Αναζητώντας κρεβάτι για γνωστό ασθενή, σύντροφο που κινδυνεύει η ζωή του, έπεσα πάνω στην πλήρη κατάρρευση του ΕΣΥ.
Στην εντατική του πνευμονολογικού του Σωτηρία υπάρχουν 57 άτομα σε αναμονή. Και, όπως μας πληροφόρησαν εργαζόμενοι, πριν από μερικές μέρες, μετά από 12 μέρες σε αυτή την αναμονή, σαρανταεφτάχρονη γυναίκα άφησε την τελευταία της πνοή, αφού δεν της προσφέρθηκε η ιατρική φροντίδα που δικαιούται ο καθένας από εμάς με βάση το Σύνταγμα, την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και την κοινή λογική, ηθική και ευαισθησία.
Στον αντίποδα, πριν από ένα χρόνο, ο πατριάρχης της δυναστείας Ροκφέλερ, ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ, υπόβλήθηκε στην 6η επιτυχημένη μεταμόσχευση καρδιάς, στα 99 του χρόνια. Είναι λοιπόν λάθος να πούμε ότι η ανθρώπινη ζωή δεν έχει αξία. Έχει αξία, πουλιέται και αγοράζεται από όποιον έχει να πληρώσει.
Ο βασικότερος λόγος που δεν υπάρχουν κλίνες είναι η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού. Είναι από τις περιπτώσεις που ο θάνατος δεν είναι τυχαίος, ούτε μοιραίος και αναπόφευκτος. Είναι από τις περιπτώσεις που ο θάνατος έχει την υπογραφή της πολιτικής βούλησης και αβουλίας, του Υπουργού Υγείας, του Πρωθυπουργού, των Βουλευτών που υπερψήφισαν το Μνημόνιο 3, της νεοφιλελεύθερης ΕΕ και του κεφαλαίου.
Αυτό τώρα θα κατηγορηθεί ως πολιτική εργαλειοποίηση του θανάτου. Πολιτική εργαλειοποίηση του θανάτου δεν είναι αυτό. Πολιτική εργαλειοποίηση του θανάτου είναι να υπολογίζεις πόσο κοστίζουν πέντε νοσηλευτές ακόμη, να υπολογίζεις δηλαδή πόσο κοστίζει η ζωή και ο θάνατος και να αποφασίζεις να μην πληρώσεις αυτό το κόστος, γιατί δεν χωράει στον ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, όπου χωράνε όμως όλοι οι παχυλοί μισθοί των δυνάμεων ασφαλείας, όλοι οι μισθοί των στρατιωτικών και των ιερέων, που σου φέρνουν τις ψήφους απληροφόρητων ανθρώπων που θα πεθάνουν σε αυτές τις ίδιες λίστες αναμονής. Αυτό είναι πολιτική εργαλειοποίηση του θανάτου. Ένα παράδειγμα, σε κάθε περίπτωση.
Δεν ξέρω αν τελικά θα βρεθεί κλίνη για τον σύντροφο, που περιμένει ήδη τρεις μέρες, ή αν θα έχει κι αυτός την ίδια τύχη με τη σαραντεφτάχρονη. Δεν ξέρω αν αύριο πάθω μια πνευμονία και περιμένω κι εγώ σε αυτή τη λίστα με την ίδια αγωνία. Ξέρω ότι έρχεται το ασφαλιστικό και βασική είναι η έννοια της ανταποδοτικότητας. Και αναρωτιέμαι, κύριε Κατρούγκαλε, για αυτό που μας δίνετε, με τί να ανταποδώσουμε, να μη σας ρίξουμε στην ανταλλαγή;
