Ανακοίνωση Ξεκινήματος: Δειλή, μοιραία και άβουλη ΟΛΜΕ! Ντροπή σε ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ!

Η απερ­γία των κα­θη­γη­τών ξε­που­λή­θη­κε (αυτό είναι κάτι στο οποίο έχου­με συ­νη­θί­σει) αλλά αυτή τη φορά στο «έγκλη­μα» συμ­με­τεί­χε η Αρι­στε­ρά: τα μα­ζι­κά κόμ­μα­τα, ΚΚΕ και ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, και τα δύο, το κα­θέ­να με το δικό του τρόπο. Συ­νε­πή στάση υπέρ της απερ­γί­ας κρά­τη­σαν μόνο οι «Πα­ρεμ­βά­σεις» οι οποί­ες συ­σπει­ρώ­νουν κόσμο της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς από διά­φο­ρους χώ­ρους.

Με ποιο δι­καί­ω­μα η ηγε­σία της ΟΛΜΕ, αυτοί που εκλέ­χτη­καν για να εκ­προ­σω­πή­σουν τον κλάδο, απο­φά­σι­σαν ότι η από­φα­ση δε­κά­δων γε­νι­κών συ­νε­λεύ­σε­ων δεν τους δέ­σμευε, ή δεν τους αφο­ρού­σε, έτσι ώστε να την γρά­ψουν κα­νο­νι­κά στις σόλες τους; Είχαν δη­λα­δή κάνει την πρό­τα­ση υπέρ της απερ­γί­ας (κό­ντρα στην επι­στρά­τευ­ση) ελ­πί­ζο­ντας να κα­τα­ψη­φι­στεί από τις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις των εκ­παι­δευ­τι­κών;

Μα­ζι­κές συ­νε­λεύ­σεις, συ­ντρι­πτι­κές πλειο­ψη­φί­ες

Προς δυ­σά­ρε­στη απ’ ότι φαί­νε­ται έκ­πλη­ξη των συν­δι­κα­λι­στών, οι εκ­παι­δευ­τι­κοί απο­φά­σι­σαν:

▪        Σε συ­νε­λεύ­σεις πρω­το­φα­νούς για τα τε­λευ­ταία χρό­νια μα­ζι­κό­τη­τας,

• ▪        Με συ­νο­λι­κή συμ­με­το­χή που ξε­πέ­ρα­σε τις 20.000 και που σε με­ρι­κές συ­νε­λεύ­σεις έφτα­νε το 80% του συ­νό­λου
• ▪        Και παρά το γε­γο­νός ότι τους είχαν ήδη επι­δο­θεί τα χαρ­τιά της επι­στρά­τευ­σης
• ▪        Που σή­μαι­νε πως αντι­με­τώ­πι­ζαν την απει­λή της σύλ­λη­ψης, της φυ­λά­κι­σης και της από­λυ­σης
• ▪        Με πο­σο­στά γύρω στο 90% ψή­φι­σαν υπέρ της απερ­γί­ας (στην ουσία διαρ­κεί­ας) μέσα στις εξε­τά­σεις!
• Η απερ­γία αυτή των κα­θη­γη­τών αφο­ρού­σε όλη την κοι­νω­νία! Όχι μόνο γιατί η Παι­δεία είναι υπό­θε­ση όλων, όχι μόνο γιατί έπρε­πε να απα­ντη­θεί η «υπο­κρι­σία» των κυ­βερ­νώ­ντων που έχυ­ναν κρο­κο­δεί­λια δά­κρυα υπέρ των μα­θη­τών, αυτών δη­λα­δή των οποί­ων το μέλ­λον έχουν κα­τα­στρέ­ψει, αλλά και για ένα ακόμα λόγο: οι κα­θη­γη­τές έδει­ξαν με τη ψήφο τους τη μα­χη­τι­κή τους διά­θε­ση για να σπά­σουν την επι­στρά­τευ­ση!

Σή­κω­σαν το γάντι

Από τις αρχές του χρό­νου, δεν υπάρ­χει ση­μα­ντι­κή απερ­γία που να μην επι­στρα­τεύ­ε­ται! Η άρ­χου­σα τάξη και τα πιστά σκυ­λά­κια της στα ΜΜΕ, δεν είναι δια­τε­θει­μέ­νοι να απο­δε­χτούν τη λει­τουρ­γία των δη­μο­κρα­τι­κών θε­σμών και των δη­μο­κρα­τι­κών δι­καιω­μά­των.

Οι κα­θη­γη­τές απο­φά­σι­σαν να ση­κώ­σουν το γάντι που είχε ρίξει ο ψευ­το­παλ­λι­κα­ράς πρω­θυ­πουρ­γός. Και τότε βρή­καν απέ­να­ντί τους την ηγε­σία τους, αυτήν την ίδια που είχε προ­τεί­νει την απερ­γία που υπερ­ψή­φι­σαν οι κα­θη­γη­τές. Κι αυτό, πα­ρό­τι και οι δά­σκα­λοι (στην α’βάθ­μια εκ­παί­δευ­ση) δή­λω­σαν χτες ότι θα ακο­λου­θή­σουν κι αυτοί μαζί στην απερ­γία των κα­θη­γη­τών (της β’βάθ­μιας).

Η επι­στρά­τευ­ση δεν είναι ανί­κη­τη!

Αν οι 80 χι­λιά­δες εκ­παι­δευ­τι­κοί, ή οι 20-30.000 που ήταν στις συ­νε­λεύ­σεις, ή έστω το 1/3 απ’ αυ­τούς, οι 10.000, αρ­νιό­ντου­σαν την επι­στρά­τευ­ση, η κυ­βέρ­νη­ση τι θα έκανε; Θα τους έβαζε όλους φυ­λα­κή ή θα τους από­λυε όλους; Και θα έκανε το ίδιο με τους δα­σκά­λους; Θα έβαζε λου­κέ­το σε όλη την παι­δεία; Και τότε τι θα έκανε το υπό­λοι­πο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα; Θα πα­ρα­κο­λου­θού­σε με απά­θεια ή θα έμπαι­νε στη μάχη γιατί ξέρει πως και η Παι­δεία αφορά όλους, η επι­στρά­τευ­ση το ίδιο, το ίδιο και οι συ­νο­λι­κές πο­λι­τι­κές της κυ­βέρ­νη­σης;

Η επι­στρά­τευ­ση είναι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα μια μπλό­φα απ’ τη μεριά του «παλ­λι­κα­ρά» πρω­θυ­πουρ­γού – μια μπλό­φα που πιά­νει όσο δεν υπάρ­χει απέ­να­ντι μια συν­δι­κα­λι­στι­κή ηγε­σία που να έχει τα κό­τσια να πα­λέ­ψει. Χρειά­ζε­ται ένας, μόνο ένας, ισχυ­ρός κλά­δος να ση­κώ­σει το γάντι και τότε η μπλό­φα θα απο­κα­λυ­φθεί. Όμως οι συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες τρέ­μουν ακρι­βώς την έκ­φρα­ση της οργής και της μα­χη­τι­κό­τη­τας των ερ­γα­τι­κών και λαϊ­κών στρω­μά­των. Γι’ αυτό η ξε­που­λη­μέ­νη ηγε­σία της ΓΣΕΕ αρ­νή­θη­κε να κα­λέ­σει απερ­γία για να κα­λύ­ψει τους εκ­παι­δευ­τι­κούς πα­ρό­τι τους το ζή­τη­σε η ΟΛΜΕ! Και η απα­ρά­δε­κτη ΑΔΕΔΥ κά­λε­σε απερ­γία σε δια­φο­ρε­τι­κή μέρα απ’ αυτή που της ζή­τη­σε η ΟΛΜΕ, μπαί­νο­ντας έτσι στο παι­γνί­δι της γε­λοί­ας υπο­κρι­σί­ας αυτών που «πο­νά­νε για τους μα­θη­τές»! Αυ­τούς βέ­βαια, τους μα­θη­τές, δεν τους ρώ­τη­σε κα­νείς!

Ξανά λοι­πόν η ίδια ει­κό­να: από τη μια ένα ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα με εκ­πλη­κτι­κή ιστο­ρία και αγώ­νες που στη διάρ­κεια των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων έγρα­ψε χρυ­σές σε­λί­δες. Κι από την άλλη, μια ηγε­σία κα­τώ­τε­ρη των πε­ρι­στά­σε­ων, ένας Δού­ρειος Ίππος μέσα στο κί­νη­μα.

Δεν μας αξί­ζουν…

Δεν μας αξί­ζουν αυτοί οι συν­δι­κα­λι­στές. Πρέ­πει να φύ­γουν. Και στη θέση τους να ανα­δεί­ξου­με αγω­νι­στές, που ξέ­ρουν να σέ­βο­νται αυ­τούς που τους εκλέ­γουν, και που να είναι ανά πάσα στιγ­μή ανα­κλη­τοί – η βάση δη­λα­δή να έχει το δι­καί­ω­μα να τους αλ­λά­ζει όταν δεν κά­νουν τη δου­λειά τους.

Δεν μας αξί­ζει ούτε αυτή η Αρι­στε­ρά.

Το ΚΚΕ έδει­ξε για μια ακόμη φορά τον πραγ­μα­τι­κό του χα­ρα­κτή­ρα. Πήρε θέση ενά­ντια σε μια πο­λυ­ή­με­ρη απερ­για­κή κι­νη­το­ποί­η­ση από την πρώτη στιγ­μή! Το έχει κάνει ξανά και ξανά: όποτε δεν ελέγ­χει ένα αγώνα τον κα­ταγ­γέλ­λει και τον υπο­νο­μεύ­ει. Η τε­λευ­ταία φορά που το έκανε αυτό στο χώρο της Παι­δεί­ας ήταν το Φθι­νό­πω­ρο του 2011, όταν ξε­κί­νη­σε ένα με­γά­λο κύμα κα­τα­λή­ψε­ων στα πα­νε­πι­στή­μια, και η ΚΝΕ (ΜΑΣ) ψή­φι­σε μαζί με τη ΔΑΠ το κλεί­σι­μο των κα­τα­λή­ψε­ων!

Αυτή τη φορά όμως η έκ­πλη­ξη ήρθε από τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Μέχρι πρό­σφα­τα ξέ­ρα­με ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υπο­στή­ρι­ζε όλους τους αγώ­νες. Μπο­ρεί να μην έπαιρ­νε πρω­το­βου­λία γι’ αγώ­νες στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, μπο­ρεί να μην πρό­τει­νε σχέ­διο γι’ αυ­τούς τους αγώ­νες, αλλά του­λά­χι­στο τους στή­ρι­ζε. Σή­με­ρα αλ­λά­ζει στάση και σπάει ένα αγώνα ο οποί­ος είναι επι­κίν­δυ­νος για το σύ­στη­μα και την άρ­χου­σα τάξη. Το θέμα βέ­βαια είναι ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα είναι πι­θα­νά η επό­με­νη κυ­βέρ­νη­ση, ο φο­ρέ­ας στον οποίο εκα­το­ντά­δες χι­λιά­δες ενα­πο­θέ­τουν τις ελ­πί­δες τους για να σω­θούν από την κα­τα­στρο­φή των Μνη­μο­νί­ων!

Έτσι, μ’ αυτή την στάση θα κυ­βερ­νή­σει και θα «υπη­ρε­τή­σει» τα λαϊκά στρώ­μα­τα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ;

Όμως βγαί­νουν συ­μπε­ρά­σμα­τα

Μέσα από τέ­τοιες εμπει­ρί­ες τα ερ­γα­τι­κά και λαϊκά στρώ­μα­τα βγά­ζουν συ­μπε­ρά­σμα­τα! Συ­μπε­ρά­σμα­τα για το σύ­στη­μα, συ­μπε­ρά­σμα­τα για τις συν­δι­κα­λι­στι­κές ηγε­σί­ες, συ­μπε­ρά­σμα­τα για τις ηγε­σί­ες της Αρι­στε­ράς. Αυτό είναι το «θε­τι­κό» που μπο­ρεί κά­ποιος να πει ότι προ­κύ­πτει μέσα από μια ήττα όπως τη ση­με­ρι­νή.

Αυτά τα συ­μπε­ρά­σμα­τα επι­τρέ­πουν στο κί­νη­μα να προ­χω­ρή­σει στο να διεκ­δι­κή­σει τον εκ­δη­μο­κρα­τι­σμό και να πάρει στα χέρια του τα συν­δι­κά­τα, γιατί είναι δικά του, του ανή­κουν και δεν ανή­κουν στον κάθε κα­ρε­κλο­κέ­νταυ­ρο.

Του επι­τρέ­πουν να βγά­λει συ­μπε­ρά­σμα­τα για τις ση­με­ρι­νές ηγε­σί­ες της Αρι­στε­ράς και έτσι να πα­λέ­ψει για το κτί­σι­μο μιας Αρι­στε­ράς, που δεν φο­βά­ται, που δεν υπο­τάσ­σε­ται, που είναι δια­τε­θει­μέ­νη να δώσει τη μάχη για τα ερ­γα­τι­κά δί­καια και ενά­ντια στο σύ­στη­μα, μέχρι το τέλος.