36ο Συνέδριο ΓΣΕΕ: Μακριά από τις ανάγκες των εργαζομένων

Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι επί της ουσίας δεν έγινε ποτέ συζήτηση για την επίθεση της κυβέρνησης και των δανειστών στο Ασφαλιστικό, όπως και για τα μέτρα που έχει συμφωνήσει η κυβέρνηση από το καλοκαίρι για τα εργασιακά και τα οποία αν έρθουν για συζήτηση στη Βουλή θα θέσουν σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη των συνδικάτων. Δεν έγινε συζήτηση για την οργάνωση των συνδικάτων με στόχο από τα τέλη Μάρτη που λήγει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας να οργανωθούν κινητοποιήσεις που θα διεκδικούν αυξήσεις στους μισθούς και επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Αντίθετα, είδαμε για πολλοστή φορά κατηγορίες μεταξύ των παρατάξεων, δυστυχώς και της Αριστεράς, για τρόπους με τους οποίους εκλέγονται οι σύνεδροι και για το πώς ο σκοπός της καρέκλας αγιάζει τα μέσα. Από τα «μαζικά» σωματεία των σεκιουριτάδων που ελέγχει η ΠΑΣΚΕ και τα οποία, παρότι ο μισθός σε αυτές τις εταιρείες είναι συνήθως 580 ως το πολύ 620 ευρώ, ποτέ δεν έχουν κάνει απεργία, μέχρι τα σωματεία της Λάρισας που ελέγχει το ΠΑΜΕ και απ’ ό,τι φαίνεται πρέπει να μιλάμε για την ευρωπαϊκή πόλη με τη μικρότερη ανεργία και τους περισσότερους συνδικαλισμένους εργάτες!

Έτσι βρεθήκαμε στην πρώτη συνεδρίασή της η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ να ζητάει από την κυβέρνηση τρίμηνη παράταση της ΕΓΣΣΕ για να πάει σε... διάλογο με τους εργοδότες και να μην ανακοινώνει βέβαια καμιά κινητοποίηση (πλην της 48ωρης όποτε ψηφιστεί το Ασφαλιστικό).

Τα αποτελέσματα

Τα αποτελέσματα των εκλογών δεν άλλαξαν ιδιαίτερα το τοπίο, αν και αφήνουν «χαραμάδες» που δείχνουν ότι αν υπάρξει μια αριστερή ριζοσπαστική πολιτική από τις παρατάξεις της Αριστεράς στα συνδικάτα, όσο και από τα κόμματα της Αριστεράς, τότε θα είναι εφικτό να εμφανιστεί μια πραγματική αλλαγή των συσχετισμών στο ανώτατο συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.

Κατ’ αρχάς η φθορά του γραφειοκρατικού μηχανισμού της ΠΑΣΚΕ. Μπορεί να χάνει μόνο μία έδρα, λόγω και της μειωμένης συμμετοχής, αλλά είναι η παράταξη που χάνει τις πιο πολλές ψήφους (27). Μαζί με τη φθορά της ΠΑΣΚΕ χρειάζεται να δούμε ότι ρωγμές λόγω και της πολιτικής που ακολούθησε ο πολιτικός της φορέας, που τα δύο από τα προηγούμενα τρία χρόνια ήταν στην κυβέρνηση, έχει η ΔΑΚΕ. Αποτέλεσμα των ρωγμών αυτών είναι η διάσπασή της και η απώλεια ύστερα από πολλά χρόνια της δεύτερης θέσης. Τρίτο και σημαντικότερο ίσως σημείο: φαίνεται να μην προκύπτει ξεκάθαρη έκφραση σε επίπεδο εκπροσώπησης της κυβέρνησης και ειδικότερα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΜΕΤΑ φαίνεται να συσπειρώνει όλους τους συνδικαλιστές που έχουν αναφορά στο χώρο της ΛΑΕ με τη συνεργασία του με τους συνδικαλιστές που έφυγαν από το ΕΜΕΙΣ και αυτή η συνεργασία είναι που του δίνει αύξηση των δυνάμεών του σε ποσοστό, ψήφους και έδρες. Παίρνει στην ουσία τις δύο έδρες που χάνει το ΕΜΕΙΣ. Ταυτόχρονα, σε αυτό το ψηφοδέλτιο συμμετείχαν και συνδικαλιστές που είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά φαίνεται να μην εκπροσωπείται το τμήμα εκείνο που υποστηρίζει σθεναρά τη δημιουργία του νέου συνδικαλιστικού τμήματος (Συμμαχία).

Πριν μπούμε βέβαια στην ουσία, που είναι οι θέσεις με τις οποίες κατέβηκε το ψηφοδέλτιο αυτό στις εκλογές της ΓΣΕΕ, αξίζει να αναφερθεί ότι η Αριστερά συνολικά έχει άνοδο σε ποσοστά. Το ΠΑΜΕ, παρότι χάνει λίγες ψήφους, χάρη και στη διάσπαση της ΔΑΚΕ κερδίζει τη δεύτερη θέση. Η Αγωνιστική Ταξική Ενότητα (ΑΝΤΑΡΣΥΑ-συνεργαζόμενοι) ανεβάζει ποσοστά, ψήφους και έδρες αλλά δεν καταφέρνει τίποτα περισσότερο από μια καλή καταγραφή, ενώ και σε αυτή την περίπτωση χωράει μεγάλη συζήτηση για τη συνεργασία που την ενίσχυσε.

Αυτό που δεν υπήρξε από την Αριστερά, αλλά μπορεί να εκφραστεί το επόμενο διάστημα, καθώς οι υπόλοιπες παρατάξεις του γραφειοκρατικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού έχουν απαξιωθεί στην πλειοψηφία των εργαζομένων και τα πρώτα πλήγματα στους μηχανισμούς τους είναι πια ορατά, είναι μια ξεκάθαρη στάση που θα έθετε ως πρωταρχικό καθήκον την ανατροπή της λιτότητας και των μνημονίων. Ένα αντιμνημονιακό, αντικυβερνητικό πλαίσιο που θα έθετε ξεκάθαρα τους στόχους του συνδικαλιστικού κινήματος το επόμενο διάστημα. Ένα πλαίσιο το οποίο και η Πολιτική Γραμματεία της ΛΑΕ, έστω και με καθυστέρηση, είχε θεωρήσει το απαραίτητο όπλο για το συνδικαλιστικό κίνημα.

Ένα πλαίσιο που θα επέτρεπε και το άνοιγμα του ζητήματος της συνεργασίας μεταξύ των παρατάξεων της Αριστεράς και που θα έθετε και εκτός του ΜΕΤΑ τον όποιον συνδικαλιστή του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ακόμη ότι μπορεί το πρωί να το παίζει αντιμνημονιακός αγωνιστής και το μεσημέρι να αράζει για καφεδάκι στα υπουργεία. Και στο κείμενο θέσεων του ΜΕΤΑ για τις εκλογές οι ελλείψεις αυτές ήταν προφανείς. Το σπουδαιότερο βέβαια είναι ότι ένα τέτοιο ριζοσπαστικό πλαίσιο θέσεων θα έδινε τη δυνατότητα στους αγωνιστές που συμμετέχουν στις παρατάξεις της Αριστεράς να δράσουν μέσα στους χώρους τους, δείχνοντας ότι υπάρχει και ένας άλλος δρόμος για τους συνδικαλιστές. Δείχνοντας στον κόσμο ότι τα συνδικάτα δεν είναι χαμένη υπόθεση.

Όλα αυτά μπορούν να γίνουν το επόμενο διάστημα και να κρίνουν σε μεγάλο βαθμό τις εξελίξεις, όχι μόνο μέσα στα συνδικάτα αλλά και μέσα στην κοινωνία. Δίνοντας πνοή στα υπάρχοντα συνδικάτα αλλά και τη δυνατότητα να γίνουν προσπάθειες να φτιαχτούν νέα, σε χώρους που για χρόνια ολόκληρα οι εργαζόμενοι μένουν ανυπεράσπιστοι απέναντι στις επιθέσεις των εργοδοτών και των κυβερνήσεων.

Ψήφισαν 370 αντιπρόσωποι και βρέθηκαν 368 έγκυρα ψηφοδέλτια (από 423 έγκυρα στις προηγούμενες εκλογές). Έλαβαν:

ΠΑΣΚΕ, 119 ψήφους και 15 έδρες (146 και 16). Ποσοστό 32,33% από 34,52%.

ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), 83 ψήφους και 10 έδρες, από 94 ψήφους και 10 έδρες. Ποσοστό 22,55% από 22,22%.

ΔΑΚΕ, 67 ψήφους και 8 έδρες (103 και 11). Ποσοστό 18,2% από 24,35%.

ΜΕΤΑ, 53 ψήφους και 7 έδρες (44 και 5). Ποσοστό 14,4% από 10,4%.

Νέα Δημοκρατική Ανεξάρτητη Κίνηση Εργαζομένων (Νέα ΔΑΚΕ), 31 ψήφους και 4 έδρες. Ποσοστό 8,42%.

ΕΜΕΙΣ, 9 ψήφους και 1 έδρα (32 και 3). Ποσοστό 2,44% από 7,57%.

«Αγωνιστική Ταξική Ενότητα», 6 ψήφους και καμία έδρα (2 και καμία). Ποσοστό 1,63% από 0,47%.