Φοιτητικές εκλογές: Με κοινούς αγώνες φοιτητών-εργαζομένων - με την ΑΡ.ΕΝ. για την ανατροπή

Εν μέσω μιας κρί­σι­μης πο­λι­τι­κής συ­γκυ­ρί­ας, και η φοι­τη­τι­κή νε­ο­λαία βρί­σκε­ται στο στό­χα­στρο της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής. Η κυ­βέρ­νη­ση προ­σπα­θεί απε­γνω­σμέ­να να προ­χω­ρή­σει στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των πα­νε­πι­στη­μί­ων,δί­νο­ντας πια τη σκυ­τά­λη της διοί­κη­σής τους στα συμ­βού­λια διοί­κη­σης που έφερε ο νόμος Δια­μα­ντο­πού­λου. Η δια­θε­σι­μό­τη­τα των 1700 διοι­κη­τι­κών υπαλ­λή­λων βάζει προ­βλή­μα­τα επι­βί­ω­σης στα πα­νε­πι­στή­μια που σε συν­δυα­σμό με τις πε­ρι­κο­πές των κον­δυ­λί­ων και τα κου­ρέ­μα­τα των απο­θε­μα­τι­κών των τα­μεί­ων στραγ­γα­λί­ζουν τη λει­τουρ­γία των πα­νε­πι­στη­μί­ων. Στα πα­ρα­πά­νω προ­στί­θε­νται η εξω­τε­ρι­κή αξιο­λό­γη­ση και ένας νέος εσω­τε­ρι­κός κα­νο­νι­σμός λει­τουρ­γί­ας για να αλ­λά­ξει ο χα­ρα­κτή­ρας της διοί­κη­σης. Η διά­λυ­ση της δη­μό­σιας παι­δεί­ας δεν είναι το μο­να­δι­κό πρό­βλη­μα της φοι­τη­τι­κής νε­ο­λαί­ας.Βγαί­νο­ντας από το πα­νε­πι­στή­μιο, έχουν να αντι­με­τω­πί­σουν την ανερ­γία που στους νέους συ­νε­χώς σκαρ­φα­λώ­νει και σή­με­ρα βρί­σκε­ται στο 60%. Έχουν να αντι­με­τω­πί­σουν τους εφαρ­μο­στι­κούς νό­μους των μνη­μο­νί­ων που μο­νι­μο­ποιούν ένα ερ­γα­σια­κό κα­θε­στώς επι­σφά­λειας κα­ταρ­γώ­ντας συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις και το 8ωρο. 

Μνη­μό­νια
Ως Αρι­στε­ρή Ενό­τη­τα (ΑΡ.ΕΝ.) δεν έχου­με στραμ­μέ­να τα μάτια μας μόνο μέσα στα πα­νε­πι­στή­μια, και πι­στεύ­ου­με πως στην εποχή της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης για να αντι­με­τω­πί­σου­με την πα­ρα­πά­νω κα­τά­στα­ση οι απα­ντή­σεις και τα προ­τάγ­μα­τα που πρέ­πει να δώ­σου­με πρέ­πει να είναι πιο συ­νο­λι­κά. Πα­ρα­τη­ρού­με πως στην εποχή των μνη­μο­νί­ων η κυ­βέρ­νη­ση δεν μπο­ρεί να υπο­χω­ρή­σει σε κα­νέ­να με­μο­νω­μέ­νο κομ­μά­τι της πο­λι­τι­κής της. Αυτό άμεσα μας βάζει το κα­θή­κον της γε­νί­κευ­σης των αι­τη­μά­των μας και του άμε­σου συ­ντο­νι­σμού­του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος με τους ερ­γα­ζο­μέ­νους που κι­νη­το­ποιού­νται, με στόχο την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης. 

Με βάση αυτή την ανά­λυ­ση, το πρό­βλη­μα της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης της τρι­το­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης ανά­γε­ται στην κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή σκηνή για το πώς θα στα­μα­τή­σου­με την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή της λι­τό­τη­τας. Στις 25 του Μάη με τις ευ­ρω­ε­κλο­γές έχου­με μια πολύ καλή ευ­και­ρία να δεί­ξου­με την αντί­θε­ση της κοι­νω­νί­ας στη μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή που τη δια­λύ­ει. Στη­ρί­ζο­ντας τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το πρό­γραμ­μά του για ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων και των εφαρ­μο­στι­κών νόμων σώ­ζου­με­και τη διά­λυ­ση των πα­νε­πι­στη­μί­ων. Ο στό­χος γι’ αυτές τις εκλο­γές είναι η πρω­τιά της Αρι­στε­ράς και η μέ­γι­στη δυ­να­τή δια­φο­ρά της από το σύ­νο­λο των μνη­μο­νια­κών δυ­νά­με­ων. Έχου­με 4 κάλ­πες αλλά μία επι­λο­γή, τη ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά,που θα στα­μα­τή­σει τα μνη­μό­νια και τον κα­τή­φο­ρο.

Αυτό μέσα στις σχο­λές ση­μαί­νει ότι πρέ­πει να αγω­νι­στού­με να πέ­σουν και φέτος οι μνη­μο­νια­κές πα­ρα­τά­ξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ. Οι δυ­νά­μεις αυτές επί χρό­νια έβα­ζαν πλά­τες στις κυ­βερ­νη­τι­κές πο­λι­τι­κές, ξε­φτι­λί­ζο­ντας και χου­λι­γκα­νο­ποιώ­ντας τον φοι­τη­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό,ταυ­τί­ζο­ντάς τον με πάρτι και δια­κί­νη­ση ση­μειώ­σε­ων. 

Ενά­ντια στην αποχή
Επί­σης, πολύ με­γά­λο στοί­χη­μα για την Αρι­στε­ρά είναι να πεί­σει τον κόσμο της απο­χής. Δεν μπο­ρού­με εύ­κο­λα να συ­γκε­κρι­με­νο­ποι­ή­σου­με τους λό­γους που ο κα­θέ­νας απέ­χει. Ορι­σμέ­νοι απέ­χουν γιατί θέ­λουν να εκ­φρά­σουν μια γε­νι­κή αγα­νά­κτη­ση απέ­να­ντι στο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα, άλλοι δεν ξέ­ρουν ποιον να στη­ρί­ξουν, ενώ οι πε­ρισ­σό­τε­ροι αδια­φο­ρούν και απα­ξιούν. Όμως όλοι πλη­ρώ­νου­με την πο­λι­τι­κή της λι­τό­τη­τας και όλοι έχου­με να αντι­με­τω­πί­σου­με τον γολ­γο­θά της ανερ­γί­ας. Ο Μπ.Μπρε­χτ είχε κά­πο­τε πει πως «όσοι είναι ενά­ντια στην πο­λι­τι­κή, είναι υπέρ της πο­λι­τι­κής που τους ασκεί­ται» -επι­και­ρο­ποιώ­ντας τη φράση αυτή, σή­με­ρα, όσοι/ες δεν αντι­δρούν στα μνη­μό­νια βοη­θούν στην εφαρ­μο­γή τους. 

Για εμάς στην ΑΡ.ΕΝ. οι φοι­τη­τι­κές εκλο­γές κάθε χρόνο δεν είναι τί­πο­τα πε­ρισ­σό­τε­ρο από μια στή­ρι­ξη του πο­λι­τι­κού σχε­δί­ου για το οποίο αγω­νι­στή­κα­με την προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο. Μια διαρ­κής προ­σπά­θεια εν­δυ­νά­μω­σης των δια­δι­κα­σιών των φοι­τη­τι­κών συλ­λό­γων στον αγώνα για την υπε­ρά­σπι­ση της δη­μό­σιας παι­δεί­ας. Πα­λεύ­ου­με για τη συ­μπό­ρευ­ση όλων των πλητ­τό­με­νων κομ­μα­τιών του πα­νε­πι­στη­μί­ου, για τη δη­μιουρ­γία κοι­νών συ­ντο­νι­στι­κών φοι­τη­τών - κα­θη­γη­τών - ερ­γα­ζο­μέ­νων. Για τη δη­μιουρ­γία ενός μα­χη­τι­κού κι­νή­μα­τος που μέσα από απερ­γί­ες και κα­τα­λή­ψεις θα βάλει στόχο την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης και των πο­λι­τι­κών που εφαρ­μό­ζει. Θε­ω­ρού­με πως η ενό­τη­τα των ρι­ζο­σπα­στι­κών δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς μέσα από κοινά πλαί­σια και συ­ντο­νι­στι­κά είναι ανα­πό­σπα­στο κομ­μά­τι για τη δη­μιουρ­γία ενός τέ­τοιου κι­νή­μα­τος. Ανα­δει­κνύ­ου­με τη συ­νερ­γα­σία των νε­ο­να­ζί της Χρυ­σής Αυγής με την κυ­βέρ­νη­ση και μα­χό­μα­στε ενά­ντια σε κάθε μορφή ρα­τσι­σμού και σε­ξι­σμού.

Αυτό τον Μάη έχου­με συ­νε­χό­με­νες εκλο­γι­κές μάχες, από τις φοι­τη­τι­κές μέχρι τις ευ­ρω­ε­κλο­γές, και σε όλες αυτές οφεί­λου­με να κα­τα­δι­κά­σου­με όλες τις πα­ρα­τά­ξεις που στή­ρι­ξαν και έβα­λαν πλά­τες στην εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νί­ων. Να στη­ρί­ξου­με τη ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά και τις πα­ρα­τά­ξεις της που μά­χο­νται κα­θη­με­ρι­νά ενά­ντια στην εξα­θλί­ω­ση. Η επι­λο­γή μας είναι στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και στην Αρι­στε­ρή Ενό­τη­τα.