«Να τη δώσουμε αυτή τη μάχη»: Το Σουδάν αντιστέκεται στο πραξικόπημα

Η ανα­κού­φι­ση δεν είναι συ­ναί­σθη­μα που συν­δέ­ε­ται εύ­κο­λα με στρα­τιω­τι­κά πρα­ξι­κο­πή­μα­τα. Αλλά στο Σου­δάν, οι άν­θρω­ποι θε­ω­ρού­σαν ένα πρα­ξι­κό­πη­μα ανα­πό­φευ­κτο. Είχε ήδη υπάρ­ξει μια απο­τυ­χη­μέ­νη από­πει­ρα το Σε­πτέμ­βρη. Το πρα­ξι­κό­πη­μα στις 25 Οκτώ­βρη ξε­κα­θά­ρι­σε τους όρους της μάχης και έκανε τη σύ­γκρου­ση ανοι­χτή. Η ανα­κού­φι­ση προ­έ­κυ­ψε από την ορι­στι­κο­ποί­η­ση της στιγ­μής για την οποία προ­ε­τοι­μά­ζο­νταν οι επα­να­στά­τες.

Η αντί­στα­ση υπήρ­ξε άμεση. Οι τρα­πε­ζο­ϋ­πάλ­λη­λοι ανα­κοί­νω­σαν την απερ­γία τους στις 7 το πρωί, 2 ώρες μετά την εκ­δή­λω­ση του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος. Είχαν γνω­στο­ποι­ή­σει εδώ και βδο­μά­δες ότι θα πα­ρέ­λυαν το χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό κλάδο της χώρας τη στιγ­μή που ο στρα­τός θα ανέ­τρε­πε την κυ­βέρ­νη­ση. Οι άν­θρω­ποι άρ­χι­σαν να υψώ­νουν οδο­φράγ­μα­τα. Επι­τρο­πές γει­το­νιάς, κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις κά­λε­σαν σε πο­λι­τι­κή ανυ­πα­κοή. Ως το τέλος της μέρας, η χώρα είχε πα­ρα­λύ­σει από μια γε­νι­κή απερ­γία.

Στο Χαρ­τούμ, ο στρα­τός ύψωσε τα δικά του οδο­φράγ­μα­τα για να εμπο­δί­σει τον κόσμο να πο­ρευ­τεί προς την έδρα της Στρα­τιω­τι­κής Διοί­κη­σης, αλλά οι δια­δη­λω­τές τα σά­ρω­σαν γρή­γο­ρα, περ­νώ­ντας από πάνω τους. Λά­στι­χα αυ­το­κι­νή­των καί­γο­νταν σε κάθε δρόμο ενώ τα οδο­φράγ­μα­τα γί­νο­νταν όλο και πιο πε­ρί­τε­χνα καθώς περ­νού­σε η ώρα: Δε­κά­δες χι­λιά­δες άν­θρω­ποι απά­ντη­σαν άμεσα στην κί­νη­ση του στρα­τού. «Για πάμε. Να τη δώ­σου­με επι­τέ­λους αυτή τη μάχη. Να τε­λειώ­νου­με με όλο αυτό». Έτσι αντι­με­τώ­πι­σε ο λαός το πρα­ξι­κό­πη­μα, μας λέει η Αλνίλ. Ήταν μια μάχη η οποία «είχε κα­θυ­στε­ρή­σει για υπερ­βο­λι­κά πολύ καιρό».  

Η κρίση έχει τις ρίζες της στην επα­νά­στα­ση που σά­ρω­σε τη χώρα από το Δε­κέμ­βρη του 2018 ως τα μέσα του 2019. Αυτό το κί­νη­μα είχε ξε­κι­νή­σει όταν φοι­τη­τές που δια­μαρ­τύ­ρο­νταν για τον πε­ντα­πλα­σια­σμό της τιμής του ψω­μιού έκα­ψαν τα γρα­φεία του κυ­βερ­νη­τι­κού Κόμ­μα­τος Εθνι­κού Κο­γκρέ­σου, στην Άτμπα­ρα. Οι δια­δη­λώ­σεις εξα­πλώ­θη­καν, καθώς οι άν­θρω­ποι ήταν εξα­γριω­μέ­νοι από τις πε­ρι­κο­πές στις επι­δο­τή­σεις καυ­σί­μων και ψω­μιού και στη δια­δρο­μή κλι­μα­κώ­θη­καν σε μια κα­τα­σκή­νω­ση [διαρ­κή κα­τά­λη­ψη δη­μό­σιου χώρου] έξω από την έδρα της Στρα­τιω­τι­κής Διοί­κη­σης στο Χαρ­τούμ, η οποία κρά­τη­σε μήνες. Ο Ομάρ Αλ Μπα­σίρ, ο απε­χθής δι­κτά­το­ρας που κυ­βερ­νού­σε για 30 χρό­νια, ανα­τρά­πη­κε από το στρα­τό τον Απρί­λη. Ο αντι­κα­τα­στά­της του, ο Αντι­στρά­τη­γος Αχ­μέντ Αμπάν Ιμπν Αούφ, άντε­ξε για 24 ώρες προ­τού  τον υπο­χρε­ώ­σει σε πα­ραί­τη­ση η πίεση του κι­νή­μα­τος.

Η ηγε­σία της επα­νά­στα­σης, ένας πο­λι­τι­κός συ­να­σπι­σμός υπό την ηγε­σία των Δυ­νά­με­ων Ελευ­θε­ρί­ας και Αλ­λα­γής, μπήκε σε δια­πραγ­μα­τεύ­σεις για μια με­τά­βα­ση σε δη­μο­κρα­τία. Το απο­τέ­λε­σμα ήταν ένας συ­να­σπι­σμός πο­λι­τι­κών-στρα­τιω­τι­κών, το λε­γό­με­νο Κυ­ρί­αρ­χο Συμ­βού­λιο, που κυ­βέρ­νη­σε τη χώρα τα τε­λευ­ταία 2 χρό­νια.

Οι δια­δη­λω­τές δεν είχαν απο­δε­χτεί με ιδιαί­τε­ρο εν­θου­σια­σμό το συμ­βι­βα­σμό. Στις 3 Ιούνη του 2019, λίγο πριν τη συ­γκρό­τη­ση του Κυ­ρί­αρ­χου Συμ­βου­λί­ου, οι δυ­νά­μεις ασφα­λεί­ας είχαν επι­τε­θεί στην κα­τα­σκή­νω­ση έξω από τη Στρα­τιω­τι­κή Διοί­κη­ση, σκο­τώ­νο­ντας, βιά­ζο­ντας και τραυ­μα­τί­ζο­ντας εκα­το­ντά­δες αν­θρώ­πους. Ξέ­σπα­σαν απερ­γί­ες ως απά­ντη­ση, αλλά τις στα­μά­τη­σε σχε­τι­κά σύ­ντο­μα η Σου­δα­νι­κή Επαγ­γελ­μα­τι­κή Ένωση (SPA), μια ομπρέ­λα του­λά­χι­στον  δέκα συν­δι­κά­των υπαλ­λή­λων και επαγ­γελ­μα­τιών.

Η SPA είχε κα­θο­δη­γή­σει το κί­νη­μα στους δρό­μους και απο­τε­λού­σε βα­σι­κή δύ­να­μη στο συ­να­σπι­σμό των Δυ­νά­με­ων Ελευ­θε­ρί­ας και Αλ­λα­γής. Η με­γά­λη της επιρ­ροή έπαι­ξε κομ­βι­κό ρόλο στο να τερ­μα­τι­στεί η επα­να­στα­τι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση και να απο­δε­χτούν οι μάζες το συμ­βι­βα­σμό με­τα­ξύ στρα­τιω­τι­κών και πο­λι­τι­κών. Η εγ­γύ­τη­τα της SPA με τους δια­δη­λω­τές και η φήμη που είχε απο­κτή­σει ορ­γα­νώ­νο­ντας την αντί­στα­ση στο κα­θε­στώς, της έδινε μια λαϊκή νο­μι­μο­ποί­η­ση που δεν είχαν οι άλλες πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις.   

Η μα­ταί­ω­ση των μα­ζι­κών κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων και η δια­πραγ­μά­τευ­ση με τους εγκλη­μα­τί­ες του στρα­τού ήταν μια προ­δο­σία της επα­νά­στα­σης. Ο Στρα­τη­γός Αμπ­ντέλ Φατάχ Αλ Μπουρ­χάν, ο οποί­ος έγινε πρό­ε­δρος του Κυ­ρί­αρ­χου Συμ­βου­λί­ου και σή­με­ρα κυ­βερ­νά τη χώρα, ήταν πο­λι­τι­κός σύμ­μα­χος και στρα­τιω­τι­κός διοι­κη­τής του Αλ Μπα­σίρ. Ήταν ο βα­σι­κός πρω­τα­γω­νι­στής της γε­νο­κτο­νι­κής εκ­στρα­τεί­ας στην πε­ριο­χή του Νταρ­φούρ στο δυ­τι­κό Σου­δάν, στη διάρ­κεια της οποί­ας δο­λο­φο­νή­θη­καν εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες και εκτο­πί­στη­καν εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι.

Πα­ρό­τι η πο­λι­τι­κή πτέ­ρυ­γα του Κυ­ρί­αρ­χου Συμ­βου­λί­ου είχε με­γα­λύ­τε­ρο βάρος -έξι ψή­φους ένα­ντι πέ­ντε- η στρα­τη­γι­κή του συ­να­σπι­σμού των Δυ­νά­με­ων Ελευ­θε­ρί­ας και Αλ­λα­γής ήταν ο πλή­ρης συμ­βι­βα­σμός με τους στρα­τιω­τι­κούς. Ο πρω­θυ­πουρ­γός Αμπ­ντάλ Χα­μντόκ εφάρ­μο­σε μέτρα λι­τό­τη­τας, όπως η πε­ρι­κο­πή των επι­δο­τή­σε­ων στα καύ­σι­μα, τα οποία συ­νέ­βα­λαν σε έναν κα­τα­στρο­φι­κό για τους φτω­χούς πλη­θω­ρι­σμό σε βα­σι­κά αγαθά. Η δη­μο­φι­λία της πο­λι­τι­κής πτέ­ρυ­γας της επέ­τρε­πε να προ­ω­θεί το πρό­γραμ­μα της Σου­δα­νι­κής αστι­κής τάξης, πα­ρό­τι επρό­κει­το για την ίδια ακρι­βώς λι­τό­τη­τα που είχε οδη­γή­σει στην επα­νά­στα­ση το 2019.

Ο στρα­τός είχε υπο­χρε­ω­θεί προ­σω­ρι­νά να απο­δε­χτεί την πο­λι­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση, αλλά δεν ήταν ποτέ πραγ­μα­τι­κά πρό­θυ­μος να μοι­ρα­στεί την εξου­σία. Η SPA συ­νέ­βα­λε στη δη­μιουρ­γία των συν­θη­κών για το ση­με­ρι­νό πρα­ξι­κό­πη­μα, καθώς είχε κα­τευ­θύ­νει την επα­νά­στα­ση σε μια συμ­φω­νία ασύμ­με­τρης μοι­ρα­σιάς της εξου­σί­ας. Αλλά η ελ­πί­δα για δη­μο­κρα­τία στο Σου­δάν δεν βρι­σκό­ταν ποτέ στο Κυ­ρί­αρ­χο Συμ­βού­λιο, ούτε σε οποια­δή­πο­τε άλλη συμ­φω­νία με το στρα­τό. Αντί­θε­τα, βρί­σκε­ται στις απερ­γί­ες και τις δια­δη­λώ­σεις όπως αυτές που ανέ­τρε­ψαν τον Μπα­σίρ και τον Ιμπν Αούφ.   

Στο ανα­ζω­ο­γο­νη­μέ­νο κί­νη­μα, έχουν ανα­δυ­θεί ως εναλ­λα­κτι­κή ηγε­σία οι επι­τρο­πές αντί­στα­σης στις γει­το­νιές. Αυτές είχαν παί­ξει ένα ση­μα­ντι­κό ρόλο το 2019, αλλά σή­με­ρα έχουν γίνει η ηγε­τι­κή δύ­να­μη στους δρό­μους, απα­ντώ­ντας άμεσα στο πρα­ξι­κό­πη­μα και ορ­γα­νώ­νο­ντας μια «Πο­ρεία Εκα­τομ­μυ­ρί­ων» στις 30 Οκτώ­βρη.

Η σύν­θε­ση αυτών των επι­τρο­πών ποι­κί­λει. Καθώς έχουν γε­ω­γρα­φι­κή βάση, μπο­ρεί να απο­τε­λού­νται από τους ανέρ­γους των προ­α­στί­ων του Χαρ­τούμ όπως στο Ελ-Χατζ Γιου­σίφ στα βό­ρεια ή στην Αλ Κα­λά­κλα στα νότια, ή από πιο ευ­κα­τά­στα­τα τμή­μα­τα του πλη­θυ­σμού στα εύ­πο­ρα προ­ά­στια όπως στο Αλ Ριάντ. Ωστό­σο, ο πιο ενερ­γός-ακτι­βι­στι­κός και «από τα κάτω» χα­ρα­κτή­ρας τους, κάνει αυτές τις επι­τρο­πές τα πιο δη­μο­κρα­τι­κά και αντα­πο­κρι­νό­με­να [στις λαϊ­κές δια­θέ­σεις] σώ­μα­τα στο Σου­δάν. Πολ­λές επι­τρο­πές έχουν εκλεγ­μέ­νες ηγε­σί­ες. 

Μια πρώτη πρό­κλη­ση που αντι­με­τώ­πι­σαν ήταν ένα πα­ρα­τε­τα­μέ­νο πα­νε­θνι­κό μπλά­κα­ουτ στο ίντερ­νετ. Ορ­γά­νω­σαν μα­ζι­κές δια­νο­μές προ­κη­ρύ­ξε­ων και νυ­χτε­ρι­νές πο­ρεί­ες για να προ­πα­γαν­δί­ζουν τις επό­με­νες δρά­σεις, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της Πο­ρεί­ας των Εκα­τομ­μυ­ρί­ων. Ορ­γα­νώ­νουν επί­σης τη δια­νο­μή τρο­φί­μων και άλλων ανα­γκαί­ων ειδών, την απο­κο­μι­δή των απορ­ριμ­μά­των, τις ια­τρι­κές προ­μή­θειες και τη συ­ντή­ρη­ση των οδο­φραγ­μά­των, τα οποία παί­ζουν κομ­βι­κό ρόλο στην απο­τρο­πή των οχη­μά­των των δυ­νά­με­ων ασφα­λεί­ας που χρη­σι­μο­ποιού­νται για να συλ­λαμ­βά­νο­νται αγω­νι­στές-στριες στις γει­το­νιές τους.

Οι επι­τρο­πές παί­ζουν επί­σης ένα ση­μα­ντι­κό πο­λι­τι­κό ρόλο. Έχουν κυ­κλο­φο­ρή­σει ανα­κοι­νώ­σεις που γνω­στο­ποιούν μα­ζι­κά τα αι­τή­μα­τα της επα­νά­στα­σης, τα οποία πε­ρι­λαμ­βά­νουν το «όχι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, όχι συ­νερ­γα­σία και όχι πα­ζά­ρε­μα» με το στρα­τό όπως και την έκ­κλη­ση για αμι­γώς πο­λι­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση. Αν και δεν πρό­κει­ται για κα­θα­ρά πο­λι­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις, οι επα­να­στά­τες προ­σελ­κύ­ο­νται στις γραμ­μές τους καθώς θε­ω­ρού­νται οι πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις στην πάλη ενά­ντια στο πρα­ξι­κό­πη­μα. Στο Σου­δάν, τα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα είναι κυ­ρί­ως των με­σαί­ων τά­ξε­ων και έχουν μια μακρά πα­ρά­δο­ση προ­δο­σιών και συ­νερ­γα­σί­ας με το παλιό κα­θε­στώς.

Η Αλνίλ ισχυ­ρί­ζε­ται ότι οι επι­τρο­πές «φαί­νε­ται πως είναι ο βα­σι­κός πα­ρά­γο­ντας που εμπό­δι­σε την εκ­δή­λω­ση πρα­ξι­κο­πή­μα­τος πολ­λές φορές μέχρι σή­με­ρα» και ότι «είναι η μο­να­δι­κή [δύ­να­μη] που δη­μιουρ­γεί μια απει­λή για το σύ­στη­μα». Απο­τε­λούν τη μο­να­δι­κή άμυνα απέ­να­ντι σε έναν νέο συμ­βι­βα­σμό. Για πα­ρά­δειγ­μα, οι επι­τρο­πές του Ευ­ρύ­τε­ρου Ομντουρ­μάν, της με­γα­λύ­τε­ρης πόλης της χώρας, απέρ­ρι­ψαν την πρό­τα­ση για μια κε­κλει­σμέ­νων των θυρών συ­νά­ντη­ση με τον Χα­μντόκ και απαί­τη­σαν δη­μό­σιο διά­λο­γο. Ένα δελ­τίο Τύπου που δια­κί­νη­σαν στα social media έγρα­φε: «Η το­πο­θέ­τη­σή μας είναι αδιαμ­φι­σβή­τη­τη: Καμία δια­πραγ­μά­τευ­ση, κα­νέ­νας συμ­βι­βα­σμός και καμία εξου­σία πάνω από εκεί­νη του λαού».  

Από τις 25 Οκτώ­βρη η χώρα σα­ρώ­νε­ται από μια γε­νι­κή πο­λι­τι­κή απερ­γία. Σύμ­φω­να με μια ανα­φο­ρά στην σε­λί­δα μιας επι­τρο­πής αντί­στα­σης στο facebook, την πρώτη εβδο­μά­δα η συμ­με­το­χή ήταν 91% στα πε­τρέ­λαια, 96% στις τρά­πε­ζες και 100% στην εκ­παί­δευ­ση. Αντί­στοι­χα υψηλή συμ­με­το­χή έχει κα­τα­γρα­φεί και σε άλ­λους κλά­δους. Οι για­τροί και το νο­ση­λευ­τι­κό προ­σω­πι­κό αρ­νού­νται να ερ­γα­στούν στα στρα­τιω­τι­κά νο­σο­κο­μεία και εξυ­πη­ρε­τούν μόνο τα επεί­γο­ντα στα υπό­λοι­πα. Επι­τρο­πές που εκ­προ­σω­πούν ερ­γα­ζό­με­νους στους κλά­δους του πε­τρε­λαί­ου, των τρα­πε­ζών και των αε­ρο­με­τα­φο­ρών έχουν δια­μορ­φώ­σει ένα συ­ντο­νι­σμέ­νο κοινό σχε­δια­σμό για την πο­λι­τι­κή ανυ­πα­κοή. 

Το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα υπέ­φε­ρε σκλη­ρά κατά την πε­ρί­ο­δο του Μπα­σίρ και πολλά συν­δι­κά­τα ελέγ­χο­νταν από το κρά­τος. Με την πτώση του πα­λιού δι­κτά­το­ρα, άρ­χι­σε να ανοί­γει ο χώρος για συν­δι­κα­λι­στι­κή ορ­γά­νω­ση. Αν και η ηγε­σία της SPA προ­τί­μη­σε το τρα­πέ­ζι των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, αγω­νι­στές-τριες του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στο πε­τρέ­λαιο, τις τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες και τα πα­νε­πι­στή­μια έχουν συ­γκρο­τή­σει δη­μο­κρα­τι­κά ηγε­τι­κά σώ­μα­τα που ορ­γα­νώ­νουν τις απερ­γί­ες, δια­κι­νούν τα αι­τή­μα­τα και με­ρι­κές φορές συ­ντο­νί­ζο­νται με τις επι­τρο­πές γει­το­νιών.

Η επι­τυ­χία της επα­νά­στα­σης εξαρ­τά­ται από αυτές τις δη­μο­κρα­τι­κές ορ­γα­νώ­σεις, ιδιαί­τε­ρα από τα ανε­ξάρ­τη­τα συν­δι­κά­τα και τις εκλεγ­μέ­νες ερ­γα­τι­κές επι­τρο­πές. Έχουν απο­δεί­ξει ότι μπο­ρούν να γο­να­τί­σουν την Σου­δα­νι­κή οι­κο­νο­μία μέσα σε λίγες ώρες, πα­ρέ­χο­ντας στο μα­ζι­κό κί­νη­μα μια δύ­να­μη που δεν δια­θέ­τει μέσω μόνο των επι­τρο­πών αντί­στα­σης στις γει­το­νιές. Αλλά είναι πολύ νωρίς για να γνω­ρί­ζου­με αν θα χρη­σι­μο­ποι­ή­σουν αυτή τη δύ­να­μη για να δια­μορ­φώ­σουν μια πο­λι­τι­κή εναλ­λα­κτι­κή στους συμ­βι­βα­σμούς.  

Η κα­τά­στα­ση είναι ρευ­στή. Την πε­ρα­σμέ­νη εβδο­μά­δα, ο Χα­μντόκ, βρι­σκό­με­νος σε κατ’ οίκον πε­ριο­ρι­σμό, συ­να­ντή­θη­κε με τον Βόλ­κερ Πέρ­θες, ει­δι­κό εκ­πρό­σω­πο του ΟΗΕ στο Σου­δάν, για να ανα­ζη­τή­σουν απο­δε­κτούς όρους δια­πραγ­μά­τευ­σης με το στρα­τό. Η διε­θνής πίεση για ένα συμ­βι­βα­σμό, ει­δι­κά από Αμε­ρι­κά­νους και δυ­τι­κούς δι­πλω­μά­τες, είναι πολύ έντο­νη.

Ένας άλλος πε­ριο­ρι­σμός είναι η έλ­λει­ψη οποιου­δή­πο­τε εί­δους επα­να­στα­τι­κής ορ­γά­νω­σης που θα μπο­ρού­σε να οδη­γή­σει το κί­νη­μα ενά­ντια στις δυ­νά­μεις του συμ­βι­βα­σμού και να διεκ­δι­κή­σει κα­θα­ρά να ηγη­θεί η ερ­γα­τι­κή τάξη της επα­νά­στα­σης.

Παρά τις προ­κλή­σεις και την κα­τα­στο­λή που έχει σκο­τώ­σει του­λά­χι­στον 14 άτομα στο Χαρ­τούμ, οι Σου­δα­νοί δια­δη­λω­τές έχουν επι­δεί­ξει θάρ­ρος και αν­θε­κτι­κό­τη­τα. Όπως ση­μεί­ω­σε η Αλνίλ για την Πο­ρεία των Εκα­τομ­μυ­ρί­ων στις 30 Οκτώ­βρη: «Ήταν τε­ρά­στια. Δεν έχω ξα­να­δεί οτι­δή­πο­τε τόσο με­γά­λο… Δεν μπο­ρού­σα­με ούτε να πο­ρευ­τού­με, γιατί όλοι οι δρό­μοι είχαν γε­μί­σει».

Στα βί­ντεο βλέ­πει κα­νείς νέες γυ­ναί­κες να κα­θο­δη­γούν πε­ρή­φα­να τα συν­θή­μα­τα και να βγά­ζουν δη­μό­σιες ομι­λί­ες. Ηλι­κιω­μέ­νους με δά­κρυα στα μάτια να αγκα­λιά­ζουν τους νε­ό­τε­ρους δια­δη­λω­τές. Οι ανα­φο­ρές στην ποί­η­ση είναι συ­νη­θι­σμέ­νες με­τα­ξύ των τρα­γου­διών και των συν­θη­μά­των. Τη μέρα του πρα­ξι­κο­πή­μα­τος, κυ­κλο­φό­ρη­σε ένα βί­ντεο με έναν νεαρό άντρα να σκα­λί­ζει σε μια δια­φη­μι­στι­κή πι­να­κί­δα από­σπα­σμα ενός διά­ση­μου αρα­βι­κού ποι­ή­μα­τος: «Όποτε οι άν­θρω­ποι απο­φα­σί­σουν να ζή­σουν, το πε­πρω­μέ­νο θα τους ακού­σει, το σκο­τά­δι θα φτά­σει στο τέλος του και οι αλυ­σί­δες θα σπά­σουν», έγρα­ψε, καθώς από κάτω οι δια­δη­λω­τές ζη­τω­κραύ­γα­ζαν.

Ο Σου­δα­νι­κός λαός απο­φά­σι­σε να ζήσει και θέλει να σπά­σει τις αλυ­σί­δες της στρα­τιω­τι­κής εξου­σί­ας μια και καλή.