Η πανδημία ως «αποτυχία» του συστήματος υγείας και των γιατρών

Κάθε κρίση δημόσιας υγείας αντιμετωπίζεται με τα κατάλληλα και ανάλογα υγειονομικά μέτρα. Τουλάχιστον, έτσι έχουν διδάξει με φρικτό τρόπο, οι διάφορες επιδημίες που ενέσκηψαν στον πλανήτη μας τα τελευταία 100, 120 χρόνια. Από την «ισπανική» γρίπη και δώθε για να μην το κουράζουμε που ούτως ή άλλως υπήρξε κομβική στην εξέλιξη των συστημάτων υγείας σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας το θυμίσουμε : έως το 1918 και την «ισπανική» γρίπη τα περισσότερα κράτη δεν είχαν καν μια Διεύθυνση Υγιεινής ή ένα υπουργείο Υγείας και Πρόνοιας για να συντονιστεί η όλη προσπάθεια από τον κρατικό μηχανισμό ή τις διοικήσεις, σε κεντρικό ή περιφερειακό επίπεδο. Όλα ξεκίνησαν χονδρικά και αναδιαμορφώθηκαν θεσμικά και οργανωτικά μετά την γρίπη που σάρωσε την υφήλιο και άφησε πίσω της, κατά ορισμένες πηγές, 25 και σύμφωνα με άλλες, 50 εκατομμύρια νεκρούς – αν κι ακόμη είναι ασαφή και πλημμελή τα αρχεία της Ινδίας, της Κίνας, της Τουρκίας, της Αυστραλίας ή της Νότιας Αφρικής και των χωρών της Νότιας Αμερικής. Με άλλα λόγια, τα τότε θύματα μπορεί να είναι πολύ περισσότερα. Όπως και σήμερα, αλλά ας το αφήσουμε προσώρας.

Υγειονομικά μέτρα σημαίνει να δομηθεί και να εξαπλωθεί η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, να υπάρξει εκπαίδευση προσωπικού και τοποθέτηση γιατρών και νοσηλευτών σε μονάδες υγείας, κινητές ή στατικές, να μεγιστοποιηθεί η ερευνητική εγρήγορση και να αυξηθούν οι επενδύσεις σε εμβόλια και φάρμακα, να προγραμματιστεί κατά προτεραιότητα η απόκτηση του εξοπλισμού και των εργαλείων μέριμνας και περίθαλψης μέσα στα νοσοκομεία και τις κλινικές, να γίνεται καθημερινή συνήθεια, αλλά και χωρίς περικοπές ή συσκοτισμούς, η πλατιά ενημέρωση του κοινού για τα επιπλέον προληπτικά μέτρα προστασίας, όπως πχ είναι αυτά για την αποστασιοποίηση και τη μάσκα, να γίνει γενική κινητοποίηση μέσων και πόρων, για να πραγματοποιηθούν πχ πολλά και μαζικά τεστ, να προβλεφθούν επιπρόσθετες παρεμβάσεις με κριτήριο τοπικές, γεωγραφικές ή οικονομικές ιδιομορφίες – γιατί προφανώς κι ας το ξεχνάνε ορισμένοι, δεν επιβάλλει ούτε και παίρνει κανείς σοβαρός άνθρωπος, τα ίδια μέτρα σε αστικές και πυκνοκατοικημένες περιοχές και τα ίδια, σε αραιοκατοικημένα νησιά.

Αφού τα έχει κάνει κάποια κυβέρνηση αυτά, αφού έχει φροντίσει να γίνουν όλα αυτά, αφού καταπολεμάται άλλοτε επιτυχημένα και άλλοτε λιγότερο επιτυχημένα και με τις ανάλογες προσαρμογές σχεδίου και μέσων, η πανδημία, πριν έναν αιώνα της γρίπης, που αποτέλεσε μνημείο «ανεμελιάς» ένεκα και του Μεγάλου Πολέμου, σήμερα της covid-19, μπορούμε να κάτσουμε και να διαφωνήσουμε για όσα πήγαν ενδεχομένως στραβά, να βάλουμε επί σκοπόν αποδιοπομπαίους τράγους και να διαπιστώσουμε ποιοι ήταν οι ανίκανοι, ποιοι οι ικανοί, ποιοι οι απόντες λιποτάκτες και ποιοι οι παρόντες μάχιμοι στον «πόλεμο» με τον κορωνοϊό.

Όσο δεν γίνεται τίποτα (ή σχεδόν τίποτα) από όσα αναφέρθηκαν στη δεύτερη παράγραφο αυτού του κειμένου, τότε ο μόνος και αποκλειστικός υπεύθυνος για την εξέλιξη της πανδημίας και την αντιμετώπιση του κορωνοϊού επί του αντίστοιχου εθνοκρατικού εδάφους (γιατί η διεθνής αλληλεγγύη και συνεργασία μάς τελείωσαν κάπως «πρόωρα» και στο θέμα των εμβολίων, πλην των Λακεδαιμονίων ιατρών της Κούβας που τρέχουν όπως και όπου μπορούν), υπεύθυνη λοιπόν για αυτήν την κακή κατάσταση στο σύστημα υγείας και το πλαίσιο καταπολέμησης του ιού, είναι η εκάστοτε κεντρική κυβέρνηση. Και η ηγεσία του καθ’ ύλη αρμόδιου για την επίλυση των υγειονομικών προβλημάτων και στην περίπτωση μας, του ιού, υπουργείου. Του υπαρκτο-ανύπαρκτου υπουργείου εν προκειμένω στην Ελλάδα που η ηγεσία και η γραφειοκρατία του είναι επισπεύδουσες και γρήγορες στις μπίζνες και αργές και κωφεύουσες στην πανδημία.

Τεστ στους ρυθμούς και τους αριθμούς που έπρεπε, δεν πραγματοποιούνται. Γιατροί και νοσηλευτές δεν έχουν διοριστεί ή τοποθετηθεί στο ΕΣΥ επειδή τα μνημόνια και η αργή χρεοκοπία και η απαξίωση του δημόσιου τομέα υγείας έχουν καταστρέψει το σύστημα και τους ανθρώπους του, ένεκα του νεοφιλελευθερισμού διά ροπάλου και βίας επιβαλλομένου – και 18.000 γιατροί και νοσηλευτές αναχώρησαν προ πολλού για την Εσπερία ή την Αραβική Χερσόνησο και την Αυστραλία. Εξοπλισμός δεν αγοράστηκε, επενδύσεις δεν έχουν γίνει, εμβόλια και φάρμακα καταφθάνουν με το πανευρωπαϊκό αλλά και νεοδημοκρατικό σταγονόμετρο, καθότι και ο εταιρικός φαρμακευτικός καπιταλισμός απαιτεί προπληρωμή για να δώσει στην παραγωγή μόνο τις δόσεις για τις οποίες έχουν καταβληθεί τα μπικικίνια (αθάνατη ιδιωτική πρωτοβουλία και ανεξέλεγκτη αγορά που θα μας έσωζαν!), και πια το κακογραμμένο σενάριο των «μαζικών εμβολιασμών» έχει γίνει το αντεστραμμένο είδωλο του επίσης κακογραμμένου και ουδέποτε πραγματοποιθέντος σεναρίου των «μαζικών τεστ», τουτέστιν ξεχάστε και το ένα και το άλλο για άγνωστο χρονικό διάστημα και σίγουρα όχι νωρίτερα από το φθινόπωρο του 2021 και ανάλογα με την αποτελεσματικότητα των εμβολίων και τη διάρκεια της «ανοσίας» που προσφέρουν, στοιχεία που οδηγούν και πάλι στον παραγωγικό κύκλο των δόσεων τους, ανάλογα με τα μπικικίνια που θα βρέξει από τα δημόσια οικονομικά της κάθε χώρας και τα λοιπά, και τα λοιπά, και ο φαύλος κύκλος δεν έχει τέλος.

Βέβαια, και περισσότερες ΜΕΘ να είχε η Ελλάς, όπως έλεγε και ο σημιτικός αντιπρόεδρος της κυανόμαυρης κυβερνήσεως, θα είχε και περισσότερους νεκρούς στις ΜΕΘ, καθότι ο κρετινισμός δεν έχει όρια και η βλακεία είναι αήττητη ειδικά όταν αυτά τα δύο ενδύονται την αυθεντία ενός «επιστήμονα» και την εξουσία ενός «πολιτικού» που λεφτά για ΜΕΘ δεν θέλει να δώσει, αλλά λεφτά για στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών από τα οποία θα φάει κι ο πεθερός μεγαλοεργολάβος διαθέτει και περίσσευμα.

Από την άλλη, όταν δεν έχουν τα νοσοκομεία, ΜΕΘ, για να νοσηλεύσουν όλες τις κρίσιμες περιπτώσεις, θα φταίνε στο επόμενο στάδιο κυβερνητικής αναζήτησης κατασκευασμένων ενόχων, οι γιατροί που κάνουν εξ ανάγκης, επιλογή για το ποιος ασθενής θα εισαχθεί και ποιος ασθενής δεν θα εισαχθεί σε κρεβάτι εντατικής θεραπείας.

Το να φταίει η κυανόμαυρη κυβέρνηση της Δεξιάς, ο ανέμελος και ρέμπελος ποδηλάτης - πρωθυπουργός του «δεν βιαζόμαστε, για να μην σκοντάψουμε» και οι συναρμόδιοι υπουργοί των κλεμμένων γραφημάτων, των συστηματικών ψεμάτων, του απύθμενου θράσους και της δολοφονικής μανίας (γιατί αυτό συντελείται πλέον) προκειμένου όλοι οι παραδοσιακοί παράγοντες της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας να μείνουν ευχαριστημένοι και οικονομικά εύρωστοι όταν τα μεν παγκάρια γεμίζουν ευρώ στα Θεοφάνεια και τον άγιο Δημήτριο, τα δε ταμεία της ελληνικής αστυνομίας, ευρώ από τα πρόστιμα, είναι αδιανόητο.

Πρωθυπουργοί, υπουργοί, μητροπολίτες, παπάδες και αστυνομικοί της Δεξιάς στην Ελλάδα δεν φταίνε ποτέ και για τίποτα. Είναι ανεύθυνοι κατά το παρασύνταγμα και τους υπονόμους που οι ίδιοι έχουν θεσπίσει για να γλιτώσουν το τομάρι τους από τον εγκληματικό βίο και τη σαπισμένη πολιτεία τους.

Όλη αυτή η πανδημική μετα-αλήθεια της κυβέρνησης – Πινόκιο θα μπορούσε να οδηγήσει, θεσμικά πάντα μιλώντας και στις αστικοδημοκρατικές διαδικασίες καταφεύγοντας, σε Ειδικό Δικαστήριο τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς «του», μόλις αυτοί χάσουν την εξουσία και πέσουν από τους θώκους «τους».

Αν φυσικά θα υπάρχουν επόμενοι κυβερνώντες και νομοθέτες με balls για να κάνουν κάτι τέτοιο – η πανδημία του κορωνοϊού, οι νεκροί της στην Ελλάδα και οι πρόδηλες εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης της ΝΔ για τις δραματικές και καθημερινές εξελίξεις δεν είναι… Καλτσεστρούτσι και ΑΓΕΤ Ηρακλής για να «χαθούν» τα σκάνδαλα και τα εγκλήματα από τα ραντάρ της παραπομπής σε Ειδικό Δικαστήριο, το αναφέρουμε για να θυμηθούν οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι από τα σκονισμένα και διεφθαρμένα αρχεία της οικογένειας Μητσοτάκη και της ελληνικής Βουλής.

Μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή, οι υγειονομικοί του Εθνικού Συστήματος Υγείας και οι άνθρωποι που δίνουν την καθημερινή μάχη για την αντιμετώπισης της πανδημίας οφείλουν να αμυνθούν στις κυβερνητικές επιθέσεις και να καταγγείλουν τα υπουργικά ψέματα και τις διαστρεβλώσεις. Τους μεταχειρίζονται σε ζωντανή μετάδοση και δια μέσου του καλοταϊσμένου κυβερνητικού Τύπου ως αναλώσιμους «στόκους» όπως είχε γράψει πρόσφατα και γνωστός ρυπαρογράφος της ελλαδικής παρα-δημοσιογραφίας, βάλλοντας κατά πάντων, νέων, εργαζομένων, επιβατών και εποχούμενων που «δεν ακούν την κυβέρνηση».

Καιρός να ακούσει και να υπακούσει η κυβέρνηση της ΝΔ την κοινωνία και το υγειονομικό κίνημα.

Αν δε βιαστούν ορισμένοι σήμερα, όπως και δεν βιάστηκαν τόσους μήνες τώρα, η κοινωνία και οι εργαζόμενοι θα σκοντάψουν πάνω στα τραγικά πολλά και δραματικά αυξανόμενα θύματα τους.

Και κάποιοι άλλοι θα πέσουν, όσο το δυνατό νωρίτερα, από τα ποδήλατα και τις καρέκλες της ανέμελης πρωθυπουργίας τους.