Τα μαγαζιά τα κλείνουν τα μνημόνια, όχι οι μικροπωλητές!

Το πε­ρα­σμέ­νο Σάβ­βα­το όσοι πέ­ρα­σαν από την λαϊκή αγορά των Αμπε­λο­κή­πων στην Πα­νόρ­μου πι­θα­νώς να έγι­ναν μάρ­τυ­ρες σε ένα πε­ρι­στα­τι­κό που απο­κτά όλο και με­γα­λύ­τε­ρη συ­χνό­τη­τα στις γει­το­νιές της Αθή­νας και όχι μόνο: πε­ρί­που δέκα υπάλ­λη­λοι της δη­μο­τι­κής αστυ­νο­μί­ας μαζί με δύο αστυ­νο­μι­κούς εκ­δί­ω­ξαν τσιγ­γά­νους μι­κρο­πω­λη­τές που που­λού­σαν χαλιά στο πλάι της λαϊ­κής. Τα επι­χει­ρή­μα­τα που απεύ­θυ­ναν σε εμάς και όσους άλ­λους ήμα­σταν εκεί και δια­μαρ­τυ­ρη­θή­κα­με για την κι­νη­το­ποί­η­ση  μιας τόσο ισχυ­ρής δύ­να­μης ήταν τα ακό­λου­θα:  «Αυτοί οι άν­θρω­ποι δεν πλη­ρώ­νουν φόρο, άρα κλε­βουν το κρά­τος, άρα κλέ­βουν εσένα», «Αυτοί οι άν­θρω­ποι κλεί­νουν τα μα­γα­ζιά» , «Εμείς κά­νου­με τη δου­λειά μας».

Σαν κά­τοι­κοι της πε­ριο­χής αλλά και σαν πο­λί­τες αυτής της χώρας που βλέ­που­με τους μι­σθούς μας να εξα­φα­νί­ζο­νται, τα μα­γα­ζιά μας να κλεί­νουν, την ανερ­γία να μας γο­να­τί­ζει και όλα αυτά να γί­νο­νται σύμ­φω­να με το νόμο και για το καλό μας ή πιο σωστά «για να σωθεί η χώρα» θε­ω­ρή­σα­με ότι οφεί­λου­με να δώ­σου­με απα­ντή­σεις:

Α)Τα μα­γα­ζιά τα κλεί­νουν οι ατέ­λειω­τοι φόροι και τα τέλη επι­τη­δεύ­μα­τος που αυ­ξά­νουν, οι τι­μές-φω­τιά και τα χα­ρά­τσια της ΔΕΗ, τα κλεί­νουν τα πε­νι­χρά ει­σο­δή­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων που αγο­ρά­ζουν πλέον τα απο­λύ­τως ανα­γκαία, τα κλεί­νουν τα με­γά­λα εμπο­ρι­κά κέ­ντρα και τα σού­περ-μάρ­κετ, τα μα­γα­ζιά τα κλεί­νουν οι κυ­βερ­νή­σεις και τα μνη­μό­νια γιατί αυτός ακρι­βώς είναι ο σκο­πός τους, να μοι­ρά­σουν την πίτα με­τα­ξύ τους και οι υπό­λοι­ποι να δου­λεύ­ου­με για αυ­τούς για ένα κομ­μά­τι ψωμί!

Β) Ακόμα και αν οι μι­κρο­πω­λη­τές πλή­ρω­ναν φόρο – και  πλη­ρώ­νουν πολ­λούς όπως όλοι μας κάθε μέρα – τα χρή­μα­τα δε θα πή­γαι­ναν για τις ανά­γκες μας αλλά για να πλη­ρω­θούν οι τρα­πε­ζί­τες-το­κο­γλύ­φοι. Όταν τα σχο­λεία και τα νο­σο­κο­μεία κλεί­νουν για να πλη­ρώ­νου­με 11 δι­σε­κα­τομ­μυ­ρια το χρόνο στους «δα­νει­στές», είναι ανέκ­δο­το να κυ­νη­γάς το μι­κρο­πω­λη­τή. Το νέο φο­ρο­λο­γι­κό νο­μο­σχέ­διο θα επι­βάλ­λει νέες μειώ­σεις στο αφο­ρο­λό­γη­το ει­σό­δη­μα και θα γο­να­τί­σει τους ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες την ώρα που οι εφο­πλι­στές θα συ­νε­χί­σουν να απο­λαμ­βά­νουν τη φο­ρο­λο­γι­κή ασυ­λία τους. Στα χρό­νια του μνη­μο­νί­ου είναι πλέον σαφές ότι το κρά­τος κλέ­βει τους πο­λί­τες και όχι το ανά­πο­δο!

Γ) Ανα­ρω­τιό­μα­στε ποια­νού δου­λειά είναι να κυ­νη­γή­σει όλους τους πα­ρα­πά­νω, που είναι και οι πραγ­μα­τι­κοί κλέ­φτες. Η απά­ντη­ση είναι προ­φα­νής. Προ­σπα­θούν να πα­ρου­σιά­σουν ένα κλίμα νόμου και τάξης στην κοι­νω­νία την ώρα που μας κο­ροϊ­δεύ­ουν κα­τά­μου­τρα. Τα πο­γκρόμ ενά­ντια στους μι­κρο­πω­λη­τές είτε τα κάνει η δη­μο­τι­κή αστυ­νο­μία, είτε η ΕΛ.ΑΣ, είτε οι μα­χαι­ρο­βγάλ­τες της Χρυ­σής Αυγής έχουν ως στόχο να συ­σκο­τί­σουν τα πραγ­μα­τι­κά προ­βλή­μα­τα και κυ­ρί­ως να νο­μι­μο­ποι­ή­σουν την κα­τα­στο­λή απέ­να­ντι στους φτω­χούς. Σή­με­ρα είναι οι μι­κρο­πω­λη­τές, όμως  οι υπο­ψή­φιοι για αύριο είναι πολ­λοί: απερ­γοί, άνερ­γοι, άν­θρω­ποι που τους κα­τά­σχουν τα σπί­τια οι τρά­πε­ζες κλπ. Και τέλος αυτοί που εκτός από το να κα­τά­σχουν τσά­ντες και χαλιά από φτω­χο­δια­βό­λους  κυ­νη­γά­νε και αστέ­γους και ξη­λώ­νουν τα πα­γκά­κια που κοι­μού­νται δε θα έπρε­πε να είναι πε­ρή­φα­νοι για τη δου­λειά που κά­νουν.

Ξέ­ρου­με καλά  ότι ο κα­λύ­τε­ρος τρό­πος για να κυ­ριαρ­χούν η συ­γκυ­βέρ­νη­ση, η τρόι­κα και τα αφε­ντι­κά είναι να μας βά­ζουν να τσα­κω­νό­μα­στε με­τα­ξύ μας. Μα­γα­ζά­το­ρες με μι­κρο­πω­λη­τές, δη­μό­σιοι με ιδιω­τι­κούς υπαλ­λή­λους, μό­νι­μοι με συμ­βα­σιού­χους, έλ­λη­νες με με­τα­νά­στες. Σε όλους αυ­τούς που θέ­λουν να μας κά­νουν κα­νί­βα­λους απα­ντά­με με αλ­λη­λεγ­γύη και συλ­λο­γι­κή αντί­στα­ση. Στα πρό­σω­πα των αν­θρώ­πων που πα­λεύ­ουν για να βγά­λουν ένα κομ­μά­τι ψωμί βλέ­που­με τον εαυτό μας και όχι εχθρούς. Όλοι εί­μα­στε θύ­μα­τα της βάρ­βα­ρης νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης πο­λι­τι­κής και πρέ­πει να ψά­ξου­με να βρού­με τρό­πους ώστε να ορ­γα­νω­θού­με και να λύ­σου­με μαζί τα προ­βλή­μα­τα μας. Εί­μα­στε πολ­λοί, έχου­με δίκιο, συ­νε­χί­ζου­με τον αγώνα, θα τους ανα­τρέ­ψου­με!