Αναγκαίο το μεταβατικό πρόγραμμα για αντικαπιταλιστική συνείδηση

“Απευθύνουμε κάλεσμα οργάνωσης και ανόδου των αγώνων, κλιμάκωσης της πάλης με επίκεντρο τους εργασιακούς χώρους σε κάθε κλάδο, με συντονισμό και αλληλεγγύη. Απευθύνουμε κάλεσμα αγώνα, ενημέρωσης και προετοιμασίας των εργαζομένων μέσα από μαζικές συλλογικές διαδικασίες, με γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, συζητήσεις, για να δοθεί μαζική μαχητική απεργιακή απάντηση στη νέα ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύουν στη ζωή μας.

Να μην υπάρξει μέρα χαμένη στην προετοιμασία της εργατικής τάξης για πιο σκληρούς και απαιτητικούς αγώνες. Ανεξάρτητα από το πότε θα αποφασίσει η κυβέρνηση να νομοθετήσει τα αντιλαϊκά μέτρα που συμφώνησε στο Γιούρογκρουπ, χρειάζεται τις επόμενες μέρες σχεδιασμένα και μεθοδικά να ανοίξει η συζήτηση στους τόπους δουλειάς για την ανάγκη αγωνιστικής κλιμάκωσης με όλες τις μορφές και με απεργία. Να οργανωθούν εκατοντάδες περιοδείες και εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς και επιχειρήσεις.

Δυναμώνουμε το μέτωπό μας στην κυβέρνηση, στην εργοδοσία και στην ΕΕ, επιδιώκοντας να οργανωθεί η εργατική και λαϊκή πάλη ενάντια στα νέα μέτρα που σχεδιάζουν, αλλά και να προβάλει τα αιτήματα των σύγχρονων αναγκών μας.”

Οι σύγχρονες ανάγκες σύμφωνα με την εισήγηση είναι:

“Ανοίγουμε με στόχους πάλης και αιτήματα το θέμα των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης, πώς αξίζει σήμερα να ζούμε και να δουλεύουμε με βάση την ανάπτυξη της επιστήμης και των παραγωγικών μέσων. Μπορούμε να συμβιβαστούμε με την εκτεταμένη ανεργία, τους μισθούς πείνας και τη δουλειά - λάστιχο, το μοίρασμα μιας κακοπληρωμένης θέσης εργασίας σε δύο και τρεις εργαζόμενους;

Η μόνη ελπιδοφόρα επιλογή βρίσκεται στους ταξικούς αγώνες για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας, για την ανάπτυξη προς όφελος των εργαζομένων και όχι των κερδών των μονοπωλίων, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αγωνιζόμαστε για:

-- Μόνιμη σταθερή εργασία για όλους, με συλλογική σύμβαση, 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, Κοινωνική Ασφάλιση, προστασία στη δουλειά. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κάλυψη των απωλειών τώρα.

-- Κατάργηση των ατομικών συμβάσεων εργασίας και των ενώσεων προσώπων.

-- Να μην πληρώνεται κανένας εργαζόμενος με μισθό κάτω από 751 ευρώ.

-- Να μη μένει κανένας άνεργος χωρίς κάλυψη. Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ για όλο το διάστημα της ανεργίας.

-- Κατώτερη κύρια σύνταξη στα 600 ευρώ και κάλυψη των απωλειών σε συντάξεις, κύριες και επικουρικές. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των τριών μνημονίων.

-- Απαγόρευση πλειστηριασμών για την εργατική - λαϊκή οικογένεια.

-- Ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, στην παράδοση του δημόσιου πλούτου στους επιχειρηματικούς ομίλους, στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους με ένταση της εκμετάλλευσης και των απολύσεων, την αύξηση τιμών για τη λαϊκή οικογένεια σε ηλεκτρικό, νερό, εισιτήρια, τηλέφωνο, βασικά αγαθά”

Σ' αυτό το κάλεσμα που γενικά κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση έχουμε να παρατηρήσουμε τρία,  κατά τη γνώμη μας , βασικά σημεία που απουσιάζουν για να κάνουν το κάλεσμα βήμα για την ανασύνταξη του κινήματος, για την κοινωνική συμμαχία, για την ανάπτυξη της συνείδησης των εργαζομένων σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση:

Το πρώτο απουσιάζει το κάλεσμα για κοινό μέτωπο στη δράση προς τις άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις της αριστεράς. Το δεύτερο το πρόγραμμα κλιμάκωσης σταματάει στην σωστή και αναγκαία “προετοιμασία της εργατικής τάξης για πιο σκληρούς αγώνες και απαιτητικούς αγώνες. Ανεξάρτητα από το πότε θα αποφασίσει η κυβέρνηση να νομοθετήσει τα αντιλαϊκά μέτρα (σ.σ σοβαρό προχώρημα σε σχέση με το περυσινό φιάσκο της 48ωρης μετά από την γενική απεργία της 4ης του Φλεβάρη που προσδιορίστηκε για το όποτε η κυβέρνηση ψήφιζε το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο!!) που συμφώνησε στο Γιουρογκρουπ...” δεν προχωρεί συγκεκριμένα στον καθορισμό ημερομηνιών και μορφών αγώνων, πράγμα που βοηθάει στην συγκέντρωση της προσπάθειας μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια, δημιουργεί μια ολοκληρωμένη πρόταση στην οποία μπορεί να ψηφίσουν τα Δ.Σ. και οι γενικές συνελεύσεις των σωματείων. Τρίτο περιορίζει τα αιτήματα “για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της εργατικής τάξης” καλλιεργώντας αυταπάτες, μέσα στα πλαίσια του συστήματος, πράγμα που δεν οδηγεί στην ανάπτυξη αντικαπιταλιστικής συνείδησης. Με άλλα λόγια τα αιτήματα που προβάλλει αποτελούν στοιχεία του μίνιμουμ προγράμματος της αειμνήστου σοσιαλδημοκρατίας του 19ου και της πρώτης 10ετίας του 20ου αιώνα, δεν έχουν καμία σχέση με το μεταβατικό πρόγραμμα των μπολσεβίκων.

Για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, σήμερα με 1,5 εκατ άνεργους και τον ελληνικό καπιταλισμό σε βαθειά κρίση,  δεν αρκεί η συλλογική σύμβαση, το 7ωρο είναι ένα βήμα προς την κατεύθυνση να μοιραστεί ο χρόνος εργασίας για το σύνολο του εργατικού δυναμικού. Αλλά για να συμβεί αυτό χρειάζεται:

-πρώτο να εθνικοποιηθούν οι επιχειρήσεις που κλείνουν και να λειτουργήσουν κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Όπως για παράδειγμα το Ξενοδοχείο που φιλοξένησε την σύσκεψη!!

-δεύτερο για να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς με κατώτερο μισθό τα 751 €, επίδομα ανεργίας 600€, και κατώτερη σύνταξη 600€, χρειάζεται σκληρή φορολογία στο κεφάλαιο.

- για να μην φυγαδευτούν τα κεφάλαια στο εξωτερικό-εθνικοποίηση των τραπεζών

-διαγραφή του επονείδιστου παράνομου χρέους

-έξοδο από την ΕΕ και  ευρώ, εθνικό νόμισμα

- εθνικοποίηση των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας

-Κρατικό μονοπώλιο στο εξαγωγικό και μεγάλο εισαγωγικό εμπόριο

Αυτά για να έχουμε την δυνατότητα να δημιουργήσουμε αντικαπιταλιστική συνείδηση που θα βοηθήσει τα μέγιστα στην δημιουργία αντικαπιταλιστικής συνείδησης “ταξικούς αγώνες, πιο σκληρούς και απαιτητικούς” που θα σπρώξουν την εργατική τάξη στην ιστορική της αποστολή να καταλάβει την εξουσία.