Ανακοίνωση της Αριστερής Ενωτικής Κίνησης ΟΑΕΕ

ΑΥΤΗ Η ΑΠΕΡ­ΓΙΑ ΗΤΑΝ Η ΑΡΧΗ, ΘΑ ΕΙ­ΜΑ­ΣΤΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΟΣΟ ΧΡΕΙΑ­ΣΤΕΙ

ΜΠΟ­ΡΟΥ­ΜΕ ΝΑ ΝΙ­ΚΗ­ΣΟΥ­ΜΕ

Συ­να­δέλ­φι­σες, συ­νά­δελ­φοι

Ξε­κι­νή­σα­με και κά­να­με έναν σπου­δαίο αγώνα. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στα Ασφα­λι­στι­κά Τα­μεία, μαζί με τους διοι­κη­τι­κούς των ΑΕΙ-ΤΕΙ και φυ­σι­κά την ΟΛΜΕ, εί­μα­σταν μπρο­στά­ρη­δες αυτής της δυ­να­μι­κής μάχης. Αυτής της μάχης που έφερε τη με­γα­λύ­τε­ρη δη­μο­σιο­ϋ­παλ­λη­λι­κή απερ­γία και  δια­δή­λω­ση από τη Με­τα­πο­λί­τευ­ση. Πάνω από 100.000 ερ­γα­ζό­με­νοι στο Δη­μό­σιο δια­δή­λω­σαν στην Αθήνα και σε πολ­λές πό­λεις ακόμα την Τε­τάρ­τη 18 Σε­πτέμ­βρη. Επί­σης δε­κά­δες χι­λιά­δες δια­δή­λω­σαν είτε με την ΑΔΕΔΥ και την ΟΛΜΕ, είτε με άλλες ομο­σπον­δί­ες με αί­τη­μα στο στα­μά­τη­μα των απο­λύ­σε­ων και την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης των μνη­μο­νί­ων.

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι του ΟΑΕΕ μαζί με εκεί­νους όλων των Ασφα­λι­στι­κών Τα­μεί­ων και του ΟΑΕΔ εί­χα­με σχε­δόν κα­θη­με­ρι­νή πα­ρου­σία στους δρό­μους με μα­χη­τι­κά μπλοκ που έφτα­σαν και τα 2.000 άτομα.

Αυτές οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις μπο­ρεί να έκλει­σαν προ­σω­ρι­νά τον κύκλο τους, όμως το απερ­για­κό μέ­τω­πο θα πα­ρα­μεί­νει ζω­ντα­νό, ακόμα και αν υπάρ­ξει ένα μικρό με­σο­διά­στη­μα που οι αγώ­νες πα­ρου­σιά­σουν μικρή κάμψη. Το φθι­νό­πω­ρο πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει καυτό για τους κυ­βερ­νη­τι­κούς συ­ναι­τέ­ρους και την τρόι­κα, γιατί είναι ο μόνος δρό­μος που με μια πλα­τιά κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία, θα οδη­γή­σει στην ανα­τρο­πή. Η μάχη αυτή είναι ένα από τα γε­γο­νό­τα ενός μα­κριού πο­λέ­μου.

Αυτός ο αγώ­νας μπο­ρεί να μην έχει κα­τα­φέ­ρει ακόμα να μπλο­κά­ρει τις απο­λύ­σεις, όμως έχει δη­μιουρ­γή­σει τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις εκεί­νες ώστε να υπάρ­ξει ο κα­τάλ­λη­λος συ­ντο­νι­σμός των ομο­σπον­διών του δη­μο­σί­ου και η αλ­λη­λεγ­γύη με­τα­ξύ μας, που με την προ­ο­πτι­κή της απερ­γί­ας διαρ­κεί­ας και την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νια­κών κυ­βερ­νή­σε­ων, θα αλ­λά­ξουν προς το κα­λύ­τε­ρο τις ζωές μας.

Είναι η πρώτη φορά που μπήκε με τέ­τοια πίεση από τη βάση προς τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες των σω­μα­τεί­ων και της ΑΔΕΔΥ το αί­τη­μα για απερ­γία διαρ­κεί­ας και για ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης. Η ΑΔΕΔΥ και αρ­κε­τές ομο­σπον­δί­ες του Δη­μο­σί­ου δεν μι­λά­νε στα αι­τή­μα­τα τους για ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης, αλλά για ανα­τρο­πή αυτής της πο­λι­τι­κής. Καλ­λιερ­γούν αυ­τα­πά­τες στον κόσμο, ότι η συ­γκυ­βέρ­νη­ση Σα­μα­ρά με με­ρι­κές 24ω­ρες και 48ω­ρες θα νοια­στεί τους ερ­γα­ζό­με­νους και θα στα­μα­τή­σει τις απο­λύ­σεις.

Οι απο­λύ­σεις στο Δη­μό­σιο είναι κε­ντρι­κός στό­χος της συ­γκυ­βέρ­νη­σης Σα­μα­ρά, που θέλει να τις πραγ­μα­το­ποι­ή­σει με κάθε κό­στος. Μας έχουν κη­ρύ­ξει τον πό­λε­μο και με πό­λε­μο θα απα­ντή­σου­με. Και αυτές οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις έστει­λαν αυτό το μή­νυ­μα: ότι εί­μα­στε απο­φα­σι­σμέ­νοι να πο­λε­μή­σου­με.

Η συν­δι­κα­λι­στι­κή ηγε­σία στον ΟΑΕΕκαι στην ομο­σπον­δία μας πιε­ζό­με­νη από τον κόσμο, που ήθελε να αντι­δρά­σει στις απο­λύ­σεις, ανα­γκά­στη­κε να προ­κη­ρύ­ξει τις απερ­γί­ες. Δυ­στυ­χώς όμως δεν έκα­ναν το επό­με­νο βήμα και να συ­γκρου­στούν ου­σια­στι­κά, ορ­γα­νώ­νο­ντας πε­ρι­φρου­ρή­σεις, κα­τα­λή­ψεις, μπλο­κά­ρι­σμα της μη­χα­νο­γρά­φη­σης και των συ­ντά­ξε­ων για την επι­τυ­χία των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων.

Ακόμα πλη­ρώ­νου­με συμ­βι­βα­σμούς, λάθη και ανε­πάρ­κειεςτης συν­δι­κα­λι­στι­κής ηγε­σί­ας όλα αυτά τα χρό­νια. Δεν δια­παι­δα­γώ­γη­σε σωστά τους ερ­γα­ζό­με­νους για τους αγώ­νες και για άλλη μια φορά ρί­χνουν την ευ­θύ­νη στον κόσμο που δεν απερ­γεί.

Το κρί­σι­μο ση­μείο κα­μπής του αγώνα μας ήταν στην ΟΛΜΕ, όπου οι ελεγ­χό­με­νες από την κυ­βέρ­νη­ση πα­ρα­τά­ξεις (ΠΑ­ΣΚΕ-ΔΑ­ΚΕ), μαζί με το ΠΑΜΕ ου­σια­στι­κά εμπό­δι­σαν την κλι­μά­κω­ση της πρώ­της  πεν­θή­με­ρης σε απερ­γία διαρ­κεί­ας,  ενώ πάλι η ΠΑ­ΣΚΕ-ΔΑ­ΚΕ εμπό­δι­σαν στις άλλες με­γά­λες ομο­σπον­δί­ες (δά­σκα­λοι, δήμοι κα) το απερ­για­κό ξε­κί­νη­μα και άλλων κλά­δων, που θα έδινε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά παν­δη­μο­σιο­ϋ­παλ­λη­λι­κής απερ­γί­ας διαρ­κεί­ας. Η έλ­λει­ψη αυτής της προ­ο­πτι­κής ήταν που απο­θάρ­ρυ­νε τους ερ­γα­ζό­με­νους  που απερ­γού­σαν και μεί­ω­σε τα πο­σο­στά συμ­με­το­χής στην απερ­γία τις τε­λευ­ταί­ες μέρες.

Δυ­στυ­χώς και το ΠΑΜΕ με τη στάση του αυτές τις μέρες δεν βο­ή­θη­σε όσο θα έπρε­πε και όσο θα μπο­ρού­σε τις κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Επη­ρε­α­σμέ­νοι από την κε­ντρι­κή γραμ­μή του κόμ­μα­τος για 48ω­ρες απερ­γί­ες, έβα­λαν εμπό­δια στην κή­ρυ­ξη της δεύ­τε­ρης πεν­θή­με­ρης απερ­γί­ας στα Ασφα­λι­στι­κά Τα­μεία (όπως και στην ΟΛΜΕ), στέλ­νο­ντας μή­νυ­μα απο­κλι­μά­κω­σης για τη δεύ­τε­ρη εβδο­μά­δα κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων. Επί­σης ήταν εντε­λώς άκαι­ρο το θέμα απαρ­τί­ας, που έθε­σαν στη συ­νέ­λευ­ση στις 20 Σε­πτέμ­βρη, κά­νο­ντας στην άκρη τις ιδιαι­τε­ρό­τη­τες ενός πα­νελ­λη­νί­ου συλ­λό­γου.

Το ισο­ζύ­γιο από τις απερ­γί­ες είναι θε­τι­κό για τους ερ­γα­ζό­με­νους, γιατί αφή­νει μια πο­λύ­τι­μη πα­ρα­κα­τα­θή­κη για το πώς πρέ­πει να συ­νε­χί­σου­με να πα­λεύ­ου­με και γιατί έφθει­ρε την κυ­βέρ­νη­ση, που έχει προ­βλή­μα­τα και εξαι­τί­ας των συ­νε­πειών  της άναν­δρης δο­λο­φο­νί­ας του Π. Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή.

Η άρ­χου­σα τάξη, η μνη­μο­νια­κή κυ­βέρ­νη­ση και τα ΜΜΕ κρα­τού­σαν απέ­να­ντι στους Έλ­λη­νες ναζί μια στάση που κυ­μαί­νο­νταν από την ανοχή μέχρι την ανοι­χτή στή­ρι­ξη. Και αυτό γιατί ήξε­ραν ότι πι­θα­νά να χρεια­στούν το φα­σι­σμό και τα τάγ­μα­τα εφό­δου ενα­ντί­ον των αρι­στε­ρών, των συν­δι­κα­λι­στών και ακο­λού­θως ενα­ντί­ον του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος.  Ξε­κι­νώ­ντας από τους συν­δι­κα­λι­στές στο Πέ­ρα­μα και την ατι­μω­ρη­σία που ακο­λού­θη­σε , οι Χρυ­σαυ­γί­τες νό­μι­ζαν ότι μπο­ρούν να κά­νουν ότι θέ­λουν. Όμως υπερ­τί­μη­σαν τις δυ­νά­μεις τους, γιατί το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα που ήταν ήδη στους δρό­μους και οι ογκώ­δεις αντι­φα­σι­στι­κές δια­δη­λώ­σεις ανά­γκα­σαν την κυ­βέρ­νη­ση του ακρο­δε­ξιού Σα­μα­ρά να βάλει ένα προ­σω­ρι­νό φρένο στη Χρυσή Αυγή με τις συλ­λή­ψεις των ηγε­τι­κών στε­λε­χών της.

Μόνη απά­ντη­ση στους ναζί είναι η πε­ραι­τέ­ρω εν­δυ­νά­μω­ση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος, η ενερ­γή συμ­με­το­χή μας στα συν­δι­κά­τα και τους αγώ­νες, ενη­μέ­ρω­ση της κοι­νω­νί­ας για τον πραγ­μα­τι­κό τους ρόλο και οι νίκες απέ­να­ντι στις μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις.

Εμείς σαν ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΗ ΚΙ­ΝΗ­ΣΗ στον ΟΑΕΕ και στην Ομο­σπον­δία προ­σπα­θή­σα­με για την κα­λύ­τε­ρη δυ­να­τή ορ­γά­νω­ση και συμ­με­το­χή στις κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Επα­νει­λημ­μέ­να εδώ και χρό­νια προ­τεί­νου­με πε­ρι­φρού­ρη­ση των απερ­γιών και κα­τα­λή­ψεις, που θα δη­μιουρ­γούν πο­λι­τι­κό πρό­βλη­μα στην κυ­βέρ­νη­ση από το στα­μά­τη­μα της λει­τουρ­γί­ας των Τα­μεί­ων.

Χαι­ρό­μα­στε που επι­τέ­λους διά­φο­ρες ομο­σπον­δί­ες, μαζί και η δική μας, απο­φά­σι­σαν να συ­ντο­νι­στούν με­τα­ξύ τους, για να ορ­γα­νώ­σου­με κα­λύ­τε­ρα τον αγώνα μας και να ασκή­σου­με με­γα­λύ­τε­ρη επιρ­ροή στην ΑΔΕΔΥ. Όταν τους κα­λού­σα­με να συ­ντο­νι­στού­με με διά­φο­ρες ομο­σπον­δί­ες που κι­νη­το­ποιού­νταν στο πα­ρελ­θόν, ακόμα και για τις κι­νη­τι­κό­τη­τες πριν 10 μήνες στους δή­μους, μας κοι­τού­σαν  σα να τους μι­λού­σα­με  κι­νέ­ζι­κα!

Η συ­νέ­χι­ση του αγώνα και της αντί­στα­σης  είναι αυ­το­νό­η­τη υπο­χρέ­ω­ση. Γιατί πρέ­πει και μπο­ρού­με να νι­κή­σου­με.  Δεν πε­ρισ­σεύ­ει κα­νείς ούτε στον ΟΑΕΕ, ούτε που­θε­νά. Αν θέ­λουν λί­στες μπο­ρού­με να τους δώ­σου­με πολ­λές λί­στες με τα κενά που υπάρ­χουν, με τις ελ­λεί­ψεις και τα αι­τή­μα­τα μας.

Ο ΑΓΩ­ΝΑΣ ΣΥ­ΝΕ­ΧΙ­ΖΕ­ΤΑΙ ΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑ­ΤΡΟ­ΠΗ

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟ­ΛΥ­ΣΕΙΣ – ΑΜΕΣΗ ΕΠΑ­ΝΑ­ΠΡΟ­ΣΛΗ­ΨΗ ΟΣΩΝ ΑΠΟ­ΛΥ­ΘΟΥΝ

ΚΟΙ­ΝΟΣ ΑΓΩ­ΝΑΣ ΜΟ­ΝΙ­ΜΩΝ, ΙΔΑΧ, ΣΥΜ­ΒΑ­ΣΙΟΥ­ΧΩΝ

ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑ­ΣΙ­ΣΜΟΣ – ΕΞΩ ΟΙ ΝΕ­Ο­ΝΑ­ΖΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝ­ΔΙ­ΚΑ­ΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΩ­ΡΟΥΣ ΕΡ­ΓΑ­ΣΙΑΣ

ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΗ ΕΝΩ­ΤΙ­ΚΗ ΚΙ­ΝΗ­ΣΗ