Το εισαγωγικό σημείωμα της σύνταξης
Η ύλη του τρέχοντος τεύχους του περιοδικού «Κόκκινο» ξεκινά με δύο άρθρα που συμβάλουν στην προσπάθεια να κατανοήσουμε τις αλλαγές στον κόσμο γύρω μας, σε μια περίοδο ρευστότητας.
Ο Πάνος Πέτρου γράφει για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν στις ΗΠΑ. Είναι μια συνέχεια της αρθρογραφίας μας για τις πολιτικές προοπτικές στην ίδια την Αμερική, εξετάζοντας πλέον την «εποχή Μπάιντεν», αλλά αφορά και τη συνολικότερη συζήτηση για τις προοπτικές του σύγχρονου καπιταλισμού, την «επιστροφή του κράτους» και το αν και κατά πόσο ο Μπάιντεν εισηγείται μια «αλλαγή υποδείγματος».
Ακολουθεί ένα κείμενο του Κιμ Μούντι για την παγκόσμια εργατική τάξη. Ο πολύπειρος αγωνιστής-διανοούμενος του αμερικανικού εργατικού κινήματος, με βαθιά γνώση του αντικείμενου, εξέταση των συγκεκριμένων υλικών συνθηκών και διάθεση αναμέτρησης με νέα ζητήματα, καταπιάνεται με το μέγεθος της σύγχρονης εργατικής τάξης, τις αλλαγές στη σύνθεσή της και τη γεωγραφική της κατανομή, αλλά και τις δυνατότητες και τις μορφές που έχει η αντίστασή της. Εξετάζοντας το ρόλο των Παγκόσμιων Αλυσίδων Αξίας, τα χαρακτηριστικά της λεγόμενης «άτυπης» εργασίας, τις αλλαγές που φέρνουν οι νέες τεχνολογίες στην παραγωγή κ.ο.κ., προσφέρει στον αναγνώστη ένα «πανόραμα» της σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομίας και της κατάστασης της εργατικής τάξης μέσα σε αυτή -με όλες τις νέες απειλές αλλά και τις νέες δυνατότητες αντίστασης.
Το κεντρικό αφιέρωμα του «Κ» δεν θα μπορούσε παρά να αφορά την Παρισινή Κομμούνα, στην επέτειο των 150 χρόνων από την «πρώτη έφοδο στον ουρανό». Μια ενδελεχής παρουσίαση των ιστορικών γεγονότων από τη Σάντρα Μπλάντγουορθ αποτελεί τον «κορμό» του αφιερώματος: Είναι ένας φόρος τιμής στους πρωταγωνιστές, τα θαυμαστά επιτεύγματα, τον ηρωισμό και την έμπνευση της Κομμούνας, και ταυτόχρονα μια σκληρή υπενθύμιση του άγριου μίσους που προκάλεσε στην καθωσπρέπει αστική κοινωνία που την έπνιξε στο αίμα. Πάνω σε αυτά, η Μπλάντγουορθ διαμορφώνει και μια πολιτική αποτίμηση για τη σημασία της κληρονομιάς της Κομμούνας σήμερα.
Ακολουθεί η συζήτηση «μετά την Κομμούνα».
Ο Στάθης Κουβελάκης έκανε πρόσφατα μια εκτεταμένη εργασία, ως συνοδευτικό κείμενο μιας νέας συλλογής κειμένων του Μαρξ και άλλων για την Κομμούνα, που κυκλοφόρησε στα γαλλικά με τίτλο… «Sur la Commune de Paris, Textes et controverses, précédé de Événement et stratégie révolutionnaire». Επιλέξαμε στο «Κ» να μεταφράσουμε και να δημοσιεύσουμε το τμήμα που αφορά τους τρόπους με τους οποίους η εμπειρία της Κομμούνας αποτέλεσε μια «τομή» που άλλαξε τις πολιτικές και στρατηγικές αντιλήψεις στην Αριστερά της εποχής. Παρουσιάζει ένα ευρύ και ενίοτε υποτιμημένο φάσμα αλλαγών στον τρόπο σκέψης -ιδιαίτερα των Μαρξ και Ένγκελς- που είχε ως αφετηρία και ερέθισμα την πρωτόγνωρη εμπειρία του Παρισιού του 1871.
Ένα άρθρο του Παναγιώτη Λίλλη, συνεχίζει τη συζήτηση επί των συμπερασμάτων της Αριστεράς της εποχής, εστιάζοντας πιο συγκεκριμένα στα «κεντρικά» σημεία της αντιπαράθεσης μαρξιστών-αναρχικών, αλλά και στις μεταγενέστερες αντιπαραθέσεις, μεταξύ των Μπολσεβίκων και του Κάουτσκι ως προς το «διάβασμα» της εμπειρίας της Κομμούνας σε σύγκριση με τη Ρωσική Επανάσταση του 1917.
Το αφιέρωμα κλείνει ένα άρθρο της Ελένης Πελέκη για τις γυναίκες της Κομμούνας. Πηγαίνοντας πέρα από τη γενική παραδοχή γενικώς της «ηρωικής συμμετοχής» των γυναικών, παρουσιάζει το ευρύ φάσμα των κατακτήσεων που πέτυχαν, της οργανωτικής και πολιτικής πρωτοβουλίας που ανέπτυξαν, αλλά και του «οργανικού» ρόλου που είχαν σε κάθε πτυχή της ζωής και της δράσης του εξεγερμένου Παρισιού.
Μια άλλη επέτειος που απασχόλησε ιδιαίτερα τη δημόσια συζήτηση στο πρώτο μισό του 2021 ήταν ασφαλώς αυτή των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Ο Αντώνης Νταβανέλος γράφει ένα άρθρο συνολικότερης τοποθέτησης πάνω στα ζητήματα περί του χαρακτήρα και των κινητήριων δυνάμεων της Επανάστασης, τα οποία συσκοτίζονται από την επίσημη ιστοριογραφία και τα οποία έχουν προκαλέσει ζωηρές διαφωνίες και μέσα στην Αριστερά.
Ακολουθεί ένα άρθρο που μελετά την πρόσφατη «προϊστορία» του κινήματος και της Αριστεράς. Στην επέτειο των 15 χρόνων από το ξέσπασμα των καταλήψεων του Μάη-Ιούνη του 2006 ενάντια στο νόμο-πλαίσιο, ο Θάνος Λυκουργιάς κάνει μια αποτίμηση των παρακαταθηκών που άφησε για το σήμερα το μεγαλειώδες νικηφόρο κίνημα στην εκπαίδευση το 2006-07.
Την ύλη κλείνει η βιβλιοκριτική του νέου βιβλίου του Μακάριου Δρουσιώτη «Η Συμμορία». Η Μαρία Παναγοπούλου κάνει μια κριτική παρουσίαση αυτής της «προσωπικής μαρτυρίας» ενός πρώην προεδρικού συμβούλου για τη διαφθορά στην Κύπρο και τα παρακλάδια της.
