Πηγαίνοντας στην 89η ΔΕΘ: Ενάντια στην όλο και πιο αντεργατική, επιθετική και πολεμοχαρή κυβέρνηση

Τόσο, που κι ο διαβόητος πατέρας Μητσοτάκης θα ζήλευε… Αυτός που έγινε η αιτία για την καθιέρωση της διαδήλωσης στη ΔΕΘ και που ηττήθηκε από τις αξέχαστες και νικηφόρες κινητοποιήσεις της ΕΑΣ (Εταιρία Αστικών Συγκοινωνιών Αθήνας, που ανέβηκαν για πρώτη φορά Θεσσαλονίκη, το 1992, για να διαδηλώσουν έξω από τη ΔΕΘ).

Η ελληνική κυβέρνηση, ανερυθρίαστη και αμετανόητη σύμμαχος του Ισραήλ, στην πιο γενοκτονική φάση του, είναι προφανές ότι όσο υπολογίζει τους Παλαιστίνιους και τις Παλαιστίνιες, άλλο τόσο κόπτεται και για τον εγχώριο, εργατικό πληθυσμό.

Οι όποιες εξαγγελίες της κυβέρνησης στη ΔΕΘ, με όσο καμουφλάρισμα είναι δυνατό να γίνει για να παρουσιαστούν ως φιλολαϊκές, δεν γίνεται να κρύψουν την ακραία ταξική επιθετικότητα που βιώνουμε όσες-οι-α ζούμε από το μισθό μας για να εξασφαλίζεται η ακραία στήριξη του μεγάλου κεφάλαιου και των εμπόρων όπλων που απολαμβάνουν αμύθητα κέρδη από την πολιτική της ΝΔ.

Ανεβαίνοντας στη ΔΕΘ, κυβέρνηση και εργαζόμενες-οι έχουμε ορθάνοιχτους λογαριασμούς.

Το Δημόσιο βάλλεται συστηματικά κι επίμονα, ώστε να ιδιωτικοποιούνται συνεχώς κερδοφόρες υπηρεσίες κι αντικείμενα και να εξασφαλίζεται… «λειτουργία ΟΠΕΚΕΠΕ». 

Το «μοντέλο ΟΠΕΚΕΠΕ» είναι το ιδεατό για την κυβέρνηση, γι’ αυτό κι όχι απλά δεν θέλει να το καταπολεμήσει, αλλά το διατηρεί ως «κόρην οφθαλμού» τόσα χρόνια, καθώς βολεύεται πολλαπλά: Καταρχάς θησαυρίζουν οι φίλες εταιρείες (βλέπε ΓΑΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΝ- τράπεζες, διάφοροι ανάδοχοι και πάει λέγοντας). Κατά δεύτερον, διατηρεί σχέσεις πολλά υποσχόμενες οικονομικά με τους πελάτες-ψηφοφόρους, για να έχει ως «μαγιά» αυτό το 20% της ΝΔ, που πολλοί αναρωτιούνται πώς προκύπτει και πώς παραμένει… Έτσι κατευθύνονται τα χρήματα από τα λεφτόδεντρα σε όσες-ους «πρέπει» κι όχι στο 13ο-14ο μισθό των Δ.Υ. και στις κοινωνικές ανάγκες των εργαζομένων όπως η Δημόσια Υγεία και Παιδεία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η προστασία του περιβάλλοντος κλπ. Κατά τρίτον, κάνει σινιάλο σε κάθε πρόθυμο βοηθό της να ρίξει τις αντιστάσεις, να ενταχθεί στους κύκλους της και να επιβραβευτεί με ατιμωρησία και κάθε είδους επιδότηση.

Αυταρχισμός

Για τις μη πρόθυμες και μη πρόθυμους κι ακόμα περισσότερο για όσες-ους αναδεικνύουν και διαμαρτύρονται για την άθλια κι επικίνδυνη κατάσταση που επικρατεί στους χώρους δουλειάς, αλλά και για όσες-ους αγωνιούν και παλεύουν για την ειρήνη, η κυβέρνηση στέλνει ένα εντελώς διαφορετικό μήνυμα, πολέμου, με τα πειθαρχικά και τις ΕΔΕ στην ημερήσια διάταξη και μάλιστα, με νέο πλαίσιο στα σκαριά (βλέπε ν/σ για τα πειθαρχικά στο Δημόσιο), με διατάξεις και ποινές που είχαμε να δούμε από το 1958 και το Νόμο περί τεντιμποϊσμού!  

Η κυβέρνηση, έχοντας χάσει κάθε λαϊκή νομιμοποίηση και προετοιμάζοντας πολεμικές καταστάσεις, επιχειρεί να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου σε αγωνίστ(ρι)ες, συνδικαλίστ(ρι)ες, αλληλέγγυο κόσμο, σωματεία, συνδικάτα, με μόνο όπλο τον αυταρχισμό, την καταστολή και την, σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και κατασκευασμένη, ενοχοποίηση των πάντων. Διώκεται οποιοσδήποτε-οποιαδήποτε αναφέρει κι αγωνίζεται ενάντια στη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, λογοκρίνονται θεατρικά έργα εκπαιδευτικών ακόμα κι εκτός σχολικού περιβάλλοντος, καλούνται σε πειθαρχικά εκπαιδευτικοί για ζωγραφιές μαθητ(ρι)ών τους υπέρ της ειρήνης, διώξεις, ΕΔΕ και πειθαρχικά με απειλές για ποινές απόλυσης από το Δημόσιο.

Το νέο πειθαρχικό πλαίσιο για το Δημόσιο, που έχει εισαχθεί στη βουλή πρόσφατα, υπογραμμίζει τις κατευθύνσεις αυταρχισμού κι εξαντλητικών ποινών σε υπερθετικό βαθμό, για να καταφέρει η κυβέρνηση να μην αντέχει καμία και κανείς το ανελέητο κυνηγητό που εξαπολύει για οποιαδήποτε αφορμή συλλογικής αντίστασης και διεκδίκησης και να ασχολείται καθένας και καθεμιά ατομικά, για την εξασφάλιση ενός ξεροκόμματου μπόνους, μιας πετσοκομένης υπερωρίας, μιας χιλιοπαρακαλετής θέσης ευθύνης.

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΑΔΕΔΥ στην ανακοίνωσή της για την απεργία της 28/8 για τα νέα πειθαρχικά συμβούλια, αυτά «θα διορίζονται από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, η εκπροσώπηση των εργαζομένων σε αυτά καταργείται ολοσχερώς, όπως και το δικαίωμα της ένστασης! (πρωτοφανές ακόμα και για τον αστικό, νομικό πολιτισμό). Οι ποινές γίνονται εξοντωτικές. Μεγάλα οικονομικά πρόστιμα για ασήμαντη αφορμή, στερήσεις μισθών για συμμετοχή σε κινητοποιήσεις και για «μη εχεμύθεια» προς την υπηρεσία (ξεκάθαρη προσπάθεια φίμωσης και συγκάλυψης της υποβάθμισης των υπηρεσιών ακόμα και των σκανδάλων, βλ. ΟΠΕΚΕΠΕ). Αυτοδίκαιη αργία ακόμα και για «αναξιοπρεπή» συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας (ούτε ο «νόμος 4000 για τεντιμποϊσμό» να ήταν). Υπερεξουσίες στους δικηγόρους του κράτους-νομικούς συμβούλους των διοικήσεων, στους διοικητές των οργανισμών του δημοσίου και στους προϊστάμενους. Η άρνηση συμμετοχής στην αντιδραστική και υποκριτική «αξιολόγηση» γίνεται ιδιώνυμο αδίκημα. Ενώ εισάγεται και η ασφαλίτικη διάταξη περί «πειθαρχικής συνδιαλλαγής», αν δηλ. ο διωκόμενος υπάλληλος υπογράψει δήλωση μετανοίας, ομολογήσει ή καταδώσει θα έχει πιο ευνοϊκή μεταχείριση!

Επίθεση στα δημόσια αγαθά

Η μονιμότητα στο Δημόσιο έχει επίσης μπει στο στόχαστρο της κυβέρνησης των Τεμπών, του ΟΠΕΚΕΠΕ, των υποκλοπών… Αλλά επειδή βιάζεται, στην ουσία καταργεί τη μονιμότητα με τα σχέδια των νέων πειθαρχικών.

Η Δημόσια Υγεία καταρρέει, μαζί με τους ανθρώπους της δουλειάς που πεθαίνουν γιατί δεν προσλαμβάνονται οδηγοί ασθενοφόρων στην Αίγινα, γιατί δεν υπάρχουν αερομεταφορές για όλες-ους εκτός αν είναι δισεκατομμυριούχοι, γιατί, γιατί, γιατί…

Την ίδια ώρα ασθενείς και υγειονομικοί κινδυνεύουν στα μεγάλα δημόσια νοσοκομεία της Αθήνας καθώς δεν συντηρούνται ούτε τα ασανσέρ και πέφτουν, ενώ στην περιφέρεια, φαντάροι-γιατροί που κάνουν τη θητεία τους αναλαμβάνουν να ξελασπώσουν το ΕΣΥ για όσο κρατάει η θητεία τους. Όσο για την ιδιωτικοποιημένη λειτουργία των νοσοκομείων του διαλυμένου ΕΣΥ, οι χειρουργικές αίθουσες παραχωρούνται σε ιδιώτες γιατρούς και ο εργαζόμενος κόσμος -που ήδη έχει χρυσοπληρώσει τα ασφαλιστικά ταμεία με τις εισφορές του εδώ και πάρα πολλά χρόνια- βρίσκεται στην ανάγκη ιδιωτικών χειρουργείων του Δημοσίου ή του Ιδιωτικού Τομέα!!! Όπως μαθαίνουμε από την ΕΙΝΑΠ και την ΟΕΝΓΕ, υπάρχουν περίπου 100 χειρουργικές αίθουσες των δημόσιων νοσοκομείων κλειστές λόγω υποστελέχωσης! Τυχαίο;

Λεφτά δεν υπάρχουν για να λειτουργεί το Δημόσιο με Δημοσίους Υπαλλήλους, αλλά για να χαρίζονται δουλίτσες σε ιδιώτες, οι οποίοι, με τα νέα μοντέλα της ΝΔ, καλούνται με το… «αζημίωτο» ακόμα και για να φτιάξουν Υπουργικές Αποφάσεις ως «τεχνική βοήθεια» (νέες ορολογίες για τις κεκαλυμμένες ιδιωτικοποιήσεις στο στενό Δημόσιο)! 

Δώρα στην εργοδοσία

Όσο για τον ιδιωτικό τομέα, τα δωράκια στην εργοδοσία έχουν «ξεφύγει».

Με άλλο ένα νομοσχέδιο στα σκαριά, η κυβέρνηση ξεσαλώνει: 13 ώρες δουλειάς στην Ελλάδα 2.0!

Ναι, τολμάνε να φέρνουν 13ωρη εργασία σε έναν εργοδότη και διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου σε εβδομαδιαία βάση, ενώ το προηγούμενο έτος οι 101 εισηγμένες εταιρείες έβγαζαν 2,7 εκατ. ευρώ την εργάσιμη ώρα! 

Τολμάνε να προτείνουν για ψήφιση υπερωριών ακόμα και στην εκ περιτροπής εργασία! Έτσι, οι εργοδότες θα κερδίζουν ακόμα περισσότερα αφού οι υπερωρίες κοστίζουν λιγότερο, ξεζουμίζοντας ακόμα παραπάνω τις-τους ελαστικά εργαζόμενες-ους. 

Επιπλέον διευκολύνσεις στην εργοδοσία: Προσλήψεις και απολύσεις με ένα κλικ, ενώ είναι καθημερινότητα για τον κόσμο της δουλειάς η απερίγραπτη ταλαιπωρία για μια απλή καταγγελία στην Επιθεώρηση Εργασίας, που πλέον συνήθως απαιτεί δικηγόρους και δικαστήρια με αβάσταχτο κόστος και αβέβαιο αποτέλεσμα.

Κι ακόμα χειρότερα για την εργαζόμενη κοινωνία, οι διατάξεις που χτυπάνε το δικαίωμα για επαρκή καλοκαιρινή άδεια, για να στέλνει ο Σκέρτσος φωτογραφίες με ηλιοβασιλέματα σε όσες-ους (το 50% των εργαζομένων στη χώρα) δεν πάνε διακοπές, ενώ τα ξενοδοχεία βουλιάζουν από τουρίστες και κέρδη (το προηγούμενο έτος έβγαλαν 21,6 δισ. Ευρώ).

Όλα αυτά σε μια χώρα που μετράμε πάνω από 15 νεκρούς οικοδόμους από την αρχή του 2025,  ανάμεσα στους δεκάδες νεκρούς από τα εργατικά ατυχήματα, που είναι στην ουσία εργοδοτικά εγκλήματα. Τα δυστυχήματα αυξάνονται τις βδομάδες του καύσωνα, ενώ δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί από τους εργαζόμενους είναι μεγάλοι σε ηλικία και πέραν των ορίων συνταξιοδότησης, αφού λόγω των πολύ χαμηλών συντάξεων είναι αναγκασμένοι να συνεχίσουν να εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα.  Σε μια περίοδο που τα κέρδη των επιχειρήσεων αυξάνονται διαρκώς, και το ανεκτέλεστο των έργων μόνο για τις πολύ μεγάλες κατασκευαστικές επιχειρήσεις (εισηγμένες στο χρηματιστήριο) έχει ξεπεράσει τα 17 δισ. ευρώ (όπως αναφέρει η κοινή ανακοίνωση πολιτικών οργανώσεων της 12/07/2025).

Ο χορός των εκατομμυρίων ευρώ που κατευθύνονται σε εγχώριο κι ευρωπαϊκό επίπεδο στις θανατοβιομηχανίες των όπλων και στη συμμαχία με τους εγκληματίες του Ισραήλ είναι απαραίτητο να αλλάξει κατεύθυνση και να στραφεί όλο αυτό το αιματοβαμμένο χρήμα προς τις κοινωνικές ανάγκες.

Ποιος μπορεί να τους σταματήσει; Φταίει το… 41%, που γράφεται στο μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

Από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν περιμένουμε κάτι. Ούτε βέβαια από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό που έχει γίνει ακόμα πιο γλοιώδης αφού τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις έχουν σκληρύνει τόσο που δεν τους καταδέχονται καν στους διαδρόμους και τα υπουργικά γραφεία, αμφισβητώντας το ρόλο που τους είχαν αποδώσει παλιότερα, καθώς επιχειρούν άμεσα και κυνικά χτυπήματα στους εργαζόμενους ανθρώπους.

Η αριστερά και το ΚΚΕ/ΠΑΜΕ, όπως κι αν θέλει να αυτοπροσδιορίζεται, έχουν τη βασική ευθύνη και τη δυνατότητα για την αντιστροφή της κατάστασης που κυριαρχεί στο εργατικό κίνημα.

Η κοινή δράση στη βάση των εργατικών χώρων, η ενεργοποίηση των διαδικασιών του κινήματος (συνελεύσεις, επιτροπές κλπ), ο σχεδιασμός με στόχους και συνέχεια-συνέπεια δεν είναι «χαμένες πολυτέλειες» και επείγει να ληφθούν σοβαρά υπόψη από όλες, μικρότερες και μεγαλύτερες δυνάμεις στο συνδικαλιστικό και πολιτικό χώρο, ώστε να υπάρξει ξανά η ρεαλιστική πιθανότητα να βρεθούν στο κέντρο της πολιτικής σκηνής και πιεστικά, οι ανάγκες των εργαζομένων.

Κυριολεκτικά επείγει να «πάρουμε το αίμα μας πίσω» και με ξεχωριστές διαδηλώσεις ακόμα και στη ΔΕΘ, ακόμα και για την Παλαιστίνη, δεν θα πάμε μακριά.

Στη ΔΕΘ καλούμε τον κόσμο της δουλειάς να μαζικοποιήσει τις κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη, την ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΕΕ να ενισχύσουν έμπρακτα τη μεταφορά από την Αθήνα μιας και φέτος η ΑΔΕΔΥ βάζει στο επίκεντρο της διαδήλωσης τον 13ο-14ο μισθό.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά