Ένα σχόλιο στη συζήτηση Γιάννη Βαρουφάκη, Λούκας Κατσέλη, Γιώργου Σταθάκη στην "Εφημερίδα των Συντακτών"
Περιμενα ότι θα έχει κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον και πρώτα απ'όλα κάποια πρωτοτυπία η συζήτηση μεταξύ των Γιάννη Βαρουφάκη, Λούκας Κατσέλη και Γιώργου Σταθάκη.
Εξεπλάγην, (ή μήπως δεν θα έπρεπε) διότι η πιο ενδιαφέρουσα παρατήρηση που θα μπορούσα να κάνω για τη συζήτηση των ανωτέρω θα ήταν, κατά τη γνώμη μου, η απελπιστικά ρηχή κατάληξή της.
Εξεπλάγην κατ'αρχάς από τη "ρηξικέλευθη" και "πρωτότυπη" πρόταση της Λούκας Κατσέλη να δόσουμε στους πιστωτές μας, με αντάλλαγμα μερίδια χρέους μας (swaps), συμμετοχή σε αναπτυξιακά έργα της χώρας. Αυτό για να το πούμε απλά σημαίνει, αν δεν ψάχνουμε για "κουτόφραγκους" , ότι θα εκποιήσουμε και μάλιστα "μπιρ-παρά" σε αυτή τη συγκυρία , όλες, σχεδόν, βασικές δημόσιες υποδομές "φιλέτα" και κεντρικές δημόσιες επιχειρήσεις της χώρας, προκειμένου να εξοφλήσουμε μέρος του χρέους, πράγμα που, όπως μας λέει η Λούκα Κατσέλη , έγινε επιτυχώς στην Ινδονησία και τη Χιλή... Και αυτά τα εξαιρετικά υποδείγματα προεβλήθησαν ως περίλαμπρα πρότυπα προς μίμηση για τη χώρα μας , χωρίς αντίκρουση από τους άλλους συνομιλητές της.
Ο Γ. Βαρουφάκης υπήρξε πράγματι πιό προσγειωμένος και μάλλον πιο "ρεαλιστής" στη σχετική συζήτηση, αν και απελπιστικά "άδειος" στην τελική κατάληξη. Ο καθηγητής τόνισε ξεκάθαρα ότι τα μνημονιακά προγράμματα δεν ήταν καθόλου λάθη από τη γερμανική πλευρά ή την πλευρά του ΔΝΤ αλλά επιλογές με σκοπιμότητα που επεβλήθησαν προκειμένου να εξυηρετηθούν συγκεκριμένοι στόχοι της γερμανικής πλευράς και του ΔΤ με επίγνωση της επικείμενης αποτυχίας τους. Ο Βαρουφάκης , επίσης, απέρριψε ως αυταπάτη την πιθανότητα , περίπου βεβαιότητα των άλλων δύο, ότι η Γερμανία μπορεί να συμφωνήσει σε "κούρεμα" του 1/4 έως του 1/3 του ελληνικού χρέους, το οποίο η Λ. Κατσέλη και ο Γ. Σταθάκης θεώρησαν αρκετό (!), αν κουρευτεί, να καταστεί "βιώσιμο" το χρέος. Όπως με ρεαλισμό τόνισε ακόμα και αν "κουρευτεί" το 1/3 του χρέους και πάλι δεν θα μπορούμε να χρηματοδοτήσουμε το υπόλοιπο.
Και φτάνουμε στο πιο καίριο και προπατορικό ερωτημα, που χρειάστηκαν χρόνια μνημονιακής λεηλασίας για να τεθεί από τους οικονομολόγους του αντιμνημονιακού χώρου, οι οποίοι καθε βδομάδα , άντε κάθε μήνα , άλλαζαν έκπληκτοι θέσεις μπροστά στις όλο και πιο δυσάρεστες εξελίξεις.
Και αν οι Γερμανοί πουν ΟΧΙ στη διαπραγμάτευση για το χρέος , τότε τι κάνουμε, αναρωτήθηκε ο Γ. Βαρουφάκης, παραβλέποντας, όμως, ότι το γερμανικό όχι θα έχει ήδη λεχθεί πιο πριν , από την ακύρωση των μνημονίων.
Και ενώ ο Γ. Βαρουφάκης είχε προεξοφλήσει, πριν, στην ίδια συζήτηση, το γερμανικό "ΟΧΙ" και θα έπρεπε να μας πει ευθέως τι κάνουμε, που είναι και το "ψητό", για άλλη μια φορά στρεψοδικεί, λέει για να λέει , πετάει κάνα δύο ηρωϊκά και επανέρχεται σε αυτό που ο ίδιος έχει απορρίψει ως αυταπάτη: "τη συζήτηση" !
Ιδού ο ηρωϊκός αντιμνημονιακός τετραγωνισμός του κύκλου: «Το θέμα είναι εάν είσαι διατεθειμένος να τους πεις ότι με το δικό σας nein θα φύγω και εγώ από τη διαπραγμάτευση. Θα πάρω το αεροπλάνο και θα γυρίσω στην Αθήνα. Και αν σας κοτάει κλείστε το ELA, δηλαδή τον μηχανισμό παροχής ρευστότητας στις τράπεζες. Αν δεν είσαι διατεθειμένος να το πεις αυτό, τότε δεν θα γίνει καμία συζήτηση».
Ο Γ. Βαρουφάκης τελειώνει εκεί απ'όπου έπρεπε , περίπου , να αρχίσει! Διότι, εντάξει λες στους Γερμανούς για το αεροπλάνο αλλά αν σου δόσουν, που είναι και το πιθανότερο (αν όχι βέβαιον και το εισητήριο) τότε τι κάνεις; Γιατί αυτή η παγερή σιωπή; Έχει ζωή η χώρα εκτός ευρωζώνης; Γιατί τόσος φόβος κι οχύρωση, την ώρα που η έξοδος από την ευρωζώνη πρέπει να σχεδιαστεί ως επιλογή για μια προοδευτική διέξοδο και δεν τίθεται καν κι πολύ περισσότερο δεν προετοιμάζεται ούτε ως λύση ανάγκης;
Για πρώτη φορά ο Γ. Σταθάκης πάει κάτι να πει στο τελικό δια ταύτα , μετά το γερμανικό "Νein". Κάνει όμως ένα βήμα μπρος για να προβεί ταχύτατα αμήχανος, σε δύο βήματα πίσω, μπροστά στο ανοσιούργημα που θα αποτολμούσε.
"Η ιδέα ότι μονόπλευρα μπορούμε να τους εκβιάσουμε, ότι μόνοι μας θα επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα, το οποίο μετά την Κύπρο συζητήθηκε σοβαρά εκεί, θέλει και αυτό μια συντεταγμένη έξοδο. Θέλει τη συμφωνία των εταίρων προκειμένου να χρηματοδοτήσουν και αυτό το ενδεχόμενο."!!!
Έλεος! Μα, από την ευρωζώνη πρέπει να φύγει η χώρα για να απαλλαγεί από τα μνημόνια και την τροϊκανή θηλιά και όχι για να υποστεί ένα νέο μετά-ευρώ μνημόνιο μέσω μιας συμφωνίας χρηματοδότησης της χώρας από την ΕΕ για την έξοδό της τώρα από την ευρωζώνη. Κι αυτό πέραν του ότι μια τέτοια συμφωνία με την ΕΕ συναινετικής αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ είναι όνειρο θερινής νυκτός .
Δυστυχώς για άλλη μια φορά ο αντιμνημονιακός λόγος των οικονομολόγων συνομιλητών παραμένει ανεπαρκής και δεν μπορεί να αρθρωθεί σε μια εναλλακτική προοδευτική πολιτική διεξόδου με αρχή, μέση και τέλος. Το έργο τελειώνει εκεί που θα έπρεπε να αρχίζει.
