Οι... πρωτάρηδες του Συντάγματος

Το Κο­λω­νά­κι, η Φι­λο­θέη, η Κη­φι­σιά, το Κε­φα­λά­ρι, η Βάρ­κι­ζα, η Βούλα, η Βου­λιαγ­μέ­νηέδω­σαν δυ­να­μι­κά το «παρών» χθες το από­γευ­μα στην πρώτη αντι­κυ­βερ­νη­τι­κή δια­δή­λω­ση στην πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος. Το ελ­λη­νι­κό κα­σα­ρο­λά­σο δεν είχε κα­τσα­ρό­λες, αλλά είχε όλα τα άλλα αξε­σουάρ: πο­λύ­χρω­μες σφυ­ρί­χτρες που μοί­ρα­ζαν κατά δε­κά­δες οι διορ­γα­νω­τές και τυ­πο­ποι­η­μέ­νες πι­κέ­τες στα ελ­λη­νι­κά και τα αγ­γλι­κά: «υψη­λές συ­ντά­ξεις = υφε­σια­κό μέτρο», «στα­θε­ρό φο­ρο­λο­γι­κό σύ­στη­μα», «έξο­δος από το ευρώ = φτώ­χεια».

Η πρώτη φορά είναι πάντα αμή­χα­νη: χρειά­στη­κε μία ολό­κλη­ρη ώρα για να ακου­στεί το πρώτο σύν­θη­μα -κι αυτό ήταν μο­νο­λε­κτι­κό. «Ευ-ρώ-πη, Ευ-ρώ-πη». Ωστό­σο, κι ενώ είχαν μόλις αρ­χί­σει τα δελ­τία των 8, το πλή­θος ζω­ντά­νε­ψε και φώ­να­ξε το δεύ­τε­ρο σύν­θη­μά του: «Ελ­λά­δα, Ευ­ρώ­πη, Δη­μο­κρα­τία».

Λίγα λεπτά αρ­γό­τε­ρα οι κ. Βο­ρί­δης, Δέν­διας, Γε­ωρ­γιά­δης, Κε­δί­κο­γλου, Βρού­τσης, Κι­κί­λιας, Κου­μου­τσά­κος, Κρα­νι­διώ­της, Πλεύ­ρης τζού­νιορ πα­ρα­κο­λου­θού­σαν τον πρώτο δια­δη­λω­τή να ανε­βαί­νει χα­λα­ρά τα σκα­λιά της Βου­λής και να ανε­μί­ζει τη γα­λα­νό­λευ­κη στο πε­ρι­στύ­λιο.

Σε χρόνο dt ακο­λού­θη­σαν δε­κά­δες άλλοι, ενώ το πλή­θος τούς απο­θέ­ω­νε. Τα κι­νη­τά πήραν φωτιά: οι δια­δη­λω­τές έβγα­ζαν σέλφι αστα­μά­τη­τα, ενώ τη­λε­φω­νού­σαν στους φί­λους τους «να κα­τέ­βουν γρή­γο­ρα, μπαί­νου­με στη Βουλή, πότε θα βρού­με ξανά την ευ­και­ρία;». Αν ήταν αναρ­χι­κοί ή απερ­γοί, για τα κα­νά­λια θα ήταν «ει­σβο­λή στο Κοι­νο­βού­λιο» και «κα­τά­λυ­ση πο­λι­τεύ­μα­τος».

«Τόσα χρό­νια δεν βγή­κα­με ποτέ να δια­δη­λώ­σου­με και οι κομ­μου­νι­σταί φέ­ρο­νταν σαν να μην υπάρ­χου­με», μας λέει ο Κώ­στας με το άψογο τρί­κου­μπο σα­κά­κι. «Δεν θα αφή­σου­με ένα μει­ρά­κιον να παί­ζει με τις τύχες της πα­τρί­δας και των οι­κο­γε­νειών μας. Ηταν να μην κά­νου­με την αρχή, τώρα θα μας βρί­σκουν συ­νε­χώς μπρο­στά τους».

«Αλ­βα­νία του Χότζα»

«Φα­ντά­ζε­στε την Ελ­λά­δα εκτός Ευ­ρώ­πης; Αλ­βα­νία του Χότζα θα γί­νου­με και χει­ρό­τε­ρα», σχο­λιά­ζουν έντρο­μες κα­λο­βαλ­μέ­νες κυ­ρί­ες πιο δίπλα. «Για τη γενιά που κα­τα­στρέ­φε­ται και φεύ­γει στο εξω­τε­ρι­κό κα­τέ­βη­κα σή­με­ρα εδώ» μας λέει ο Ιά­σο­νας. «Δεν φταί­ει η άγρια λι­τό­τη­τα για τη διαρ­ροή εγκε­φά­λων;» τον ρω­τά­με. «Επί Τσί­πρα φεύ­γουν, δρα­πε­τεύ­ουν από τη Σο­βιε­τία», μας απο­στο­μώ­νει.

«Αυτοί οι ανεύ­θυ­νοι, ψε­κα­σμέ­νοι και απο­λι­θω­μέ­νοι στα­λι­νι­κοί απο­φα­σί­ζουν για εμάς», φρίτ­τει η Μα­ρί­ζα. «Μας λένε ότι είναι κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής σω­τη­ρί­ας αυτοί που τη νύχτα των εκλο­γών γιόρ­τα­ζαν με τον ύμνο του ΕΑΜ. Λες και δεν τους βλέ­που­με τους άπλυ­τους μαλ­λιά­δες που έγι­ναν και υπουρ­γοί». «Σή­κω­σε το πλα­κάτ πιο ψηλά να το δει η Ζω­ί­τσα», της λέει η φίλη της.

«Εμάς θα κά­νουν ότι δεν μας βλέ­πουν. Και θέλει η χαρ­χά­λω να κάνει κι έλεγ­χο για το χρέος. Ου να χαθεί». Το «χαρ­χά­λω» ήταν η πιο ευ­γε­νι­κή λέξη που ακού­στη­κε χθες για τη Ζωή Κων­στα­ντο­πού­λου, απο­ρί­ας άξιο για την αγωγή των δια­μαρ­τυ­ρο­μέ­νων.

«Please Jesus help us stay in Europe». Με αυτό το απε­γνω­σμέ­νο σύν­θη­μα ένας κύ­ριος πε­ρι­φέ­ρει το πλα­κάτ του στο­λι­σμέ­νο με κορ­δέ­λες. Δεν είναι ο μόνος φο­βι­σμέ­νος στην πλα­τεία. Για τους πε­ρισ­σό­τε­ρους ο «εσμός» του Τσί­πρα είναι η με­τεν­σάρ­κω­ση της κυ­βέρ­νη­σης του βου­νού. Τους στοι­χειώ­νει ο Με­λι­γα­λάς και η πη­γά­δα.

Με πε­ρισ­σή ευ­κο­λία μι­λά­νε για «κόκ­κι­νη χού­ντα». Στον δρόμο δεν υπάρ­χει ίχνος από δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής. Δεν εκτο­ξεύ­ο­νται χη­μι­κά, δεν κλεί­νει το μετρό, δεν εμ­φα­νί­ζο­νται κου­κου­λο­φό­ροι ασφα­λί­τες κι οι τη­λε­δη­μο­σιο­γρά­φοι δεν υψώ­νουν ούτε μια φορά το φρύδι «γιατί πλήτ­τε­ται διε­θνώς η ει­κό­να της χώρας».