Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών στην Παλαιστίνη υπενθυμίζουν με δραματικό τρόπο σε όλους κι όλες ότι στη γειτονιά μας παραμένει ενεργό ένα εγκληματικό σχέδιο κατοχής και εθνοκάθαρσης.
Το πώς φτάσαμε στην πρόσφατη ανάφλεξη είναι αποκαλυπτικό. Εδώ και καιρό, το Κράτος του Ισραήλ επιδιώκει να ξεριζώσει από τις εστίες τους οικογένειες Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, για να εγκαταστήσει στη θέση τους εποίκους. Τις τελευταίες εβδομάδες συμμορίες φανατικών, έχουν προχωρήσει σε πογκρόμ σε αραβικές συνοικίες της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, υπό την κραυγή «θάνατος στους Άραβες». Ισραηλινές δυνάμεις καταστολής εισέβαλαν στο Τέμενος Αλ Ακσά στην Παλιά Πόλη και επιτέθηκαν σε προσκυνητές. Καθημερινές διαδηλώσεις Παλαιστινίων για όλα αυτά τα ζητήματα αντιμετωπίζουν τις σιδηρόφρακτες ισραηλινές δυνάμεις. Όλες αυτές οι εξελίξεις έχουν ως κοινή αφετηρία την κλιμάκωση της διεκδίκησης όλης της Ιερουσαλήμ από το Κράτος του Ισραήλ, μια επιθετικότητα που έχει βρει ισχυρό έρεισμα στην αναγνώρισή της ως «ενιαία κι αδιαίρετη πρωτεύουσα» του Ισραήλ από τις ΗΠΑ επί Τραμπ –ένα «τετελεσμένο» που δεν έχει αμφισβητήσει ο Τζο Μπάιντεν.
Απέναντι σε αυτή την επιθετικότητα, οργανώσεις της Παλαιστινιακής Αντίστασης εκτόξευσαν ρουκέτες προς το Ισραήλ, αφού πρώτα είχαν προειδοποιήσει και ζητήσει τον τερματισμό των προκλητικών επιθέσεων στην Ιερουσαλήμ. Η απάντηση της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ υπήρξε σαρωτική, επιλέγοντας την κατακόρυφη κλιμάκωση. Χτυπώντας υποδομές και πολυόροφα κτίρια, σκοτώνοντας δεκάδες Παλαιστινίους και μεταξύ τους αρκετά παιδιά από τις πρώτες επιδρομές, με τον Νετανιάχου να υπόσχεται «ένα γερό χέρι ξύλο» στην ανυπότακτη Γάζα. Το μήνυμα είναι σαφές: οι Παλαιστίνιοι οφείλουν να υπομείνουν παθητικά και σιωπηλά τις βάναυσες προκλήσεις και παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους και όταν «τολμούν» να απαντήσουν, θα δέχονται ακόμα πιο βάναυσα πλήγματα «για να μάθουν».
Η «διεθνής κοινότητα» εκτιμά ότι η κατάσταση ολισθαίνει προς γενικευμένη σύρραξη και καλεί σε «αυτοσυγκράτηση» για την «αποτροπή» της. Όποιος ενδιαφέρεται ειλικρινά για την αποτροπή των χειρότερων σεναρίων (η Γάζα δεν έχει ακόμα συνέλθει από την ανείπωτη καταστροφή που υπέστη το 2014), δεν κάνει αφηρημένες εκκλήσεις «και στους δύο». Υπάρχει υπέρτερη και υπαίτια δύναμη που πρέπει να πιεστεί να σταματήσει: το Κράτος του Ισραήλ. Την παλαιστινιακή στάση συνόψισε ο ηγέτης της Χαμάς: «Αν (το Ισραήλ) θέλει κλιμάκωση, η αντίσταση είναι έτοιμη, αν (το Ισραήλ) θέλει να σταματήσει, είμαστε επίσης έτοιμοι». Καθώς το Ισραήλ δεν δείχνει να θέλει να σταματήσει, χρειάζεται διεθνής κινητοποίηση (που έχει ήδη αρχίσει σε μια σειρά πόλεις), που να απαιτεί δράση για την αποτροπή της Ισραηλινής επιθετικότητας, που να δηλώνει την υποστήριξη στο δικαίωμα της Παλαιστινιακής Αντίστασης να αμυνθεί.
Είναι κοντά η 15η Μάη, η επέτειος της «Νάκμπα», της «καταστροφής» όπως αποκαλούν οι Παλαιστίνιοι τα γεγονότα του 1948, όταν ένα κράτος εποίκων ιδρύθηκε πάνω σε κλεμμένη γη, πάνω στο αίμα νεκρών και τα δάκρυα ξεριζωμένων. Όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες, υπενθυμίζουν ότι δεν πρόκειται για «προϊστορία». Δεν είναι μόνο ότι ακόμα δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη για αυτό το μεγάλο συλλογικό «τραύμα», αλλά ότι πρόκειται για ένα έγκλημα που παραμένει «ενεργό», είναι ένα σχέδιο σε πλήρη εξέλιξη, από το 1948 μέχρι σήμερα, που συνεχίζει να παράγει καθημερινά νέες αδικίες.
Η ιστορική αδικία εις βάρος των Παλαιστινίων έγινε εφικτή εξαιτίας της συνενοχής της «διεθνούς κοινότητας», που παραδοσιακά κλείνει τα μάτια. Γι’ αυτό και πάντοτε το διεθνές κίνημα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό είχε σημαντικό ρόλο να παίξει στον τερματισμό της αδικίας. Στη χώρα μας, αυτό το καθήκον έχει γίνει πιο δραματικά επιτακτικό, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει κλιμακωθεί κατακόρυφα η συνενοχή του ελληνικού κράτους. Οι ένοπλες δυνάμεις των δύο κρατών εκπαιδεύονται μαζί, ανταλλάσσουν φονική τεχνογνωσία, ενώ η «στρατηγική συνεργασία» βαθαίνει σε όλα τα επίπεδα (οικονομικά, διπλωματικά, ενεργειακά κλπ), σε μια εποχή που το παλαιστινιακό και διεθνές κίνημα BDS (Μποϊκοτάζ-Αποεπένδυση-Κυρώσεις) εξηγεί επίμονα ότι ο δρόμος για τη δικαιοσύνη περνά από την άσκηση υλικής πίεσης στο Κράτος του Ισραήλ, δια της απομόνωσής του. Η ντροπιαστική συνεργασία με το Κράτος-Τρομοκράτη αποτελεί στρατηγική επιλογή, όπως έχει φανεί από την προσήλωση όλων των κυβερνήσεων. Ο ΓΑΠ έκανε τα πρώτα βήματα, ο Σαμαράς την προχώρησε συστηματικά, ο Αλέξης Τσίπρας την εμβάθυνε σε απίστευτα επίπεδα, για να έρθει σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη να βγάζει κατάπτυστες ανακοινώσεις που δεν κρατάνε καν τα προσχήματα των «ίσων αποστάσεων»...
Είναι υπόθεση του κινήματος και της ριζοσπαστικής Αριστεράς να σταθούμε στο πλευρό των Παλαιστινίων αδελφών μας, να φωνάξουμε «Όχι στο όνομά μας!», να σπάσουμε τον αντιδραστικό άξονα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου.
-Να σταματήσουμε τη σφαγή στη Γάζα
-Να απομονώσουμε το Κράτος-Τρομοκράτη
-Διακοπή της οικονομικής-στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ
