Κλίνατε επί δεξιά…

Η εκλο­γή του Τα­σού­λα στη θέση του Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας, θε­ω­ρεί­ται δε­δο­μέ­νη. O Τα­σού­λας ανα­μέ­νε­ται να ψη­φι­στεί από τους 156 βου­λευ­τές της ΝΔ καθώς και από ορι­σμέ­νους ανε­ξάρ­τη­τους βου­λευ­τές, όπως ο Αντώ­νης Σα­μα­ράς και ο Μά­ριος Σαλ­μάς (και τους Π. Σα­ρά­κη-εκλέ­χτη­κε με την Ελ. Λύση, Χ. Κα­τσι­βαρ­δά-εκλέ­χτη­κε με τους Σπαρ­τιά­τες), στην τέ­ταρ­τη ψη­φο­φο­ρία της 12ης Φε­βρουα­ρί­ου.

O προ­τει­νό­με­νος από τον πρω­θυ­πουρ­γό για ΠτΔ υπήρ­ξε «πο­λι­τι­κό τέκνο» της αβε­ρω­φι­κής πτέ­ρυ­γας της ΝΔ και βαμ­μέ­νος αντι­κομ­μου­νι­στής, κάτι που κα­θι­στά αστεί­ους τους ισχυ­ρι­σμούς της κυ­βέρ­νη­σης ότι είναι μια ενω­τι­κή προ­σω­πι­κό­τη­τα. Επι­πλέ­ον, κα­τη­γο­ρή­θη­κε για δια­φθο­ρά όταν ήταν δή­μαρ­χος Κη­φι­σιάς, ενώ ως πρό­ε­δρος της βου­λής είχε κα­θο­ρι­στι­κή συμ­βο­λή στη συ­γκά­λυ­ψη του σκαν­δά­λου των υπο­κλο­πών και του εγκλή­μα­τος των Τε­μπών.

Ο Μη­τσο­τά­κης σπάει έτσι την άτυπη πα­ρά­δο­ση που θέλει την εκά­στο­τε κυ­βέρ­νη­ση να επι­λέ­γει πρό­σω­πο που προ­έρ­χε­ται από το χώρο της αντι­πο­λί­τευ­σης. Είναι προ­φα­νές ότι η επι­λο­γή Τα­σού­λα αντα­να­κλά τη δεξιά στρο­φή Μη­τσο­τά­κη, συμ­βα­τή με τις «τρα­μπι­κές πι­νε­λιές» στην πο­λι­τι­κή γραμ­μή που εκ­πέ­μπει τε­λευ­ταία το Μα­ξί­μου. Σε ομη­ρία από τη σκλη­ρή δεξιά του κόμ­μα­τός του και με την ανά­γκη ανά­σχε­σης των διαρ­ρο­ών προς Βε­λό­που­λο και Λα­τι­νο­πού­λου, κα­τέ­λη­ξε σε έναν κομ­μα­τι­κό υπο­ψή­φιο. Μια υπο­ψη­φιό­τη­τα από τον χώρο της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς θα έφερ­νε σί­γου­ρα «αντάρ­τι­κες» ψή­φους, εντός ΝΔ, στη δια­δι­κα­σία εκλο­γής.

Η συ­σπεί­ρω­ση της εκλο­γι­κής βάσης της ΝΔ και τα ανοίγ­μα­τα στα ακρο­δε­ξιά ακρο­α­τή­ρια, κρί­θη­καν ως ση­μα­ντι­κό­τε­ρες προ­τε­ραιό­τη­τες από τη συ­ναί­νε­ση με το ΠΑΣΟΚ, που για την ώρα δεν φαί­νε­ται να απει­λεί την πρω­το­κα­θε­δρία της ΝΔ. Το ίδιο μή­νυ­μα εκ­πέ­μπει και η επι­λο­γή του Κα­κλα­μά­νη για να δια­δε­χθεί τον Τα­σού­λα στην προ­ε­δρία της βου­λής. Τα δύ­σκο­λα για τον ελ­λη­νι­κό κα­πι­τα­λι­σμό είναι μπρο­στά. Ο Μη­τσο­τά­κης ξέρει ότι χωρίς τη στή­ρι­ξη της «βα­θιάς ΝΔ» και των αντι­δρα­στι­κών μη­χα­νι­σμών στο κρά­τος, δεν πρό­κει­ται να τα βγά­λει εύ­κο­λα πέρα, τη στιγ­μή μά­λι­στα που η λαϊκή δυ­σα­ρέ­σκεια εντεί­νε­ται.

Μια τόσο δεξιά υπο­ψη­φιό­τη­τα βρί­σκε­ται βέ­βαια σε ευ­θεία αντί­φα­ση με τα ανοίγ­μα­τα στο «με­σαίο χώρο» και την προ­σπά­θεια του Κυ­ριά­κου να εμ­φα­νι­στεί ως συ­νε­χι­στής του «εκ­συγ­χρο­νι­σμού» και της κλη­ρο­νο­μιάς του Κώστα Ση­μί­τη. Μια τέ­τοια από­φα­ση δεν είναι χωρίς ρίσκο. Υπεν­θυ­μί­ζε­ται ότι οι ψη­φο­φό­ροι που αυ­το­προσ­διο­ρί­ζο­νται ως «κε­ντρώ­οι» απο­τε­λού­σαν για συ­νε­χό­με­νες εκλο­γι­κές μάχες προ­νο­μια­κό πεδίο του Μη­τσο­τά­κη, στις τε­λευ­ταί­ες δη­μο­σκο­πή­σεις όμως φαί­νε­ται να στρέ­φο­νται προς το ΠΑΣΟΚ.

Στο ΠΑΣΟΚ, για να εμ­φα­νι­στούν ως ο εναλ­λα­κτι­κός πόλος στη ΝΔ, έχουν επι­λέ­ξει να κοι­τούν δε­ξιό­τε­ρα. Όπως ακρι­βώς δη­λα­δή και η ΝΔ. Η άτολ­μη και «υπεύ­θυ­νη» αντι­πο­λί­τευ­ση του Αν­δρου­λά­κη, δεν μπο­ρού­σε να βρει κα­λύ­τε­ρη απο­τύ­πω­ση από την πρό­τα­ση Γιαν­νί­τση, για την Προ­ε­δρία. H συ­γκε­κρι­μέ­νη επι­λο­γή έγινε στο πλαί­σιο της στρα­τη­γι­κής του Αν­δρου­λά­κη για τον διεμ­βο­λι­σμό του κέ­ντρου. Αλλά φαί­νε­ται πως δεν έχει απο­τέ­λε­σμα. Αφού πε­ρί­με­νε το Μη­τσο­τά­κη, να προ­τεί­νει τον Βε­νι­ζέ­λο ή άλλο πρό­σω­πο που θα μπο­ρού­σε να ψη­φί­σει το ΠΑΣΟΚ, η πρό­τα­ση της Χ. Τρι­κού­πη ήταν τε­λι­κά ένας από τους πιο λα­ο­μί­ση­τους υπουρ­γούς της πε­ριό­δου Ση­μί­τη.

Και μά­λι­στα με το γνω­στό νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο επι­χεί­ρη­μα, ότι αν είχαν εφαρ­μο­στεί οι προ­τά­σεις Γιαν­νί­τση το 2001, θα εί­χα­με απο­φύ­γει την χρε­ο­κο­πία. Όταν ακρι­βώς αυτές οι αντι­με­ταρ­ρυθ­μί­σεις, όπου προ­χώ­ρη­σαν, οδή­γη­σαν στη μα­ζι­κή φτω­χο­ποί­η­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Οι με­γα­λειώ­δεις κι­νη­το­ποι­ή­σεις ενά­ντια στο Ασφα­λι­στι­κό έκτρω­μα, η άτα­κτη υπο­χώ­ρη­ση και η πα­ραί­τη­ση Γιαν­νί­τση, απο­τε­λούν μια εμ­βλη­μα­τι­κή νίκη του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος. Επι­πλέ­ον, οι δια­βό­η­τες αλ­λα­γές, συ­νά­ντη­σαν τότε και ισχυ­ρές αντι­δρά­σεις στο εσω­τε­ρι­κό του ΠΑΣΟΚ. Από αυτή την πα­ρά­δο­ση θέλει να ξε­κό­ψει ο Αν­δρου­λά­κης.

Ο Γιαν­νί­τσης θα πάρει λι­γό­τε­ρες ψή­φους από την Κα­τσέ­λη που προ­τεί­νει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Σε μια μά­ταιη από­πει­ρα της Κου­μουν­δού­ρου να εμ­φα­νί­σει κοινό «προ­ο­δευ­τι­κό μέ­τω­πο» με το ΠΑΣΟΚ και να ανα­θερ­μά­νει τα σε­νά­ρια συ­μπό­ρευ­σης των «προ­ο­δευ­τι­κών δυ­νά­με­ων», επέ­λε­ξε να πιέ­σει το ΠΑΣΟΚ «δε­ξιό­στρο­φα», με μια υπο­ψη­φιό­τη­τα εντε­λώς ΠΑΣΟΚ. Στην επι­λο­γή αυτή σύρ­θη­κε και η Νέα Αρι­στε­ρά, όχι χωρίς αντι­δρά­σεις στο εσω­τε­ρι­κό της. Το 50% των μελών του Πο­λι­τι­κού Γρα­φεί­ου και το 40% των μελών της Κε­ντρι­κής Επι­τρο­πής, δια­φώ­νη­σαν με τη γραμ­μή υπερ­ψή­φι­σης της πρό­τα­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ση­μα­το­δο­τώ­ντας την αντί­θε­ση της μειο­ψη­φί­ας στο εν­δε­χό­με­νο σύ­γκλι­σης με την Κου­μουν­δού­ρου.

Η δια­δι­κα­σία της εκλο­γής Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας, ελά­χι­στα απα­σχο­λεί την κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία, με την κρίση του κό­στους ζωής να ρο­κα­νί­ζει το ερ­γα­τι­κό ει­σό­δη­μα. Είναι εν­δει­κτι­κή όμως για τη με­τα­τό­πι­ση του πο­λι­τι­κού άξονα όλο και δε­ξιό­τε­ρα, καθώς και πρόβα για τις με­τε­κλο­γι­κές συ­νερ­γα­σί­ες των κομ­μά­των. Αλλά και μια μέ­τρη­ση της δια­θε­σι­μό­τη­τας του αστι­κού πο­λι­τι­κού προ­σω­πι­κού, για λύ­σεις «ευ­ρύ­τε­ρων συ­ναι­νέ­σε­ων», που απαι­τεί το σύ­στη­μα. Ει­δι­κά στους «αβέ­βαιους και­ρούς» που ζούμε.