα με­γά­λα δια­κυ­βεύ­μα­τα του επό­με­νου δια­στή­μα­τος.

Οι ανε­πάρ­κειες των ηγε­σιών ΟΛΜΕ και ΔΟΕ κα­θό­ρι­σαν σε με­γά­λο βαθμό την εξέ­λι­ξη του κι­νή­μα­τος ενά­ντια στο νο­μο­σχέ­διο. Η απο­γοη­τευ­τι­κή εμ­φά­νι­ση των προ­ε­δρεί­ων σε μια σειρά εκ­πο­μπές όπου είχαν κλη­θεί να εξη­γή­σουν τις θέ­σεις των ομο­σπον­διών απέ­να­ντι βέ­βαια σε εχθρι­κούς πάντα δη­μο­σιο­γρά­φους είναι μόνο η κο­ρυ­φή του πα­γό­βου­νου. Το σο­βα­ρό­τε­ρο πρό­βλη­μα ήταν η κα­θυ­στέ­ρη­ση με τυ­πι­κές δι­καιο­λο­γί­ες στο να συ­γκλη­θεί συ­νέ­λευ­ση προ­έ­δρων της ΟΛΜΕ  εγκαί­ρως ώστε να ανα­πτυ­χθεί κί­νη­μα ενά­ντια στο νο­μο­σχέ­διο για την «ανα­βάθ­μι­ση του σχο­λεί­ου». Έτσι η αντί­στα­ση πε­ριο­ρί­στη­κε σε μια απερ­για­κή κι­νη­το­ποί­η­ση τη μέρα της ψή­φι­σης του νο­μο­σχε­δί­ου, ενώ η ΔΟΕ προ­κή­ρυ­ξε τρί­ω­ρη στάση ερ­γα­σί­ας! Τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία που σή­κω­σαν το βάρος των αντι­δρά­σε­ων σε ολό­κλη­ρη την πε­ρί­ο­δο δε θα μπο­ρού­σαν να τα κα­τα­φέ­ρουν χωρίς το βαρύ πυ­ρο­βο­λι­κό των Ομο­σπον­διών σε μια τόσο κε­ντρι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση. Η όποια μάχη δό­θη­κε για τη μη ψή­φι­ση του νο­μο­σχε­δί­ου, δεν είχε καμ­μιά ελ­πί­δα επι­τυ­χί­ας!

Η εκ­παι­δευ­τι­κή Αρι­στε­ρά στή­ρι­ξε σε με­γά­λο βαθμό τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Η κοινή της πα­ρου­σία βο­ή­θη­σε στη μα­ζι­κο­ποί­η­σή τους. Υπήρ­ξαν όμως ανε­πάρ­κειες. Η στάση του ΠΑΜΕ απέ­να­ντι στην τη­λεκ­παί­δευ­ση και ο πε­ριο­ρι­σμός της κρι­τι­κής του στα προ­βλή­μα­τα προ­σβα­σι­μό­τη­τας δη­μιουρ­γεί επα­νά­παυ­ση σε σχέση με τις σκο­πι­μό­τη­τες της εφαρ­μο­γής της. Αλλά και η αντι­με­τώ­πι­ση της κι­νη­το­ποί­η­σης ενά­ντια στο νο­μο­σχέ­διο ως μια συμ­βο­λι­κή ενέρ­γεια που δεν μπο­ρού­σε να απο­τρέ­ψει την ψή­φι­σή του υπο­τί­μη­σε τις δυ­να­τό­τη­τες και στο τέλος υπο­βάθ­μι­σε και την ίδια την απερ­για­κή κι­νη­το­ποί­η­ση. Είναι φα­νε­ρό λοι­πόν ότι η συ­να­ντί­λη­ψη και ο κοι­νός βη­μα­τι­σμός της εκ­παι­δευ­τι­κής Αρι­στε­ράς είναι ένα από τα ανοι­κτά ζη­τή­μα­τα της πε­ριό­δου.

Η μάχη που έρ­χε­ται

Η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπα­θεί σε πολύ μικρό διά­στη­μα να εφαρ­μό­σει πο­λι­τι­κές που σε άλλες χώρες χρειά­στη­καν δε­κα­ε­τί­ες για να επι­βλη­θούν. Το βάθος της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης που έρ­χε­ται δε της δίνει άλλα πε­ρι­θώ­ρια. Πρέ­πει να φορ­τώ­σει σε μας μια κρίση που άλλοι δη­μιούρ­γη­σαν. Η τα­χύ­τη­τα όμως ει­σα­γω­γής των μέ­τρων και οι ανα­τρο­πές που συ­νε­πά­γο­νται για τη δη­μό­σια δω­ρε­άν παι­δεία, δη­μιουρ­γούν με­γά­λες δυ­σκο­λί­ες στην εφαρ­μο­γή τους. Εκεί τε­λι­κά, δη­λα­δή στην εφαρ­μο­γή, είναι που θα κρι­θεί και η κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή.

Η κυ­βέρ­νη­ση θα προ­σπα­θή­σει να πα­ρέμ­βει στη δη­μό­σια δω­ρε­άν παι­δεία με τέ­τοιο τρόπο ώστε το κρά­τος να ξε­φορ­τω­θεί το κό­στος της και οι «επεν­δυ­τές» να βρουν νέα πεδία κερ­δο­φο­ρί­ας. Για να το κάνει αυτό, πρό­κει­ται να εφαρ­μό­σει όλο το οπλο­στά­σιο της ΕΕ και του ΟΟΣΑ καθώς και τις προ­τά­σεις του ΣΕΒ. Θα αξιο­ποι­ή­σει τα ΜΜΕ, τις απει­λές από τις  διευ­θύν­σεις εκ­παί­δευ­σης αλλά και σχο­λεί­ων, την αξιο­λό­γη­ση της σχο­λι­κής μο­νά­δας και του κλά­δου, το νο­μο­σχέ­διο απα­γό­ρευ­σης των δια­δη­λώ­σε­ων, αλλά και το δήθεν εν­δια­φέ­ρον της για τα παι­διά.  Όμως, μπο­ρεί πολύ γρή­γο­ρα να δια­πι­στώ­σει ότι υπάρ­χει δια­φο­ρά ανά­με­σα στα σχέ­δια και στο τι τε­λι­κά υλο­ποιεί­ται. Ας θυ­μη­θού­με και την πε­ρί­ο­δο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όταν δό­θη­κε η μάχη για την αξιο­λό­γη­ση στον ευ­ρύ­τε­ρο δη­μό­σιο τομέα και την στα­μά­τη­σε η δράση των συν­δι­κά­των, με ερ­γα­λείο την απερ­γία αποχή της ΑΔΕΔΥ, και η συ­γκρου­σια­κή τους διά­θε­ση με την Γε­ρο­βα­σί­λη ή και την αξιο­λό­γη­ση στα σχο­λεία που πά­γω­σε μετά από την ορ­γα­νω­μέ­νη δράση της βάσης της ΔΟΕ. Γιατί ο κό­σμος της εκ­παί­δευ­σης θα βρει, τώρα όπως και τότε, τον τρόπο να αντι­δρά­σει. Και δε θα είναι μόνος. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι και άλλων κλά­δων που θί­γο­νται θα είναι μαζί μας. Αρκεί η Αρι­στε­ρά να παί­ξει το ρόλο της. Που είναι, όχι μόνο η απο­κά­λυ­ψη όσων σχε­διά­ζο­νται αλλά και η δη­μιουρ­γία των όρων και των προ­ϋ­πο­θέ­σε­ων για την νίκη.

Πρώτο βήμα είναι να γε­νι­κευ­τεί η από­φα­ση των 77 συλ­λό­γων ΕΛΜΕ και πρω­το­βάθ­μιων σω­μα­τεί­ων για απερ­γία αποχή από κάθε μορφή αξιο­λό­γη­σης, καθώς κα­λούν τους υπό­λοι­πους Συλ­λό­γους Π.Ε. και τις ΕΛΜΕ να πά­ρουν αντί­στοι­χες απο­φά­σεις, αλλά και τις Ομο­σπον­δί­ες, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ να  κη­ρύ­ξουν άμεσα απερ­γία-απο­χή, στη βάση και της αντί­στοι­χης από­φα­σης της ΑΔΕΔΥ και να προ­χω­ρή­σουν σε όλα τα ορ­γα­νω­τι­κά μέτρα προ­ε­τοι­μα­σί­ας του κλά­δου. Η μάχη για την κα­το­χύ­ρω­ση αυτής της διεκ­δί­κη­σης περ­νά­ει μέσα από τους συλ­λό­γους δι­δα­σκό­ντων.

Αυτό είναι λοι­πόν το βα­σι­κό κα­θή­κον της Αρι­στε­ράς. Σε αυτό θα με­τρη­θού­με όλοι και όλες.

* Η Πόλυ Σύ­ριγ­γα-Μα­νώ­λη είναι εκ­παι­δευ­τι­κός Α΄ θμιας Αλί­μου-Ελ­λη­νι­κού-Αρ­γυ­ρού­πο­λης, μέλος ΔΣ Συλ­λό­γου «ο Θου­κυ­δί­δης»

Ο Νίκος Ανα­στα­σιά­δης είναι εκ­παι­δευ­τι­κός B’ θμιας Ανα­το­λι­κής Θεσ­σα­λο­νί­κης)