Κυβέρνηση πολεμικού τυχοδιωκτισμού

Λίγες ημέρες πριν από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, στο περιθώριο της οποίας προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί και συνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν, το θερμόμετρο της έντασης ανέβηκε στο Αιγαίο.

Με αφορμή τον -πιθανό- απόπλου του ερευνητικού σκάφους «Πίρι Ρέις» από τη Σμύρνη είχαμε ξανά NAVTEX και anti-ΝAVTEX και μια μεγάλη ελληνική στρατιωτική κινητοποίηση. Κατόπιν εντολής του αρχηγού ΓΕΕΘΑ αναπτύχθηκαν στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων σε 30 νησιά και βραχονησίδες, ενώ στην άσκηση συμμετείχαν πάνω από 60 αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας και το σύνολο του Στόλου. Ταυτόχρονα, ενεργοποιήθηκαν και χερσαίες δυνάμεις στον Έβρο. Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το Γενικό Επιτελείο, «η τελική φάση της εν λόγω άσκησης διεξήχθη σε νήσο της περιοχής ευθύνης της Ανώτατης Στρατιωτικής Διοίκησης Εσωτερικού και Νήσων (ΑΣΔΕΝ) η οποία περιλάμβανε ανακατάληψη βραχονησίδος, με συμμετοχή τμημάτων της διακλαδικής δύναμης επιχειρήσεων που ενεργοποιήθηκε στο πλαίσιο της άσκησης».

Δένδιας και Μητσοτάκης αποσύνδεσαν τη συγκεκριμένη έκτακτη άσκηση από την υπόθεση του «Πίρι Ρέις» κάνοντας λόγο για προγραμματισμένη εκπαίδευση, αλλά είναι εμφανές ότι επρόκειτο για μια επίδειξη δύναμης και πολεμικής ετοιμότητας, στο φόντο του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, για την γεωπολιτική πρωτοκαθεδρία και τον έλεγχο των υδρογονανθράκων στη ΝΑ Μεσόγειο. Στόχος ήταν σε τακτικό επίπεδο να δοκιμαστούν οι χρόνοι αντίδρασης του ελληνικού μηχανισμού, σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές.

Κοιτάσματα

Σε αυτή την µεγαλεπήβολη στρατηγική του ελληνικού κράτους εντάσσεται και η πρωτοβουλία δημιουργίας των θαλάσσιων πάρκων, τα έργα πόντισης καλωδίου ηλεκτρικής σύνδεσης με την Κύπρο και κυρίως η συμμαχία Chevron – HELLENiQ για τους υδρογονάνθρακες στην Κρήτη. Μετά την  ExxonMobil  που δραστηριοποιείται ήδη στις παραχωρήσεις δυτικά και νοτιοδυτικά της Κρήτης, ετοιμάζεται ακόμα μια παραχώρηση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων σε μια αμερικανική πολυεθνική.

Οι εταιρείες που αναλαμβάνουν τις εξορύξεις είναι δυτικοί κολοσσοί. Η Chevron είναι η δεύτερη μεγαλύτερη ιδιωτική εταιρεία ορυκτών καυσίμων παγκοσμίως. Στο Μαξίμου ομολογούν ανοιχτά την προσδοκία ότι η δραστηριότητα αυτή, θα έχει ως αποτέλεσμα έναν πιο αναβαθμισμένο ρόλο για τον ελληνικό καπιταλισμό. Δραστηριότητα που επιπλέον θα γίνει «ασπίδα στην τουρκική επιθετικότητα». Εφόσον ο πρόεδρος Τραµπ στηρίζει ολόθερμα τις αμερικανικές εταιρείες εξόρυξης, θα στηρίξει και την Ελλάδα, που με τη σειρά της διευκολύνει τα σχέδια των «πετρελαιάδων» και αποτελεί βασικό πυλώνα για την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Με αυτά τα όνειρα ξυπνούν και κοιμούνται τα κυβερνητικά επιτελεία και όχι μόνο.

Λιβύη

Στην ίδια στρατηγική απομόνωσης της Τουρκίας εντείνονται και οι επαφές με τη δυτική Λιβύη (και με τον Χαφτάρ, παρά τις δυσκολίες), προκειμένου να αποτραπεί η προσέγγιση με την Άγκυρα. Αθήνα και Τρίπολη ήδη συμφώνησαν και συγκρότησαν επιτροπές, με σκοπό την τεχνική επεξεργασία πιθανής συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες. Καθώς το θαλάσσιο οικόπεδο «Κρήτη 2» εισέρχεται σε τμήμα της περιοχής που ορίζει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, είναι φανερή η αγωνία να κλείσει γρήγορα αυτή η διευθέτηση, πράγμα φυσικά καθόλου εύκολο. Στο πλαίσιο της πρώτης συνάντησης των δύο επιτροπών, ο Γεραπετρίτης εξέφρασε την ετοιμότητα της κυβέρνησης να συνεχίσει την παροχή εκπαίδευσης στελεχών της λιβυκής ακτοφυλακής στη Σούδα. Καλές οι μπίζνες και οι συνέργειες του ντόπιου κεφαλαίου με τους ξένους, αλλά τους φτωχούς ξένους-πρόσφυγες τους αντιμετωπίζουν ακόμα πιο σκληρά ως «εξωτερικό εχθρό», με τις αποφάσεις Πλεύρη και τη στρατιωτικοποίηση των θαλάσσιων περασμάτων.

Οι υπερφίαλες αφηγήσεις για την «ενεργειακά αυτόνομη» Ελλάδα που θα ασκεί «κυριαρχικά δικαιώματα» και θα προμηθεύει µε φυσικό αέριο όλη την Ευρώπη, χάρη και στη στήριξη των ΗΠΑ, επανήλθαν στις καθεστωτικές αναλύσεις. Βεβαίως, μαζί µε τους κινδύνους για την ειρήνη και το περιβάλλον, που αποσιωπώνται. Οι λαοί της περιοχής κινδυνεύουν να βρεθούν μέσα σε μια πολεμική καταστροφή µε μοναδικό «κίνητρο» να διασφαλιστούν τα πιθανά κέρδη των υπερεθνικών εταιρειών, σε ένα βρώμικο παιχνίδι ΑΟΖ, οικονομικών εθνικισμών, τοπικών και ευρύτερων γεωπολιτικών ανταγωνισμών, οικολογικής καταστροφής και εξοπλισμών. Γιατί μαζί µε τις πλατφόρμες εξόρυξης, έρχονται πάντα και τα… αεροπλανοφόρα ή έστω οι φρεγάτες.

Στο τελευταίο  ΚΥΣΕΑ εγκρίθηκε η νέα δομή των ενόπλων δυνάμεων, εξετάστηκε η πορεία υλοποίησης των πανάκριβων εξοπλισμών (28 δισ. σε βάθος 12ετίας,) και η αγορά της τέταρτης φρεγάτας FDI-Belharra Standard 2++. Το τελευταίο απόκτημα του ναυτικού θα είναι κατά 90 εκατομμύρια ευρώ ακριβότερο(!), σε σχέση με το κόστος που προέβλεπε για την κάθε μία από τις τρεις πρώτες φρεγάτες η αρχική σύμβαση. Μόνο η απόκτηση της 4ης FDI υπολογίζεται στα 809 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς τον οπλισμό της. Την ώρα που τα «λεφτόδεντρα» δεν καρπίζουν για μισθούς, συντάξεις, κοινωνική στέγη και πολιτική προστασία, είναι ιδιαίτερα «παραγωγικά» για αγορά επιθετικών όπλων. Το ΚΥΣΕΑ απασχόλησε επίσης το ζήτημα συνεχούς υποστήριξης με ανταλλακτικά μιας σειράς οπλικών συστημάτων, ενώ εξετάζεται και η απόκτηση δύο ιταλικών φρεγατών Bergamini.

Ισραήλ

Στα παιχνίδια πολέμου και ισχύος στη γειτονιά μας, εμπλέκεται φυσικά και το κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ, με το οποίο η Ελλάδα διατηρεί μια ντροπιαστική στρατηγική σχέση σε στρατιωτικό, οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο. Το ενδεχόμενο η Τουρκία να αποτελέσει τον επόμενο στόχο του Ισραήλ, μετά το Κατάρ, εντείνει τις ανησυχίες για νέα ανάφλεξη στην περιοχή, με καθόλου απίθανη μια ελληνική εμπλοκή στο πλευρό του Νετανιάχου. Εν τω μεταξύ, την έντονη ενόχληση της Τουρκίας, πέρα από τις ελληνικούς λεονταρισμούς,  έχει φέρει η στρατιωτική συνεργασία και της Κύπρου με το Ισραήλ. Με τις διάφορες εθνικιστικές φαντασιώσεις, να επιθυμούν πολεμική επιχείρηση του Ισραήλ στη Β. Κύπρο, μαζί με τη γεωγραφική συνέχεια των ΑΟΖ του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας.

Η διεκδίκηση «στρατηγικής παρουσίας» του ελληνικού κράτους στην περιοχή της ΝΑ Μεσογείου είναι μια πολιτική εξαιρετικά τυχοδιωκτική και επικίνδυνη. Το ίδιο και η προσαρμογή του εξοπλιστικού προγράμματος στη στρατηγική των υδρογονανθράκων. Ένα αιματοκύλισα στο όνομα των ΑΟΖ και των αγωγών, των ανίερων συμμαχιών µε τους δολοφόνους του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ, δεν είναι πλέον ένα ακραίο σενάριο. Ειδικά σε ένα περιβάλλον όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και πολεμικών συγκρούσεων. Αν θέλουμε ειλικρινά την ειρήνη, πρέπει να σταματήσουμε να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο.