Το χρονικό της επανάστασης και του πραξικοπήματος στην Αίγυπτο

Σύμφωνα με την εφημερίδα Liberation, με ημερομηνία 3 Ιουλίου του 2013, ο στρατηγός Αμπντέλ Φατάχ αλ-Σίσι, δεν ήταν άγνωστος όταν διορίστηκε από τον Morsi επί κεφαλής του στρατού τον Αύγουστο του 2012. Σύμφωνα με τον Marwan Σαχίν, ο Al Sissi 58 ετών, από το Κάιρο, απόφοιτος της αιγυπτιακής στρατιωτικής ακαδημίας το 1977, αποτελεί μέρος αυτής της γενιάς των αξιωματικών που δεν συμμετείχαν στους πολέμους του 1967 και του 1973 εναντίον του Ισραήλ. Από την αρχή της σταδιοδρομίας του στο πεζικό, ήταν στρατιωτικός ακόλουθος στην αιγυπτιακή πρεσβεία στη Σαουδική Αραβία, διοικητής της βόρειας περιοχής της Αλεξάνδρειας, και τέλος διευθυντής των στρατιωτικών υπηρεσιών πληροφοριών. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του έκανε πολλά χρόνια σπουδών στη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και η αριστερή εφημερίδα Tahrir εκτιμά ότι διατηρεί ιδιαίτερες διπλωματικές και στρατιωτικές σχέσεις με τους αμερικανούς συμμάχους.

Η διαδικασία της λαϊκής εξέγερσης και τα κοινωνικά και πολιτικά αιτήματα σηματοδοτούν την δυναμική της πολιτικής συγκυρίας με τη στενή έννοια του όρου. Ωστόσο, η έλλειψη ενός πολιτικού πόλου αναφοράς, ο οποίος θα αντικατόπτριζε την ανανεωτική και ανατρεπτική δυναμική της κοινωνίας, αφήνει σημαντικά περιθώρια, στις πολιτικές πρωτοβουλίες των στρατιωτικών και των συγκυριακών συμμάχων τους. Πράγμα το οποίο πήρε τη μορφή του πραξικοπήματος, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που θα αποκαλυφθούν μέσα στις επόμενες εβδομάδες. (Redacton à l' Encontre).

1. - Αίγυπτος, 3 Ιούλη 2013: 12:00 Το κυνήγι του Morsi αρχίζει.

Μαζικές γιορτές και πάλι όλη τη νύχτα. Οι αιγυπτιακές διασημότητες ήταν οι: Houssein Fahmi, Ahmed Helmi, Mona Zaki, Karim Abdel Aziz, Angham, Khaled Saleh, Khaled Al Sa.  Όταν ο Morsi έκανε την ομιλία του, το συγκεντρωμένο πλήθος στο παλάτι Itthidiya φώναζε: Φύγε! Φύγε!

Ο αιγύπτιος κωμικός Bassem Youssef είπε ότι η τελευταία ομιλία του Morsi ότι ήταν μια ομιλία α λα Νέρων: Τουλάχιστον 22 νεκροί μετά την ομιλία του, όπου ώθησε έμμεσα τους υποστηρικτές του σε εμφύλιο πόλεμο και στο να σκοτώσουν τους αντιτιθέμενους στο καθεστώς του, στο όνομα της Σαρία. Ο στρατός θα παρέμβει, υποστηρίζοντας ότι έρχεται για να σώσει τους ανθρώπους και να κερδίσει τον πόλεμο της δημόσιας συμπάθειας. Δήλωση του SCAF (Ανώτατο Συμβούλιο των Ενόπλων Δυνάμεων), εκείνο το βράδυ: θα δώσουμε το αίμα μας για να απελευθερώσουμε την Αίγυπτο από αυτούς τους τρομοκράτες.

Αλλά αυτό απέχει πολύ από το να πούμε ότι οι άνθρωποι αφήνουν το στρατό να χρησιμοποιήσει αυτό το πρόσχημα για να εδραιώσει τη δικτατορία του. Οι υπάλληλοι των γραφείων της κυβέρνησης είναι σε απεργία σε κατάληψη. Η λειτουργία της κρατικής μηχανής παρεμποδίζεται. Υπάρχουν εκκλήσεις των ηγετών της Tamarod (της Εξέγερσης) στο διαδίκτυο για να συγκεντρωθεί ο κόσμος στις 4:00 μ.μ.  μπροστά από τα κτίρια της Προεδρικής Φρουράς στο Salah Salem, για να είναι ο λαός αυτός που θα  σταματήσει το Morsi.

Οι Σκηνές έχουν αρχίσει να στήνονται. Μια ερώτηση ενός διαδηλωτή: - Μήπως ο γερμανικός στρατός σταμάτησε τον Χίτλερ πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο;   Ένα γκράφιτι στον τοίχο του προεδρικού μεγάρου:  Η νομιμότητα της εκλογικής κάλπης  σας έχει ακυρωθεί από τα φέρετρα των μαρτύρων  μας. Ο στρατός έχει πολλά βάρη στη συνείδησή του ...

Τα γραφεία του PJL (Κόμμα της Δικαιοσύνης και της Ελευθερίας - Αδελφοί Μουσουλμάνοι) κάηκαν στην Ismailiya και την Banha. Ο Mohamed Al-Beltagy, ο γενικός γραμματέας του Κόμματος της Δικαιοσύνης και της Ελευθερίας, δήλωσε ότι ήρθε η ώρα των μαρτύρων.

Αυτή τη νύχτα της 2ας με 3ης Ιουλίου, αφού οι ισλαμιστές έχουν πυροβόλησαν τους διαδηλωτές κατά του Morsi και οι διαδηλωτές ανταπάντησαν, με βίαιες συγκρούσεις και πυροβολισμούς όλη τη νύχτα (οι κάτοικοι στα γύρω κτίρια δεν κοιμήθηκαν), οι ισλαμιστές κατέφυγαν στο τζαμί Hosari

Σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας, εκείνο το βράδυ υπήρξαν 23 νεκροί και 600 τραυματίες

Το Κουβέιτ ζήτησε από τους πολίτες του να φύγουν από την Αίγυπτο

Οι άνθρωποι παρατήρησαν  τη δήλωση του Tariq Ramadan (εγγονού του ιδρυτή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας) "η κατάσταση είναι εκρηκτική. Ο Morsi πρέπει να παραιτηθεί και να διαπραγματευτούμε μια ευρεία μεταβατική εθνική συμμαχία και να αποφευχθεί το λουτρό αίματος."

Ένας από τους ηγέτες των Αδελφών Μουσουλμάνων ο Sheikh Mohammed Abdullah έχει μόλις συλληφθεί από την αστυνομία. Τα περιουσιακά στοιχεία των ηγετών των Αδελφών Μουσουλμάνων θα παγώσουν, οι ίδιοι θα βρεθούν σε κατ 'οίκον περιορισμό. Τα οχήματα του στρατού άρχισαν να παίρνουν θέσεις. Δεκατρείς υπουργοί παραιτήθηκαν.

Ο ηγέτης της Jama'a al-Islamiya, Tarek Zomor, στήριγμα Morsi, κάνει κι' αυτός έκκληση για πρόωρες  προεδρικές εκλογές. Πριν ή μετά τη σφαγή μερικών ανθρώπων; Το καράβι βουλιάζει, τα ποντίκια το εγκαταλείπουν.

Παρακάτω, οι εντυπώσεις των δημοσιογράφων της  Αιγυπτιακής Προόδου, μιας αιγυπτιακής εφημερίδας στη γαλλική γλώσσα, αρκετά αντιδραστικής. Μοιάζει λίγο με τις εντυπώσεις των δημοσιογράφων της Figaro ...

Την ώρα όπου όλα είναι αβέβαια

Τετάρτη, 3 Ιουλίου 2013

"H νύχτα έπεσε και οι διαδηλωτές, ξεκινώντας από ένα μεγάλο ξεφάντωμα, βγήκαν στους δρόμους κατά εκατομμύρια για να εκφράσουν τη χαρά τους, μετά το τελευταίο μήνυμα του στρατού, ο οποίος έδωσε τελεσίγραφο 48 ωρών στην προεδρία για να ανταποκριθεί στα αιτήματα του λαού... Την ώρα όπου όλα είναι αβέβαια, το ζήτημα παραμένει ανοιχτό, ιδιαίτερα μετά τη διάχυτη ενημέρωση μέσω του Τύπου από την Προεδρία και τους Σαλαφιστές που αφήνουν να εννοηθεί ότι το μήνυμα  του στρατού περιείχε σημεία που μπορούν να προκαλέσουν  σύγχυση. Χαρά, φόβος,  αβεβαιότητα και σύγχυση ... όλα είναι ανακατεμένα. Επιστρέφοντας από τις πλατείες και τα διάφορα μέρη που συγκεντρώθηκαν οι διαδηλωτές  ενάντια στο Morsi, αισθανθήκαμε μια φλόγα μέσα στα μάτια μας. Όχι .. δεν είναι η φωτιά που καίει, ας πούμε μάλλον ένα φως. Απερίγραπτη λάμψη υπάρχει παντού. Έχουμε δει τόσα πολλά πρόσωπα, τόσα πολλά χαμόγελα, τόσα πολλά μάτια και τόσα πολλά χρώματα! Η οχλοβοή οι εκκλήσεις ακόμα αντηχούν στα αυτιά μας. Τι όνομα να δώσουμε σε αυτό το πολύ εντυπωσιακό και συγκινητικό θέαμα; Ξεφάντωμα; έκρηξη χαράς;... Βλέποντας αυτούς τους ανθρώπους, αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι βαθιά ριζοσπαστικό τους έχει αλλάξει για πάντα. Προσπαθώντας να σφυγμομετρήσουμε τις αντιδράσεις, μετά το μήνυμα των Ενόπλων Δυνάμεων, διαπιστώναμε ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν είχαν επιφυλάξεις στο να ικανοποιήσουν την περιέργειά μας. Είναι περίεργο το πώς ο λαός ξυπνάει τόσο γρήγορα από το λήθαργο και τη σύγχυση του ... εντυπωσιακές εικόνες! Και μαρτυρίες από την Tahrir, την Ittihadiya και την Αλεξάνδρεια."

Των  Nevine Ahmed, Dalia Hamam και Abdel-Illah Chaimaa

Πανό σε μια διαδήλωση: Ξύπνα Αμερική, ο Ομπάμα υποστηρίζει ένα φασιστικό καθεστώς στην

Αίγυπτο. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε η Γαλλία, κλπ ...

2. Αίγυπτος 3, Ιούλη, 14.00: ο στρατός παίρνει θέση μάχης ..

Το στρατιωτικό τελεσίγραφο λήγει σε 2 ώρες και 30 λεπτά.

Το FSN και η Tamarod πιέζουν το στρατό να επέμβει. Ο Ελ Μπαραντέι ικετεύει το στρατό να σώσει τον αιγυπτιακό λαό από τον τρελό Morsi. Πριν από αυτό ή μετά, έγινε δεκτός (οι φήμες λένε μαζί με τον εκπρόσωπο της Tamarod) με τον Σεΐχη Al Azhar και τον Επίσκοπο των Κοπτών, από τον Al-Σίσσι, τον ισχυρό άνδρα του στρατού. Και ο Ελ Μπαραντέι που γλύφει τον κ... των στρατιωτικών, αξίζει τη θέση του πρωθυπουργού, έτσι δεν είναι;

Η Tamarod καλεί τους Αιγύπτιους να βγουν στους δρόμους ως απάντηση στην ομιλία του Morsi, αλλά προτείνει επίσης τον πρόεδρο του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου ως προσωρινό Πρόεδρο, μια νέα τεχνοκρατική κυβέρνηση, ένα νέο σύνταγμα και νέες εκλογές. Κανένα ίχνος λαϊκής εξουσίας. Είναι αλήθεια ότι ήταν στο αρχικό τους σχέδιο, αλλά όχι των ανδρών και των γυναικών που τους έχουν στερήσει κάθε πρωτοβουλία. Η επανάσταση συνεχίζεται.

Το κυβερνείο Al Monofiya δηλώνει πολιτική ανυπακοή για να διαμαρτυρηθεί κατά της ομιλίας Morsi. Μετά τις συγκρούσεις της νύχτας στη Γκίζα, οι "λαϊκές επιτροπές" (ποιοι είναι;) οργανώνουν μπλόκα και ψάχνουν τα αυτοκίνητα, αναζητώντας μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Οι διαδηλωτές κατά του Morsi, κοντά στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου (υπήρξαν 16 θάνατοι εκείνο το βράδυ, λόγω της βίας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας), οπλισμένοι με μπαστούνια, σταματούν λεωφορεία με ισλαμιστές (που ήρθαν από αλλού στις διαδηλώσεις υπέρ του Morsi;), τους αναγκάζουν να κατέβουν και βάζουν φωτιά στα λεωφορεία. Ένα φορτηγό θεωρήθηκε ύποπτο ότι μετέφερε αδελφούς Μουσουλμάνους .Τους έβγαλαν έξω και τους χτύπησαν

Μπροστά στο παλάτι Ittihadiya και στις οδούς Al-Ahram και Al-Marghany ο αριθμός των σκηνών αυξήθηκε και οι είσοδοι των δρόμων είναι μπλοκαρισμένες. Μέλη των "Λαϊκών Επιτροπών" επιβλέπουν τις εισόδους που οδηγούν στον κύριο χώρο της διαδήλωσης.

Στρατιωτικοί συγκεντρώνονται στο Nasr City (εκεί όπου η Μουσουλμανική Αδελφότητα είχε την βασική της συγκέντρωση υπέρ του Morsi). Υπάρχουν ελικόπτερα στον ουρανό. Η αστυνομία είναι κοντά στην Ταχρίρ. Υπάρχει μια ατμόσφαιρα πανικού στο Κάιρο καθώς προχωράει ο στρατός.

Τα τραγούδια των οπαδών του Morsi, που είναι αρκετά πολυάριθμοι και προχωρούν προς Rabaa:  "θα γίνουμε μάρτυρες κατά εκατομμύρια".  Μια άλλη εκδήλωση υπέρ του Morsi γίνεται κοντά στο Πανεπιστήμιο του Καΐρου.

Η Jamaa al-Islamiya αρνείται ότι έχει ζητήσει πρόωρες εκλογές. (Στην πραγματικότητα, φαίνεται να υπάρχουν τώρα δύο Jamaa al-Islamiya) Υπερασπίζεται πάντα την εκλογική νομιμότητα του Morsi και τη νομιμότητα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας των ψηφοδελτίων.

Σκηνή που απεικονίζει την ομιλία του Morsi χθες το βράδυ

3. Αίγυπτος, 3 Ιούλη, 15.30: μία ώρα πριν από το τέλος του στρατιωτικού τελεσιγράφου

Η Πλατεία Ταχρίρ είναι κατά τα τρία τέταρτα γεμάτη, ο κόσμος συνεχίζει να αυξάνεται, οι άνθρωποι τραγουδούν "δεν πρέπει να ανησυχείτε, αυτός θα φύγει". Είναι λίγο λιγότεροι στην Ittihadiya, στο παλάτι της Qubba και μπροστά στην έδρα της Προεδρικής Φρουράς, αλλά το πλήθος μεγαλώνει σταδιακά. Οι διαδηλώσεις που έχουν ξεκινήσεις από διάφορα σημεία πλησιάζουν. Οι άνθρωποι φαίνονται πιο εκνευρισμένοι από χθες και συγκρατημένα αισιόδοξοι.

Ο Mahmoud Badr, ανώτερο μέλος του εκτελεστικού της Tamarod καλεί τους Αιγύπτιους να κατέβουν στους δρόμους και να μπλοκάρουν την έδρα της Προεδρικής Φρουράς, που σύμφωνα με αυτόν είναι μια μορφή εντολής που έχει δοθεί στον στρατό για να βγει στους δρόμους και να προστατεύσει τους διαδηλωτές. Ζητάει από την προεδρική φρουρά να συλλάβει τον Morsi. Σύμφωνα με τον ίδιο, πρόκειται για ένα λαϊκό και όχι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Δηλαδή, αν καταλαβαίνω σωστά, όπως του Ντε Γκωλ το 1958;

Δήλωση του κόμματος: "Εμείς είμαστε ο λαός της Αιγύπτου" (;) "Η δημοκρατία δεν είναι απλώς εκλογές".

Πρέπει να συγκρατήσουμε από την μία πλευρά, ότι υπήρχαν περίπου 30 έως 40% ενήλικες στους δρόμους της Αιγύπτου για τρεις ημέρες (και ίσως περισσότερο;) το οποίο είναι ένα παγκόσμιο ιστορικό γεγονός και, από την άλλη πλευρά, αυτή είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας (αν δεν κάνω λάθος) που μια λαϊκή επανάσταση διώχνει ένα ισλαμικό καθεστώς. Δεν ξέρω ποιες θα είναι οι μακροπρόθεσμες συνέπειες. Αλλά θα είναι σίγουρα πολύ σημαντικές.

Η στρατός διαψεύδει ότι έχει δεχθεί τον Ελ Μπαραντέι μόνο του, τον δέχθηκε εκ μέρους του FSΝ, μαζί με έναν εκπρόσωπο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, έναν της Tamarod, των σαλαφιστών του Al Nour, έναν του Μεγάλου Σεΐχη του Al-Azhar και τον αρχιεπίσκοπο των Κοπτών Tawadros. Η Μουσουλμανική Αδελφότητα αρνήθηκε. Η Tamarod αρνήθηκε, στη συνέχεια δέχθηκε, μετά αρνήθηκε και τέλος πήγε.

Ο στρατός εκκένωσε το προσωπικό της κρατικής τηλεόρασης στο Maspero, αφήνοντας μόνο την αναγκαίους τεχνικούς.

Ένας εκπρόσωπος του Morsi είπε ότι αν πεθάνει θα το κάνει για να υπερασπιστεί τη δημοκρατία.

Το Μέτωπο για την Υπεράσπιση των διαδηλωτών της Αιγύπτου μέτρησε 48 νεκρούς στις συγκρούσεις στις 2 Ιουλίου στο Beyn Saryat, στο Faisel, στο Helwan, στο Kitkat και στο Κάιρο.

Μια διαδήλωση ενάντια στο Morsi ξεκίνησε με κατεύθυνση το κτίριο της Προεδρικής Φρουράς όπου  πίστευαν ότι κρύβεται. Ήδη, όμως, πολλοί διαδηλωτές βρίσκονταν ήδη εκεί όπου οι άνθρωποι φώναζαν: "Ο λαός και ο στρατός, πάνε χέρι-χέρι".

4.-Αιγύπτος, 3 Ιουλίου, 20.15 Πραξικόπημα στην επανάσταση

Αυτό που συμβαίνει είναι σίγουρα ένα στρατιωτικό πραξικόπημα σε εξέλιξη, αλλά ένα πραξικόπημα μέσα στην επανάσταση.

Ο σκοπός αυτού του πραξικοπήματος, ανατρέποντας τον Morsi δεν είναι να έρθει αντιμέτωπο με την επανάσταση και να τη σπάσει, αλλά μάλλον να τη συγκρατήσει, να την φρενάρει, να την εμποδίσει να πάει μέχρι τέλους.

Ο στρατός είχε ήδη κάνει το ίδιο τον Φεβρουάριο του 2011, όταν είχε αφήσει τον Μουμπάρακ τη στιγμή που υπήρχε κάλεσμα για γενική απεργία και όλα έδειξαν ότι η κατάσταση πήγαινε προς τα κει. Αφήνοντας τον Μουμπάρακ, ο στρατός διατήρησε την ουσία, την περιουσία των πλουσίων. Και τώρα ξανακάνει το ίδιο.

Η μόνιμη αμφισβήτηση δεν σταματά στην Αίγυπτο για περισσότερο από δύο χρόνια, η οποία αναπτύσσεται από το Δεκέμβριο του 2012 και είναι σχεδόν ασταμάτητη από τότε, με μια τεράστια επέκταση των κοινωνικών συγκρούσεων, δεδομένου ότι  ιστορικά παγκόσμια ρεκόρ απεργιών και κοινωνικών διαμαρτυριών καθορίζουν την Αίγυπτο από την αρχή του έτους.

Ωστόσο, αυτά τα κοινωνικά κινήματα έχουν μια τεράστια πολιτική αποκρυστάλλωση μέσω της εκστρατείας της Tamarod που κατάφερε όχι μόνο να πάρει 22 εκατομμύρια υπογραφές κατά του Morsi, αλλά και να κινητοποιήσει εκατομμύρια και εκατομμύρια Αιγυπτίων στους δρόμους για να απαιτήσουν την πτώση του Morsi.

Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβουμε ότι αν ο δρόμος ανέτρεπε τον Morsi, θα είχε ως αποτέλεσμα να ανοίξει ο δρόμος σε μια πλημμύρα οικονομικών και κοινωνικών διεκδικήσεων που θα συνιστούσαν επίθεση στους πλούσιους, στους κατέχοντες, στην ιδιοκτησία και συνεπώς και στο στρατό, δεδομένου ότι είναι ο μεγαλύτερος ιδιοκτήτης στην Αίγυπτο, καθώς και στον βιομηχανικό, αγροτικό ή εμπορικό τομέα. Και όλα αυτά θα έπρεπε να αποφευχθούν.

Προφανώς θα μπορούσε (ο στρατός) να αντιμετωπίσει άμεσα το κοινωνικό κίνημα και να συμμαχήσει με την Μουσουλμανική Αδελφότητα και παρεμπιπτόντως με το FSN ενάντια στην επικείμενη επανάσταση. Το πρόβλημα γι' αυτόν ήταν ότι δεν θα το κατάφερνε.

Είχε ήδη δοκιμάσει ένα πραξικόπημα ενάντια στην επανάσταση, τον Ιούνιο του 2012, κάνοντας μερικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά τελικά οπισθοχώρησε μπροστά στη λαϊκή κινητοποίηση, την οποία φοβόταν ακόμα περισσότερο εκείνη την εποχή, από ότι αργότερα και παρά τα δύο χρόνια άγριας καταστολής (πάνω από 11.000 καταδίκες ακτιβιστών από στρατοδικεία, τα βασανιστήρια, την άγρια καταστολή,) το κοινωνικό κίνημα ήταν πιο ζωντανό παρά ποτέ, δεν φοβόταν. Και αυτό -κυρίως- όταν οι ίδιοι οι στρατιώτες φαινόταν λιγότερο σίγουροι από ποτέ. Υπήρξαν εξεγέρσεις στη βάση του στρατού και της αστυνομίας, είχαμε δει αξιωματικούς να διαδηλώνουν μαζί με τους με επαναστάτες. Η ηγεσία του στρατού είχε τότε φοβηθεί μήπως ο στρατιωτικός της μηχανισμός, διαλυθεί μέσα σε αυτή τη διαδικασία. Αυτός είναι ο λόγος που τελικά εμπιστεύτηκαν την εξουσία στη Μουσουλμανική Αδελφότητα, που φαινόταν να έχει ένα μηχανισμό (2 εκατομμύρια οπαδούς) και μια σημαίνουσα ιδεολογία, τη θρησκεία, για να σταματήσουν αυτή την επανάσταση που δεν σταματούσε.

Όμως τώρα, τον Ιούνιο του 2013, ο στρατός βρέθηκε σε μια ακόμη χειρότερη κατάσταση.

Η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει χάσει κάθε επιρροή, η θρησκευτική μέθη δεν λειτουργεί πια -ή λιγότερο- και το επαναστατικό κίνημα είναι πολύ ισχυρότερο από ό,τι τον Ιανουάριο του 2011, φοβερά πιο πολυάριθμο στις διαμαρτυρίες, σε ένα περιβάλλον πολύ πιο σημαντικών κοινωνικών αγώνων από τον Ιανουάριο του 2011 και πολύ πιο έμπειρο με πολλούς ακτιβιστές που δεν τους είχε το 2011. Το να έρθει κανείς αντιμέτωπος με το κίνημα θα σήμαινε κατά πάσα πιθανότητα να χάσει το στρατό που θα διαλυόταν και που είναι το μόνο προπύργιο μεταξύ της επανάστασης και της περιουσίας. Διότι το FSN δεν έχει κανένα πραγματικό βάρος, ακόμα και αν έχει δείξει καλή θέληση ενάντια στην επανάσταση αρκετές φορές. Ο στρατός λοιπόν προτιμά να μην αντιμετωπίσει την επανάσταση, αλλά προσπαθεί να εκτρέψει προς στιγμήν την πορεία της.

Βεβαίως, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί γιατί το επαναστατικό κίνημα δέχεται αυτήν τη στιγμιαία συνεργασία του στρατού υπέρ του αγώνα τους, δεδομένου ότι πάρα πολλοί γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να εμπιστευθούν το στρατό επειδή τον έχουν γνωρίσει μέσα από τις φυλακές, τα βασανιστήρια και τις αναρίθμητες βιαιότητές του; Πολύ απλά παρόλο που το κίνημα είναι πολύ ισχυρό, η συνείδησή του είναι ασθενής, ακόμη και αν βαθαίνει. Όχι ότι δεν ξέρουν ποιος μπορεί να είναι ο κίνδυνος ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος αυτή τη στιγμή, αλλά επειδή πολύ απλά δεν ξέρουν ξεκάθαρα ακόμα τι θέλουν και τι να κάνουν, και ποιοι να είναι οι στόχοι τους.

Είναι σημαντικό το γεγονός ότι είναι δημοκράτες, επαναστάτες βέβαια, αλλά κυρίως δημοκράτες, οι οποίοι δεν ορκίζονται παρά μόνο στις κάλπες και στην αστική αντιπροσωπευτική δημοκρατία, είτε βρίσκονται επικεφαλής αυτού του κινήματος με μοναδικό στόχο να οργανώσουν νέες προεδρικές εκλογές, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να είναι οι εκπρόσωποι των κοινωνικών διεκδικήσεων των φτωχότερων, ούτε καν του αντινεοφιλελευθερισμού τους και ακόμη λιγότερο του αντικαπιταλισμού τους. Η αδυναμία επομένως του κινήματος ήταν οι ηγέτες του ή, ακριβέστερα, η συνείδησή του, το τι έχει στο μυαλό του, πράγμα το οποίο έχει αποδεχτεί (ή δεν μπόρεσε να έχει;) να έχει τέτοιους "ηγέτες" [με την έννοια που η Rosa Λούξεμπουργκ χρησιμοποιούσε το όρο ηγέτες].

Σε αυτήν την κατάσταση, θα δούμε λοιπόν το στρατό να προσπαθεί να ξαναπάρει θέσεις, να ξαναροκανίσει, τις ελευθερίες, να καταστείλει, όπως το είχε κάνει μετά την πτώση του Μουμπάρακ, αλλά θα δυσκολευτεί πολύ περισσότερο να το κάνει από ότι πριν από δύο χρόνια, διότι το κίνημα είναι πολύ ισχυρότερο και πιο έμπειρο, καθώς και συνειδητοποιημένο στο τι είναι ο στρατός. Και ο στρατός δεν θα έχει πλέον στο πλευρό του τον φίλο/αντίπαλο δηλαδή την αδελφότητα των Αδελφών Μουσουλμάνων για να μπορέσει να εξαπατήσει τους ανθρώπους.

Τέλος, η κοινωνική κατάσταση είναι αξιοθρήνητη, η οικονομία έχει στο παρά πέντε της κατάρρευσης και γι' αυτό η πλειοψηφία των ανθρώπων βγήκαν στο δρόμο. Όμως ο στρατός δεν έχει καμία απάντηση και είναι επιπλέον ένας μεγάλος ιδιοκτήτης εξαιρετικά πλούσιος, εν ολίγοις ο στόχος πολλών από τους κοινωνικούς αγώνες. Και το FSN - εφόσον γίνει δεκτό στην κυβέρνηση - δεν θα μπορέσει να παραπλανήσει για πολύ καιρό τους φτωχούς, καθώς δεν είχε ποτέ μεγάλη εξουσία, μεταξύ του πληθυσμού, ιδιαίτερα στους φτωχότερους.

Το μέλλον ανήκει στην επανάσταση που έρχεται. Και όχι μόνο στην Αίγυπτο, αλλά όπως φαίνεται με την Τουρκία, τη Βραζιλία... Όμως μπορεί να είναι με τη σύγκλιση αυτών των κινημάτων, με την αμοιβαία ενθάρρυνσή τους, που θα μπορέσουν να εμπλουτιστούν από ό,τι το καλύτερο υπάρχει σε καθένα από αυτά, για να μπορέσουν επιτέλους να αποκτήσουν μια σαφή επίγνωση του τι θέλουν, των στόχων που θα κάνουν την επόμενη επανάσταση σαφώς κοινωνική και όχι μόνο δημοκρατική.

Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός των ανθρώπων στην πλατεία Ταχρίρ και στην Ittahidiya αλλά επίσης μπροστά από το παλάτι Qubba και μπροστά από την προεδρική φρουρά και καταφθάνουν όλο και περισσότεροι. Θα υπάρξει περισσότερος κόσμος από ότι τις προηγούμενες μέρες; Είναι πολύ πιθανό.

Ετικέτες