Μια μητέρα και μια σύντροφος κρατουμένου προφυλακίζονται με βάσει υπόνοιες και ενδείξεις ακόμα και για συμμετοχή τους στην οργάνωση των γιων της η μία και του συντρόφου της η άλλη. Χωρίς να υπάρχουν ούτε τα ονόματά τους στη δικογραφία, χωρίς να έχει κάνει η μάνα τίποτε παραπάνω από το να προσφέρει με ανθρωπιά καταφύγιο σε μια κυνηγημένη φίλη των παιδιών της. Μια άδικη διαδικασία που ξεκίνησε η αντιτρομοκρατική και συνεχίζει ακατανόητα η δικαιοσύνη.
Στο μεταξύ σχεδόν είκοσι άνθρωποι διαμαρτύρονται για όλα όσα συνιστούν γι αυτούς έκτακτες νομοθεσίες, έκτακτες συνθήκες κράτησης κι έκτακτες προφυλακίσεις των συγγενών τους.
Η δε απάντηση είναι μια ενορχηστρωμένη μιντιακή προπαγάνδα για κάθε ενέργεια συμπαράστασης σε ένα δίκαιο αγώνα έστω κι αν επιλέχτηκαν μορφές λάθος ή ακραίες.
Κανείς δεν ασχολείται με το ότι η δικαιοσύνη που τόσο έντονα αντέδρασε χθες για την θετική προσπάθεια να υπάρξει επιτέλους ισονομία και στη χώρα μας, σφυρίζει αδιάφορα μπροστά σε μια τόσο ακραία απεργία πείνας για το αυτονόητο τουλάχιστον ως προς την ποινικοποίηση της συγγένειας. Κι από την άλλη μεριά η υποκρισία και ο κυνισμός. Ελεύθεροι κυκλοφορούν οι μαστροποί εγκληματίες που έχουν κατηγορίες του μισού ποινικού κώδικα συν την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Ελεύθεροι με όρους οι χρυσαυγίτες που κι αυτοί αντιμετωπίζουν και την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, ελεύθερος μέχρι χθες ο βιαστής παιδιών που ξαναπιάστηκε να κάνει τα ίδια, ελεύθεροι ακόμα και όλων οι συγγενείς ακόμα κι αν ομολογούν ή συμπράττουν σε κοινές δράσεις αλλά και επιχειρήσεις με τους δικούς τους που κατηγορούνται. Κανένας δικαστικός λειτουργός δεν έφτασε όμως στο σημείο να εφαρμόσει την πλέον ακραία καταστολή σε συγγενείς αλλά ακόμα και στους δράστες ενεργειών που τιμωρούνται με το νόμο για εγκληματική οργάνωση είτε το κάνουν αυτό για το κέρδος είτε για την ακραία ρατσιστική τους ιδεολογία.
Με πλημμέλημα και αδιαφορία της αντιτρομοκρατικής και της ΕΛ.ΑΣ αντιμετωπίζονται τα ρατσιστικά εγκλήματα κατά ζωής όπως αυτή του ξυλοδαρμού του γιατρού στην Κρήτη ή του βασανισμού του Αιγύπτιου ψαρά. Οι κατηγορούμενοι των Πυρήνων της Φωτιάς με τους οποίου διαφωνούμε πλήρως δεν έχουν διαπράξει καμιά δολοφονία ούτε καν τραυματισμό πλην μία μόνο περίπτωσης σε καταδίωξη. Τί είδους δικαιοσύνη είναι αυτή που επιτρέπει σε κάθε κατηγορούμενο για βαριά κακουργήματα να κυκλοφορεί ελεύθερος όταν ο νόμος το προβλέπει ενώ από την άλλη να κρατούνται ακόμα και οι συγγενείς όσων ο πρώην Υπουργός Χ. Αθανασίου και η κυβέρνηση Σαμαρά επέλεξαν να τελούν σε ειδική κατηγορία κρατουμένων με ειδικές διατάξεις;
Τι θα πούνε τα έξαλλα ΜΜΕ στη μάνα αυτή που δεν θέλησε να αποφυλακιστεί όταν η σύντροφος του γιου της παραμένει κρατούμενη; Ποιος άνθρωπος δεν θα έκανε το ΄ίδιο αν είχε ελάχιστη ευαισθησία και φιλότιμο; Τι θα πουν σε όλες τις μανάδες που περιμένουν ένα δίκαιο μέτρο που να άρει το αδιέξοδο να θρηνήσουν τα παιδιά τους ότι κι αν έχουν κάνει;
Η σημερινή κυβέρνηση χρειάζεται να νομοθετήσει άμεσα και να αποκαταστήσει το αίσθημα δικαίου και την ισονομία όσο είναι δυνατό ακόμα και στο στρεβλό μας σύστημα. Οι εισαγγελείς οφείλουν να έχουν τα ίδια κριτήρια για όλους άσχετα από τον συντηρητισμό του κλάδου και τη βαθιά κατασταλτική παράδοση. Οσο για τα ΜΜΕ της προπαγάνδας έστω και για τους τύπους οφείλουν να δώσουν το λόγο στην κάθε μάνα και στον κάθε συγγενή που ποινικοποιείται ακριβώς και μόνο λόγω των όποιων επιλογών κάνουν οι δικοί τους. Αυτή η παράδοση ίσχυε από την Αρχαία Ελλάδα μέχρι και σήμερα και δεν είναι δυνατόν να την αρνείται ένα δικαστικό συμβούλιο και πολύ περισσότερο η όποια αντιτρομοκρατική υπηρεσία.
