Η Σ8Μ καλεί σε φεμινιστική αντιπολεμική αντίσταση.
Στο φεστιβάλ μας η συζήτηση για τον πόλεμο στην Ουκρανία έστειλε το μήνυμα παρουσιάζοντας πρωτοβουλίες όπως το διεθνές φεμινιστικό αντιπολεμικό μανιφέστο αλλά και συνδέοντας το τώρα με την ιστορία του αντιπολεμικού-φεμινιστικού κινήματος. Η ιστορία αυτή μας εμπνέει ακόμη καθώς σκεφτόμαστε τη Ρόζα Λούξεμπουργκ, το αντί-πυρηνικό φεμ κίνημα του Greenham Common ή τις Donne en Nero.
Καταδικάζουμε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και καταγγέλλουμε το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς που οδηγούν στους πολέμους, τη στρατιωτικοποίηση και την προσφυγιά.
Είμαστε αλληλέγγυες με τα φεμινιστικά κινήματα σε Ρωσία και Ουκρανία, αλληλέγγυες με κάθε προσφύγισσα που έρχεται στη χώρα μας για να ξεφύγει από τον πόλεμο, από όπου και αν προέρχεται.
Ξέρουμε καλά ότι τα εγκλήματα πολέμου πλήττουν ιδιαίτερα τα πολλαπλά καταπιεζόμενα άτομα και ότι ο πόλεμος αποτελεί κορυφαίο δείγμα μιας ιμπεριαλιστικής-πατριαρχικής αποικιοποίησης συνόρων, λαών και σωμάτων. Οι γυναίκες μετατρέπονται σε άμαχο πληθυσμό γίνονται λάφυρα του πολέμου.
Με βαθιες ρίζες στην ιστορία η απόρριψη των πολέμων και η υπεράσπιση της ειρήνης ήταν ζητήματα πάντα παρόντα στη φεμινιστική ιδεολογία και πρακτική.
Αντιλαμβανόμστε ότι κι εδώ στη χώρα μας η άνοδος του μιλιταρισμού με την κλιμάκωση έντασης με την Τουρκία ενδυναμώνει τον εθνικιστικό λόγο και χρησιμοποιείται για τη δικαιολόγηση της ξέφρενης αύξησης εξοπλισμών που οδηγούν σε ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των κοινωνικών δαπανών.
Είναι όμως οι κοινωνικές δαπάνες στους κρατικούς προϋπολογισμούς αυτές που μπορούν να καλύψουν τις πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων. Όπως λέει και η Montse Cervera επιχειρηματολογώντας για το βροντερο όχι των γυναικών στον πόλεμο «Δεν είναι επειδή οι γυναίκες είναι ειρηνικές από τη φύση τους, αλλά επειδή είναι δεμένες με τη ζωή των ανθρώπων και του πλανήτη».
Ο αγώνας για να σταματήσει ο πόλεμος πέρα από την αυτονόητη καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου, που η Συνέλευσή μας καταγγέλλει ως παράνομη και ολέθρια, δεν μπορεί παρά να παίρνει τη μορφή ενός αντιπολεμικού και αντι-ιμπεριαλιστικού φεμινισμού που ενώνει τη φωνή του με όσες και όσους αγωνίζονται για την ζωή και την ευημερία των ανθρώπων ενάντια στα κέρδη των καπιταλιστών.
Ακριβώς γι’ αυτό η φετινή (29-30 Ιουνίου) σύνοδος του ΝΑΤΟ γίνεται το επόμενο αγωνιστικό ραντεβού και η Σ8Μ καλεί να βροντοφωνάξουμε:
• Όχι στον πόλεμο, καμιά συμμετοχή/εμπλοκή της χώρας μας άμεση ή έμμεση στις ένοπλες συγκρούσεις. Συμπαράσταση στις αδελφές μας που υποφέρουν και αγωνίζονται για τη ζωή και την ειρήνη
• Άμεση μείωση των δαπανών για τους εξοπλισμούς και την αστυνομία και ανακατανομή των πόρων για την εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών (δημόσια υγεία/παιδεία, υπηρεσίες φροντίδας, δομές ενάντια στην έμφυλη βία). Δεν είναι ατομική «γυναικεία» ευθύνη η κάλυψή τους
• Άμεση χορήγηση ασύλου, στέγης, εκπαίδευσης, κοινωνικής φροντίδας στις/ους προσφύγισσες/ πρόσφυγες που φθάνουν στη Ελλάδα από όποια ένοπλη σύγκρουση κι αν προσπαθούν να ξεφύγουν, ενάντια στη σημερινή απάνθρωπη και βαθιά υποκριτική μεταχείριση τους.
Όλες/οι/α στη διαδήλωση την Τετάρτη 29 Ιουνίου στις 19:00, Προπύλαια – Πρεσβεία ΗΠΑ
