Ο Ηρώδης επιστρέφει στην Παλαιστίνη

Με το τέλος της τριήμερης εκεχειρίας στις 8 Αυγούστου, ο πρώτος νεκρός Παλαιστίνιος από τους νέους σιωνιστικούς βομβαρδισμούς, ήταν και πάλι ένα 10χρονο παιδάκι. Το Αλ Τζαζίρα σημειώνει ότι 400.000 παιδιά χρειάζονται επειγόντως ψυχολογική υποστήριξη λόγω ψυχικών τραυμάτων από τον πόλεμο και το θάνατο συγγενών τους.

Απολογισμός

Συνολικά, η επίθεση στη Γάζα το καλοκαίρι του 2014 έχει ήδη ξεπεράσει σε διάρκεια, αριθμό δολοφονιών και καταστροφή υποδομών κάθε άλλη σιωνιστική επιδρομή στη μαρτυρική αυτή λωρίδα γης τα τελευταία εφτά χρόνια. Οι νεκροί Παλαιστίνιοι ξεπερνούν τους 1.900 και το 73% από αυτούς είναι άμαχοι, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Οι τραυματίες ξεπερνούν τους 10.000 (πολλοί από τους οποίους δεν θα επιβιώσουν εξαιτίας της έλλειψης υλικών νοσηλείας εξαιτίας του ισραηλινού αποκλεισμού), οι πρόσφυγες -μέσα στην προσφυγιά- είναι 450.000, από τους οποίους περίπου οι μισοί έχουν καταφύγει στις δομές του ΟΗΕ. Οι επιδρομείς έχουν καταστρέψει ολικά ή μερικά, δεκάδες νοσοκομεία και σχολεία, πανεπιστήμια, ναούς, καταφύγια του ίδιου του ΟΗΕ, υποδομές ηλεκτρισμού, ακόμη και νεκροταφεία. Η συνολική οικονομική ζημία για τη Γάζα είναι περίπου 6 δισ

Οι φονιάδες του ισραηλινού στρατού παραβίασαν όλους τους γραπτούς και άγραφους νόμους που διέπουν το «δίκαιο» του πολέμου: Βομβάρδισαν λυσσασμένα μία περιοχή όπου υποπτεύονταν ότι είχε πιαστεί αιχμάλωτος ένας αξιωματικός τους (για «απαγωγή» έκαναν λόγο τα γελοία δυτικά ΜΜΕ, περιλαμβανομένων και των περισσότερων ελληνικών), προκειμένου αυτός να σκοτωθεί (!!!) και μην μπορέσει έτσι η Χαμάς να τον ανταλλάξει με Παλαιστίνιους αιχμαλώτους. Οι Ισραηλινοί δεν δίνουν καν στοιχεία για τον αριθμό και τα στοιχεία των Παλαιστινίων αιχμαλώτων. Ούτε τους ηθικούς κανόνες του πολέμου φυσικά σέβονται: Βομβάρδισαν το σπίτι του ηγέτη της Χαμάς, αλλά και το σπίτι του ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Αντίστοιχα πράγματα δεν είχε διανοηθεί να κάνει ούτε ο Χίτλερ. Αντίθετα, οι δήθεν τρομοκράτες της παλαιστινιακής αντίστασης σκότωσαν 67 ένοπλους εισβολείς και μόνον τρεις αμάχους όλους και όλους.

Διαφορές

Το 1967, το Ισραήλ είχε κατανικήσει μέσα σε έξι μόνον ημέρες (!) τους στρατούς τεσσάρων αραβικών κρατών (Αιγύπτου, Συρίας, Ιορδανίας και Ιράκ), τα οποία είχαν αντιπαρατάξει ενάντια στους σιωνιστές, εκατοντάδες  χιλιάδες στρατιώτες, τεθωρακισμένα και μεγάλη αεροπορική δύναμη. Συνεπώς το ρατσιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ δεν μπορεί να κατανοήσει σήμερα πώς σπάει τα μούτρα του κάθε φορά που επιτίθεται στην απείρως λιγότερο εξοπλισμένη Γάζα. Ασφαλώς πετυχαίνει να εξολοθρεύει χιλιάδες αμάχους, αλλά ποτέ να συντρίψει την ένοπλη αντίσταση, και πολύ περισσότερο το ηθικό των Παλαιστινίων. Και όμως θα έπρεπε να ξέρει από την ιστορία, το πόσο μεγάλη σημασία έχει το να μην μπορείς και να μη θέλεις να κάνεις άλλο πίσω.

Διαβάστε τα παρακάτω αποσπάσματα και τη φρασεολογία τους. Βάλτε στη θέση του «συμμορίτη», το «τρομοκράτης», και στη θέση των «υπονόμων», τα «τούνελ» και τα υπόλοιπα προκύπτουν αβίαστα.

 Το γκέτο της Βαρσοβίας και η Γάζα

    «Εκατόν ογδόντα Εβραίοι, συμμορίτες και υπάνθρωποι, εξοντώθηκαν. Η πρώην εβραϊκή συνοικία της Βαρσοβίας δεν υπάρχει πλέον. Οι δράσεις μεγάλης κλίμακας τερματίστηκαν στις 20:15 με την ανατίναξη της Συναγωγής της Βαρσοβίας. Συνολικός αριθμός Εβραίων που αντιμετωπίστηκαν ήταν 56.065, συμπεριλαμβανομένων τόσο Εβραίων που συνελήφθησαν όσο και Εβραίους των οποίων η εξόντωση μπορεί να αποδειχθεί. (...) Εκτός από 8 κτίρια (στρατώνες της αστυνομίας, νοσοκομείο και στέγη συνεργείων εργασίας) το πρώην γκέτο καταστράφηκε ολοκληρωτικά. Μόνο ο διαχωριστικός τοίχος έχει απομείνει όρθιος όπου δεν έγιναν εκρήξεις».   

Και αυτό:

    «Όταν εισβάλαμε στο γκέτο για πρώτη φορά, οι Εβραίοι και Πολωνοί συμμορίτες πέτυχαν να απωθήσουν τις συμμετέχουσες μονάδες, μεταξύ των οποίων τανκς και θωρακισμένα αυτοκίνητα, μέσω μιας καλά προετοιμασμένης συγκέντρωσης πυρός. Η κύρια εβραϊκή ομάδα μάχης, αναμεμειγμένη με Πολωνούς συμμορίτες, είχε ήδη υποχωρήσει κατά την πρώτη και δεύτερη ημέρα στη λεγόμενα πλατεία Μουρανόφσκι. Εκεί, ενισχύθηκε από έναν σημαντικό αριθμό Πολωνών συμμοριτών. Το σχέδιό της ήταν να κρατήσει το γκέτο με κάθε τρόπο έτσι ώστε να παρεμποδίσει την εισβολή μας. Επανειλημμένα, Πολωνοί συμμορίτες βρήκαν καταφύγιο στο γκέτο και παρέμειναν εκεί ανενόχλητοι, από τη στιγμή που δεν είχαμε στη διάθεσή μας δυνάμεις για να χτενίσουμε αυτό το λαβύρινθο. (...) Μια τέτοια ομάδα μάχης επέτυχε να ανέβει σε ένα φορτηγό σκαρφαλώνοντας από έναν υπόνομο στη λεγόμενη οδό Πρόστα, και διέφυγε με αυτό (περίπου 30 με 35 συμμορίτες)... Οι συμμορίτες και οι Εβραίοι - υπήρχαν Πολωνοί συμμορίτες μέσα σε αυτές τις συμμορίες τις εξοπλισμένες με καραμπίνες, μικρά όπλα, και σε μια περίπτωση ένα ελαφρύ πολυβόλο - ανέβηκαν στο φορτηγό και το οδήγησαν προς άγνωστη κατεύθυνση… Η χρήση καπνογόνων στα καταφύγια από τους άντρες μας, έκανε επίσης την έρευνα για συχνά όπλα αδύνατη. Καθώς τα καταφύγια έπρεπε να ανατιναχθούν αμέσως, η μετέπειτα έρευνα ήταν εκτός συζήτησης».

Πρόκειται για αναφορές του Γερμανού ναζί Γιούργκεν Στρόοπ που είχε αναλάβει και τελικά πέτυχε, τον Μάιο του 1943, την καταστολή της εξέγερσης του εβραϊκού γκέτο της Βαρσοβίας, της μεγαλύτερης και ηρωικότερης εξέγερσης των Εβραίων της Ευρώπης ενάντια στους ναζί. Οι τελευταίοι έστελναν διαρκώς Εβραίους από το γκέτο στο στρατόπεδο Τρεμπλίνκα όπου τους περίμενε η εξόντωση στους θαλάμους αερίων, γι’ αυτό και ο αγώνας των εξεγερμένων ήταν αγώνας ζωής ή θανάτου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις μάχες μέσα στο γκέτο, οι Εβραίες γυναίκες, ακόμη και κατά την παράδοσή τους έβγαιναν ζωσμένες με χειροβομβίδες και μαχαίρια και έπεφταν πάνω στους ναζί.

Σύγκριση

Η ήττα των ολιγάριθμων πλέον Εβραίων (είχαν μείνει περί τις 50.000 ενώ όταν άρχισαν οι αποστολές στην Τρεμπλίνκα αριθμούσαν 400.000) ήταν μάλλον εύκολη, σε αντίθεση με τους Παλαιστίνιους της Γάζας που αριθμούν 1,5 εκατ. Αλλά και η εξέγερση του γκέτο της Βαρσοβίας μπορούσε να έχει διαφορετική εξέλιξη, αν οι Δυτικοί που τόσο κόπτονται σήμερα για «το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», κουνούσαν το δακτυλάκι τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι δύο ημέρες μετά την καταστολή της εξέγερσης, ο επικεφαλής της Γενικής Συνομοσπονδίας Εβραίων Εργατών Λιθουανίας, Ρωσίας και Πολωνίας και μέλος της εξόριστης πολωνικής κυβέρνησης, Ζμουλ Ζίγκελμπομ αυτοκτόνησε στο Λονδίνο, διαμαρτυρόμενος έτσι για τη μη υποστήριξη των εξεγερμένων από τις δυτικές κυβερνήσεις. Άφησε το εξής σημείωμα: «Δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω και να σωπαίνω ενώ τα απομεινάρια των Εβραίων της Πολωνίας, των οποίων είμαι αντιπρόσωπος, δολοφονούνται. Οι σύντροφοί μου στο γκέτο της Βαρσοβίας έπεσαν με τα όπλα στο χέρι στην τελευταία ηρωική μάχη. Δεν μου επετράπη να πέσω όπως και αυτοί, μαζί με αυτούς, αλλά ανήκω σε αυτούς, στον ομαδικό τους τάφο. Με το θάνατό μου, θέλω να εκφράσω την πιο έντονη διαμαρτυρία μου κατά της αδράνειας με την οποία ο κόσμος παρακολουθεί και επιτρέπει την καταστροφή του εβραϊκού λαού».

Δεν ξέρω τι θα έκανε αν ζούσε σήμερα ο Ζίγκελμπομ. Αν κρίνω από την ευαισθησία του τότε, μάλλον και σήμερα θα αυτοκτονούσε, αυτή τη φορά για τους Παλαιστίνιους. Πάντως ο Γιούργκεν Στρόοπ, που τοποθετήθηκε στη συνέχεια στρατιωτικός διοικητής στην Ελλάδα, μετά το τέλος του πολέμου καταδικάστηκε ως εγκληματίας πολέμου και απαγχονίστηκε το 1952 στην Πολωνία.

Αυτά, για τις οδυνηρά εκκωφαντικές ομοιότητες της εξέγερσης του γκέτο με πολλές από τις πλευρές της σφαγής στη Γάζα. Θα επανέλθουμε για τις πολιτικές εκτιμήσεις της τωρινής φάσης του πολέμου.