32ο Συνέδριο ΕΚΑ: Ενωτική μαχητική παρέμβαση για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων

Παρότι, οι αρχαιρεσίες για το νέο ΔΣ αλλά και τους αντιπροσώπους στο συνέδριο της ΓΣΕΕ θα είναι στις 11-12 Φλεβάρη και όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές δεν ήταν γνωστά τα αποτελέσματα και οι νέοι συσχετισμοί στο ΕΚΑ, η συζήτηση που έγινε μπορεί να οδηγήσει σε κάποια πρώτα συμπεράσματα.

Η κατάσταση στο ΕΚΑ

Πέρασαν τρία χρόνια από το προηγούμενο συνέδριο το Φλεβάρη του 2020, το οποίο διεξήχθη λίγο πριν την έναρξη της πανδημίας. Δυστυχώς, αυτά τα τρία χρόνια η στάση και η δράση του ΕΚΑ ήταν απολύτως αναντίστοιχες με τις εργατικές ανάγκες και τον αντεργατικό οδοστρωτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, με κύρια ευθύνη των δυνάμεων ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ που ήταν στο προεδρείο της διοίκησης αλλά και με ευθύνη των δυνάμεων της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), που δεν πήρε τις αναγκαίες πρωτοβουλίες που αντιστοιχούν σε μία αγωνιστική παράταξη και πρώτη σε ποσοστά δύναμη στο ΕΚΑ. 

Την περίοδο της πανδημίας, η διοίκηση του ΕΚΑ κήρυξε συνδικαλιστικό «lockdown» -έκανε μόνο 5 συσκέψεις μέσα σε τρία χρόνια!-  αφήνοντας έκθετους/ες τους/ις εργαζόμενους/ες. Ακόμα περισσότερο, ελάχιστες πρωτοβουλίες ανέλαβε το ΕΚΑ για τα ζητήματα της ακρίβειας, της ενεργειακής κρίσης, του πληθωρισμού που έχουν ματώσει το εισόδημα των εργαζομένων.

Πέρα από κάποιες στιγμές όπως η στάση εργασίας για τη δίκη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής σε δεύτερο βαθμό ή οι δύο απεργίες από κοινού με την ΑΔΕΔΥ και η αντίθεση στο νόμο Χατζηδάκη το καλοκαίρι του 2021, το ΕΚΑ δεν έχει αποτελέσει όπλο και εργαλείο στα χέρια των εργαζομένων ούτε έχει συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος με αγωνιστικές πρωτοβουλίες.

Τα τελευταία χρόνια έχουν δοθεί πολύ σημαντικές εργατικές μάχες που έχουν πετύχει νίκες για τους/ις εργαζόμενους/ες όπως ήταν η νίκη των εργαζομένων στη e-food, η νίκη των εργατών στην Cosco, ο εν εξελίξει απεργιακός αγώνας διαρκείας στη Μαλαματίνα κ.α. που υπογραμμίζουν αφενός τις υπαρκτές δυνατότητες που υπάρχουν και αφετέρου αποδεικνύουν ότι οι εργατικοί αγώνες μπορούν να είναι νικηφόροι όταν υπάρχει σχέδιο και αιτήματα προς διεκδίκηση αλλά και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συσπείρωση των αγωνιστικών δυνάμεων, πέρα από επιμέρους συνδικαλιστικές ή/και πολιτικές διαφοροποιήσεις. 

Η οργή και η αγανάκτηση των εργαζομένων απέναντι στην κυβερνητική πολιτική αλλά και η συνάντηση όλων των μικρότερων ή μεγαλύτερων αγώνων εκφράστηκε στη μεγαλειώδη Γενική Απεργία της 9ης Νοέμβρη, που παρά τη δυναμική της, δεν ακολούθησε καμία κλιμάκωση. Μπροστά στις επερχόμενες εκλογές και τις κοκκορομαχίες ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ για το ποιος θα δώσει τα περισσότερα ψίχουλα, το εργατικό κίνημα πρέπει να βγει διεκδικητικά ενάντια στην εκλογική αναμονή και να βάλει μπροστά τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων.

Ενωτική παρέμβαση της ριζοσπαστικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

Οι τοποθετήσεις μελών από νεοσύστατα σωματεία όπως αυτό των εργαζομένων στην έρευνα (ΣΕΡΕΤΕ) και αυτό της e-food αλλά και από κλάδους όπου υπήρξαν κινητοποιήσεις το προηγούμενο διάστημα προσπάθησαν να δώσουν αυτόν τον τόνο στο συνέδριο, δείχνοντας και μία νέα γενιά εργαζομένων -και ιδιαίτερα γυναικών- που έχει μπει στην πρώτη γραμμή του εργατικού κινήματος στην κόλαση του ιδιωτικού τομέα.

Οι δυνάμεις της ΜΑΧΗς (Ανεξάρτητη Ενωτική Ταξική Κίνηση) στο συνέδριο του ΕΚΑ προσπάθησαν να αναδείξουν τα παραπάνω με τρόπο που στηλιτεύει και βάζει απέναντι τις δυνάμεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας αλλά και με τρόπο που προσπαθεί να ενώνει τις αγωνιστικές δυνάμεις, δείχνοντας στην πράξη ότι η ενότητα πάνω σε συγκεκριμένα επίδικα αγώνα και διεκδίκησης μπορεί να παράγει υπαρκτά αποτελέσματα. Από κοινού με τις δυνάμεις της ΑΤΕ (Αγωνιστική Ταξική Ενότητα) διαμορφώθηκε μία κοινή παρέμβαση που θα εκφραστεί και στις αρχιαιρεσίες για τη νέα διοίκηση, με κοινά ψηφίσματα και κοινή στάση στις ψηφοφορίες στο τέλος των εργασιών του συνεδρίου, κάνοντας ένα πολύ σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση υπέρβασης του κατακερματισμού των δυνάμεων της συνδικαλιστικής Αριστεράς.

Το ΕΚΑ αποφάσισε σχεδόν ομόφωνα να μην παραδώσει κανένα μητρώο στο ΓΕΜΗΣΟΕ, παίρνοντας σαφή θέση ενάντια στην εφαρμογή του ν. Χατζηδάκη. Δυστυχώς όμως, έμεινε η αρνητική παρακαταθήκη της αποδοχής των λίγων αντιπροσώπων που βγήκαν από ηλεκτρονικές ψηφοφορίες , αφού η πλειοψηφία απέρριψε τη σχετική πρόταση που κατέθεσαν από κοινού ΜΑΧΗ και ΑΤΕ στο σώμα του συνεδρίου κατά την έναρξή του.

Επιπλέον, το συνέδριο αποφάσισε στάση εργασίας για τη συμμετοχή του ΕΚΑ στην απεργιακή συγκέντρωση της 8ης Μάρτη, μέρα φεμινιστικής απεργίας, ενώ μειοψήφησε η κοινή πρόταση που κατέθεσαν ΜΑΧΗ και ΑΤΕ για 24ωρη απεργία. Σε κάθε περίπτωση, η απόφαση για στάση εργασίας δίνει τη δυνατότητα σε σωματεία και συνδικάτα να πάρουν αποφάσεις συμμετοχής και οργάνωσης της απεργιακής κινητοποίησης της 8ης Μάρτη, για να συναντηθούν στο δρόμο οι εργατικές και φεμινιστικές διεκδικήσεις.

Στην κοινή ανακοίνωση ΜΑΧΗ-ΑΤΕ για το συνέδριο και τις αρχαιρεσίες του ΕΚΑ αναφέρεται ότι «Για το επόμενο διάστημα δεσμευόμαστε ότι θα επιδιώξουμε αναβαθμισμένη κοινή δράση, διαδικασίες σταθερού συντονισμού τόσο σε επίπεδο εργατικού κέντρου, όσο και σε επίπεδο κλάδων και πρωτοβάθμιων σωματείων που δρούμε, με στόχο την συμβολή μας σε ένα ανεξάρτητο από τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό, μαχητικό, ταξικό ρεύμα στο εργατικό κίνημα και την ενοποίηση των δυνάμεων και παρεμβάσεων μας.» Επιπλέον, «[...] η αγωνιστική συνεργασία και η συσπείρωση δυνάμεων αποτελεί αναγκαία συνθήκη για να χτυπήσουν όλα τα σφυριά μαζί. Για να συγκρουστούμε με τη δράση του εργοδοτικού συνδικαλισμού και των συστημικών δυνάμεων στο ΕΚΑ, φιλοδοξώντας να αντιστρέψουμε συνολικά αυτή την κατάσταση στο εργατικό κίνημα, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας και τα πρωτοβάθμια σωματεία. Γιατί οι αγώνες μας μπορούν να κερδίζουν με ένα ανυπότακτο, ανατρεπτικό, ταξικό εργατικό κίνημα.»

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά