Σχετικά με το «ατύχημα» στην παιδική χαρά της οδού Δαφνομήλη

Προ­χθές το με­ση­μέ­ρι , στην παι­δι­κή χαρά της οδού Δαφ­νο­μή­λη στη Νε­ά­πο­λη των Εξαρ­χεί­ων, η σι­δε­ρέ­νια πόρτα της φω­το­γρα­φί­ας βγήκε από τη θέση της και έπεσε πάνω σε 5χρο­νο νήπιο. Το παιδί χρειά­στη­κε να με­τα­φερ­θεί στο νο­σο­κο­μείο, χωρίς να υπάρ­χουν μέχρι στιγ­μής νε­ό­τε­ρα για την υγεία του.

Όσο και αν είναι ανα­τρι­χια­στι­κή αυτή η εί­δη­ση, στην ουσία δεν είναι κα­θό­λου απρό­σμε­νη. Οι κά­τοι­κοι της πε­ριο­χής αλλά και όσοι την γνω­ρί­ζουν, έχουν πολύ καλή ει­κό­να της δια­χρο­νι­κής εγκα­τά­λει­ψης του χώρου. Από μια όμορ­φη παι­δι­κή χαρά που υπήρ­ξε κά­πο­τε, με μπα­σκέ­τες και φιλέ για βόλευ, αφέ­θη­κε στην τύχη της και εξε­λί­χθη­κε σε μια άθλια ει­κό­να. Το χθε­σι­νό πε­ρι­στα­τι­κό απο­τε­λεί επί της ου­σί­ας το επι­σφρά­γι­σμα αυτής της δια­δρο­μής και ευ­χό­μα­στε να έχουν απο­φευ­χθεί τα χει­ρό­τε­ρα.

Πέραν όμως από το τι συ­νέ­βη στο εν λόγω πε­ρι­στα­τι­κό, η πε­σμέ­νη πόρτα της παι­δι­κής χαράς στη Δαφ­νο­μή­λη απο­τε­λεί σαφή ει­κό­να της πο­λι­τι­κής της τρέ­χου­σας δη­μο­τι­κής αρχής, όπως και των προη­γού­με­νων. Και ει­δι­κά σή­με­ρα, την ώρα που ξο­δεύ­ο­νται δε­κά­δες επί δε­κά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων για το με­γά­λο επι­χει­ρη­μα­τι­κό φα­γο­πό­τι του Με­γά­λου Πε­ρι­πά­του, οι δη­μό­σιοι χώροι -αυ­τοί που οι δη­μό­τες και οι πε­ρί­οι­κοι έχουν πραγ­μα­τι­κά ανά­γκη - αφή­νο­νται να σα­πί­σουν, με κίν­δυ­νο να με­τα­τρα­πούν σε πα­γί­δες θα­νά­του. Ση­μειώ­νε­ται πως, βάσει των στοι­χεί­ων του ΟΠΑΝ­ΔΑ,  η συ­γκε­κρι­μέ­νη παι­δι­κή χαρά δεν έχει απο­χα­ρα­κτη­ρι­στεί όπως άλλες, πα­ρα­μέ­νει δη­λα­δή πι­στο­ποι­η­μέ­νη και ως εκ τού­του γί­νε­ται ακόμα προ­φα­νέ­στε­ρο πως πρό­κει­ται για ζή­τη­μα συ­ντή­ρη­σης.

Βάσει των πα­ρα­πά­νω, ξε­κα­θα­ρί­ζε­ται πρώτα απ’ όλα το πόσο προ­σχη­μα­τι­κές είναι διά­φο­ρες με­γα­λό­σχη­μες δη­λώ­σεις και εγκαί­νια για "επα­να­φο­ρά παι­δι­κών χαρών και άλλων χώρων στους δη­μό­τες" που κατά πε­ριό­δους έχει πραγ­μα­το­ποι­ή­σει ο δή­μαρ­χος. Μόλις σβή­σουν τα φλας και πε­ρά­σει ο και­ρός, στο βαθμό που δεν υπάρ­χει εμπο­ρι­κό συμ­φέ­ρον, τα πράγ­μα­τα αφή­νο­νται στην όποια τύχη τους. Αυτό όμως δεν είναι ζή­τη­μα «αβλε­ψί­ας/αδια­φο­ρί­ας», αλλά από­το­κο της ίδιας νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πο­λι­τι­κής που έχει απο­ψι­λώ­σει από προ­σω­πι­κό και εξο­πλι­σμό τις υπη­ρε­σί­ες του Δήμου και συ­νο­λι­κά των ΟΤΑ (με χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό­τε­ρο ίσως πα­ρά­δειγ­μα, την ει­κό­να εγκα­τά­λει­ψης που πα­ρου­σιά­ζει σή­με­ρα το πο­λυ­δια­φη­μι­σμέ­νο πο­λυ­δύ­να­μο κέ­ντρο αστέ­γων).

Εν κα­τα­κλεί­δι, το πε­ρι­στα­τι­κό της οδού Δαφ­νο­μή­λη δεν είναι κα­θό­λου τυ­χαίο και δεν πρέ­πει να πε­ρι­μέ­νου­με μέχρι να συμ­βεί το επό­με­νο. Να πα­λέ­ψου­με άμεσα για ενί­σχυ­ση του προ­σω­πι­κού των ΟΤΑ με μό­νι­μο προ­σω­πι­κό, για ανα­βάθ­μι­ση και προ­στα­σία των ελεύ­θε­ρων, δη­μό­σιων χώρων, για από­κρου­ση των πο­λι­τι­κών που συ­νει­δη­τά υπο­βαθ­μί­ζουν οτι­δή­πο­τε δεν εντάσ­σε­ται σε κά­ποιας μορ­φής εμπο­ρευ­μα­τι­κό σχέ­διο.

Υ.Γ. προ διε­τί­ας και επί­σης επί τρέ­χου­σας δη­μαρ­χί­ας, σε από­στα­ση μόλις ενός λε­πτού με τα πόδια από την παι­δι­κή χαρά, στο παλιό 5ο (και πα­λαιό­τε­ρα 29ο) γυ­μνά­σιο της Οκτ. Μερ­λιέ, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε εκ­κέ­νω­ση από την ΕΛ.ΑΣ των προ­σφύ­γων που είχαν βρει εκεί κα­τά­λυ­μα και εν συ­νε­χεία κα­θα­ρι­σμός και σφρά­γι­ση του χώρου από συ­νερ­γεία του Δήμου, ώστε να μην υπάρ­ξει ανα­κα­τά­λη­ψη. Κα­νείς όμως δεν ασχο­λή­θη­κε με το να δει τι συμ­βαί­νει ακρι­βώς δίπλα, στον χώρο που παί­ζουν τα παι­διά των αν­θρώ­πων που "απει­λού­νταν" από την πα­ρου­σία των προ­σφύ­γων. Προ­τε­ραιό­τη­τες...

Επει­δή όμως για εμάς προ­τε­ραιό­τη­τα έχει η σω­μα­τι­κή υγεία των παι­διών μας, αυτή η κα­τά­στα­ση δεν μπο­ρεί να συ­νε­χι­στεί άλλο.

Απαι­τού­με έργα και όχι λόγια,  από τη δη­μο­τι­κή αρχή.

Στη­ρί­ζου­με και κα­λού­με σε συμ­με­το­χή στην κι­νη­το­ποί­η­ση που έχει κλη­θεί για αύριο, 30/5, στις 4μ.μ. έξω από το δη­μαρ­χείο στην πλ. Κο­τζιά