Πόσο επικίνδυνη είναι η Μαρίν Λεπέν;

Το 2017, η Μαρίν Λεπέν ηττήθηκε από τον Εμανουέλ Μακρόν στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Έλαβε δέκα εκατομμύρια ψήφους, ένα τρομακτικό νούμερο το οποίο ήταν κατά τρία εκατομμύρια μεγαλύτερο από αυτό που είχε πάρει ο πατέρας της, ο Ζαν Μαρί Λεπέν, στο δεύτερο γύρο του 2002. Ο Μακρόν, με το νέο του προχειροφτιαγμένο κόμμα, «Η Δημοκρατία Προχωρά/Μπροστά» (La République en Marche), κέρδισε την Προεδρία με δεκαεπτά εκατομμύρια ψήφους, συμπεριλαμβανομένων των ψήφων πολλών αριστερών οι οποίοι ήλπιζαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπλοκάρουν το δρόμο στην άκρα δεξιά.

Αυτή η τεράστια επιτυχία της Μαρίν Λεπέν έγινε εφικτή μέσα στο πλαίσιο της κατάρρευσης των παραδοσιακών κυβερνητικών κομμάτων της Δεξιάς και της Αριστεράς, (των Ρεπουμπλικάνων και του Σοσιαλιστικού Κόμματος), που κάηκαν εκλογικά εξαιτίας των πολιτικών λιτότητας υπέρ των επιχειρήσεων που εφάρμοσαν. Οι Ρεπουμπλικάνοι έλαβαν επτά εκατομμύρια ψήφους στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του 2017. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα, ως απερχόμενη κυβέρνηση, έλαβε μόνο δύο εκατομμύρια ψήφους -μια κατάρρευση ιστορικών διαστάσεων. Η ριζοσπαστική αριστερή «Ανυπότακτη Γαλλία» (France Insoumise) έλαβε επτά εκατομμύρια ψήφους. Δέκα εκατομμύρια ψηφοφόροι κάθισαν σπίτι τους και στους δύο γύρους και πέντε εκατομμύρια πολίτες δε γράφτηκαν καν στους εκλογικούς καταλόγους.

Η αντίδραση των μαζών στην επιτυχία της Μαρίν Λεπέν ήταν απογοητευτική. Σχεδόν 20 χρόνια νωρίτερα, εκείνη τη ημέρα του 2002 που ανακοινώθηκε ότι ο πατήρ Λεπέν  είχε περάσει στον δεύτερο γύρο, πολλές χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους. Οι διαδηλώσεις διήρκεσαν όλη τη νύχτα. Η επαναστατική μας οργάνωση πραγματοποίησε μια δυναμική ανοιχτή συνάντηση σε ένα καφέ στις τρεις το πρωί! Δέκα μέρες αργότερα, την 1η Μαΐου 2002, τουλάχιστον ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι διαδήλωσαν κατά του φασισμού σε ολόκληρη τη χώρα, οι μαθητές έκαναν αποχή και αντιφασιστικές συγκεντρώσεις διοργανώνονταν κάθε μέρα στο διάστημα μεταξύ των δύο γύρων των εκλογών. Ωστόσο, το 2017, όταν η Μαρίν Λεπέν έφτασε στον δεύτερο γύρο, μόνο μερικές εκατοντάδες διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους το ίδιο βράδυ και οι διαδηλώσεις της Πρωτομαγιάς μεταξύ των δύο γύρων ήταν υποπολλαπλάσιες αυτών του 2002.

«Κανονικοποιώντας» το Εθνικό Μέτωπο στην κεντρική πολιτική σκηνή

Η διαφορά μεταξύ αυτών των δύο κινητοποιήσεων είναι ένα σημάδι της επιτυχίας της Μαρίν Λεπέν. Κατά τη διάρκεια των δέκα ετών που πέρασαν από τότε που έγινε πρόεδρος του (τότε) Εθνικού Μετώπου, κατάφερε να «κανονικοποιήσει» το κόμμα και να το εντάξει στην κεντρική πολιτική σκηνή. Άλλαξε το όνομά του σε «Εθνική Συσπείρωση» [«Rassemblement National», αποδίδεται και ως «Εθνικός Συναγερμός»], για να αποκοπεί από τους συνειρμούς που προκαλούσε το παλιό όνομα. Έδιωξε τον πατέρα της από το κόμμα, επειδή αδυνατούσε να εγκαταλείψει τη συνήθειά του να υπονοεί τακτικά ότι οι σφαγές των Ναζί με σκοπό τη φυλετική καθαρότητα δεν ήταν καμιά μεγάλη υπόθεση (αστειευόμενος με λογοπαίγνια για «φούρνους αερίου» ή ισχυριζόμενος ότι οι θάλαμοι αερίων ήταν «μια λεπτομέρεια στην ιστορία του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου»). Αν και επέμεινε ότι διασαφηνίζει και δεν μεταβάλει το πρόγραμμα του κόμματος, η υποστήριξη στη θανατική ποινή και η αντίθεση στην άμβλωση εξαφανίστηκαν από το μανιφέστο του. Άλλαξε την επίσημη συμμαχία του κόμματός της στην Ευρώπη, προκειμένου να συμμετάσχει σε μια λιγότερο ανοιχτά εξτρεμιστική ομάδα, την Ευρωπαϊκή Συμμαχία για την Ελευθερία, και εγκατέλειψε την ιδέα της αποχώρησης από την ΕΕ.

Κατάφερε επίσης να οικοδομήσει νέες περιοχές-«κάστρα» στην αποβιομηχανοποιημένη Βορειοανατολική Γαλλία, και να τις προσθέσει στην παραδοσιακή της βάση στις περιφέρειες των Νοτιοανατολικών.

Το αποτέλεσμα είναι ότι στις 29 Απριλίου 2021, μια δημοσκόπηση έδειξε ότι το 34% των Γάλλων πολιτών «θα ήθελε να δει τη Μαρίν Λεπέν να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο τους επόμενους μήνες και χρόνια». Αυτό την καθιστά τη δεύτερη πιο δημοφιλή επικεφαλής κόμματος στη Γαλλία. Μια άλλη δημοσκόπηση προέβλεπε ότι θα μπορούσε να λάβει το 44% των ψήφων του δεύτερου γύρου εάν βρισκόταν και πάλι ενάντια στο Μακρόν. Ισχυρίζεται με ένταση ότι μπορεί να γίνει πρόεδρος το 2022, ως υποψήφια του λαού. Ένας στους τέσσερις χειρώνακτες εργάτες που είχαν εγγραφεί στους εκλογικούς καταλόγους ψήφισε τη Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο το 2017 (ενώ σχεδόν το 30% αυτών απείχε).

Πόσο επικίνδυνη είναι; Το πρόγραμμά της απαιτεί να κάνει η Γαλλία μια «πατριωτική επιλογή» για να αντικαταστήσει την «επιλογή της παγκοσμιοποίησης» που έχει κάνει μέχρι τώρα. Υπερασπίζεται μεγαλύτερους στρατιωτικούς προϋπολογισμούς και υπόσχεται 15.000 νέους αστυνομικούς και 40.000 νέες θέσεις στις φυλακές. Υπόσχεται αυστηρότερες ποινές στέρησης της ελευθερίας, μαζικές περικοπές στη νόμιμη και παράνομη μετανάστευση, την απαγόρευση της κρατικής υγειονομικής περίθαλψης για μετανάστες χωρίς χαρτιά και την απαγόρευση της κοινωνικής στέγασης για μη-Γάλλους. Το μανιφέστο επιμένει ότι η γαλλική ιθαγένεια πρέπει να είναι διαθέσιμη μόνο σε παιδιά Γάλλων υπηκόων και προτείνεται μια κυβερνητική καμπάνια ενθάρρυνσης των γαλλικών οικογενειών να κάνουν περισσότερα παιδιά. Όλα τα τζαμιά που είναι ύποπτα για «εξτρεμισμό» πρέπει να κλείσουν, λέει το RN. Και δεδομένου ότι η Λεπέν ισχυρίζεται ότι η μουσουλμανική μαντίλα είναι «σημάδι ριζοσπαστισμού», μπορεί κανείς να φανταστεί ότι λίγα τζαμιά θα ξεφύγουν από τον ορισμό της για τον εξτρεμισμό.

Εξίσου σημαντικές με το πρόγραμμά της είναι οι ανεπίσημες δηλώσεις προθέσεων που έχει κάνει, όπως η επιθυμία της που εξέφρασε στις αρχές του 2021 να απαγορευτεί το να φορούν οι μουσουλμάνες μαντίλα στους δρόμους, η δήλωσή της «υπερασπίζομαι τους εργαζόμενους με το να αντιτίθεμαι στη μετανάστευση, η οποία μειώνει τους μισθούς» και τα πρόσφατα ψέματά της ότι τάχα «πάρα πολλές γειτονιές ελέγχονται πλέον από εγκληματικές ή ισλαμικές συμμορίες».

Η ενσωμάτωση του κόμματός της στην κεντρική πολιτική σκηνή ήταν τόσο αποτελεσματική που μπορεί κανείς να δει συχνά εκπροσώπους του RN καλεσμένους σε όλες τις σημαντικές τηλεοπτικές εκπομπές, στις οποίες οι δημοσιογράφοι, με μερικές αξιέπαινες εξαιρέσεις, είναι όλο και πιο φιλικοί με το RN. («Μαρίν Λεπέν, αισθάνεσαι ότι ο γαλλικός λαός δεν ήταν σε θέση ως τώρα να εκτιμήσει πλήρως την προσωπικότητά σου;» «Στην πολιτική σε ώθησε ο πατέρας σου;», «Θα μπορούσες να μας πεις ποια θα ήταν η οικονομική σου πολιτική;», «Πιστεύετε ότι το εμβόλιο Astrazeneca πρέπει να τεθεί σε αναστολή;», «Θα υπάρχει ένας Πρώτος Κύριος στο πλευρό σας στο Μέγαρο Ελιζέ;», «Ποιόν θα επιλέγατε ως υπουργό Εσωτερικών;»). Τους νεότερους εκπρόσωπους του RN, τους πιο πρόσχαρους και καλοντυμένους Ναζί στη χώρα, μπορεί να τους βλέπει κανείς τακτικά στην πρωινή τηλεοπτική ζώνη να αντιμετωπίζονται ως μελλοντικοί υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων.

Τα εμπόδια που αντιμετωπίζει η Λεπέν

Ωστόσο, η εκλογική άνοδος της Μαρίν Λεπέν δεν αντικατοπτρίζει καμία αυτόματη πρόοδο του φασισμού, όπως μπορεί να αισθάνονται ορισμένοι πανικοβλημένοι ή αποθαρρυμένοι άνθρωποι στην Αριστερά. Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που καθιστούν δύσκολη την οικοδόμηση του RN. Τα σημαντικά πρόσφατα επεισόδια στην ταξική πάλη στη Γαλλία δεν την ευνόησαν πολιτικά. Για παράδειγμα, δείτε πρώτα το εμπνευστικό κίνημα των Κίτρινων Γιλέκων (2018-2019). Αυτό το κίνημα ξεκίνησε σε περιοχές και σε κοινωνικές τάξεις όπου αποτυπώνεται υψηλό επίπεδο εκλογικής υποστήριξης προς τη Λεπέν. Οι ζωηρές εξεγερσιακές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα θα μπορούσαν να έχουν γίνει μια πραγματική δύναμη για τη διάδοση της ακροδεξιάς: αυτό δεν συνέβη. Αντίθετα, χάρη στην ακούραστη δουλειά πολλών εκατοντάδων τοπικών  αριστερών ακτιβιστών και συνδικαλιστών, ο πολιτικός τόνος του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων μετακινήθηκε σημαντικά προς τα αριστερά. Πράγματι, η εναντίωση στην αστυνομική βία έγινε μια από τις βασικές προτεραιότητές του, ένας σκοπός τον οποίο η Λεπέν σε καμία περίπτωση δεν είχε τη δυνατότητα να θέσει ως προτεραιότητα (πάνω από το ήμισυ όλων των αστυνομικών που ψηφίζουν, ψηφίζει υπέρ του RN).

Ούτε η μαζική εξέγερση για τις συντάξεις δεν ευνόησε τη Λεπέν. Υψηλά επίπεδα πολιτικής ταξικής συνείδησης εκφράστηκαν στις απεργίες και διαδηλώσεις ενάντια στον νέο συνταξιοδοτικό νόμο το 2019 και το 2020. Αυτό το κίνημα κατέληξε σε νίκη για την εργατική τάξη, καθώς τα μέτρα έχουν μπει στο ράφι επ’ αόριστον (χρησιμοποιώντας την πανδημία ως δικαιολογία). Ενώ η υπεράσπιση των συντάξεων ήταν στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης, η Λεπέν ήταν υποχρεωμένη να παραμείνει σιωπηλή. Αφενός, η υπεράσπιση των συντάξεων ήταν τόσο δημοφιλής που της επέτρεπε να υποστηρίξει το νόμο του Μακρόν. Από την άλλη, η μεγάλη της εκλογική βάση στις τάξεις των μικροεπιχειρηματιών δεν της επέτρεπε να υποστηρίξει μια μαζική συνδικαλιστική δράση.

Ούτε το σκηνικό της πανδημίας βοήθησε ιδιαίτερα τη Λεπέν: αν και εκατομμύρια άνθρωποι έχουν να κάνουν σκληρές κριτικές για τη διαχείριση της κρίσης από τον Μακρόν, ούτε η ακροδεξιά ούτε η Αριστερά κατάφεραν να επικοινωνήσουν μαζικά στον κόσμο την αίσθηση ότι διαθέτουν μια πολύ πιο αποτελεσματική στρατηγική κατά του ιού.

Η προσπάθεια της Μαρίν Λεπέν να οικοδομήσει μια συνεκτική κομματική οργάνωση σε πόλεις σε όλη τη χώρα βρίθει επίσης δυσκολιών. Ένα κόμμα της αντιπολίτευσης το οποίο έλαβε δέκα εκατομμύρια ψήφους θα ήταν σε θέση κανονικά να οργανώνει διαδηλώσεις δεκάδων χιλιάδων στους δρόμους -το RN δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Το 2021, η Λεπέν εγκατέλειψε ακόμη και την παραδοσιακή για το RN ακροδεξιά διαδήλωση την Πρωτομαγιά στο Παρίσι, αντικαθιστώντας την με μια online συνάντηση. Το RN έχει σημαντικά λιγότερα μέλη από ό,τι είχε πριν από μερικά χρόνια. Στις δημοτικές εκλογές του 2020, το κόμμα συνάντησε δυσκολίες στην κατάρτιση των δημοτικών ψηφοδελτίων του. Το κόμμα είχε εκλέξει 1.498 δημοτικούς συμβούλους σε όλη τη Γαλλία το 2014, αλλά εξέλεξε μόνο 827 το 2020. Το κόμμα έχει έξι βουλευτές, σε σύγκριση με τους δώδεκα βουλευτές του Κομμουνιστικού Κόμματος και τους δεκαεπτά που ανήκουν στη ριζοσπαστική αριστερή «Ανυπότακτη Γαλλία». Στην προεδρική προεκλογική εκστρατεία του 2017, ενώ ο Μελανσόν της «Ανυπότακτης Γαλλίας» μπόρεσε να συγκεντρώσει περισσότερους από 50 χιλιάδες πολίτες δίπλα σε μια αποβάθρα στη Μασσαλία σε μια μαζική συγκέντρωση, οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις της Λεπέν είχαν λίγες χιλιάδες άτομα, σε εσωτερικούς χώρους. Όλες αυτές οι πολιτικές και οργανωτικές αδυναμίες θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους αντιφασίστες να αντισταθούν με επιτυχία στο RN.

Καθησυχάζοντας τον φασιστικό πυρήνα

Παρόλο που η Μαρίν Λεπέν σκοπεύει να περάσει από ένα στάδιο οικοδόμησης ενός εκλογοκεντρικού ακροδεξιού κόμματος, όπως κατάφερε να κάνει η ακροδεξιά στην Ιταλία ή αλλού, ο μακροπρόθεσμος φασιστικός της στόχος παραμένει. Ακριβώς όπως έκανε ο πατέρας της με τα «αστεία» του για το Ολοκαύτωμα, η Μαρίν Λεπέν φροντίζει να κλείνει σε τακτική βάση το μάτι με νόημα στον πυρήνα των ενεργών Ναζί στη Γαλλία. Όταν η «Génération Identitaire» («Γενιά της Ταυτότητας»), μια οργάνωση Λευκού Εθνικισμού, τέθηκε εκτός νόμου στη Γαλλία πριν από δύο μήνες για ρητορική μίσους και για «οικοδόμηση ιδιωτικής παραστρατιωτικής οργάνωσης», η Λεπέν τους υπερασπίστηκε. Το σύμβολο του RN παραμένει η φλόγα που έχει δανειστεί από την ιταλική φασιστική παράδοση. Και τον Απρίλιο του 2021, όταν μια ομάδα απόστρατων  στρατηγών κάλεσε εκείνους που πιστεύουν στις «αληθινές Γαλλικές αξίες» να προετοιμάζονται για εμφύλιο πόλεμο, έσπευσε να διακηρύξει ότι είχαν δίκιο και ότι το κόμμα της θα τους υποδεχόταν με ανοιχτές αγκάλες. Η ανοιχτή επιστολή των στρατηγών έκανε λόγο για τον «κίνδυνο» των από-αποικιακών θεωριών, οι οποίες ισχυρίστηκαν ότι μπορούν να προκαλέσουν «φυλετικό πόλεμο», και τους κινδύνους του μουσουλμανικού σεπαρατισμού και των διαδηλωτών του «μαύρου μπλοκ». Κατέληγε: «Δεν είναι ώρα για δισταγμούς. Διαφορετικά, ο εμφύλιος πόλεμος θα θέσει αύριο τέρμα σε αυτήν την κατάσταση του αυξανόμενου χάους, και εσείς [οι πολιτικοί ηγέτες της Γαλλίας] θα είστε υπεύθυνοι για τους χιλιάδες θανάτους που θα προκύψουν».

Μακρόν/Λεπέν: περισσότερο ντουέτο απ’ ότι μονομαχία

Το χαρακτηριστικό της τρέχουσας περιόδου το οποίο βοήθησε περισσότερο τη Λεπέν είναι οι τρομακτικές και αντιδραστικές τρομοκρατικές επιθέσεις που πραγματοποιήθηκαν στη Γαλλία με επίκληση στο ριζοσπαστικό Ισλάμ (παρόλο που οι επιτιθέμενοι έχουν γενικά χαλαρό ή κανένα δεσμό με τα τζαμιά και τη μουσουλμανική κοινότητα). Η δολοφονία ενός δασκάλου, του Σαμουέλ Πατί, (για «προσβολή του Προφήτη») το 2020 και η δολοφονία μιας υπαλλήλου αστυνομικού τμήματος, της Στεφανί Μονφερμέ, τον Απρίλιο του 2021, ήταν μάννα εξ’ ουρανού για το RN.

Αλλά αυτό το μάννα εξ’ ουρανού πολλαπλασιάστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό από τις άγριες ρατσιστικές πρωτοβουλίες του Μακρόν και των υπουργών του τον τελευταίο χρόνο. Ένας νέος νόμος «κατά του αυτονομισμού» βρίσκεται στο στάδιο της νομοθετικής διαδικασίας, και περιλαμβάνει την υποχρέωση όλων των μουσουλμανικών οργανώσεων να υπογράψουν ένα καταστατικό χάρτη συμφωνίας με τις αρχές της [γαλλικής] Δημοκρατίας. Ο στόχος είναι καθαρά προπαγανδιστικός -να δηλώσει στα δέκα εκατομμύρια που ψήφισαν τη Λεπέν ότι «ούτε εμείς εμπιστευόμαστε τους μουσουλμάνους, ψηφίστε εμάς!». Κατά την επεξεργασία του νομοσχεδίου στην Άνω Βουλή, τη Γερουσία, εγκρίθηκαν ορισμένες τροπολογίες οι οποίες έχουν ελάχιστες πιθανότητες να παραμείνουν στην τελική μορφή του νόμου, αλλά ενθάρρυναν ένα τεράστιο ρατσιστικό πανηγύρι στα ΜΜΕ. Μια τροπολογία ανήγγειλε ότι θα έπρεπε να απαγορευτεί εντελώς σε παιδιά το να φορούν χιτζάμπ, ενώ μια άλλη ότι οι μητέρες που φορούν χιτζάμπ δεν πρέπει να επιτρέπεται να πηγαίνουν ως συνοδοί στις σχολικές εκδρομές μαζί με άλλους γονείς.

Ο Μακρόν έχει επίσης διαλύσει [θέσει εκτός νόμου] οργανώσεις όπως η «Συλλογικότητα κατά της Ισλαμοφοβίας στη Γαλλία», παρά την ύπαρξη μηδενικών ενδείξεων οποιασδήποτε συμπάθειας προς την τρομοκρατία σε αυτές τις οργανώσεις. Εν τω μεταξύ, ο υπουργός παιδείας του, ο Μπλανκέ, διακήρυξε ότι η χιτζάμπ «δεν είναι ευπρόσδεκτη στη γαλλική κοινωνία» και ο υπουργός Εσωτερικών, Νταρμανίν, επιτέθηκε στα σούπερ μάρκετ που πωλούν τρόφιμα «χαλάλ», ενώ επέκρινε τη Μαρίν Λεπέν ότι είναι «πολύ μαλακή» στο ζήτημα των μουσουλμάνων!

Αυτή η κυνική ιδεολογική εκστρατεία που ισχυρίζεται ότι οι Μουσουλμάνοι αποτελούν μια ομάδα η οποία επιθυμεί το διαχωρισμό της από το σύνολο της κοινωνίας βασίζεται εξ ολοκλήρου στο ψέμα. Για παράδειγμα, ο αριθμός των μουσουλμανικών οικογενειών που στέλνουν τα παιδιά τους σε θρησκευτικά σχολεία και όχι σε κοσμικά κρατικά σχολεία είναι δέκα φορές μικρότερος από αυτόν των οικογενειών οι οποίες στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά καθολικά σχολεία! Υπάρχουν 9.000 ιδιωτικά καθολικά σχολεία στη Γαλλία και περίπου εβδομήντα ιδιωτικά μουσουλμανικά σχολεία.

Η γενικότερη υιοθέτηση μιας ρατσιστικής στάσης αποτελεί επίσης τμήμα της συνταγής του Μακρόν για την επανεκλογή του. Ένας ηθικός πανικός κατέλαβε τις αίθουσες ειδήσεων όταν «αποκαλύφθηκε» ότι η Εθνική Ένωση Φοιτητών Γαλλίας (UNEF) διοργάνωνε περιστασιακά συναντήσεις αποκλειστικά για μη-Λευκούς, στο πλαίσιο του προβληματισμού σχετικά με τον τρόπο καταπολέμησης του ρατσισμού. Στην άκαμπτα οικουμενική Γαλλία, αυτό συχνά θεωρείται σοκαριστικό και η Γερουσία συνέστησε την απαγόρευση της Φοιτητικής Ένωσης. Είναι εντυπωσιακό ότι ορισμένοι γερουσιαστές του Κομμουνιστικού Κόμματος και των Πρασίνων υπερψήφισαν αυτή την πρόταση. Στα ΜΜΕ η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τον τρομερό κίνδυνο του «ρατσισμού κατά των λευκών» ο οποίος καταλαμβάνει τη νεολαία της χώρας.

Ένα δεύτερο κύμα ρατσιστικού πανικού οργανώθηκε γύρω από την πανεπιστημιακή διδασκαλία και έρευνα. Ο υπουργός Παιδείας ισχυρίστηκε ότι ο «ισλαμο-αριστερισμός» είναι «μια γάγγραινα» στα πανεπιστήμια και ότι οι καλοί και έντιμοι διανοούμενοι τρομοκρατούνται από τους εμπόρους από-αποικιακών σπουδών. Το ψέμα ήταν αρκετά αποτελεσματικό -πάνω από το 60% των Γάλλων πολιτών στις δημοσκοπήσεις είπε ότι υπήρχε ανάγκη έρευνας επί του «ισλαμο-αριστερισμού» στα πανεπιστήμια, παρόλο που το ακραία καθεστωτικό Συμβούλιο των Προέδρων Πανεπιστημίων απάντησε με το πιο οργισμένο δελτίο τύπου στην ιστορία του, κατηγορώντας τον υπουργό ότι χρησιμοποιεί «ψευδείς έννοιες οι οποίες διαδίδονται από την ακροδεξιά».

Δεδομένων των διαιρέσεων και στην Αριστερά και στη Δεξιά, που σημαίνουν ότι εννέα εκατομμύρια ψήφοι στον πρώτο γύρο αναμφίβολα θα είναι αρκετές για να οδηγήσουν τον Μακρόν στο δεύτερο γύρο, αυτός έχει κάθε συμφέρον να τοποθετήσει την προνομιακή θεματολογία της ακροδεξιάς στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης. Ήταν ορθή η περιγραφή του Ζαν Λικ Μελανσόν για το δεύτερο γύρο μεταξύ Μακρόν και Λεπέν το 2017 ως «περισσότερο ντουέτο παρά μονομαχία». «Ο Μακρόν είναι ο εκπρόσωπος του συστήματος και η Λεπέν είναι η ασφάλεια ζωής του» σχολίασε. Αντιμέτωπος με ένα υψηλό επίπεδο ταξικής πάλης που απειλεί το όνειρό του να γίνει η Θάτσερ της Γαλλίας, ο Μακρόν, παρότι προέρχεται από μια πτέρυγα της Δεξιάς η οποία παραδοσιακά δεν ιεραρχούσε ψηλά την επίθεση στους μουσουλμάνους, μετατρέπεται πλήρως σε ανοιχτό ρατσιστή ως αντιπερισπασμό στην ταξική πάλη και με αυτόν τον τρόπο θέτει τις βάσεις για περαιτέρω αύξηση της υποστήριξης προς την ακροδεξιά.

Δυνατότητες για αντεπίθεση

Οι πολιτικές αδυναμίες της Μαρίν Λεπέν, (ποτέ δεν παρέχει υποστήριξη σε πολύ δημοφιλείς ταξικούς αγώνες, όπως η υπεράσπιση των συντάξεων), και οι οργανωτικές της αδυναμίες (έχει μεγάλη δυσκολία στην διατήρηση τοπικών κομματικών οργανώσεων και συναντήσεων), δίνουν πολύ χώρο στους αντιφασίστες να μειώσουν την υποστήριξή της μέσα από καμπάνιες ενημέρωσης και αποφασιστικές δράσεις παρενόχλησής του RN. Αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει μια πανεθνική αντιφασιστική καμπάνια με πλατιά βάση. Όλα τα κόμματα της Αριστεράς καταγγέλλουν τη Λεπέν και τον ρατσισμό της, και μερικά κάνουν ακόμα και αγώνες κατά της ισλαμοφοβίας, αλλά υπάρχει πραγματική ανάγκη για κάτι περισσότερο. Συγκεκριμένα, οι αντιφασιστικές συναντήσεις και συγκεντρώσεις είναι εδώ και χρόνια σπάνιες, σε τοπικό επίπεδο και μικρές σε μέγεθος. Ωστόσο, οι δυνατότητες είναι ολοφάνερες: Έχουν υπάρξει εμπνευστικές κινητοποιήσεις από αρκετά νέα (καθοδηγούμενα κυρίως από μη-λευκούς) αντιρατσιστικά δίκτυα τα τελευταία χρόνια, ιδίως κατά του αστυνομικού ρατσισμού. Επιπλέον, υπάρχουν πολλοί αντιρατσιστές στις γραμμές της νεολαίας και των συνδικαλιστών, οι οποίοι μάλλον δυσπιστούν ή δεν προσελκύονται από τα πολιτικά κόμματα, αλλά θα ήταν έτοιμοι να κινητοποιηθούν ενάντια στους φασίστες. Είναι απολύτως αναγκαίες πανεθνικές αντιφασιστικές πρωτοβουλίες. Καθώς γραφόταν αυτό το άρθρο (4 Μαΐου), μια ομάδα αριστερών βουλευτών, ακτιβιστών των κινημάτων και συνδικαλιστικών οργανώσεων απεύθυνε κάλεσμα για μια πανεθνική διαδήλωση ενάντια στις ιδέες της ακροδεξιάς. Αυτό πρέπει να αποτελέσει τη βάση για πιο φιλόδοξες καμπάνιες.

Ευχαριστώ τους/τις Susan, Daniel, Fred, Ray, Stéphane και Ian για τα σχόλια στην αρχική πρωτόλεια εκδοχή του κειμένου.

*Ο John Mullen είναι αντικαπιταλιστής αγωνιστής στην περιοχή του Παρισιού, και υποστηρικτής της Ανυπότακτης Γαλλίας. Τα πολιτικά του κείμενα βρίσκονται κυρίως εδώ: http://randombolshevik.org