Ο ΣΥΡΙΖΑ, η "Κεντροαριστερά" και η κοινωνική διεύρυνση

Σε συν­θή­κες κρί­σης και άρα τα­ξι­κής πό­λω­σης το πο­λι­τι­κό κέ­ντρομε­τα­το­πί­ζε­ται, εκ των πραγ­μά­των, είτε προς ρι­ζο­σπα­στι­κές αρι­στε­ρέςείτε προς ακρο­δε­ξιές πο­λι­τι­κές κα­τευ­θύν­σεις και άρα η μάχη για την "ηγε­μο­νία" και την ανα­τρο­πή θα δοθεί πρω­τί­στως στην κοι­νω­νία.

Μια μάχη, όμως, που θα πρέ­πει να δοθεί με όρους αρι­στε­ρής αντε­πί­θε­σης και ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης και όχι με τα­κτι­κές ανα­δί­πλω­σης και συμ­βι­βα­σμού! Οι όροι με τους οποί­ους δό­θη­κε η μάχη για την εκλο­γι­κή εκτί­να­ξη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ από το 4% στο 27% ,θα πρέ­πει να απο­τε­λούν τον οδηγό μας!

Δεν είναι δυ­να­τόν την ώρα που ακόμα και οι πα­λιοί ψη­φο­φό­ροι του ΠΑΣΟΚ ή άλλων κε­ντρο­α­ρι­στε­ρών μορ­φω­μά­των κα­λούν το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να μην υπο­κύ­ψει στα «συ­στη­μι­κά κε­λεύ­σμα­τα» και να μην δε­χθεί στις τά­ξεις του, στε­λέ­χη της χρε­ο­κο­πη­μέ­νης «Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς», κά­ποιοι να επι­διώ­κουν αυτές ακρι­βώς τις συ­νερ­γα­σί­ες, που οδη­γούν σε ταύ­τι­ση με το κα­ταρ­ρέ­ον εγ­χώ­ριο αστι­κό μπλοκ εξου­σί­ας!

Επι­πλέ­ον, πως είναι δυ­να­τόν να υπάρ­ξει άνοιγ­μα στην κοι­νω­νία, όσες αξιέ­παι­νες , δυ­να­μι­κές και μα­ζι­κές δρά­σεις (δρά­σεις αλ­λη­λεγ­γύ­ης, ερ­γα­τι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις, συ­νε­λεύ­σεις γει­το­νιάς κλπ) και αν ανα­λη­φθούν από την κομ­μα­τι­κή βάση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ , την ώρα που η κοι­νω­νία και μά­λι­στα ακόμη και όσοι ψή­φι­ζαν ή ακόμα και υπήρ­ξαν απλά μέλη του ΠΑΣΟΚ ή άλλων κομ­μά­των της λε­γό­με­νης «Κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς» αη­διά­ζουν ακόμα και στην ιδέα της συ­νύ­παρ­ξης με στε­λέ­χη που υπη­ρέ­τη­σαν, ως άλλοι «μνη­μο­νιο­φύ­λα­κες», τα μνη­μό­νια και συ­νε­πώς έβα­λαν τα­φό­πλα­κα στη χώρα και την κοι­νω­νία συ­νο­λι­κό­τε­ρα!

Οι συ­νερ­γα­σί­ες ,λοι­πόν, με κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά μορ­φώ­μα­τα ή/και στε­λέ­χη, δρουν κα­θα­ρά υπο­νο­μευ­τι­κά στηνπρο­σπά­θεια ανοίγ­μα­τος και ρι­ζώ­μα­τος του κόμ­μα­τος στην κοι­νω­νία, καθώς υπο­νο­μεύ­ουν βα­θύ­τα­τα και ανοι­χτά το στόχο της κοι­νω­νι­κής χει­ρα­φέ­τη­σης και ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­σης της χει­μα­ζό­με­νης με­γά­λης κοι­νω­νι­κής πλειο­ψη­φί­ας!

Με δε­δο­μέ­νη την κι­νη­μα­τι­κή οπι­σθο­χώ­ρη­ση (που απο­τε­λεί ,με­τα­ξύ άλλων, από­το­κο ανά­λο­γων έωλων τα­κτι­κών πο­λι­τι­κής διεύ­ρυν­σης) , τις αδυ­να­μί­ες στα συν­δι­κά­τα, στη νε­ο­λαία και με δε­δο­μέ­νες τις ορ­γα­νω­τι­κές αδυ­να­μί­ες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που κα­θι­στούν ανα­ντί­στοι­χη πολ­λές φορές την εκλο­γι­κή του δυ­να­μι­κή, με τη συ­νο­λι­κή του δυ­να­μι­κή στην κοι­νω­νία και τα κι­νή­μα­τα, μπο­ρεί η Αρι­στε­ρά (αυ­το­δύ­να­μα ή όχι) να επι­κρα­τή­σει στις επερ­χό­με­νες εθνι­κές εκλο­γές όποτε αυτές γί­νουν;

Είναι εμ­φα­νές ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ χρειά­ζε­ται μια νέα δυ­να­μι­κή. Μια νέα δυ­να­μι­κή τόσο στην κομ­μα­τι­κή του βάση , στην οποία δυ­στυ­χώς πα­ρου­σιά­ζο­νται φαι­νό­με­να «απο­στρά­τευ­σης», αλλά κυ­ρί­ως στην κοι­νω­νία, που θα οδη­γή­σει σε μια νέα αρι­στε­ρή αντε­πί­θε­ση, που θα αφυ­πνί­σει το κί­νη­μα, θα δώσει ώθηση ακόμα και στα στε­λέ­χη του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που πα­σχί­ζουν να στη­ρί­ξουν την προ­σπά­θεια μιας νέας ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης του κόμ­μα­τος και ενός νέου ποιο­τι­κού άλ­μα­τος.

Η νέα δυ­να­μι­κή, όμως, δεν θα υπάρ­ξει, παρά μόνο αν όλοι οι αρι­στε­ροί αγω­νι­στές του κόμ­μα­τος,ανε­ξαρ­τή­τως τά­σε­ων, που κα­τα­νο­ούν την ανά­γκη να απο­τρα­πεί η βίαιη «σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κο­ποί­η­ση»του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, προ­χω­ρή­σουν σε μια νέα προ­ο­δευ­τι­κή συ­μπό­ρευ­ση, στη βάση όσων ,τε­λι­κά, τους ενώ­νουν!

Στην τε­λευ­ταία κρί­σι­μη ΚΕ , υπήρ­ξαν θε­τι­κές εξε­λί­ξεις σε αυτήν την ανα­γκαία προ­σπά­θεια. Όμως, όπως φά­νη­κε, υπάρ­χουν ακόμα βή­μα­τα που πρέ­πει να γί­νουν για να υπάρ­ξουν αυτές οι εποι­κο­δο­μη­τι­κές ρή­ξεις , που θα απο­τρέ­ψουν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να χάσει τη ρι­ζο­σπα­στι­κή του ταυ­τό­τη­τα!

Η προ­σπά­θεια νέας ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης και τα­ξι­κής χει­ρα­φέ­τη­σης της με­γά­λης πλειο­ψη­φί­ας της κοι­νω­νί­ας, απο­τε­λεί μο­νό­δρο­μο, με βρα­χυ­πρό­θε­σμο στόχο την κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς και μα­κρο­πρό­θε­σμο μια νέα προ­ο­δευ­τι­κή πο­ρεία που θα κα­τα­στή­σει τη χώρα από πει­ρα­μα­τό­ζωο των πιο σκλη­ρών νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών, σε χώρα πρό­τυ­πο και πει­ρα­μα­τι­στή ενός κοι­νω­νι­κού με­τα­σχη­μα­τι­σμού με σο­σια­λι­στι­κό ορί­ζο­ντα. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα πρέ­πει να δρά­σει ως ένα βαθιά ρι­ζο­σπα­στι­κό πο­λι­τι­κό υπο­κεί­με­νο, με πρό­γραμ­μα ρι­ζο­σπα­στι­κό­τε­ρο και από αυτό του 2012 και να μην υπο­κύ­ψει στα κε­λεύ­σμα­τα της εν­σω­μά­τω­σης.

*μέλος της ΝΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Βό­ρειας Αθή­νας