Οι δύο τροπολογίες και το κείμενο συμβολής της Αριστερής Πλατφόρμας στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΟ­ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΕΣ ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΣΙΕΣ ΤΟΥ

1. ΠΡΩ­ΤΟ­ΒΟΥ­ΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑΣ

Για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ η ανά­γκη της κοι­νής δρά­σης, της συ­νερ­γα­σί­ας, της συ­μπό­ρευ­σης και της συ­μπα­ρά­τα­ξης όλων των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς στη χώρα μας δεν απο­τε­λεί ση­μαία ευ­και­ρί­ας ούτε πεδίο επι­κοι­νω­νια­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης αλλά υπό­θε­ση κε­ντρι­κής στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας, η οποία απο­κτά ακόμα πιο επεί­γο­ντα και ανα­ντι­κα­τά­στα­το χα­ρα­κτή­ρα μετά τις ευ­ρω­ε­κλο­γές, προ­κει­μέ­νου να ανοί­ξουν ανα­τρε­πτι­κοί προ­ο­δευ­τι­κοί δρό­μοι με σο­σια­λι­στι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό στην πα­τρί­δα μας.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν εγκα­τέ­λει­ψε και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο δεν πρό­κει­ται να εγκα­τα­λεί­ψει τώρα μπρο­στά στις δυ­σκο­λί­ες, τις αρ­νή­σεις και τις επι­θέ­σεις, την υπό­θε­ση της συ­μπα­ρά­τα­ξης της Αρι­στε­ράς,η οποία απο­τε­λεί ακόμα πιο επεί­γου­σα προ­τε­ραιό­τη­τα και βρί­σκει όλο και πιο με­γά­λη απή­χη­ση στον αρι­στε­ρό κόσμο και τους προ­ο­δευ­τι­κούς αγω­νι­στές πέρα από εντά­ξεις και δια­φο­ρε­τι­κές το­πο­θε­τή­σεις.
Ένα με­γά­λο αρι­στε­ρό μέ­τω­πο δυ­νά­με­ων που θα εκτεί­νε­ται από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και το ΚΚΕ ως την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ και τις άλλες δυ­νά­μεις της μη κοι­νο­βου­λευ­τι­κής Αρι­στε­ράς, μέχρι τις δυ­νά­μεις της ρι­ζο­σπα­στι­κής αντι­συ­στη­μι­κής οι­κο­λο­γί­ας δεν είναι ου­το­πία, ούτε χί­μαι­ρα αλλά ρε­α­λι­στι­κή δυ­να­τό­τη­τα και επι­τα­κτι­κή ανά­γκη, ενώ με την πραγ­μα­το­ποί­η­σή του μπο­ρεί να γίνει κα­τα­λύ­της πολύ με­γά­λων ρι­ζο­σπα­στι­κών κοι­νω­νι­κών και πο­λι­τι­κών ανα­κα­τα­τά­ξε­ων και μα­γνή­της ευ­ρύ­τε­ρων πο­λι­τι­κών συ­σπει­ρώ­σε­ων και κοι­νω­νι­κών συμ­μα­χιών.
Αυτό το μέ­τω­πο των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων μπο­ρεί να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί εφ' όσον συ­νει­δη­το­ποι­η­θούν από τους πά­ντες οι κρί­σι­μες ιστο­ρι­κές πε­ρι­στά­σεις, επι­δει­χθεί από όλες τις πλευ­ρές ισχυ­ρή ενω­τι­κή πο­λι­τι­κή βού­λη­ση και εφ' όσον όλες οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς δη­λώ­σουν την ετοι­μό­τη­τά τους για την ανα­ζή­τη­ση συ­γκλί­σε­ων προ­κει­μέ­νου να εξευ­ρε­θεί κοι­νός και συ­νε­κτι­κός πο­λι­τι­κός και προ­γραμ­μα­τι­κός τόποςικα­νός να βάλει τη χώρα σε προ­ο­δευ­τι­κή τρο­χιά διε­ξό­δου και προ­ο­πτι­κής.
Σή­με­ρα όσο ποτέ ένα κοινό, συ­νο­μο­λο­γη­μέ­νο από όλες τις αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις, συ­νε­κτι­κό με­τα­βα­τι­κό αντι­μνη­μο­νια­κό προ­ο­δευ­τι­κό πρό­γραμ­μα σο­σια­λι­στι­κής προ­ο­πτι­κής, το οποίο θα εφαρ­μο­στεί με συ­νέ­πεια και στα­θε­ρό­τη­τα σε κάθε πε­ρί­πτω­ση και ανε­ξαρ­τή­τως των πιέ­σε­ων, των πλαι­σί­ων και των οριο­θε­τή­σε­ων της ευ­ρω­ζώ­νης αλλά και της ΕΕ, όχι μόνο είναι από­λυ­τα ανα­γκαίο αλλά και είναι ρε­α­λι­στι­κό να δια­μορ­φω­θεί.
'Ολες οι αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις μπο­ρούν να συμ­φω­νή­σουν σε ένα ρι­ζο­σπα­στι­κό πρό­γραμ­μα προ­ο­δευ­τι­κών αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων με­τα­σχη­μα­τι­σμών σο­σια­λι­στι­κής κα­τεύ­θυν­σης που θα έχει ως αφε­τη­ρία την απο­μά­κρυν­ση της τρόι­κας, την ακύ­ρω­ση των μνη­μο­νί­ων και των εφαρ­μο­στι­κών τους νόμων, τη δια­γρα­φή του συ­ντρι­πτι­κά με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους, τη ρύθ­μι­ση ιδιω­τι­κών χρεών έως τη δια­γρα­φή τους για τις πιο ευά­λω­τες κοι­νω­νι­κές κα­τη­γο­ρί­ες, την εθνι­κο­ποί­η­ση – κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση των τρα­πε­ζών και των στρα­τη­γι­κών κλά­δων της οι­κο­νο­μί­ας, την επα­να­φο­ρά των ελεύ­θε­ρων συλ­λο­γι­κών δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, τη στή­ρι­ξη μι­σθών, συ­ντά­ξε­ων και κοι­νω­νι­κών δα­πα­νών και το σχε­δια­σμό, με την απο­κα­τά­στα­ση ικα­νής και ισχυ­ρής ρευ­στό­τη­τας, μιας νέας προ­ο­δευ­τι­κής πα­ρα­γω­γι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης και ανά­πτυ­ξης. Όπως όλες οι αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις μπο­ρούν να συ­νο­μο­λο­γή­σουν ότι ένα πρό­γραμ­μα που θα δια­μορ­φω­θεί με αφε­τη­ρία αυτές τις κα­τευ­θύν­σεις, θα το εφαρ­μό­σουν ανε­ξαρ­τή­τως των πιέ­σε­ων, των προ­δια­γρα­φών και των πα­ρεμ­βά­σε­ων των κα­τε­στη­μέ­νων κέ­ντρων της ευ­ρω­ζώ­νης και της ΕΕ και σε ρήξη, αν χρεια­στεί, μαζί τους στη βάση ενός βιώ­σι­μου εναλ­λα­κτι­κού σχε­δια­σμού.
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δη­λώ­νει την ετοι­μό­τη­τά του να με­λε­τή­σει, να σχε­διά­σει και να ανα­λά­βει στο αμέ­σως προ­σε­χές διά­στη­μα και στο πνεύ­μα των πα­ρα­πά­νω κα­τευ­θύν­σε­ων, συ­γκε­κρι­μέ­νες, ου­σια­στι­κές, εποι­κο­δο­μη­τι­κές και όχι επι­κοι­νω­νια­κές ,ενω­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες προς όλες τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς, θέ­λο­ντας να σπά­σει μια κακή πα­ρά­δο­ση, να αλ­λά­ξει την ει­κό­να στο χώρο της Αρι­στε­ράς και να ανοί­ξει επι­τέ­λους δρό­μους δια­λό­γου και συ­νεν­νό­η­σης στον αρι­στε­ρό χώρο.
 

2. Η ΚΕ­ΝΤΡΟ­Α­ΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΑ­ΡΑΛ­ΛΑ­ΓΕΣ ΤΗΣ Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΕ­Ο­ΦΙ­ΛΕ­ΛΕΥ­ΘΕ­ΡΙ­ΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗ­ΜΟ­ΝΙΩΝ
 

Η γε­νι­κή και αό­ρι­στη εκ­φώ­νη­ση της συ­νερ­γα­σί­ας προς την Αρι­στε­ρά δεν μπο­ρεί να είναι για πολ­λούς στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απλώς το άλ­λο­θι ή η ανέ­ξο­δη, λόγω των εκ προ­οι­μί­ου αρ­νή­σε­ων, εκ­φώ­νη­ση, προ­κει­μέ­νου να συ­γκα­λύ­πτε­ται η προ­σπά­θεια για διεύ­ρυν­ση και συ­νερ­γα­σία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με δυ­νά­μεις της Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς.
Οι κυ­ρί­αρ­χοι κύ­κλοι χρη­σι­μο­ποιώ­ντας όλο και πιο συχνά την ορο­λο­γία της λε­γό­με­νης Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς καλ­λιερ­γούν σκό­πι­μα μια με­γά­λη σύγ­χυ­ση. Επι­χει­ρούν να εμ­φα­νί­σουν, με την προ­σθή­κη δίπλα στο Κέ­ντρο και της Αρι­στε­ράς, ένα πο­λι­τι­κο – ιδε­ο­λο­γι­κό χώρο, που έχει δια­δρα­μα­τί­σει ακραία αντι­δρα­στι­κό ρόλο στη χώρα μας και την Ευ­ρώ­πη, ότι αντι­προ­σω­πεύ­ει κάπως και την Αρι­στε­ρά σε μια πιο με­τριο­πα­θή, έστω, εκ­δο­χή της.
Η Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά ως πο­λι­τι­κό –ιδε­ο­λο­γι­κός χώρος και σε όλες τις εκ­δο­χές της δεν είναι, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, τί­πο­τα άλλο παρά η άλλη όψη της με­ταλ­λαγ­μέ­νης νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας.
Η σύγ­χρο­νη Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά έχει ως κύρια αλλά όχι ως μο­να­δι­κή έκ­φρα­ση στη χώρα μας, το ΠΑΣΟΚ και μά­λι­στα στη χει­ρό­τε­ρη ιστο­ρι­κά εκ­δο­χή του.
Η Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά δεν είναι ολί­γον αρι­στε­ρά αλλά υπήρ­ξε το κύριο πο­λι­τι­κό όχημα για τη νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη με­τάλ­λα­ξη της χώρας μας και της Ευ­ρώ­πης τις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες και ο κύ­ριος φο­ρέ­ας, με κορμό τη «σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία», για την κλι­μά­κω­ση αυτών των επι­λο­γών μέσα στην κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση.
Η Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά είναι η κα­τε­ξο­χήν πα­ρά­τα­ξη που έφερε το μνη­μό­νιο στην Ελ­λά­δα και είναι ο κα­τε­ξο­χήν χώρος σε όλες τις ποι­κί­λες πα­ραλ­λα­γές του που στη­ρί­ζει, εφαρ­μό­ζει, ανέ­χε­ται και συ­γκα­λύ­πτει, συχνά με προ­ο­δευ­τι­κό προ­σω­πείο, τις άγριες τροι­κα­νές μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές στη χώρα μας.
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ όχι μόνο δεν πρέ­πει να «στρογ­γυ­λέ­ψει» τις θέ­σεις του στην κα­τεύ­θυν­ση του Κέ­ντρου, ή να επι­χει­ρή­σει ανοίγ­μα­τα προς το χώρο της απο­κα­λού­με­νης Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο συ­νερ­γα­σί­ες συ­νο­λι­κά ή επι­λε­κτι­κά με δυ­νά­μεις της αλλά αντί­θε­τα να ανοί­ξει ισχυ­ρό μέ­τω­πο απέ­να­ντι τους με στόχο τη συρ­ρί­κνω­σή τους και τη ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση της κοι­νω­νι­κής βάσης τους.
Ει­δι­κό­τε­ρα, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να απο­κλεί­σει ρητά κάθε μορ­φής συ­νερ­γα­σία με δυ­νά­μεις και πρό­σω­πα που ψή­φι­σαν, στή­ρι­ξαν και εφάρ­μο­σαν στη Βουλή, από κυ­βερ­νη­τι­κές θέ­σεις ή από θέ­σεις ευ­θύ­νης, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες και κυ­ρί­ως μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές που κα­τέ­στρε­ψαν τη χώρα.
Είναι σωστό ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να δι­δα­χτεί και να απο­φύ­γει την επα­νά­λη­ψη του τραύ­μα­τος της ΕΔΑ, η οποία από αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση το ΄58 έπεσε στο 14% το ΄61.
Για να απο­φύ­γει μια τέ­τοια εξέ­λι­ξη ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να μην κάνει όπως τότε το λάθος της στρο­φής προς το κέ­ντρο, θε­ω­ρώ­ντας πε­ρί­που ανα­πό­φευ­κτη τη συμ­μα­χία μαζί του και ότι χωρίς τη συμ­με­το­χή του είναι αδύ­να­τη η προ­σέγ­γι­ση της Αρι­στε­ράς στην κυ­βέρ­νη­ση.
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν πρέ­πει να υπο­βοη­θή­σει να ξα­να­στη­θεί στα πόδια της η ητ­τη­μέ­νη και σε γε­νι­κή χλεύη Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά όλων των απο­χρώ­σε­ων είτε εν­σω­μα­τώ­νο­ντας δυ­νά­μεις της στους κόλ­πους του είτε συ­νερ­γα­ζό­με­νος μαζί της, τρο­φο­δο­τώ­ντας έτσι την ανα­συ­γκρό­τη­σή της.
Ένα μπλόκ Αρι­στε­ράς και Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς είτε στο πλαί­σιο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είτε με τη μορφή της συ­νερ­γα­σί­ας αρι­στε­ρών και Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων δεν θα με­τα­τό­πι­ζε την Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά σε αρι­στε­ρές θέ­σεις αλλά και με την βο­ή­θεια των κυ­ρί­αρ­χων τά­ξε­ων, ει­δι­κά της μι­ντιο­κρα­τί­ας, θα κα­θι­στού­σε στα­δια­κά τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ανα­ξιό­πι­στο, απο­νευ­ρω­μέ­νο και όμηρο του συ­στή­μα­τος.
Σή­με­ρα η χώρα χρειά­ζε­ται μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς ικα­νής με την αξιο­πι­στία, το ρι­ζο­σπα­στι­σμό και το πρό­γραμ­μά της να κερ­δί­σει την εμπι­στο­σύ­νη και να ενώ­σει την πλειο­ψη­φία του ελ­λη­νι­κού λαού και όχι μια κυ­βέρ­νη­ση την οποία θα πο­δη­γε­τεί στην ουσία η Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά ή μια κυ­βέρ­νη­ση της λε­γό­με­νης εθνι­κής σω­τη­ρί­ας.
Η στρα­τη­γι­κή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για τη συ­μπό­ρευ­ση της Αρι­στε­ράς και το άνοιγ­μα ισχυ­ρού με­τώ­που και όχι το άνοιγ­μα των θέ­σε­ών του ή των συ­νερ­γα­σιών του, προς την Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά, κα­θό­λου δεν ση­μαί­νει ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν ευ­νο­εί ευ­ρύ­τε­ρες πο­λι­τι­κές συμ­μα­χί­ες.
Αντί­θε­τα, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα πρέ­πει όχι μόνο να είναι ανοι­κτός αλλά και να επι­διώ­κει με­τα­το­πί­σεις και συ­νερ­γα­σί­ες με εν­δε­χό­με­νες δυ­νά­μεις και πρό­σω­πα που προ­έρ­χο­νται από το σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό χώρο και ευ­ρύ­τε­ρα, οι οποί­ες δεν έχουν εμπλα­κεί με ευ­θύ­νες στην εφαρ­μο­γή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων μνη­μο­νια­κών επι­λο­γών και οι οποί­ες ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιού­νται, δο­κι­μά­ζο­νται σε πρω­το­βου­λί­ες, κοι­νούς αγώ­νες και θέ­σεις και με­τα­το­πί­ζο­νται προς τα αρι­στε­ρά πέραν από Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρο­δε­ξιές αυ­τα­πά­τες.
Όσο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ξε­δι­πλώ­νει μια νέα ρι­ζο­σπα­στι­κή δυ­να­μι­κή, όσο στέ­κε­ται πρω­το­πό­ρος στην ανά­πτυ­ξη ερ­γα­τι­κών – λαι­κών αγώ­νων, όσο συ­γκρο­τεί επαρ­κέ­στε­ρα και αξιό­πι­στα, με τόλμη και συ­νε­κτι­κό­τη­τα, το ρι­ζο­σπα­στι­κό εναλ­λα­κτι­κό πρό­γραμ­μά του σε σύ­γκρου­ση και αν χρεια­στεί σε ρήξη με τα ευ­ρω­ζω­νι­κά και ευ­ρω­ε­νω­σια­κά κα­τε­στη­μέ­να, όσο ση­κώ­νει ψηλά τη ση­μαία του με­τώ­που της Αρι­στε­ράς και όσο ανοί­γε­ται τολ­μη­ρά στην κοι­νω­νία τόσο θα γί­νε­ται πιο ικα­νός να προ­κα­λεί πο­λι­τι­κές με­τα­το­πί­σεις και ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποι­ή­σεις, τόσο επί­σης θα διευ­ρύ­νει ένα συμ­μα­χι­κό μπλοκ δυ­νά­με­ων σε ένα με­γά­λο αστε­ρι­σμό αρι­στε­ρής κα­τεύ­θυν­σης ικανό να ηγε­μο­νεύ­σει στη με­γά­λη κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία.

ΤΡΟ­ΠΟ­ΛΟ­ΓΙΑ ΔΕΥ­ΤΕ­ΡΗ

ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥ­ΡΟ ΚΟΜΜΑ, ΚΕ­ΝΤΡΟ ΣΥΛ­ΛΟ­ΓΙ­ΚΗΣ ΔΗ­ΜΟ­ΚΡΑ­ΤΙ­ΚΗΣ ΛΕΙ­ΤΟΥΡ­ΓΙΑΣ ΚΑΙ ΛΗΨΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟ­ΦΑ­ΣΕ­ΩΝ, ΙΚΑΝΟ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΣΕ ΠΕΡΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟ­ΘΕ­ΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟ­Ο­ΔΕΥ­ΤΙ­ΚΗΣ ΑΝΑ­ΤΡΟ­ΠΗΣ

Στις νέες με­τε­κλο­γι­κές συν­θή­κες γί­νε­ται ακόμα πιο ανα­γκαία και επεί­γου­σα μια με­γά­λη ανα­συ­γκρό­τη­ση για τη συλ­λο­γι­κή, δη­μο­κρα­τι­κή και απο­τε­λε­σμα­τι­κή λει­τουρ­γία του κόμ­μα­τος.

Στη λει­τουρ­γία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να προ­ω­θη­θούν επει­γό­ντως αλ­λα­γές, με στόχο τη συ­γκρό­τη­ση ενός ισχυ­ρού, πραγ­μα­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κού και συλ­λο­γι­κού, αρι­στε­ρού κόμ­μα­τος, του οποί­ου οι ορ­γα­νώ­σεις και τα μέλη θα συμ­με­τέ­χουν ου­σια­στι­κά στη λήψη των απο­φά­σε­ων σε όλα τα επί­πε­δα και θα έχουν ου­σια­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση στα ερ­γα­τι­κά - λαϊκά προ­βλή­μα­τα, στους κοι­νω­νι­κούς αγώ­νες και τα κι­νή­μα­τα.

Κομ­βι­κό ζή­τη­μα είναι οι με­γά­λες αλ­λα­γές που πρέ­πει να γί­νουν στο κόμμα με στό­χους την κα­τά­κτη­ση της δη­μο­κρα­τι­κής και συλ­λο­γι­κής του λει­τουρ­γί­ας, την απά­λει­ψη των πα­θο­γε­νειών και των νο­ση­ρών φαι­νο­μέ­νων, τη μα­ζι­κο­ποί­η­ση και ισχυ­ρο­ποί­η­σή του ως μιας δύ­να­μης της οποί­ας ο κάθε κρί­κος μπο­ρεί να ανα­δει­κνύ­ε­ται σε ηγε­τι­κή δύ­να­μη στην πο­λι­τι­κή πάλη, ώστε να συ­σπει­ρώ­νει και να κι­νη­το­ποιεί ευ­ρύ­τε­ρες λαϊ­κές δυ­νά­μεις, να συν­δυά­ζει την κρι­τι­κή ,τον έλεγ­χο, την αντι­πα­ρά­θε­ση με την ενερ­γή συμ­με­το­χή στη δια­χεί­ρι­ση των υπο­θέ­σε­ων του λαού σε το­πι­κό και κε­ντρι­κό επί­πε­δο .

Τα προ­βλή­μα­τα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν αφο­ρούν την λει­τουρ­γία των τά­σε­ων που ανα­ντίρ­ρη­τα πρέ­πει   να συμ­βάλ­λουν δη­μιουρ­γι­κά και συν­θε­τι­κά στον εσω­κομ­μα­τι­κό διά­λο­γο και τη δράση του κόμ­μα­τος. Τα προ­βλή­μα­τα ανα­κύ­πτουν από την ύπαρ­ξη πολ­λές φορές ενός αμ­φί­ση­μου λόγου, από τον πα­ρα­γο­ντι­σμό, τις ιδιο­τε­λείς πρα­κτι­κές και την αυ­το­νό­μη­ση στε­λε­χών από συλ­λο­γι­κές απο­φά­σεις που συχνά έχουν ψη­φί­σει και οι ίδιοι. Από την υπο­κα­τά­στα­ση , επί­σης, αρ­κε­τές φορές των συλ­λο­γι­κών ορ­γά­νων του κόμ­μα­τος με κέ­ντρα μη νο­μι­μο­ποι­η­μέ­να πο­λι­τι­κά και κα­τα­στα­τι­κά, από την αδυ­να­μία συλ­λο­γι­κής δια­χεί­ρι­σης των απο­φά­σε­ων, από τη μη λει­τουρ­γία συχνά συλ­λο­γι­κού πο­λι­τι­κού κέ­ντρου. Η πρό­σφα­τη εκλο­γι­κή μάχη κα­τέ­δει­ξε επί­σης συ­μπε­ρι­φο­ρές που ει­σά­γουν έναν άλλου εί­δους αντα­γω­νι­σμό με­τα­ξύ των στε­λε­χών μα­κριά από τα κε­κτη­μέ­να και τις αρχές της αρι­στε­ράς.

Χρειά­ζε­ται επει­γό­ντως ου­σια­στι­κή δη­μο­κρα­τι­κή και απο­τε­λε­σμα­τι­κή αλ­λα­γή της λει­τουρ­γί­ας του κόμ­μα­τος σε όλα τα επί­πε­δα. Ιδιαί­τε­ρο βάρος χρειά­ζε­ται στην ανά­πτυ­ξη συλ­λο­γι­κής πο­λι­τι­κής λει­τουρ­γί­ας των ορ­γα­νώ­σε­ων μελών με σχέ­διο, με μα­ζι­κή δράση και πρω­το­βου­λί­ες στην πε­ριο­χή ευ­θύ­νης τους ,ώστε να είναι το κόμμα στο χώρο τους. Απαι­τεί­ται επί­σης η ενί­σχυ­ση του πο­λι­τι­κού ρόλου των εν­διά­με­σων ορ­γά­νων, η κα­τά­κτη­ση του επι­τε­λι­κού ρόλου των κε­ντρι­κών ορ­γά­νων και η ακόμη πιο ανα­βαθ­μι­σμέ­νη στρά­τευ­ση των στε­λε­χών. Η ανα­γκαία μα­ζι­κο­ποί­η­ση των ορ­γα­νώ­σε­ων δεν είναι απλά ένας αριθ­μη­τι­κός στό­χος, δεν είναι η αξιο­ποί­η­ση της προ­ο­πτι­κής ενός εν δυ­νά­μει κυ­βερ­νη­τι­κού κόμ­μα­τος, που ελ­κύ­ει αν­θρώ­πους που προ­σκολ­λώ­νται στην εκά­στο­τε εξου­σία, δεν είναι η αύ­ξη­ση των μελών στα χαρ­τιά που συμ­με­τέ­χουν μόνο στη δια­μόρ­φω­ση εσω­τε­ρι­κών συ­σχε­τι­σμών αλλά θα πρέ­πει να έχει κυ­ρί­ως ποιο­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και να αφορά την έντα­ξη με­λών-αγω­νι­στών και τη δια­μόρ­φω­ση δρα­στή­ριων και ρι­ζο­σπα­στι­κών στε­λε­χών με πρω­το­πό­ρα κομ­μα­τι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα αλλά και δρα­στή­ρια πο­λι­τι­κο­κοι­νω­νι­κή πα­ρέμ­βα­ση.

ΚΕΙ­ΜΕ­ΝΟ ΣΥΜ­ΒΟ­ΛΗΣ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΗΣ ΠΛΑΤ­ΦΟΡ­ΜΑΣ

ΣΥ­ΝΕ­ΔΡΙΑ­ΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ   21-22/6/2014

ΜΠΑΙ­ΝΟΥ­ΜΕ ΣΕ ΝΕΑ ΦΑΣΗ ΑΠΟ ΚΑ­ΛΥ­ΤΕ­ΡΗ ΘΕΣΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΚΗ ΑΝΑ­ΤΡΟ­ΠΗ

ΠΡΟ­ΛΟ­ΓΟΣ

Το απο­τέ­λε­σμα των ευ­ρω­ε­κλο­γών για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ήταν θε­τι­κό και από πολ­λές από­ψεις με ιστο­ρι­κές δια­στά­σεις.

Δεν φτά­νει, όμως, για να ανα­τρα­πούν απο­φα­σι­στι­κά οι ισορ­ρο­πί­ες στους πο­λι­τι­κούς συ­σχε­τι­σμούς και να επι­τευ­χθεί ο μεί­ζο­νας στό­χος μιας κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς που θα εφαρ­μό­σει με συ­νέ­πεια ένα αντι­μνη­μο­νια­κό πρό­γραμ­μα ρι­ζο­σπα­στι­κών με­τα­σχη­μα­τι­σμών και ανα­συ­γκρό­τη­σης με σο­σια­λι­στι­κή προ­ο­πτι­κή.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μετά τις ευ­ρω­ε­κλο­γές βρί­σκε­ται ενώ­πιον μιας νέας και κα­τε­πεί­γου­σας ιστο­ρι­κής πρό­κλη­σης: να επι­τύ­χει γρή­γο­ρα ένα νέο άλμα στην πο­λι­τι­κή και εκλο­γι­κή επιρ­ροή του, πράγ­μα από­λυ­τα συ­νυ­φα­σμέ­νο με μια νέα επι­τυ­χή συμ­βο­λή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην επα­να­κι­νη­το­ποί­η­ση της κοι­νω­νί­ας και στην ανά­πτυ­ξη με­γά­λων ανα­τρε­πτι­κών κοι­νω­νι­κο­τα­ξι­κών αγώ­νων που θα βά­λουν σε νέα τρο­χιά τις εξε­λί­ξεις.

Αυτό το νέο άλμα στην πο­ρεία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πολύ πιο δύ­σκο­λο, πολύ πιο σύν­θε­το, ποιο­τι­κά πιο απαι­τη­τι­κό και απεί­ρως πιο συ­γκρου­σια­κό με κα­τε­στη­μέ­να συμ­φέ­ρο­ντα εγ­χώ­ρια , ευ­ρω­παϊ­κά και υπε­ρα­τλα­ντι­κά, από εκεί­νο που εκτί­να­ξε τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για να απο­κτή­σει σε γρή­γο­ρο πο­λι­τι­κό χρόνο μια νέα πο­λι­τι­κή, κι­νη­μα­τι­κή και εκλο­γι­κή δυ­να­μι­κή ανα­τρο­πής δεν μπο­ρεί να συ­νε­χί­σει να πο­ρεύ­ε­ται όπως παλιά.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οφεί­λει να εγκα­τα­λεί­ψει μια πο­ρεία ανα­δί­πλω­σης και ρο­κα­νί­σμα­τος των θέ­σε­ών του στην οποία διο­λι­σθαί­νει εδώ και αρ­κε­τό διά­στη­μα και η οποία στοί­χι­σε στην ανο­δι­κή δυ­να­μι­κή του και στη δυ­να­μι­κή των κοι­νω­νι­κών αγώ­νων. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στις νέες με­τε­κλο­γι­κές συν­θή­κες χρειά­ζε­ται επει­γό­ντως να ανα­κα­λύ­ψει εκ νέου τις αρ­χι­κές ρι­ζο­σπα­στι­κές του ρίζες και εκεί­νη την κι­νη­μα­τι­κή και ανα­τρε­πτι­κή φρε­σκά­δα που ενέ­πνεε αξιο­πι­στία για την ανα­τρε­πτι­κή του προ­ο­πτι­κή και τον εκτί­να­ξε σε ένα κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό ρόλο.

Η επα­νά­παυ­ση και η πε­πα­τη­μέ­νη για το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο η πο­λι­τι­κή ανα­δί­πλω­ση, ση­μαί­νει στα­σι­μό­τη­τα και ακόμα χει­ρό­τε­ρα ρα­γδαία οπι­σθο­χώ­ρη­ση.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ οφεί­λει στις νέες συν­θή­κες και κάτω από το φως των νέων απαι­τή­σε­ων να επα­να­σχε­διά­σει την πο­λι­τι­κή και την πο­ρεία του.

Στο κέ­ντρο αυτού του επα­να­σχε­δια­σμού της πο­λι­τι­κής και στρα­τη­γι­κής του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρί­σκε­ται μια «ρε­α­λι­στι­κή» συ­στη­μι­κή προ­σαρ­μο­γή του, αλλά γί­νε­ται ακόμα πιο επι­τα­κτι­κό το αί­τη­μα μιας νέας ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σής του σε όλους τους το­μείς: στον πο­λι­τι­κό, τον προ­γραμ­μα­τι­κό, τον ιδε­ο­λο­γι­κό, τον πο­λι­τι­στι­κό, τον κι­νη­μα­τι­κό τομέα.

Αν κε­ντρι­κό σύν­θη­μα για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι η ενί­σχυ­ση της αξιο­πι­στί­ας του, η ενί­σχυ­ση και διεύ­ρυν­ση της εμπι­στο­σύ­νης απέ­να­ντί του από τα πλα­τιά ερ­γα­τι­κά-λαϊ­κά στρώ­μα­τα, από τις δυ­νά­μεις της επι­στή­μης, της δια­νό­η­σης, της δη­μιουρ­γί­ας, του πο­λι­τι­σμού και της νε­ο­λαί­ας στη χώρα , η απά­ντη­ση σε αυτό το πρό­βλη­μα ση­μαί­νει πε­ρισ­σό­τε­ρο ρι­ζο­σπα­στι­σμό με βα­θύ­τα­τα κοι­νω­νι­κούς όρους και στην κα­τεύ­θυν­ση ενός τεκ­μη­ριω­μέ­νου εναλ­λα­κτι­κού σχε­δί­ου προ­ο­δευ­τι­κής ανα­συ­γκρό­τη­σης της χώρας με επί­κε­ντρο τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και όραμα τον σο­σια­λι­σμό.

Αυτή η δεύ­τε­ρη και πολύ πιο ου­σια­στι­κή ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι η μόνη που μπο­ρεί να του προσ­δώ­σει την ικα­νό­τη­τα να κρατά στα­θε­ρά την πο­λι­τι­κή πρω­το­βου­λία και να απο­κτή­σει τη δύ­να­μη να πε­ρά­σει σε μια με­γά­λη αρι­στε­ρή αντε­πί­θε­ση με στόχο την ηγε­μο­νία σε ένα πλειο­ψη­φι­κό πο­λι­τι­κο-οι­κο­νο­μι­κό μπλοκ δυ­νά­με­ων ανα­τρο­πής και προ­ο­πτι­κής.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο νέο με­τε­κλο­γι­κό τοπίο σε θέση πρώ­της πο­λι­τι­κής δύ­να­μης και με ορατή την πι­θα­νό­τη­τα κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας θα βρε­θεί, ήδη βρί­σκε­ται, αντι­μέ­τω­πος με μια θύ­ελ­λα πολύ με­γά­λων πιέ­σε­ων, σκλη­ρών δι­λημ­μα­τι­κών κα­τα­στά­σε­ων , πε­ρι­κυ­κλω­μέ­νος από με­γά­λα οι­κο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρο­ντα, ενώ πε­ρι­στοι­χί­ζε­ται όλο και πιο φορ­τι­κά από πρό­σω­πα και δυ­νά­μεις που θέ­λουν να υπο­θη­κεύ­σουν την πο­ρεία του.

Ο αδιά­κο­πος ρι­ζο­σπα­στι­σμός και η συ­νε­χής φυγή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προς τα μπρος με γνώ­μο­να τα γνή­σια ερ­γα­τι­κά και λαϊκά συμ­φέ­ρο­ντα από τη σκο­πιά του προ­ο­δευ­τι­κού και σο­σια­λι­στι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού της χώρας μας, της πε­ριο­χής μας και της Ευ­ρώ­πης, απο­τε­λεί την αλάν­θα­στη συ­ντα­γή αντί­στα­σης στις δο­κι­μα­σί­ες για να μπο­ρέ­σει να παί­ξει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με επι­τυ­χία το ρόλο του ως σύγ­χρο­νη ασυμ­βί­βα­στη αρι­στε­ρή δύ­να­μη διε­ξό­δου, ανόρ­θω­σης και ανα­γεν­νη­τι­κής δυ­να­μι­κής.

1. Οι εκλο­γές κα­τέ­γρα­ψαν μια ση­μα­ντι­κή πο­λι­τι­κή αλ­λα­γή ,με την νίκη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στις ευ­ρω­ε­κλο­γές και στην πε­ρι­φέ­ρεια της Αθή­νας. Η ση­μα­ντι­κή ενί­σχυ­ση των εδρών στις πε­ρι­φέ­ρειες και στους Δή­μους δη­μιουρ­γεί την κα­τάλ­λη­λη προ­ϋ­πό­θε­ση για μια συ­νο­λι­κή ανα­τρο­πή στον αυ­το­διοι­κη­τι­κό χάρτη και την ει­σα­γω­γή ενός νέου μο­ντέ­λου άσκη­σης το­πι­κής διοί­κη­σης με άμεση συμ­με­το­χής της κοι­νω­νί­ας. Η πρω­τιά της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς σε μια με­γά­λης πο­λι­τι­κής βα­ρύ­τη­τας εκλο­γι­κή μάχη για πρώτη φορά στην ιστο­ρία της χώρας και με με­γά­λη δια­φο­ρά από την ΝΔ απο­τε­λεί ένα συ­γκλο­νι­στι­κό γε­γο­νός και δη­μιουρ­γεί τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις ώστε με νέα ορμή να τεθεί το ζή­τη­μα της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας από την αρι­στε­ρά. Η ση­μα­ντι­κή πτώση των πο­σο­στών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κα­τα­δει­κνύ­ει την κα­τα­δί­κη των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών που έχουν γο­να­τί­σει τα λαϊκά στρώ­μα­τα και επι­τεί­νει την κρίση του μνη­μο­νια­κού πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος ,ενώ θα επι­τα­χύ­νει την απο­στα­θε­ρο­ποί­η­ση της αντι­λαϊ­κής συ­γκυ­βέρ­νη­σης. Μι­κρές δυ­νά­μεις κε­ντρο­α­ρι­στε­ρές και κε­ντρο­δε­ξιές συρ­ρι­κνώ­νο­νται και δη­μιουρ­γεί­ται μια ρευ­στό­τη­τα στο με­σαίο πο­λι­τι­κό χώρο.. Εξαι­ρε­τι­κά αρ­νη­τι­κό γε­γο­νός είναι η ενί­σχυ­ση της νε­ο­να­ζι­στι­κής ορ­γά­νω­σης της ΧΑ ,ζή­τη­μα που απαι­τεί   την ανα­προ­σαρ­μο­γή της αντι­φα­σι­στι­κής πάλης ώστε να γίνει πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή.

2. Μετά τις εκλο­γές μπαί­νου­με σε μια νέα φάση. Η άρ­νη­ση της κυ­βέρ­νη­σης να προ­χω­ρή­σει σε εθνι­κές εκλο­γές πα­ρα­τεί­νει τον χρόνο επί­λυ­σης μιας υπαρ­κτής πο­λι­τι­κής κρί­σης που μόνο με ανα­τρο­πή θα επι­λυό­ταν. Θα πε­ρά­σου­με έτσι ένα χρο­νι­κό διά­στη­μα έντο­νων διερ­γα­σιών και μίνι κρί­σε­ων ώσπου να δοθεί διέ­ξο­δος. Η οι­κο­νο­μι­κή και κοι­νω­νι­κή τρα­γω­δία που βιώ­νου­με τέσ­σε­ρα χρό­νια τώρα έχουν ανα­τρέ­ψει τα πάντα : κοι­νω­νι­κές συμ­μα­χί­ες ,πο­λι­τι­κές συ­μπε­ρι­φο­ρές, κα­θιε­ρω­μέ­να συ­στή­μα­τα .Έχει ανα­τρέ­ψει τις κα­νο­νι­κό­τη­τες . Ζούμε την μακρά φάση της δη­μιουρ­γί­ας της νέας με­τα­πο­λί­τευ­σης που μέχρι την ορι­στι­κή δια­μόρ­φω­σή της θα ανα­τρα­πούν πολλά στε­ρε­ό­τυ­πα ,θα ρευ­στο­ποι­η­θούν πολ­λές δυ­νά­μεις του πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος οι οποί­ες θα απο­δει­χθούν ανα­λώ­σι­μες. Η συ­γκυ­βέρ­νη­ση προ­φα­νώς θα προ­χω­ρή­σει σε με­ρι­κές μι­κρές διορ­θω­τι­κές κι­νή­σεις για να εκτο­νώ­σει την λαϊκή δυ­σα­ρέ­σκεια. Ήδη δη­μιουρ­γεί­ται ένας δια­γκω­νι­σμός δη­λώ­σε­ων κυ­βερ­νη­τι­κών στε­λε­χών . Δεν μπο­ρεί όμως να αλ­λά­ξει η πο­λι­τι­κή των μνη­μο­νια­κών δε­σμεύ­σε­ων από την πα­ρού­σα κυ­βέρ­νη­ση .Δεν μπο­ρεί επί­σης να δια­μορ­φω­θεί μια άλλη κυ­βέρ­νη­ση από την πα­ρού­σα βουλή η οποία να δώσει μια δια­φο­ρε­τι­κή πο­λι­τι­κή πρό­τα­ση πέρα από την πο­λι­τι­κή των μνη­μο­νί­ων . Συ­νε­πώς αυτή η βουλή το μόνο που μπο­ρεί να κάνει είναι να δια­χει­ρί­ζε­ται την αστά­θεια και τις δια­δο­χι­κές πο­λι­τι­κές κρί­σεις χωρίς να μπο­ρεί να τις επι­λύ­ει . Η συ­γκυ­βέρ­νη­ση θα επι­διώ­ξει να πα­ρα­τεί­νει το βίο της ,ξε­περ­νώ­ντας τον σκό­πε­λο των προ­ε­δρι­κών εκλο­γών χρη­σι­μο­ποιώ­ντας κάθε θε­μι­τό και αθέ­μι­το μέσο .Δεν είναι σί­γου­ρο ότι θα τα κα­τα­φέ­ρει και συ­νε­πώς το εν­δε­χό­με­νο των πρό­ω­ρων εθνι­κών εκλο­γών πα­ρα­μέ­νει ανοι­κτό. Η ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά πρέ­πει να συμ­βάλ­λει στην κι­νη­το­ποί­η­ση του λαού ώστε να μην χρη­σι­μο­ποι­η­θεί η προ­ε­δρι­κή εκλο­γή ως μο­χλός για την συ­νέ­χι­ση της πο­λι­τι­κής των μνη­μο­νί­ων . Ωστό­σο πα­ρό­τι η πο­λι­τι­κή κρίση θα λυθεί τε­λι­κά με την προ­σφυ­γή σε εθνι­κές εκλο­γές, το κρί­σι­μο ζή­τη­μα πα­ρα­μέ­νει η ενερ­γο­ποί­η­ση του λαού ,η κι­νη­το­ποί­η­ση του κι­νή­μα­τος ,η δη­μιουρ­γία μιας απαι­τη­τι­κής και δρα­στή­ριας κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας που θέλει να αγω­νι­στεί για να αλ­λά­ξει η ζωή της.

3. Η κρίση απο­δό­μη­σε τις πα­ρα­δο­σια­κές συμ­μα­χί­ες της αστι­κής τάξης με τα με­σαία στρώ­μα­τα που βα­σι­ζό­ταν σε ένα σύ­στη­μα πε­λα­τεια­κών σχέ­σε­ων, στη φο­ρο­λο­γι­κή πο­λι­τι­κή και στο μη­χα­νι­σμό του πι­στω­τι­κού συ­στή­μα­τος και στην ενι­σχυ­μέ­νη ζή­τη­ση .Κλό­νι­σε επί­σης τη σχέση που δια­μόρ­φω­νε ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός με ένα τμήμα της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας το οποίο κέρ­δι­ζε υψη­λό­τε­ρες αμοι­βές λόγω των υψη­λών τυ­πι­κών του προ­σό­ντων ή λόγω της πο­λυα­πα­σχό­λη­σής του , ή της στα­θε­ρής ερ­γα­σί­ας του, ή βελ­τί­ω­νε τους όρους δια­βί­ω­σής του μέσω της δα­νειο­δό­τη­σής του από το τρα­πε­ζι­κό σύ­στη­μα. Ο νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρος κα­πι­τα­λι­σμός ξε­περ­νού­σε την αντι­κει­με­νι­κή αστά­θεια των συμ­μα­χιών του μέσα από την υπό­σχε­ση για βελ­τί­ω­ση της ζωής των αν­θρώ­πων που στην προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο είχε μια πει­στι­κό­τη­τα .Η έντα­ση της κρί­σης και κυ­ρί­ως ο τρό­πος αντι­με­τώ­πι­σής της θρυμ­μά­τι­σε τις ελ­πί­δες και άλ­λα­ξε με δρα­μα­τι­κά αρ­νη­τι­κό τρόπο την ζωή των αν­θρώ­πων. Η δια­δι­κα­σία της εσω­τε­ρι­κής υπο­τί­μη­σης ήταν ο μο­χλός υπέρ­βα­σης της κρί­σης υπέρ του κε­φα­λαί­ου αλλά ταυ­τό­χρο­να ήταν και ο μη­χα­νι­σμός απο­διάρ­θρω­σης των συμ­μα­χιών της αστι­κής τάξης .Πα­ρό­λα αυτά η τα­ξι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση προ­ω­θεί­ται και μέσα στην κρίση. Είναι εμ­φα­νής μια τάση συ­γκέ­ντρω­σης του κε­φα­λαί­ου που συ­νυ­πάρ­χει με την με­γα­λύ­τε­ρη τάση κα­τα­στρο­φής κε­φα­λαί­ου. Αυτό έχει δη­μιουρ­γή­σει ένα ρήγμα με­τα­ξύ των με­σαί­ων στρω­μά­των που πιέ­ζο­νται αφά­ντα­στα και όσων κα­τα­στρέ­φο­νται και της αστι­κής τάξης ,η οποία και αυτή ανα­δια­τάσ­σε­ται με με­ρί­δες της που έχουν με­γα­λύ­τε­ρη δια­σύν­δε­ση με το ευ­ρω­παϊ­κό κε­φά­λαιο να απο­κτούν προ­βά­δι­σμα . Δεν πρέ­πει να υπο­τι­μη­θεί κα­θό­λου η προ­σπά­θεια για την ανα­σύ­στα­ση των συμ­μα­χιών   από το σύ­στη­μα στη λο­γι­κή του ποιος θα επω­φε­λη­θεί από την αργή ανά­καμ­ψη που υπό­σχε­ται η συ­γκυ­βέρ­νη­ση. Αυτό απευ­θύ­νε­ται ευ­ρύ­τε­ρα σε με­σαία στρώ­μα­τα τα οποία πα­ρό­τι πιέ­στη­καν την προη­γού­με­νη τε­τρα­ε­τία ,εντού­τοις άντε­ξαν και προσ­δο­κούν να παί­ξουν έναν ενι­σχυ­μέ­νο ρόλο στην νέα πε­ρί­ο­δο πι­στεύ­ο­ντας ότι φτά­σα­με στον πάτο και τώρα αρ­χί­ζει μια νέα πε­ρί­ο­δος. Ταυ­τό­χρο­να σε στρώ­μα­τα κα­τε­στραμ­μέ­να και λε­η­λα­τη­μέ­να στα οποία δεν μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει καμία υπό­σχε­ση ,εκεί ενερ­γο­ποιεί­ται ο φόβος ότι πάντα υπάρ­χει το χει­ρό­τε­ρο και αυτό επι­χει­ρεί το σύ­στη­μα να το ταυ­τί­σει με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία των ερ­γα­ζο­μέ­νων με τα υπό­λοι­πα θύ­μα­τα του μνη­μο­νί­ου όχι μόνο με αμυ­ντι­κούς όρους αλλά πάνω σε μια βάση εναλ­λα­κτι­κής πρό­τα­σης εξό­δου από την κρίση, με βάση τα συμ­φέ­ρο­ντα και τις ανά­γκες της ερ­γα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών δυ­νά­με­ων, είναι εξαι­ρε­τι­κά ανα­γκαία .

4. Στο πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα τα αδιέ­ξο­δα έχουν με­γα­λώ­σει. Το εκλο­γι­κό απο­τέ­λε­σμα κα­τα­δει­κνύ­ει την κα­τα­γρα­φή εκ νέου δύο με­γά­λων δυ­νά­με­ων της αρι­στε­ράς και της δε­ξιάς, ένα νε­ο­φα­σι­στι­κό μόρ­φω­μα που ενι­σχύ­ε­ται, ένα κομ­μου­νι­στι­κό κόμμα που κι­νεί­ται με αυ­ξη­τι­κή τάση μεν αλλά σε χα­μη­λά πο­σο­στά και εν­διά­με­σα την ύπαρ­ξη ενός κα­τα­τε­μα­χι­σμέ­νου χώρου που κι­νεί­ται μέσα στα όρια της με­ταλ­λαγ­μέ­νης σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας. Το αστι­κό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα επι­χεί­ρη­σε την προη­γού­με­νη πε­ρί­ο­δο να κάνει δυο πράγ­μα­τα:

Να ενι­σχύ­σει τον συ­ντη­ρη­τι­κό πόλο όσο μπο­ρού­σε και ταυ­τό­χρο­να να δη­μιουρ­γή­σει νέα ερεί­σμα­τα στην δεξιά σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία  που ήταν ο πιο αδύ­να­τος κρί­κος τα οποία θα λει­τουρ­γού­σαν και ως ανα­χώ­μα­τα για να μην με­τα­κι­νη­θούν ψήφοι στη ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά. Σε κά­ποιο βαθμό πέ­τυ­χε τον στόχο του με την δη­μιουρ­γία του Πο­τα­μιού .Ωστό­σο ο συ­ντη­ρη­τι­κός πόλος απο­δυ­να­μώ­θη­κε ενώ ο κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νος χώρος της δε­ξιάς σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας πα­ρα­μέ­νει απο­δυ­να­μω­μέ­νος και γι αυτό επι­χει­ρεί­ται η ανα­σύν­θε­ση και η ενο­ποί­η­σή τους ώστε να συ­νε­χί­σουν να παί­ζουν τον ρόλο δρα­στή­ριου υπο­στη­ρι­κτή της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση ο ρόλος του πο­λι­τι­κού κέ­ντρου θα είναι συ­μπλη­ρω­μα­τι­κός και όσο εντεί­νε­ται η πό­λω­ση στη βάση δια­φο­ρε­τι­κών σχε­δί­ων από την αρι­στε­ρά και τη δεξιά τόσο πε­ρισ­σό­τε­ρο θα απο­δυ­να­μώ­νε­ται αυτός ο ρόλος. Η επι­δί­ω­ξη του συ­στή­μα­τος είναι να απο­κλεί­σει την ανά­λη­ψη της εξου­σί­ας από την αρι­στε­ρά και θα με­τέλ­θει κάθε μέσου για να πε­τύ­χει αυτό το στόχο

5. Το ερώ­τη­μα για την ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά είναι πως θα ισχυ­ρο­ποι­ή­σει το δικό της μπλοκ εξου­σί­ας. Το σί­γου­ρο είναι ότι δεν μπο­ρεί η αρι­στε­ρά να παί­ξει με όρους μόνο κε­ντρι­κής πο­λι­τι­κής σκη­νής και εκλο­γι­κί­στι­κων τα­κτι­κών. Δεν μπο­ρεί να παί­ξει με όρους εθνι­κού ακρο­α­τη­ρί­ου και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο δεν πρέ­πει να κυ­ριαρ­χή­σει στη λο­γι­κή της η αντί­λη­ψη ότι για να πάρει την εξου­σία πρέ­πει να απο­ρι­ζο­στι­κο­ποι­ή­σει το λόγο της και να κάνει πο­λι­τι­κά ανοίγ­μα­τα προς τα δεξιά της. Είναι άλλο πράγ­μα η πα­ρέμ­βα­ση για να απο­δυ­να­μω­θεί ο αντί­πα­λος, είναι άλλο πράγ­μα η ενερ­γός στάση και οι πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες ώστε να έλ­κεις με τις δικές σου από­ψεις ένα μέρος του πο­λι­τι­κού προ­σω­πι­κού που αντι­τί­θε­ται στις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές και είναι άλλο πράγ­μα να υπο­τάσ­σε­σαι   σε μια λο­γι­κή στρο­φής προς το κέ­ντρο η οποία πέραν των άλλων είναι και ανα­πο­τε­λε­σμα­τι­κή διότι η ζωή κι­νεί­ται μα­κριά από τις κα­νο­νι­κό­τη­τες του πα­ρελ­θό­ντος.

Με την ανά­λυ­ση των δε­δο­μέ­νων σή­με­ρα δε προ­κύ­πτει κα­νέ­να θέμα ορο­φής της επιρ­ρο­ής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, εφό­σον κι­νη­θεί στις ρι­ζο­σπα­στι­κές συ­ντε­ταγ­μέ­νες του και εφό­σον υπο­γραμ­μί­ζει έμπρα­κτα τον αντι­συ­στη­μι­κό χα­ρα­κτή­ρα του. Πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο δεν έχει βα­σι­μό­τη­τα ο ισχυ­ρι­σμός ότι θα κερ­δί­σου­με αν στη­ρι­χτού­με σε δυ­νά­μεις της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς ή τις εν­σω­μα­τώ­σου­με με διά­φο­ρους τρό­πους τις οποί­ες έχει ήδη απο­δο­κι­μά­σει ο κό­σμος. Το αντί­θε­το θα συμ­βεί διότι η απο­στρο­φή στο παλιό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα είναι ισχυ­ρό­τα­τη.. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ   αυτός κα­θαυ­τός είναι που εμπε­ριέ­χει μέσα του μια με­γά­λη δυ­να­μι­κή για την κα­τά­κτη­ση μιας πλειο­ψη­φι­κής πο­λι­τι­κής και εκλο­γι­κής επιρ­ρο­ής με την προ­ϋ­πό­θε­ση φυ­σι­κά ότι θα κι­νη­θεί με βάση τις αρχές του.

Το κόμμα πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει στη συ­νε­δρια­κή θέση για κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς. Υπάρ­χει ένα υπαρ­κτό πρό­βλη­μα αντα­πό­κρι­σης στην πρό­τα­σή μας για συμ­μα­χία της αρι­στε­ράς που παρά τις εκ­κλή­σεις δεν πραγ­μα­το­ποιεί­ται .Η λα­θε­μέ­νη στάση της ηγε­σί­ας του ΚΚΕ και εν μέρει της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ απο­μα­κρύ­νουν αυτό το στόχο, χωρίς όμως να τον αναι­ρούν. Ιδιαί­τε­ρα η στάση του ΚΚΕ- η οποία χα­ρα­κτη­ρί­ζε­ται από απα­ξιω­τι­κούς χα­ρα­κτη­ρι­σμούς απέ­να­ντι στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τον αντι­με­τω­πί­ζει λίγο ως πολύ ως μια αστι­κή δύ­να­μη -εί­ναι έξω από κάθε λο­γι­κή πο­λι­τι­κής και τα­ξι­κής ανά­λυ­σης και σπρώ­χνει αυτό το κόμμα σε έναν απί­θα­νο σε­χτα­ρι­σμό. Πα­ρό­λα αυτά η επι­μο­νή για συ­νερ­γα­σία της αρι­στε­ράς πρέ­πει να συ­νε­χι­στεί. Το εν­θαρ­ρυ­ντι­κό είναι ότι ο κό­σμος της αρι­στε­ράς δεν ακο­λου­θεί τις τε­χνη­τές διαι­ρέ­σεις όπως απέ­δει­ξε η στάση του στον δεύ­τε­ρο γύρο των πε­ρι­φε­ρεια­κών και δη­μο­τι­κών εκλο­γών. Αυτή η διά­θε­ση του κό­σμου είναι αυτή που θα επι­βάλ­λει στην πράξη την συ­νερ­γα­σία της αρι­στε­ράς.

Η προ­σπά­θεια και οι πρω­το­βου­λί­ες για συ­νερ­γα­σία της αρι­στε­ράς που πρέ­πει να υλο­ποι­η­θεί και σε κυ­βερ­νη­τι­κό επί­πε­δο που είναι το μεί­ζον ,δεν απο­κλεί­ει αντί­θε­τα επι­βάλ­λει την ανά­γκη να εξα­σφα­λί­ζε­ται η κοινή δράση της αρι­στε­ράς μέσα στο μα­ζι­κό κί­νη­μα και σε κοι­νές πο­λι­τι­κές δρά­σεις σε διά­φο­ρα ζη­τή­μα­τα. Το κόμμα πρέ­πει να ανα­λά­βει σχε­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες.

Με βάση όλα τα πα­ρα­πά­νω η εν­δε­δειγ­μέ­νη λύση είναι να δια­μορ­φω­θεί ένα πλειο­ψη­φι­κό ρεύμα μέσα στο λαό με την μορφή του ορ­γα­νω­μέ­νου πο­λι­τι­κού κι­νή­μα­τος το οποίο θα στη­ρί­ξει ενερ­γά ένα νέο μπλοκ εξου­σί­ας της αρι­στε­ράς ξε­κι­νώ­ντας από τα κάτω δη­μιουρ­γώ­ντας την προσ­δο­κία για κοι­νο­βου­λευ­τι­κή αυ­το­δυ­να­μία . Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να προ­ω­θή­σει άμεσα τη λαϊκή συμ­μα­χία των από τα κάτω ,να δη­μιουρ­γή­σει δη­λα­δή ένα νέο πλατύ με­τω­πι­κό σχήμα ,μια δη­μο­κρα­τι­κή συμ­μα­χία πο­λι­τών ,συ­σπει­ρω­μέ­νη σε ένα πρό­γραμ­μα με­γά­λων στό­χων ,σε κάθε γει­το­νιά και χώρο δου­λειάς που να δι­κτυώ­νε­ται πα­νελ­λα­δι­κά .Σε αυτό το σχήμα χωρά κάθε πο­λί­της που θέλει να πα­λέ­ψει για συ­γκε­κρι­μέ­νους στό­χους που θα αλ­λά­ξουν τη ζωή του ανε­ξάρ­τη­τα από την προη­γού­με­νη πο­λι­τι­κή του στάση. Αυτή η πο­λι­τι­κή πρα­κτι­κή θα είναι απεί­ρως πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κή και για την κα­τά­κτη­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής εξου­σί­ας αλλά και κυ­ρί­ως για την επι­τυ­χη­μέ­νη υλο­ποί­η­ση ενός ρι­ζο­σπα­στι­κού προ­γράμ­μα­τος. Κο­ντο­λο­γίς ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μπο­ρεί να με­γα­λουρ­γή­σει αν επι­μεί­νει και διευ­ρύ­νει τα αντι­συ­στη­μι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του ,το ρι­ζο­σπα­στι­κό του πρό­γραμ­μα ,την εκ­προ­σώ­πη­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων και των λαϊ­κών στρω­μά­των που πλή­γη­καν θα­νά­σι­μα ,αν συν­δυά­σει την τα­ξι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση με μια στάση χει­ρα­φέ­τη­σης απέ­να­ντι στην τρόι­κα και το ευ­ρω­παϊ­κό κα­τε­στη­μέ­νο που προ­κα­λούν την τα­πεί­νω­ση που αι­σθά­νε­ται ο λαός και πα­ρα­βιά­ζουν ασύ­στο­λα την δη­μο­κρα­τία ,την εθνι­κή και λαϊκή κυ­ριαρ­χία.

6. Η κα­τά­κτη­ση της πο­λι­τι­κής και ιδε­ο­λο­γι­κής ηγε­μο­νί­ας

Η επό­με­νη πε­ρί­ο­δος θα είναι εξαι­ρε­τι­κά κρί­σι­μη ,ο πο­λι­τι­κός χρό­νος πολύ λίγος ,αλλά απαι­τεί­ται να γί­νουν πάρα πολύ με­γά­λες αλ­λα­γές στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ώστε να μπο­ρέ­σει να αντι­στοι­χη­θεί στις ανά­γκες της νέας φάσης .

Α. Κομ­βι­κό ζή­τη­μα είναι οι με­γά­λες αλ­λα­γές που πρέ­πει να γί­νουν στο κόμμα με κα­τά­κτη­ση της συλ­λο­γι­κής του λει­τουρ­γί­ας, την απά­λει­ψη των πα­θο­γε­νειών ,την μα­ζι­κο­ποί­η­ση και ισχυ­ρο­ποί­η­σή του σαν μια δύ­να­μη που μπο­ρεί σε κάθε κρίκο του να είναι ο ηγέ­της στην πο­λι­τι­κή πάλη ,να συ­σπει­ρώ­νει και να κι­νη­το­ποιεί ευ­ρύ­τε­ρες μάζες, που θα μπο­ρεί να συν­δυά­ζει την κρι­τι­κή ,τον έλεγ­χο ,την αντι­πα­ρά­θε­ση με την ενερ­γή συμ­με­το­χή στη δια­χεί­ρι­ση των υπο­θέ­σε­ων του λαού σε το­πι­κό και κε­ντρι­κό επί­πε­δο .

Τα προ­βλή­μα­τα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν αφο­ρούν την λει­τουρ­γία των τά­σε­ων που ανα­ντίρ­ρη­τα πρέ­πει   να συμ­βάλ­λουν δη­μιουρ­γι­κά και συν­θε­τι­κά στον εσω­κομ­μα­τι­κό διά­λο­γο. Τα προ­βλή­μα­τα ανα­κύ­πτουν από την ύπαρ­ξη πολ­λές φορές ενός αμ­φί­ση­μου λόγου, από   τον πα­ρα­γο­ντι­σμό και την αυ­το­νό­μη­ση στε­λε­χών από συλ­λο­γι­κές απο­φά­σεις που έχουν ψη­φί­σει και οι ίδιοι προ­κα­λώ­ντας σύγ­χυ­ση ,από την υπο­κα­τά­στα­ση των ορ­γά­νων του κόμ­μα­τος από κέ­ντρα μη νο­μι­μο­ποι­η­μέ­να πο­λι­τι­κά και κα­τα­στα­τι­κά ,από την αδυ­να­μία συλ­λο­γι­κής δια­χεί­ρι­σης των απο­φά­σε­ων, από την έλ­λει­ψη συλ­λο­γι­κού πο­λι­τι­κού κέ­ντρου. Η πρό­σφα­τη εκλο­γι­κή μάχη κα­τέ­δει­ξε επί­σης συ­μπε­ρι­φο­ρές που ει­σά­γουν έναν άλλου εί­δους αντα­γω­νι­σμό με­τα­ξύ των στε­λε­χών μα­κριά από τα κε­κτη­μέ­να της αρι­στε­ράς.

Χρειά­ζε­ται επει­γό­ντως ου­σια­στι­κή βελ­τί­ω­ση της λει­τουρ­γί­ας του κόμ­μα­τος σε όλα τα επί­πε­δα. Ιδιαί­τε­ρο βάρος χρειά­ζε­ται στην ανά­πτυ­ξη συλ­λο­γι­κής πο­λι­τι­κής λει­τουρ­γί­ας των ορ­γα­νώ­σε­ων μελών με σχέ­διο, με μα­ζι­κή δράση και πρω­το­βου­λί­ες στην πε­ριο­χή ευ­θύ­νης τους ,ώστε να είναι το κόμμα στο χώρο τους. Απαι­τεί­ται επί­σης η ενί­σχυ­ση του πο­λι­τι­κού ρόλου των εν­διά­με­σων ορ­γά­νων , η κα­τά­κτη­ση του επι­τε­λι­κού ρόλου των κε­ντρι­κών ορ­γά­νων και η ακόμη πιο ανα­βαθ­μι­σμέ­νη στρά­τευ­ση των στε­λε­χών.. Η μα­ζι­κο­ποί­η­ση των ορ­γα­νώ­σε­ων δεν είναι απλά ένας αριθ­μη­τι­κός στό­χος , δεν είναι η αξιο­ποί­η­ση της θέσης ενός εν δυ­νά­μει κόμ­μα­τος εξου­σί­ας που ελ­κύ­ει αν­θρώ­πους που προ­σκολ­λώ­νται στην εκά­στο­τε εξου­σία ,δεν είναι η αύ­ξη­ση των μελών στα χαρ­τιά που συμ­με­τέ­χουν μόνο στη δια­μόρ­φω­ση εσω­τε­ρι­κών συ­σχε­τι­σμών αλλά έχει κυ­ρί­ως ποιο­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά διότι αφορά την έντα­ξη ή την δια­μόρ­φω­ση δρα­στή­ριων και ρι­ζο­σπα­στι­κών στε­λε­χών με κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή δράση.

Β. Πολύ με­γά­λο θέμα για την ρι­ζο­σπα­στι­κή αρι­στε­ρά είναι η ανα­γέν­νη­ση του μα­ζι­κού κι­νή­μα­τος και ιδιαί­τε­ρα του συν­δι­κα­λι­στι­κού που βρί­σκε­ται όχι απλά πολύ πίσω από τις ανά­γκες , αλλά σε μια κα­τά­στα­ση πλή­ρους απο­δυ­νά­μω­σης. Χωρίς καμία διά­θε­ση υπο­κα­τά­στα­σης αλλά συμ­βο­λής σε μια νέα προ­σπά­θεια ανά­πτυ­ξης αγώ­νων, αλ­λα­γής του συμ­βι­βα­στι­κού χα­ρα­κτή­ρα και προ­σα­να­το­λι­σμού του , ρι­ζι­κής τρο­πο­ποί­η­σης των συ­σχε­τι­σμών οι δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να εμπλα­κούν πιο ενερ­γά σε το­πι­κό και κε­ντρι­κό επί­πε­δο να στη­ρί­ξουν τις προ­σπά­θειες του ΜΕΤΑ. Να συμ­βάλ­λουν σε μια δια­δι­κα­σία ανα­σύ­ντα­ξης του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος ,ρί­χνο­ντας το βάρος στην μα­ζι­κο­ποί­η­ση και την ενερ­γο­ποί­η­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων σε πρω­το­βάθ­μιο επί­πε­δο όσο και στον συ­ντο­νι­σμό της δρά­σης ,ο οποί­ος θα υπερ­βαί­νει την αδρά­νεια των ανώ­τε­ρων ορ­γά­νων.

Γ. Η αχίλ­λειος πτέρ­να της αρι­στε­ράς είναι η νε­ο­λαία ,διότι παρά την με­γά­λη εκλο­γι­κή επιρ­ροή που έχει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στη νέα γενιά αυτό δεν με­τα­φρά­ζε­ται στο επί­πε­δο της μα­ζι­κής και πο­λι­τι­κής πάλης της νε­ο­λαί­ας, στην ορ­γα­νω­μέ­νη έντα­ξή της στη νε­ο­λαία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Αυτή η με­γά­λη αδυ­να­μία πρέ­πει άμεσα να αντι­με­τω­πι­στεί και χρειά­ζε­ται μια με­γά­λη στρο­φή στη δου­λειά μας που αφορά στον προ­σα­να­το­λι­σμό ,στα μέ­τω­πα πάλης στις μορ­φές μα­ζι­κής δρά­σης, στον τρόπο που προ­σεγ­γί­ζου­με τη νε­ο­λαία. Με σωστή προ­ε­τοι­μα­σία πρέ­πει να συ­γκλη­θεί   ει­δι­κή συ­νε­δρί­α­ση της ΚΕ ώστε να χα­ρα­χτεί μια νέα στρα­τη­γι­κή πα­ρέμ­βα­σης στο χώρο της νε­ο­λαί­ας.

Δ. Σο­βα­ρό θέμα της δρά­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ την επό­με­νη πε­ρί­ο­δο είναι η προ­γραμ­μα­τι­κή του επάρ­κεια και η ικα­νό­τη­τα ανά­πτυ­ξης ιδε­ο­λο­γι­κής πάλης .Όσον αφορά το πρώτο η ανά­γκη είναι όχι τόσο να πα­ρου­σιά­σου­με ένα πολύ εξει­δι­κευ­μέ­νο πρό­γραμ­μα στη λε­πτο­μέ­ρειά του όσο το να συ­ζη­τή­σου­με με τον κόσμο ανοι­χτά και κα­θα­ρά και να απα­ντή­σου­με στους κρί­σι­μους κό­μπους που συ­νι­στούν μια ρι­ζι­κά δια­φο­ρε­τι­κή λύση από αυτή που εφαρ­μό­ζει ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός. Το με­τα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα, αυτό που θα κλη­θού­με να υπη­ρε­τή­σου­με θα έχει με­γά­λες ρή­ξεις με το σύ­στη­μα συμ­φε­ρό­ντων που έχουν δια­μορ­φω­θεί. Η δική μας πρό­τα­ση δεν συ­νι­στά μια δια­φο­ρε­τι­κή λύση στα ση­μεία, μια απλή αλ­λα­γή δια­χεί­ρι­σης αλλά παρά την με­τα­βα­τι­κό­τη­τά της συ­νι­στά ένα ρι­ζι­κά δια­φο­ρε­τι­κό μο­ντέ­λο ανά­πτυ­ξης οι­κο­νο­μι­κής και κοι­νω­νι­κής μια με­γά­λη τομή στον τρόπο ορ­γά­νω­σης ης οι­κο­νο­μί­ας και της κοι­νω­νί­ας ,μια θε­α­μα­τι­κή στρο­φή σε σχέση με το μνη­μο­νια­κό κα­θε­στώς που έχει δια­μορ­φω­θεί. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να ενι­σχύ­σει την αξιο­πι­στία του ,να πεί­σει ότι αυτά που δια­κη­ρύσ­σει τα εν­νο­εί και θα τα εφαρ­μό­σει, ότι το πρό­γραμ­μά του θα υλο­ποι­η­θεί ανε­ξάρ­τη­τα από τους εκ­βια­σμούς και τις απει­λές που θα χρη­σι­μο­ποι­η­θούν στο όνομα της πα­ρα­μο­νής στο ΕΥΡΩ ή του τε­χνη­τού φόβου περί χρε­ο­κο­πί­ας της χώρας. Ση­μα­ντι­κά ζη­τή­μα­τα επι­πλέ­ον είναι η εξει­δί­κευ­ση της θέσης για την δια­γρα­φή του με­γα­λύ­τε­ρου μέ­ρους του χρέ­ους, ο πιο ει­δι­κός προσ­διο­ρι­σμός της στά­σης μας στην κα­ταγ­γε­λία των δα­νεια­κών συμ­βά­σε­ων και του τρό­που κα­τάρ­γη­σης των μνη­μο­νί­ων, οι μορ­φές εξα­σφά­λι­σης ρευ­στό­τη­τας της οι­κο­νο­μί­ας στη πε­ρί­ο­δο δια­κυ­βέρ­νη­σης της αρι­στε­ράς και στη βάση αυτής της ανά­γκης πρέ­πει να συ­γκρο­τη­θούν οι εναλ­λα­κτι­κές μας προ­τά­σεις.

Ση­μα­ντι­κή πα­ρά­με­τρος της δου­λειάς μας το επό­με­νο διά­στη­μα είναι η ιδε­ο­λο­γι­κή πα­ρέμ­βα­ση και η θε­ω­ρη­τι­κή προ­σπά­θεια που πρέ­πει να εστια­στεί στα ζη­τή­μα­τα που αφο­ρούν τους στό­χους του με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος, στο ρόλο της αρι­στε­ρής κυ­βέρ­νη­σης, τη σχέση με­τα­βα­τι­κού προ­γράμ­μα­τος με την πο­ρεία προς τον σο­σια­λι­σμό. Πα­ράλ­λη­λα πρέ­πει να προ­ω­θη­θεί η αντί­κρου­ση των ισχυ­ρών ση­μεί­ων του αντί­πα­λου όπως εκ­φρά­ζο­νται στα δί­πο­λα : δη­μό­σιο-ιδιω­τι­κό, αγο­ρά- κοι­νω­νία, σχε­δια­σμός και ρύθ­μι­ση, συλ­λο­γι­κό -ατο­μι­κό και να απο­δυ­να­μω­θούν οι αξίες που προ­βάλ­λει όπως: αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα στη βάση του χα­μη­λού κό­στους ερ­γα­σί­ας , κα­πι­τα­λι­στι­κό κέρ­δος, ελευ­θε­ρία δρά­σης του κε­φα­λαί­ου, χα­μη­λή φο­ρο­λο­γία κε­φα­λαί­ου, απε­λευ­θέ­ρω­ση αγο­ρών κ.α.

Μπρο­στά μας ανοί­γε­ται μια ελ­πι­δο­φό­ρα πο­ρεία . Μπο­ρού­με να κερ­δί­σου­με το στοί­χη­μα της ανα­τρο­πής στην Ελ­λά­δα που θα προ­κα­λέ­σει ένα ντό­μι­νο αλ­λα­γών σε όλη την Ευ­ρώ­πη. Στο χέρι μας είναι να πά­ρου­με τις κα­τάλ­λη­λες απο­φά­σεις για μια στρα­τη­γι­κή νίκης.