"Οι προοπτικές του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η συμμαχία με κεντροαριστερά ή άλλα πολιτικά πτώματα – υποπροϊόντα της κρίσης του μνημονιακού στρατοπέδου, που μόνο με τεράστια αναξιοπιστία μάς φορτώνουν, αλλά η στροφή «προς τα αριστερά και τα κάτω», προς το ενιαίο μέτωπο των δυνάμεων της Αριστεράς, προς την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, όπου οι πολιτικές, κοινωνικές και εκλογικές «εφεδρείες» κάθε άλλο παρά έχουν εξαντληθεί".

«Από τη μία βρί­σκε­ται το ενιαίο μπλοκ του δι­κομ­μα­τι­σμού, που πε­ρι­λαμ­βά­νει τόσο ακρο­δε­ξιές όσο και κε­ντρο­α­ρι­στε­ρές συ­νι­στώ­σες, και το οποίο τεί­νει να απο­κτή­σει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ενιαί­ας πα­ρά­τα­ξης, στενά δια­συν­δε­μέ­νης με το κρά­τος και τους μη­χα­νι­σμούς ισχύ­ος του (…) Σή­με­ρα, το μνη­μο­νια­κό μπλοκ εμ­φα­νί­ζε­ται ως ανα­μορ­φω­τής της κοι­νω­νί­ας, προ­βάλ­λο­ντας με πα­ρα­μορ­φω­τι­κό τρόπο υπαρ­κτά προ­βλή­μα­τα και πα­θο­γέ­νειες της πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής ζωής, που το ίδιο δη­μιούρ­γη­σε. Δι­χά­ζει με ηθι­κούς όρους την κοι­νω­νία σε ‘‘κα­λή­’’ και ‘‘κα­κή­’’ και πε­ρι­θω­ριο­ποιεί ένα με­γά­λο μέρος της με σκλη­ρά κρι­τή­ρια απο­κλει­σμών, εγκλει­σμών, διωγ­μών και κα­τα­στο­λής. Κα­τα­στρα­τη­γεί όλους τους ρη­τούς και άρ­ρη­τους κα­νό­νες διευ­θέ­τη­σης των αντι­θέ­σε­ων και οδη­γεί στα άκρα την αντι­πα­ρά­θε­ση. Το μνη­μο­νια­κό μπλοκ έχει δια­λύ­σει την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία, έχει απο­διαρ­θρώ­σει την οι­κο­νο­μία, έχει απο­δυ­να­μώ­σει την κρα­τι­κή διοί­κη­ση και έχει πλή­ξει βα­θύ­τα­τα τη δη­μο­κρα­τία. Μπρο­στά στην ανα­με­νό­με­νη αντί­δρα­ση του κό­σμου της ερ­γα­σί­ας και της Αρι­στε­ράς η μνη­μο­νια­κή πα­ρά­τα­ξη απα­ντά με γε­νί­κευ­ση των αδιε­ξό­δων για τη ζωή των λαϊ­κών τά­ξε­ων, με προ­σφυ­γή στην ανω­μα­λία και την αντι­δη­μο­κρα­τι­κή εκτρο­πή. Τους τε­λευ­ταί­ους μήνες έχουν εκ­δο­θεί δε­κά­δες Πρά­ξεις Νο­μο­θε­τι­κού Πε­ριε­χο­μέ­νου που συ­νι­στούν ευ­θεία βολή κατά του δη­μο­κρα­τι­κού πο­λι­τεύ­μα­τος, καθώς με αυτές κα­τα­στρα­τη­γεί­ται η αρχή της ίσης πο­λι­τι­κής αντι­με­τώ­πι­σης και εξου­δε­τε­ρώ­νε­ται ο πο­λι­τι­κός έλεγ­χος, δη­λα­δή η ευ­θύ­νη των κυ­βερ­νώ­ντων απέ­να­ντι στη λαϊκή βού­λη­ση. Οι επι­στρα­τεύ­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων, οι δια­θε­σι­μό­τη­τες και οι απο­λύ­σεις συ­νι­στούν ευ­θεία βολή κατά της δη­μο­κρα­τί­ας ενώ σπρώ­χνουν την κοι­νω­νία σε βαθιά πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή αστά­θεια».

«Στην πο­ρεία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για την κοι­νω­νι­κή, πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή και την αρι­στε­ρή δια­κυ­βέρ­νη­ση θα δια­φυ­λά­ξου­με τη φε­ρεγ­γυό­τη­τα και αξιο­πι­στία μας. Πρό­σω­πα και δυ­νά­μεις του χρε­ο­κο­πη­μέ­νου και υπό­λο­γου πο­λι­τι­κού κό­σμου, ιδίως όσοι απο­δέ­χθη­καν την πο­λι­τι­κή του μνη­μο­νια­κού μο­νό­δρο­μου και έπαι­ξαν ενερ­γό ρόλο σε μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις από θέ­σεις ευ­θύ­νης, δεν μπο­ρεί να έχουν ρόλο στην κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς».

Από τις θέ­σεις του ιδρυ­τι­κού συ­νε­δρί­ου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, Ιού­λιος 2013

1. Η συ­νά­ντη­ση αντι­προ­σω­πεί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με αντι­προ­σω­πεία της ΔΗΜΑΡ με αντι­κεί­με­νο τους όρους κε­ντρι­κής πο­λι­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας και τη δια­μόρ­φω­ση πλαι­σί­ου συμ­φω­νί­ας για την «προ­ο­δευ­τι­κή δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας» με­τα­ξύ των δύο κομ­μά­των συ­νι­στά ευ­θεία κα­τα­στρα­τή­γη­ση ενός θε­με­λιώ­δους φυ­σιο­γνω­μι­κού χα­ρα­κτη­ρι­στι­κού του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που είναι η από­λυ­τη δια­χω­ρι­στι­κή γραμ­μή και αντί­θε­ση με την κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά. Απο­τι­μώ­ντας τις κα­τα­στρο­φι­κές για την Αρι­στε­ρά εμπει­ρί­ες του σο­σιαλ­φι­λε­λεύ­θε­ρου εκ­φυ­λι­σμού των σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κών κομ­μά­των αλλά και κομ­μά­των της ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς, απο­τι­μώ­ντας ιδιαί­τε­ρα τις κα­τα­στρο­φι­κές εμπει­ρί­ες των κε­ντρο­α­ρι­στε­ρών κυ­βερ­νη­τι­κών πει­ρα­μά­των αρ­χι­κά στη Γαλ­λία (κυ­βέρ­νη­ση της πλη­θυ­ντι­κής Αρι­στε­ράς υπό τον Ζο­σπέν) και στη συ­νέ­χεια στην Ιτα­λία (συμ­με­το­χή της Κομ­μου­νι­στι­κής Επα­νί­δρυ­σης στην κυ­βέρ­νη­ση Πρό­ντι), ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει ιδρυ­τι­κό - φυ­σιο­γνω­μι­κό του χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό την αντί­θε­ση στην κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά και στις κε­ντρι­κές πο­λι­τι­κές συμ­μα­χί­ες με κόμ­μα­τα της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς. Ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο, έχει δε­σμευ­τεί ότι η κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς θα έχει προ­γραμ­μα­τι­κές, πο­λι­τι­κές και κι­νη­μα­τι­κές συ­ντε­ταγ­μέ­νες τέ­τοιες που απο­κλεί­ουν τη συν­δια­μόρ­φω­σή τους με τους ση­με­ρι­νούς ή χθε­σι­νούς εταί­ρους των μνη­μο­νια­κών κυ­βερ­νή­σε­ων.

2. Στους κε­ντρο­α­ρι­στε­ρούς μνη­μο­νια­κούς εταί­ρους πε­ρι­λαμ­βά­νε­ται σαφώς και η ΔΗΜΑΡ, η οποία στή­ρι­ξε τις πιο αντι­κοι­νω­νι­κές, τα­ξι­κά επι­θε­τι­κές και ακραία αντι­δη­μο­κρα­τι­κές μορ­φές της μνη­μο­νια­κής δια­κυ­βέρ­νη­σης τόσο στην πε­ρί­ο­δο του πρώ­του μνη­μο­νί­ου χωρίς να συμ­με­τέ­χει στην κυ­βέρ­νη­ση όσο και στη χει­ρό­τε­ρη πε­ρί­ο­δο της εφαρ­μο­γής του δεύ­τε­ρου μνη­μο­νί­ου συμ­με­τέ­χο­ντας στην κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά.

Οι απο­στρο­φές της συ­νε­δρια­κής από­φα­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ τον Ιού­λιο του 2013, μόλις 1 χρόνο πριν, αφο­ρούν από­λυ­τα όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ αλλά και τη ΔΗΜΑΡ: «Το μνη­μο­νια­κό μπλοκ έχει δια­λύ­σει την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία», «Τους τε­λευ­ταί­ους μήνες έχουν εκ­δο­θεί δε­κά­δες Πρά­ξεις Νο­μο­θε­τι­κού Πε­ριε­χο­μέ­νου που συ­νι­στούν ευ­θεία βολή κατά του δη­μο­κρα­τι­κού πο­λι­τεύ­μα­τος», «Οι επι­στρα­τεύ­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων, οι δια­θε­σι­μό­τη­τες και οι απο­λύ­σεις συ­νι­στούν ευ­θεία βολή κατά της δη­μο­κρα­τί­ας».

Και φυ­σι­κά αφορά τη ΔΗΜΑΡ το ση­μείο της από­φα­σης του συ­νε­δρί­ου που λέει «Στην πο­ρεία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για την κοι­νω­νι­κή, πο­λι­τι­κή ανα­τρο­πή και την αρι­στε­ρή δια­κυ­βέρ­νη­ση θα δια­φυ­λά­ξου­με τη φε­ρεγ­γυό­τη­τα και αξιο­πι­στία μας. Πρό­σω­πα και δυ­νά­μεις του χρε­ο­κο­πη­μέ­νου και υπό­λο­γου πο­λι­τι­κού κό­σμου, ιδίως όσοι απο­δέ­χθη­καν την πο­λι­τι­κή του μνη­μο­νια­κού μο­νό­δρο­μου και έπαι­ξαν ενερ­γό ρόλο σε μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις από θέ­σεις ευ­θύ­νης, δεν μπο­ρεί να έχουν ρόλο στην κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς».

Δεν πρό­κει­ται μόνο για τον πρό­τε­ρο «μη έντι­μο βίο» της ΔΗΜΑΡ, αλλά και για την τω­ρι­νή της πο­λι­τι­κή στάση, όπως φαί­νε­ται από την αντι­δια­στο­λή δύο πα­ρα­δειγ­μά­των από την πο­λι­τι­κή της στάση: Από τη μια δή­λω­σε ότι οι ψήφοι των βου­λευ­τών της δεν συ­να­θροί­ζο­νται με των άλλων κομ­μά­των στο ζή­τη­μα του δη­μο­ψη­φί­σμα­τος για τη «μικρή ΔΕΗ», στο όνομα του ότι δεν θέλει να αθροι­στούν οι ψήφοι της με αυτές των βου­λευ­τών της να­ζι­στι­κής Χρυ­σής Αυγής. Από την άλλη, δεν είχε κα­νέ­να πρό­βλη­μα να συ­να­θροι­στούν οι ψήφοι των βου­λευ­τών της με τις αντί­στοι­χες των κυ­βερ­νη­τι­κών κομ­μά­των και της Χρυ­σής Αυγής στην υπερ­ψή­φι­ση του Ρυθ­μι­στι­κού Σχε­δί­ου που πα­ρα­δί­δει βορά στα κερ­δο­σκο­πι­κά συμ­φέ­ρο­ντα δάση, άλση και δη­μό­σια ακί­νη­τη πε­ριου­σία. 

3. Είναι σαφές ότι η συ­νά­ντη­ση των αντι­προ­σω­πειών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της ΔΗΜΑΡ έγινε στο πλαί­σιο της προ­ε­τοι­μα­σί­ας κε­ντρι­κής και εν δυ­νά­μει κυ­βερ­νη­τι­κής συ­νερ­γα­σί­ας, όπως υπο­γραμ­μί­ζουν η επι­στο­λή Κου­βέ­λη με τα 12 προ­γραμ­μα­τι­κά ση­μεία και η αντί­στοι­χη του Αλέξη Τσί­πρα με τα 9 προ­γραμ­μα­τι­κά ση­μεία. Μια τέ­τοια πρω­το­βου­λία είναι όχι μόνο ενά­ντια στο πνεύ­μα και το γράμ­μα της συ­νε­δρια­κής από­φα­σης, αλλά και ενά­ντια στην πρό­σφα­τη από­φα­ση της Κ.Ε. Η από­φα­ση της Κ.Ε., που πα­ρό­τι πα­ρα­βιά­ζει επί­σης τις απο­φά­σεις του συ­νε­δρί­ου, πά­ντως συν­δέ­ει τις πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με την απο­τρο­πή της συ­γκέ­ντρω­σης 180 βου­λευ­τών από την κυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά - Βε­νι­ζέ­λου για την εκλο­γή Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας από την πα­ρού­σα Βουλή. Όπως όμως δή­λω­σαν οι εκ­πρό­σω­ποι της ΔΗΜΑΡ μετά τη συ­νά­ντη­ση των δύο αντι­προ­σω­πειών, «δεν τέ­θη­καν προ­α­παι­τού­με­να για την έναρ­ξη του δια­λό­γου» (Θα­νά­σης Θε­ο­χα­ρό­που­λος, γραμ­μα­τέ­ας της Κ.Ε. της ΔΗΜΑΡ) και «δεν τέ­θη­κε σαν προ­α­παι­τού­με­νο της συ­ζή­τη­σης η μη εκλο­γή Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας από την πα­ρού­σα Βουλή» (Χρί­στος Μα­χαί­ρας, εκ­πρό­σω­πος Τύπου της ΔΗΜΑΡ). Υπ’ αυ­τούς τους όρους, η πρω­το­βου­λία για συ­νά­ντη­ση αντι­προ­σω­πειών με τη ΔΗΜΑΡ είναι πα­ντε­λώς έκ­θε­τη όσον αφορά το ζή­τη­μα της δη­μο­κρα­τι­κής κομ­μα­τι­κής νο­μι­μο­ποί­η­σής της. Συ­νι­στά ένα κε­ντρο­α­ρι­στε­ρό «πρα­ξι­κό­πη­μα» ενά­ντια στη φυ­σιο­γνω­μία και στις απο­φά­σεις του συ­νε­δρί­ου και των συλ­λο­γι­κών ορ­γά­νων του κόμ­μα­τος. 

3. Όσον αφορά τις πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες μέσα στο κα­λο­καί­ρι στο πλαί­σιο της από­φα­σης της τε­λευ­ταί­ας Κ.Ε., η ίδια η από­φα­ση προ­έ­βλε­πε ότι για όλα θα απο­φά­σι­ζε η διαρ­κής συ­νε­δρί­α­ση των μελών της Π.Γ. του κόμ­μα­τος και του προ­ε­δρεί­ου της Κ.Ο.:

«Λόγω των ει­δι­κών, κρί­σι­μων, συν­θη­κών που δια­μορ­φώ­νο­νται ενό­ψει του κα­λο­και­ριού, η ΚΕ του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ απο­φα­σί­ζει πως για το διά­στη­μα αυτό, και μέχρι την επό­με­νη συ­νε­δρί­α­ση της ΚΕ, η Γραμ­μα­τεία του κόμ­μα­τος και το Προ­ε­δρείο της ΚΟ θα βρί­σκο­νται σε διαρ­κή συ­νε­δρί­α­ση, έτσι ώστε το κόμμα να μπο­ρεί να αντι­με­τω­πί­σει συλ­λο­γι­κά και θε­σμι­κά οποιο­δή­πο­τε ζή­τη­μα προ­κύ­ψει. Η ΚΕ στην επό­με­νη συ­νε­δρί­α­ση της οφεί­λει να φέρει απο­λο­γι­σμό της λει­τουρ­γί­ας των ορ­γά­νων στο διά­στη­μα αυτό».   

Προ­κει­μέ­νου για τη συ­νά­ντη­ση αντι­προ­σω­πεί­ας του κόμ­μα­τος με αντι­προ­σω­πεία της ΔΗΜΑΡ, τί­θε­ται το ερώ­τη­μα: ήταν ενή­με­ρη και σύμ­φω­νη με αυτή τη συ­νά­ντη­ση η Π.Γ. του κόμ­μα­τος; Πε­ραι­τέ­ρω: Ήταν ενή­με­ρη και σύμ­φω­νη η Π.Γ. για το πλαί­σιο της συ­ζή­τη­σης και τους επι­διω­κό­με­νους σκο­πούς;

4. Το πρό­βλη­μα γί­νε­ται ακόμη πιο οξύ από την πα­ντε­λή έλ­λει­ψη επι­κοι­νω­νια­κής δια­χεί­ρι­σης της συ­νά­ντη­σης. Από την πλευ­ρά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ μόνο ρε­πορ­τάζ στην «Αυγή» για το «καλό κλίμα» και για «το δρόμο που άνοι­ξε» και από την πλευ­ρά της ΔΗΜΑΡ επί­ση­μες δη­λώ­σεις κο­ρυ­φαί­ων στε­λε­χών της που θέ­τουν την οπτι­κή γωνία της ΔΗΜΑΡ για τη συ­νερ­γα­σία - και δεν δια­ψεύ­δο­νται. Γιατί, αφού έγινε η συ­νά­ντη­ση των αντι­προ­σω­πειών, δεν υπήρ­ξε κα­νε­νός εί­δους επι­κοι­νω­νια­κή δια­χεί­ρι­σή της από πλευ­ράς ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και αφέ­θη­κε το μο­νο­πώ­λιο της επι­κοι­νω­νια­κής δια­χεί­ρι­σης στη ΔΗΜΑΡ;

5. Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση, στο βαθμό που ένα τμήμα της ηγε­σί­ας του κόμ­μα­τος αντι­λαμ­βά­νε­ται και υλο­ποιεί με αυτό τον τρόπο την από­φα­ση της τε­λευ­ταί­ας Κ.Ε., τί­θε­ται ευ­θέ­ως ζή­τη­μα πα­ρα­βί­α­σης των απο­φά­σε­ων του ιδρυ­τι­κού συ­νε­δρί­ου του κόμ­μα­τος. Για να νο­μι­μο­ποι­η­θεί σαν γραμ­μή του κόμ­μα­τος, η στρο­φή σε κε­ντρι­κές πο­λι­τι­κές συμ­μα­χί­ες με την κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά πρέ­πει να απο­τε­λέ­σει από­φα­ση νέας συ­νε­δρια­κής δια­δι­κα­σί­ας του κόμ­μα­τος.  

6. Ξε­κι­νώ­ντας από την ευ­νοϊ­κή αφε­τη­ρία του 27% τον Ιούνη του 2012, η για δύο χρό­νια, από το 2012 μέχρι και το 2014, λε­γό­με­νη «στρο­φή στο Κέ­ντρο» και το «στρογ­γύ­λε­μα» του προ­γράμ­μα­τος προς τα δεξιά απο­δυ­νά­μω­σαν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και εκλο­γι­κά αλλά και πο­λι­τι­κά - κοι­νω­νι­κά. Αντί να προ­ω­θή­σουν, υπο­νό­μευ­σαν την πο­λι­τι­κή του επιρ­ροή στα ερ­γα­τι­κά και λαϊκά στρώ­μα­τα και πε­ριο­χές, επέ­κτει­ναν τον πο­λι­τι­κό σκε­πτι­κι­σμό, έδω­σαν χώρο στην αφα­σι­κή ψήφο, απο­δυ­νά­μω­σαν τα κι­νη­μα­τι­κά του χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και εν τέλει το ίδιο το κί­νη­μα, απο­θάρ­ρυ­ναν και απο­συ­σπεί­ρω­σαν το πιο ρι­ζο­σπα­στι­κό τμήμα των μελών, των ψη­φο­φό­ρων και των πο­λι­τι­κών του υπο­στη­ρι­κτών.  Η τω­ρι­νή επι­τά­χυν­ση της «στρο­φής στο Κέ­ντρο» με την ανοι­χτή στρο­φή σε κε­ντρο­α­ρι­στε­ρές συμ­μα­χί­ες, απει­λεί πλέον με ορι­στι­κό ναυά­γιο το πο­λι­τι­κό σχέ­διο της κυ­βέρ­νη­σης της Αρι­στε­ράς και με εγκλω­βι­σμό του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στα αστι­κά παι­χνί­δια «ανα­σύν­θε­σης» του μνη­μο­νια­κού πο­λι­τι­κού σκη­νι­κού.

Οι προ­ο­πτι­κές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι η συμ­μα­χία με κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά ή άλλα πο­λι­τι­κά πτώ­μα­τα – υπο­προ­ϊ­ό­ντα της κρί­σης του μνη­μο­νια­κού στρα­το­πέ­δου, που μόνο με τε­ρά­στια ανα­ξιο­πι­στία μάς φορ­τώ­νουν, αλλά η στρο­φή «προς τα αρι­στε­ρά και τα κάτω», προς το ενιαίο μέ­τω­πο των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς, προς την ερ­γα­τι­κή τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα και τη νε­ο­λαία, όπου οι πο­λι­τι­κές, κοι­νω­νι­κές και εκλο­γι­κές «εφε­δρεί­ες» κάθε άλλο παρά έχουν εξα­ντλη­θεί.

7. Ιδιαί­τε­ρα προ­κει­μέ­νου για τη ΔΗΜΑΡ, το βαρύ κό­στος πο­λι­τι­κής ανα­ξιο­πι­στί­ας που πλη­ρώ­νου­με με αυτές τις συ­να­ντή­σεις, προ­σεγ­γί­σεις κ.λπ. δεν έχει καμία λο­γι­κή, έστω κοι­νο­βου­λευ­τι­κή, αφού η ΔΗΜΑΡ (θα) είναι εκτός Βου­λής, σε δια­δι­κα­σία απο­σύν­θε­σης, χωρίς ίχνος κοι­νω­νι­κής επιρ­ρο­ής και κι­νη­μα­τι­κής πα­ρου­σί­ας, έχο­ντας απο­λέ­σει και τα τε­λευ­ταία ίχνη πο­λι­τι­κής αξιο­πι­στί­ας και έχο­ντας τι­μω­ρη­θεί σκλη­ρά για τη μνη­μο­νια­κή της θη­τεία και πο­λι­τι­κή. Η μόνη «χρη­σι­μό­τη­τα» που έχει η πο­λι­τι­κή προ­σέγ­γι­ση μαζί της είναι η ση­μα­το­δό­τη­ση της κε­ντρο­α­ρι­στε­ρής στρο­φής και της «ωρί­μαν­σης» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κατά πώς ζη­τούν τα συ­στη­μι­κά κέ­ντρα που μι­σούν και φο­βού­νται τον αρι­στε­ρό, ρι­ζο­σπα­στι­κό, αντι­συ­στη­μι­κό και κι­νη­μα­τι­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Ενώ όμως μια τέ­τοια προ­σέγ­γι­ση για συ­νερ­γα­σία με τη ΔΗΜΑΡ δεν προ­σθέ­τει τί­πο­τε «από τα δεξιά», η ζημιά που κάνει «απ’ τ’ αρι­στε­ρά» είναι πολύ με­γά­λη, καθώς απο­θαρ­ρύ­νει και απω­θεί τη μα­ζι­κή - ρι­ζο­σπα­στι­κή κοι­νω­νι­κή πρω­το­πο­ρία και το ρι­ζο­σπα­στι­κό κόσμο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της Αρι­στε­ράς και βάζει τε­ρά­στια εμπό­δια στην πο­λι­τι­κή του ενιαί­ου με­τώ­που προς τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ), επι­βρα­βεύ­ο­ντας και δί­νο­ντας χείρα βοη­θεί­ας στις σε­χτα­ρι­στι­κές λο­γι­κές σε αυ­τούς τους χώ­ρους. Δίνει το μή­νυ­μα ότι και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, προ­σεγ­γί­ζο­ντας και για να προ­σεγ­γί­σει την (κυ­βερ­νη­τι­κή) εξου­σία, είναι «μία απ’ τα ίδια» και υπο­τάσ­σε­ται στη μοίρα των δια­χει­ρι­στών της.        

8. Το ΚΟΚ­ΚΙ­ΝΟ το­νί­ζει ότι οι εξε­λί­ξεις που ση­μα­το­δο­τή­θη­καν προ­ε­κλο­γι­κά με τις υπο­ψη­φιό­τη­τες Βου­δού­ρη, Σπύ­ρου και πα­ρο­λί­γον Κα­ρυ­πί­δη και Σα­μπι­χά, τώρα με­τα­τρέ­πο­νται σε ανοι­χτή στρο­φή σε κε­ντρι­κές πο­λι­τι­κές συμ­μα­χί­ες με την κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά. Αυτό δεν απο­τε­λεί πλέον μια ατυχή επι­κοι­νω­νια­κή έμπνευ­ση ούτε απλώς μια λάθος τα­κτι­κή, αλλά μια με­γά­λη και κα­τα­στρο­φι­κά επι­κίν­δυ­νη στρο­φή ενά­ντια στα θε­με­λιώ­δη φυ­σιο­γνω­μι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ σαν κόμ­μα­τος της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς της ρήξης με το σύ­στη­μα.

Έχο­ντας τέ­τοια επί­γνω­ση του κιν­δύ­νου που αντι­προ­σω­πεύ­ει μια τέ­τοια στρο­φή, θε­ω­ρού­με ότι απαι­τεί­ται η μέ­γι­στη δυ­να­τή κι­νη­το­ποί­η­ση των μελών και στε­λε­χών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, της αρι­στε­ρής του πτέ­ρυ­γας στο σύ­νο­λό της και πέρα από επι­μέ­ρους δια­φο­ρές, για την ακύ­ρω­ση αυτής της πο­λι­τι­κής στρο­φής και την υπε­ρά­σπι­ση των ρι­ζο­σπα­στι­κών και ανα­τρε­πτι­κών του χα­ρα­κτη­ρι­στι­κών, με όλες τις εν­δε­δειγ­μέ­νες και απα­ραί­τη­τες πρω­το­βου­λί­ες στα όρ­γα­να και τις Ορ­γα­νώ­σεις Μελών του κόμ­μα­τος.    

Αθήνα 4 Αυ­γού­στου 2014

ΚΟΚ­ΚΙ­ΝΟ - συ­νι­στώ­σα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Ετικέτες