Απεργία στις φυλακές των ΗΠΑ, ενάντια στη σύγχρονη σκλαβιά

Στη λίστα αιτημάτων, υπάρχουν αρκετές μεταρρυθμίσεις της νομοθεσίας, διάφορες προτάσεις για βελτίωση στις συνθήκες κράτησης και για σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα των κρατουμένων, αιτήματα που αναδεικνύουν τον ρατσισμό (στον αριθμό των συλλήψεων, στο ύψος των ποινών, στη συχνότητα των καταδικαστικών αποφάσεων και των απορρίψεων αιτήσεων υπό όρους απόλυσης), αλλά ξεχωρίζουν δύο ζητήματα:

Ο άμεσος τερματισμός της καταναγκαστικής εργασίας/σκλαβιάς στη φυλακή (με το δικαίωμα του φυλακισμένου αν θα επιλέξει να εργαστεί και την καταβολή του κατώτερου μισθού της Πολιτείας αν το επιλέξει) και την κατοχύρωση του δικαιώματος ψήφου των κρατουμένων, των υποδίκων και των λεγόμενων «πρώην εγκληματιών». 

Τα δύο αιτήματα ξεχωρίζουν, γιατί στρέφονται ενάντια στον «πυρήνα» αυτού που έχει ονομαστεί «νέος Τζιμ Κρόου» (Τζιμ Κρόου λεγόταν η παλιά ρατσιστική νομοθεσία στον αμερικανικό Νότο), δηλαδή ένα σωφρονιστικό σύστημα που αναπαράγει τη δουλεία, μέσω της αποστέρησης πολιτικών και εργασιακών δικαιωμάτων από τους κρατούμενους. 

Οι ΗΠΑ (στις οποίες αντιστοιχεί το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού) έχουν το 25% των κρατουμένων σε φυλακές παγκοσμίως! Οι μαύροι αποτελούν το 37% των φυλακισμένων, ενώ αποτελούν μόλις το 13% του αμερικανικού πληθυσμού. Η ανεξέλεγκτη αστυνομική βία στα γκέτο, ο «πόλεμος κατά των ναρκωτικών» βρίσκουν την εξήγησή τους πίσω από αυτήν την πραγματικότητα. Η αμερικανική αστυνομία οφείλει να «τροφοδοτεί» διαρκώς τα κάτεργα με νέους σκλάβους, και σε αυτόν τον ακήρυχτο πόλεμο είναι που δολοφονούνται καθημερινά νεαροί μαύροι. 

Και πρόκειται κυριολεκτικά για νέους σκλάβους. Η 13η τροπολογία του Συντάγματος των ΗΠΑ προβλέπει μια νομική εξαίρεση για τη συνέχιση της σκλαβιάς. Αναφέρει «ούτε δουλεία ούτε ακούσια υποδούλωση να υπάρχουν εντός των Ηνωμένων Πολιτειών, εξαιρουμένης της περίπτωσης τιμωρίας εγκλήματος για το οποίο ο εναγόμενος έχει νομίμως καταδικαστεί». Πάνω σε αυτήν την νομική εξαίρεση, έχει χτιστεί μια μπίζνα που αποφέρει 2 δισ. δολάρια ετησίως. Οι κρατούμενοι υποχρεώνονται να εργαστούν (αν δεν θέλουν να περνάνε 23 ώρες τη μέρα στην απομόνωση) με ωρομίσθιο… 4 σεντς (για να γίνει η σύγκριση, το νόμιμο κατώτατο ωρομίσθιο κυμαίνεται μεταξύ 10 και 15 δολαρίων ανά Πολιτεία).

Οι περισσότερες φυλακές είναι ιδιωτικές, και νοικιάζουν αυτή τη στρατιά 2,5 εκατομμυρίων σκλάβων σε εργολάβους. Οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι με τα τέιζερ έχουν αντικαταστήσει τους παλιούς επιστάτες με τα μαστίγια, ενώ οι ποινές για τους «απείθαρχους» έχουν μείνει απαράλλακτες (οι απεργοί δηλώνουν ότι «αντιμετωπίζονται ως ζώα»). Είναι ειρωνεία της ιστορίας ότι αρκετές από τις φυλακές στον αμερικανικό Νότο, έχουν οικοδομηθεί εκεί που βρίσκονταν παλιά οι φυτείες των δουλοκτητών. Εταιρίες όπως η Microsoft, τα Starbucks, η BP, η Victoria Secret, η Walmart και τα McDonald’s βγάζουν τεράστια κέρδη αγοράζοντας τα πάμφθηνα προϊόντα που παράγονται στις φυλακές. 

Απέναντι σε αυτό το τερατούργημα εξεγείρονται σήμερα οι φυλακισμένοι. Και εμπνέονται από τις καλύτερες παραδόσεις. Επέλεξαν την 21η Αυγούστου ως μέρα έναρξης της απεργίας, γιατί είναι η επέτειος από τη δολοφονία του Μαύρου Πάνθηρα Τζορτζ Τσάκσον από σωφρονιστικούς υπαλλήλους. Επέλεξαν η απεργία να διαρκέσει ως τις 9 Σεπτέμβρη, που είναι η επέτειος της εξέγερσης στις φυλακές Άττικα. 

Ήδη σε ορισμένες φυλακές οι οργανωτές της απεργίας μεταφέρονται στην απομόνωση ή προειδοποιούνται για μεταγωγή σε πιο «αυστηρά» ιδρύματα. Γι’ αυτό και αξίζει να θυμόμαστε μια φράση των απεργών φυλακισμένων του καλοκαιριού του 2016:

«Μια φυλακή είναι ένα περιβάλλον όπου είναι πανεύκολο το επείγον κλείδωμα κρατουμένων στα κελιά, ένα μέρος ελέγχου και περιορισμού όπου η καταστολή είναι εντοιχισμένη σε κάθε πέτρινο φράχτη και κρίκο αλυσίδας, σε κάθε χειρονομία και ρουτίνα. Όταν ξεσηκωνόμαστε ενάντια στις Αρχές αυτές, στρέφονται με μανία εναντίον μας, κι η μόνη προστασία που έχουμε είναι η αλληλεγγύη απ’ έξω».

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά