Απρόκλητη επίθεση από κυβέρνηση-ΜΑΤ, που δε μπορούσαν να χωνέψουν την μαζική κινητοποίηση
Η 7 Οκτώβρη του 2020 είναι ιστορική μέρα. Δικαίωση για τον Παύλο και την κυρία Μάγδα, για τον Σαχζάτ Λουκμάν και τον πατέρα του, για όλα τα θύματα της νεοναζιστικής βίας και για τους ανθρώπους τους. Δικαίωση για όλες κι όλους που συμμετείχαν στην πάλη ενάντια στο φασισμό όλα αυτά τα χρόνια. Από «βετεράνους» και «βετεράνες» που βρίσκονται απέναντι στη Χρυσή Αυγή από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 ακόμα, μέχρι διαδοχικές νεότερες γενιές που δεν ανέχονται τον φασισμό και ενεργοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια στους δρόμους, στα σχολεία τους, στις γειτονιές τους, στους χώρους δουλειάς τους, βάζοντας ο καθένας και η καθεμιά το λιθαράκι του για τη σημερινή εξέλιξη
Αυτό που φώναζε για χρόνια το κίνημα, ότι πρόκειται για συμμορία μαχαιροβγαλτών δολοφόνων, έγινε σήμερα δικαστική απόφαση: Εγκληματική συμμορία. Η ηγεσία της ΧΑ σύσσωμη ένοχη για ένταξη σε αυτήν κι ένοχοι για τη διεύθυνσή της ο Μιχαλολιάκος κι όλα τα (μέχρι πρότινος…) πρωτοπαλίκαρά του. Ένοχο το Τάγμα Εφόδου (πλην δύο «λόγω αμφιβολίων») της Νίκαιας που δολοφόνησε τον Παύλο, ένοχα για απόπειρα ανθρωποκτονίας τα καθάρματα που επιτέθηκαν στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, ένοχοι (για βαριά σωματική βλάβη τελικά) οι ροπαλοφόροι που επιτέθηκαν στα μέλη του ΠΑΜΕ. Μαζί με την ΧΑ του Μιχαλολιάκου, σακατεύονται και οι πολιτικές προοπτικές των διάφορων θραυσμάτων της που επιχείρησαν να πηδήξουν από το βυθιζόμενο καράβι.
Έξω από την δικαστική αίθουσα, ο κόσμος της αλληλεγγύης και του αντιφασισμού έκανε σαφές ότι ο λαός είχε ήδη αποφασίσει κι απαιτούσε με την μαζική του παρουσία «οι ναζί στη φυλακή!». Ήταν η μεγαλύτερη αντιφασιστική διαδήλωση που έχουμε δει πολλοί και πολλές από εμάς, και και μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων γενικότερα. Ένα ανθρώπινο αντιφασιστικό ποτάμι «πλημμύρισε» την Αλεξάνδρας -από την Κηφισσίας ως την Ιπποκράτους- και «απλωνόταν» και σε γύρω στενά, σε συνθήκες όπου δεν μπορούσες να κάνεις βήμα από την πυκνότητα του πλήθους.
Ο όγκος, το πάθος και ο παλμός θύμιζαν μεγάλες στιγμές κινηματικής ανάτασης. Οι έξαλλοι πανηγυρισμοί στις στιγμές της ανακοίνωσης των καταδικαστικών αποφάσεων προκαλούσαν ανατριχίλα. Μια συλλογική κραυγή δικαίωσης και χαράς.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση έδωσε έμπρακτη συνέχεια στην υποστήριξη της θεωρίας των δύο άκρων που είχαν προβάλει στελέχη της στην τελική ευθεία της δίκης. Ενώ το δικαστήριο καταδίκαζε τους φασίστες εγκληματίες, η Αστυνομία εξαπέλυσε απρόκλητη επίθεση στους χιλιάδες και χιλιάδες αντιφασίστες που είχαν συγκεντρωθεί για να απαιτήσουν να καταδικαστούν οι εγκληματίες. Ο όγκος της διαδήλωσης υπενθύμιζε στους «από πάνω» ότι υπάρχει αντίπαλος, υπενθύμιζε στους «από κάτω» τη δύναμή τους. Η κυβέρνηση επιχείρησε να «ξορκίσει» αυτό το «δαίμονα» με μια επιχείρηση τρομοκράτησης του κόσμου που αναθάρρησε και κατέβηκε στο δρόμο, «για να μη του μπαίνουν ιδέες».
Με την ανακοίνωση της απόφασης για εγκληματική συμμορία, και πριν καλά-καλά κοπάσουν οι πανηγυρισμοί, η αύρα άρχισε να εκτοξεύει νερό, πριν ακολουθήσουν τα πρώτα χημικά. Τα ΜΑΤ βγήκαν στην Αλεξάνδρας, έχοντας στο πλευρό τους άλλες 3-4 (!) αύρες, κυνηγώντας τους διαδηλωτές σχεδόν ως την Πατησίων.
Ήταν εξίσου εμφανές ότι οι εντολοδόχοι του Χρυσοχοΐδη ήταν κάτι παραπάνω από έτοιμοι για τις εντολές τους, δείχνοντας «υπερβάλλοντα ζήλο». Εξοργισμένοι προφανώς από την καταδικαστική απόφαση και τους αντιφασιστικούς πανηγυρισμούς γύρω τους, προχώρησαν σε μια επιχείρηση που θύμιζε «εκδίκηση».
Αλλά τα δάκρυα των χημικών δεν συγκρίνονται με τα δάκρυα χαράς και συγκίνησης. Όσο κι αν «παίξουν» στα κανάλια καναδυό αναποδογυρισμένους κάδους στην Αλεξάνδρας και τίποτα αποκαΐδια, η «εικόνα» της ημέρας αποτυπώνεται στα συγκλονιστικά πλάνα της λαοθάλασσας των διαδηλωτών -και στην λυτρωμένη κυρία Μάγδα.
Όσο κι αν θέλησαν να «ματαιώσουν» τη μέρα γιορτής και διεκδίκησης, χιλιάδες και χιλιάδες διαδηλωτές συνέχισαν διαδηλώνοντας ως το Σύνταγμα…
Η δίκη θα έχει συνέχειες (με την προσπάθεια της υπεράσπισης να παρουσιάσει ελαφρυντικά, με την απόφαση επί των ποινών), όπου θα απαιτήσουμε τις μέγιστες ποινές και την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό, τη μισαλλοδοξία επίσης θα έχει συνέχεια. Αλλά ο κόσμος που θα δώσει αυτές τις μάχες δήλωσε σήμερα ένα βροντερό «παρών». Μαζί με την μεγάλη «ανάσα» της καταδίκης των νεοναζί (η λέξη «Νίκη!» στα χείλη χιλιάδων ανθρώπων είναι ανεκτίμητο εφόδιο στις δύσκολες εποχές που ζούμε), η δεύτερη μεγάλη «ανάσα» ήταν οι εικόνες στους δρόμους έξω από το Εφετείο, αλλά και στους δρόμους πολλών μικρών και μεγάλων πόλεων σε όλη την Ελλάδα.
Αυτή τη δύναμη θα χρειαστεί να την ξαναβρούν μπροστά τους, στους αγώνες που έρχονται.
