Είναι η ώρα να δούμε την αλήθεια, ότι έχουμε να κάνουμε με κράτος έκτακτης ανάγκης και ότι πρέπει να δράσουμε ανάλογα. Το να βάζουμε συνεχώς νερό στο κρασί μας και να λειαίνουμε τις θέσεις μας μόνο κακό κάνει σε εμάς και στον τόπο.
Σαν σήμερα το 1967 κατέβηκαν τα τανκς στους δρόμους και είχαμε Χούντα. Η απουσία των τανκς στην Ελλάδα του 2010-2013 δεν έχει εμποδίσει να έχουμε τα παρακάτω:
-Στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών
-Προληπτικές (!) συλλήψεις σε διαδηλώσεις
-Διορισμό γκαουλάιντερ από την ΕΕ στην Ελλάδα από την ΕΕ, του Ράιχενμπαχ
-Διορισμό Γερμανού υφυπουργού...επί της Ελλάδας! (του Φούχτελ)
-Στρατιωτικές επιχειρήσεις σε ολόκληρες κοινωνίες (Κερατέα, Ιερισσός), οι οποίες συνοδεύνταν από χημικά σε σχολεία και από μπουκαρίσματα κουκουλοφόρων ΕΚΑΜιτών σε σπίτια τα ξημερώματα
-Ξυλοδαρμό κρατουμένων και δημοσίευση των φωτογραφιών τους παραποιημένων με photoshop στη συνέχεια
-Σύλληψη ατόμου επειδή ασκούσε σάτιρα μέσω της σελίδας του "Γέροντας Παστίτσιος" εν έτει 2013!
-Κατάφωρη καταπάτηση της λαϊκής ετυμηγορίας μέσω συνεχούς αθέτησης προεκλογικών υποσχέσεων ("λεφτά υπάρχουν" του Γιωργάκη, "18 σημεία" της ΝΔ μετά)
Η έλλειψη τανκς στους δρόμους έχει οδηγήσει πολλούς να έχουν τη λανθασμένη εντύπωση πως είμαστε σε καθεστώς τυπικής δημοκρατίας -έστω αστικής-. Σε αυτό συμφωνούν συντηρητικοί μικροαστούληδες (που φοβούνται τους Μπολσεβίκους του Αλέξη που θα τους πάρουν τις καταθέσεις) μέχρι αριστεροί, χαμένοι στις δικές τους «αντικαπιταλιστικές» (οριοθετούμενες όμως προφανώς από το “διεθνισμό του Ευρώ”) αναλύσεις.
Το αν έχουμε δημοκρατία ή όχι κρίνεται από το αν ο λαός ασκεί κυριαρχία ο ίδιος στον τόπο του (με τις δομές που αυτός επιλέγει) ή όχι. Αυτό δεν ίσχυε ούτε το 1967 ούτε ισχύει σήμερα. Απλά τότε ήταν απαραίτητα τα τανκς,ενώ σήμερα -προς το παρόν- δεν είναι. Είναι η ώρα να δούμε την αλήθεια, ότι έχουμε να κάνουμε με κράτος έκτακτης ανάγκης και ότι πρέπει να δράσουμε ανάλογα. Το να βάζουμε συνεχώς νερό στο κρασί μας και να λειαίνουμε τις θέσεις μας μόνο κακό κάνει σε εμάς και στον τόπο.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η ενότητα του λαού και η οργάνωση του ώστε να φύγει όσο πιο γρήγορα γίνεται η νέα χούντα και να γιορτάσουμε ένα νέο '74 (που θα έχει διαφορετική συνέχεια όμως). Και για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε άμεσα το υποκείμενο που θα διαδραματήσει αυτό το ρόλο, το οποίο είτε θα είναι κόμμα είτε μέτωπο αποτελούμενο από διάφορες πολιτικές δυνάμεις. Σε κάθε περίπτωση, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κόσμος του θα έχουν σημαντική ευθύνη σε αυτή του δουλειά. Για να είναι όμως έτοιμος ο ΣΥΡΙΖΑ να ανταποκριθεί σε αυτά τα καθήκοντα, θα πρέπει άμεσα να επέλθει ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης στο εσωτερικό του.
Ετσι είναι όμως, κάποιες φορές για να αλλάξουμε τον κόσμο, πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι πρώτα.
Ας μην δειλιάσουμε, η ιστορική ευθύνη είναι μεγάλη.
Ας κάνουμε ότι είναι δυνατόν ώστε στο μέλλον να γιορτάζουμε την επέτειο της μέρας που έπεσε η Χούντα του 2010-13.
