Σχεδιάζουν μνημόνιο, βουλιάζουν σε ακροδεξιά βαλτόνερα

Το έτσι κι αλλιώς ανάξιο λόγου ποσοστό αύξησης (+0,7%) σε σχέση με το β’ τρίμηνο, οφείλεται αποκλειστικά στην κίνηση του τουρισμού που γνώρισε μεγάλη αύξηση (αλλά που δεν θα συνεχιστεί τα επόμενο χρόνια). Η οικονομική πραγματικότητα παραμένει οικτρή. Σε όλη την Ευρώπη οι προσδοκίες είναι αρνητικές και την κατάσταση χειροτερεύει το φετινό κλείσιμο της στρόφιγγας ρευστότητας που παρείχε μέχρι πρόσφατα η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, με τη λεγόμενη ποσοτική χαλάρωση.

 Όπως επισημαίνει ο Γ. Αγγέλης στο capital.gr, τότε, «η αναστροφή της ροής κεφαλαίων μεταξύ των μητροπολιτικών κέντρων των κεφαλαιαγορών και των αναδυόμενων οικονομιών είχε δρομολογηθεί και στη “διαδρομή” αυτή περιοχές υψηλών αποδόσεων, όπως για παράδειγμα ο ευρωπαϊκός νότος, βρέθηκαν ξαφνικά να ελκύουν επενδυτικά κεφάλαια […] Η συγκυρία εκείνη αποτέλεσε τη χρυσή ευκαιρία για να τροφοδοτηθούν ισχυρές προσδοκίες ότι ο εφιάλτης του αποκλεισμού από τις αγορές είχε τελειώσει, αφού το επιτόκιο δανεισμού για την Ελλάδα είχε πέσει σε επίπεδα συγκρίσιμα ή και μικρότερα με τα επιτόκια δανεισμού από το ΔΝΤ. Εξ ου και η επιτυχής τότε έκδοση του πενταετούς ομολόγου». 

Τώρα όμως αυτή η ρευστότητα από τις ΗΠΑ έχει στερέψει –και η ΕΚΤ δεν έχει αποφασίσει ακόμη να προβεί σε ανάλογες κινήσεις. Η ελληνική οικονομία έχει βουλιάξει χαμηλότερα από κάθε άλλη, και το πρόγραμμα της δήθεν διάσωσής της, το οποίο μάλιστα λήγει στις 31/12/2014, βρίσκεται μπροστά σε χρηματοδοτική και δημοσιονομική «μαύρη τρύπα». 

Κανονικά έπρεπε η κυβέρνηση να είχε πάρει τη θετική αξιολόγηση της τρόικας και να έχει καταθέσει προϋπολογισμό. Εξαιτίας της παραπάνω κατάστασης, τίποτε από αυτά δεν έχουν γίνει. Αντίθετα, η τρόικα απέρριψε το ψέλλισμα των Σαμαροβενιζέλων για τις 100 δόσεις στην εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, αναγκάζοντας την κυβέρνηση και τους κυβερνητικούς βουλευτές να περιπέσουν στον απόλυτο εξευτελισμό να ξεψηφίσουν αυτό που είχαν ψηφίσει (έτσι κι αλλιώς οι 100 δόσεις μπορεί να έλυναν το πρόβλημα ενός μέρους του πληθυσμού για φέτος, ωστόσο τα επόμενα χρόνια, η συσσώρευση των δόσεων επί των δόσεων θα επανέφερε και αυτούς στην αδυναμία πληρωμών). Η τρόικα επίσης, κατανοώντας ότι έχει να κάνει με ένα πολιτικό πτώμα, θέτει στην κυβέρνηση 48ωρα τελεσίγραφα απαιτώντας την υλοποίηση όλων των συμφωνηθέντων μνημονιακών μέτρων μέχρι το τέλος του χρόνου. Οι τροϊκανοί θεωρούν ότι το δημοσιονομικό κενό είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι λέει η κυβέρνηση και περιμένουν «λύσεις» το συντομότερο, αν η Αθήνα θέλει να επιστρέψουν για την «αξιολόγηση».

Επιπλέον σφαλιάρα έφαγαν οι Σαμαροβενιζέλοι και από Ντράγκι που αρνήθηκε οποιοδήποτε «κούρεμα» του χρέους ζητώντας και αυτός υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων.

Η ελληνική κυβέρνηση ούτως ή άλλως δεν έπαιρνε μέχρι τώρα τίποτε ως επικοινωνιακό δωράκι από την τρόικα. Τώρα αναγκάζεται να δώσει πίσω και αυτά που νόμιζε ότι μπορεί να κάνει. Δεν έχει πάρει δέσμευση για κούρεμα του χρέους, δεν έχει δυνατότητα να βγει στις αγορές, δεν μπορεί ούτε δωρεάν Ίντερνετ να δώσει στο λαό όπως είχε υποσχεθεί ο Σαμαράς έναν χρόνο πριν. Το μόνο που έχει ως προοπτική είναι ένα νέο μνημόνιο. Ακόμη κι αν υπάρξει εκ μέρους της ΕΚΤ η αντίστοιχη πολιτική «ποσοτικής χαλάρωσης» (δηλ. αν εφαρμοστεί το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ), οι χρηματικές ροές προς την Ελλάδα θα συνοδεύονται από μνημονιακές δεσμεύσεις, παρότι ίσως δεν θα ονομάζονται έτσι. Σύμφωνα με τον κυβερνητικό Τύπο το βασικό σενάριο που έχει υιοθετήσει ο Σαμαράς, όπως διαφάνηκε από το «άρθρο» του στην «Καθημερινή», είναι να κλείσει η παρούσα κυβέρνηση τη νέα συμφωνία με τους δανειστές και στη συνέχεια με αυτήν ως διακύβευση να απευθυνθεί στη Βουλή για να εκλέξει Πρόεδρο. «Βγάλαμε τη χώρα από το μνημόνιο – επιστρέψαμε στην ανάπτυξη – πετύχαμε συμφωνία για μεταρρυθμίσεις και προληπτικό δίχτυ προστασίας για την επιστροφή στην κανονικότητα και την έξοδο στις αγορές – εσείς αποφασίζετε εάν αυτή η προσπάθεια ανακοπεί με πρόωρες εκλογές», είναι η κεντρική ιδέα του σαμαρικού επιτελείου.

Όμως αυτό είναι το μαλακό σενάριο, το οποίο δεν συνάδει με τη απάνθρωπη φρίκη του νέου μνημονίου. Γι’ αυτό η κυβέρνηση καταφεύγει στον τρόπο διακυβέρνησης που θα απαιτήσει η εφαρμογή ενός τέτοιου νέου μνημονίου, δηλ. σε εκείνη την πολιτική που δεν μπορεί κανείς να εξαγγείλει φόρα παρτίδα από τις στήλες της «Καθημερινής»: Περαιτέρω στραπατσάρισμα του Συντάγματος (ή συνταγματική αναθεώρηση που θα ενσωματώνει τις μνημονιακές δεσμεύσεις στον καταστατικό χάρτη), εξαγορές βουλευτών για να προκύψουν οι 180, αμείλικτη καταστολή των διαδηλώσεων, απαγόρευση των απεργιών, στροφή όλο και περισσότερο στη φασιστική ιδεολογία. Η Βούλτεψη που θεώρησε την 21η Απριλίου ως εθνική εορτή και το απερίγραπτο παραλήρημα της ΟΝΝΕΔίτισσας, υποψήφιας του Κουμουτσάκου («δεν σκοτώθηκε κανείς στο Πολυτεχνείο») θα γίνονται σιγά σιγά ο κανόνας και όχι «ατυχείς» εξαιρέσεις». Ο Γ. Κιμπουρόπουλος προειδοποίησε από τις στήλες της «Αυγής» με το άρθρο του «Πρόβα μαύρου» για ακόμη πιο αντιδραστικά σχέδια της άρχουσας τάξης. Δυστυχώς επιβεβαιώθηκε και από τη γενική καταστολή της πορείας του Πολυτεχνείου όσο και από τις καταστροφές που προξένησαν τα ΜΑΤ στο κτίριο όπου διαμένει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της ΔΕΑ, Μαρία Μπόλαρη. 

Το σύστημα, χρησιμοποιώντας μαφιόζικες μεθόδους, προειδοποιεί με σαφήνεια για τις προθέσεις του. Έχουν αυταπάτες όσοι νομίζουν ότι μπορούν να συνδιαλλαγούν με το καθεστώς Σαμαρά. Ευτυχώς παραμένει στο χέρι του ΣΥΡΙΖΑ να αποτρέψει την ακροδεξιά εκτροπή: μένοντας σταθερός στο πρόγραμμα του κόμματος.