Από τη ρατσιστική πολιτική στην κυβέρνηση «εθνικής ενότητας»

Η υπο­χώ­ρη­ση της συ­γκυ­βέρ­νη­σης Τσί­πρα στην οι­κο­νο­μία, στο κοι­νω­νι­κό ζή­τη­μα, δεν ήταν με­ρι­κή ανα­δί­πλω­ση, που όμως θα διέ­σω­ζε τα δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα και θα προ­στά­τευε τα θύ­μα­τα των πο­λέ­μων και της φτώ­χειας από την επι­θε­τι­κό­τη­τα μιας αχα­λί­νω­της Δε­ξιάς, όπως υπο­στή­ρι­ζε η προ­ε­κλο­γι­κή δη­μα­γω­γία του με­ταλ­λαγ­μέ­νου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Και για τους πιο κα­λό­πι­στους, απο­δει­κνύ­ε­ται σή­με­ρα ότι η εφαρ­μο­γή του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου «μο­νό­δρο­μου», ανα­γκα­στι­κά, επε­κτεί­νε­ται σε όλα τα μέ­τω­πα. Γιατί  όπως σωστά έλεγε κά­πο­τε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δεν υπάρ­χει αντι­ρα­τσι­στι­κή πο­λι­τι­κή χωρίς πο­λι­τι­κή αντι­λι­τό­τη­τας. Χωρίς πό­ρους από την ανα­δια­νο­μή προς όφε­λος των «από κάτω», δεν κα­λύ­πτεις ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας ανά­γκες, ούτε των ντό­πιων, ούτε των προ­σφύ­γων και των με­τα­να­στών. Χωρίς σύ­γκρου­ση με το ευ­ρω­διευ­θυ­ντή­ριο, κα­τα­ντάς ο κα­λύ­τε­ρος μα­θη­τής της «απο­τρο­πής» των προ­σφυ­γι­κών ροών, της δια­βί­ω­σης γυ­ναι­κό­παι­δων σε άθλιες συν­θή­κες στην κάθε Ει­δο­μέ­νη και ο κα­λύ­τε­ρος πρε­σβευ­τής της frontex και της πα­ρου­σί­ας του ΝΑΤΟ στη ΝΑ Με­σό­γειο.

Η ολο­κλη­ρω­τι­κή κυ­βερ­νη­τι­κή προ­σχώ­ρη­ση στον «ρε­α­λι­στι­κό αγριαν­θρω­πι­σμό» των απο­φά­σε­ων της ΕΕ, που κλεί­νει σύ­νο­ρα και υψώ­νει φρά­κτες πα­νευ­ρω­παϊ­κά, δια­χω­ρί­ζει πρό­σφυ­γες και με­τα­νά­στες, δια­χω­ρί­ζει Σύ­ριους από μη Σύ­ριους, είναι η «δι­καιω­μα­τι­κή» εκ­δο­χή της απο­δο­χής του ΤΙΝΑ.   

Η προ­σχώ­ρη­ση στη λο­γι­κή των στρα­το­πέ­δων συ­γκέ­ντρω­σης και του εγκλει­σμού των «χωρίς χαρ­τιά», των απε­λά­σε­ων και των «επα­να­προ­ω­θή­σε­ων» στην Τουρ­κία, είναι η ατζέ­ντα του Άδωνη και των φα­σι­στών πιο «εκλε­πτυ­σμέ­νη».

Η στρα­τιω­τι­κο­ποί­η­ση του προ­σφυ­γι­κού, η εκ­παί­δευ­ση της κοι­νω­νί­ας στη συν­θή­κη «έκτα­κτης ανά­γκης», με τε­λι­κό στόχο την πει­θάρ­χη­ση όσων φωνών αμ­φι­σβη­τούν έμπρα­κτα τη μνη­μο­νια­κή κα­νο­νι­κό­τη­τα είναι στρα­τη­γι­κή επι­δί­ω­ξη του κα­θε­στώ­τος, που σή­με­ρα κα­θο­δη­γεί­ται από μια κυ­βέρ­νη­ση που μιλά στο όνομα της Αρι­στε­ράς!

Σε αυτή την προ­κλη­τι­κή «εθνι­κή γραμ­μή» ομο­νό­η­σαν χθες νε­ο­μνη­μο­νια­κά και πα­λαιο­μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα. Για αυτή την «εθνι­κή στρα­τη­γι­κή στη βάση του κυ­βερ­νη­τι­κού σχε­δί­ου», εκ­φρά­ζουν την ικα­νο­ποί­η­σή τους οι πε­ρί­φη­μες κυ­βερ­νη­τι­κές πηγές. Τέ­τοιο πνεύ­μα αν­θρω­πι­σμού και αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Τέ­τοιο «δη­μο­κρα­τι­κό» σχέ­διο…

Η προ­σφυ­γι­κή τρα­γω­δία, σε συν­δυα­σμό με τη δυ­σκο­λία επι­βο­λής των «αι­μα­τη­ρών» μέ­τρων στο Ασφα­λι­στι­κό, φο­ρο­λο­γι­κό κλπ. ώστε να ολο­κλη­ρω­θεί η «αξιο­λό­γη­ση», προ­α­ναγ­γέλ­λει βαθιά πο­λι­τι­κή κρίση. Από τις αιφ­νί­διες εκλο­γές, μέχρι τη διεύ­ρυν­ση της κοι­νο­βου­λευ­τι­κής πλειο­ψη­φί­ας στην κα­τεύ­θυν­ση της «εθνι­κής ενό­τη­τας», όλα είναι ανοι­χτά. Άλ­λω­στε, λίγο έλει­ψε, το συμ­βού­λιο να μην κα­τα­λή­ξει σε κοινή ανα­κοί­νω­ση, εξαι­τί­ας της επι­μο­νής της Φ. Γεν­νη­μα­τά να κα­τα­γρα­φεί η επι­φύ­λα­ξη της ότι «όλα αυτά μπο­ρούν να γί­νουν μόνο με κυ­βέρ­νη­ση εθνι­κής συ­νεν­νό­η­σης των φι­λο­ευ­ρω­παϊ­κών δυ­νά­με­ων». Προ­ο­πτι­κή που, μετά τη χθε­σι­νή σύ­γκλι­ση (ξε­νο­φο­βι­κών) από­ψε­ων, φα­ντά­ζει το πι­θα­νό­τε­ρο σε­νά­ριο προ­σω­ρι­νής αντι­με­τώ­πι­σης των πολ­λα­πλών οι­κο­νο­μι­κών και πο­λι­τι­κών αδιε­ξό­δων του ντό­πιου συ­στή­μα­τος και των διε­θνών συμ­μά­χων του.

Για το μα­ζι­κό κί­νη­μα αντί­στα­σης και τις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς, οι προ­κλή­σεις είναι με­γά­λες και οι απα­ντή­σεις επεί­γουν. Η ακόμα πιο ενερ­γή εμπλο­κή στη συ­γκλο­νι­στι­κή αλ­λη­λεγ­γύη του κό­σμου μας. Η σύν­δε­ση της αντι­ρα­τσι­στι­κής με την αντι­πο­λε­μι­κή πάλη. Οι πρω­το­βου­λί­ες για μια δυ­να­μι­κή και συ­ντο­νι­σμέ­νη επα­νεμ­φά­νι­ση των κι­νη­το­ποι­ή­σε­ων ενά­ντια στην αντια­σφα­λι­στι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση, είναι οι άμε­σες προ­ϋ­πο­θέ­σεις για ένα απο­τε­λε­σμα­τι­κό ανά­χω­μα στην αυ­ταρ­χι­κή λι­τό­τη­τα και τον κρα­τι­κό ρα­τσι­σμό «από τα αρι­στε­ρά». Αυτή είναι η «εκρη­κτι­κή ύλη» που μπο­ρεί να τι­νά­ξει την «εθνι­κή συ­ναί­νε­ση» στον αέρα και να ανοί­ξει το δρόμο για την πραγ­μα­τι­κή ανα­τρο­πή και την ανα­σύ­ντα­ξη της ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς.