Ο Νίκος Ανδρουλάκης επανεξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επικρατώντας, στον β’ γύρο των εσωκομματικών εκλογών, με ποσοστό 59,9% έναντι του Χάρη Δούκα.
Η καθαρή διαφορά των 20 ποσοστιαίων μονάδων, από τον δήμαρχο Αθηναίων, επιβεβαίωσε τον ισχυρό εκλογικό μηχανισμό του Ανδρουλάκη (απαραίτητη προϋπόθεση για να κερδηθεί μια εσωκομματική μάχη), αλλά και την προσέλκυση ψηφοφόρων από τις δεξαμενές των Παύλου Γερουλάνου και (πολύ περισσότερο) της Άννα Διαμαντοπούλου, που είχαν αρκετά καλή επίδοση στον πρώτο γύρο.
Πρόκειται για το πιο συντηρητικό κομμάτι των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ, που έχουν ισχυρό το «αντιΣΥΡΙΖΑ» αίσθημα και στο πρόσωπο του Χ. Δούκα έβλεπαν να ξεδιπλώνονται σενάρια συνεργασίας με την Κουμουνδούρου και δημιουργίας ενός ενιαίου φορέα της «κεντροαριστεράς». Επίσης, είναι σίγουρο ότι δεν επιδοκιμάστηκε η πρόθεση του δημάρχου Αθήνας, να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος, σε λιγότερο από ένα χρόνο μετά την εκλογή του. Πέρα από τα πολιτικά ελλείμματα που έδειξε στην προεκλογική περίοδο. Γιατί η πολιτική ουσία έχει πάντα τη σημασία της, όσο «λαμπερά» και αν είναι τα πολιτικά πρόσωπα.
Πολλοί ήταν εκείνοι που εκτιμούσαν πως αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό την προηγούμενη Κυριακή και στη θέση του Χάρη Δούκα βρισκόταν ο Παύλος Γερουλάνος, τα πράγματα θα ήταν δύσκολα για τον Ανδρουλάκη. Επιπλέον, αν Γερουράλος και Διαμαντοπούλου είχαν συμφωνήσει σε μια κοινή υποψηφιότητα, θα μπορούσαν να κερδίσουν το κόμμα από τον νυν πρόεδρο. Η υπεροχή των δύο διεκδικητών που κινούνται μεταξύ εκσυγχρονιστικού κέντρου και κεντροδεξιάς, στα αστικά κέντρα, είναι ενδεικτική των πολλών «ψυχών» του ΠΑΣΟΚ και των ισορροπιών που καλείται να τηρήσει η πλειοψηφία. Ήδη οι πολλές αντιπολιτεύσεις του ΠΑΣΟΚ, ζητούν αναβαθμισμένο ρόλο στη νέα θητεία Ανδρουλάκη και προγραμματικό συνέδριο για νέες θέσεις. Αίτημα που ήδη φαίνεται να γίνεται αποδεκτό.
Στον χθεσινό δεύτερο εκλογικό γύρο του ΠΑΣΟΚ δεν προσήλθαν στις κάλπες 89.442 ψηφοφόροι (29,5%), μια αύξηση περί του 6% σε σχέση με το 2021 και 3% από το 2017.Οι εσωκομματικές εκλογές δεν κατέγραψαν σοβαρό ρεύμα υπέρ του ΠΑΣΟΚ, παρά τη σημαντική φθορά της ΝΔ, τη διαλυτική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ και το «σπρώξιμο» από διάφορα επιχειρηματικά και μιντιακά κέντρα, που αναζητούν εναλλακτική κυβερνητική πρόταση, απέναντι στο Μητσοτάκη.
Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, στις δημοσκοπήσεις, κατευθύνονται περισσότερο προς την αποχή (και μετά προς το ΚΚΕ ή το ΜΕΡΑ25) και λιγότερο προς το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ, είτε στη νοσταλγική εκδοχή του «ωραία χρόνια», με αυτόνομο ρόλο, είτε στην εκδοχή του «εκσυγχρονισμού» και ανοιχτό σε σενάρια συγκυβέρνησης με τη Δεξιά, δεν φαίνεται να εμπνέει τον προοδευτικό κόσμο. Kαι φυσιολογικά. Όταν η πρότασή του είναι ένας νεοφιλελευθερισμός «με ανθρώπινο πρόσωπο» και «τεχνοκρατική επάρκεια», δύσκολα θα βάλει τέλος στην πρωτοκαθεδρία της ΝΔ.
Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να κερδίζει τη δεύτερη θέση από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο στόχος της «αυριανής κυβέρνησης» που έβαλε ο Ανδρουλάκης, έχοντας μόλις κερδίσει μια ακόμα ευκαιρία, φαντάζει εξαιρετικά αβέβαιος. Ή όπως το έθεσε ο πολύπειρος Χ. Καστανίδης, ο «Ανδρουλάκης απέδειξε ότι μπορεί να κερδίζει εσωκομματικές εκλογές. Να μας αποδείξει ότι μπορεί να κερδίσει και εθνικές κάλπες».
