Από την ταραντέλα στην όπερα μπούφα

Τρεις μέρες κρά­τη­σε το... θαύμα του μα­τα­ρε­λι­κού «πρα­ξι­κο­πή­μα­τος». Θύτες και θύ­μα­τα, αγα­πη­μέ­νοι και μο­νια­σμέ­νοι, ερ­γά­στη­καν πυ­ρε­τω­δώς για να σχη­μα­τί­σουν την κυ­βέρ­νη­ση που θα ικα­νο­ποιού­σε την ιτα­λι­κή ολι­γαρ­χία, θα κα­τεύ­να­ζε τις αγο­ρές, θα έδινε δια­πι­στευ­τή­ρια άμε­σης kolotoumbas στις Βρυ­ξέλ­λες και στο Βε­ρο­λί­νο και θα έβαζε την Ιτα­λία της ερ­γα­σί­ας στον ορ­θό­δο­ξο, μο­νε­τα­ρι­στι­κό δρόμο της εξου­θε­νω­τι­κής λι­τό­τη­τας χωρίς ορατό τέλος.

Η πο­λι­τι­κή κα­τά­στα­ση που ξε­κί­νη­σε το προη­γού­με­νο Σαβ­βα­το­κύ­ρια­κο σαν φρε­νια­σμέ­νη τα­ρα­ντέ­λα, κα­τα­λή­γει σαν όπερα μπού­φα. Για γέλια και για κλά­μα­τα.

Ο πρω­θυ­πουρ­γός Κόντε (όχι ο προ­πο­νη­τής της Τσέλ­σι με τα φέηκ μαλ­λιά στο κε­φά­λι, αλλά ο κύ­ριος κα­θη­γη­τής με το φέηκ βιο­γρα­φι­κό στον χαρ­το­φύ­λα­κα) σχη­μα­τί­ζει κυ­βέρ­νη­ση πο­λι­τι­κών προ­σώ­πων και τε­χνο­κρα­τών, ένα μείγ­μα του στυλ «πάρε τον έναν (νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο) και χτύπα τον άλλο (φα­σί­στα)».

Οι...ηγε­τι­κές φυ­σιο­γνω­μί­ες της Λέ­γκας και των Πέντε Αστέ­ρων, έκα­ναν τις ονει­ρώ­ξεις τους, πραγ­μα­τι­κό­τη­τα - απέ­κτη­σαν την πο­λυ­πό­θη­τη εξου­σία με υπουρ­γείο και θέση αντι­προ­έ­δρου. Για την «ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στι­κή» πάρτη τους.

Ο Ματέο Σαλ­βί­νι (της Λέ­γκας) ανα­λαμ­βά­νει υπουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών Υπο­θέ­σε­ων. Κρί­σι­μο χαρ­το­φυ­λά­κιο. Όχι μόνο επει­δή χει­ρί­ζε­ται τα κον­δύ­λια για τους με­τα­νά­στες και τους πρό­σφυ­γες, με άλλα λόγια την μάσα σε βάρος τους, αλλά και επει­δή προ­ΐ­στα­ται της το­πι­κής αυ­το­διοί­κη­σης, με ό,τι αυτό συ­νε­πά­γε­ται για τον λομ­βαρ­δι­κό Βορρά στον οποίο κυ­ριαρ­χούν οι δή­μαρ­χοι της Λέ­γκας, ενώ ως γνω­στόν ο Σαλ­βί­νι και οι πο­λι­τι­κοί συ­νο­δοι­πό­ροι του απε­χθά­νε­ται κα­θε­τί που προ­έρ­χε­ται ή εδρεύ­ει νο­τί­ως της Ρώμης. Πά­ντως είναι αξιο­πρό­σε­κτο ότι για πρώτη φορά ιδρύ­ε­ται χω­ρι­κό υπουρ­γείο Κάτω Ιτα­λί­ας, το οποίο, την ώρα που γρά­φο­νται αυτές οι γραμ­μές, δεν έχει απο­σα­φη­νι­στεί σε ποιο πρό­σω­πο κα­τα­λή­γει, αν και για ευ­νό­η­τους λό­γους θα κα­τα­λή­ξει στα Πέντε Αστέ­ρια. Ο συμ­βο­λι­σμός, όμως είναι έντο­νος, όταν αυτή η ίδρυ­ση συ­μπί­πτει με την ισχυ­ρο­ποί­η­ση των ακραιφ­νών το­πι­κι­στών και αυ­το­νο­μι­στών του Βορρά. Σε ό,τι αφορά την με­τα­νά­στευ­ση, ο Σαλ­βί­νι δεν έχει κρύ­ψει τις αν­θρω­πο­φα­γι­κές τά­σεις του, θε­ω­ρώ­ντας ότι η Ιτα­λία πρέ­πει να με­τα­τρα­πεί σε φρού­ριο κα­τα­πο­λέ­μη­σης, ψυ­χο­λο­γι­κής εξό­ντω­σης και σω­μα­τι­κής κα­τα­πό­νη­σης των αν­θρώ­πων που ξε­βρά­ζο­νται στην Λα­μπε­ντού­ζα και τις ιτα­λι­κές ακτές.

Ο Λουίζ­τι Ντι Μάιο (των Πέντε Αστέ­ρων) ανα­λαμ­βά­νει το υπουρ­γείο Οι­κο­νο­μι­κής Ανά­πτυ­ξης και Ερ­γα­σί­ας, σαν έτοι­μος από καιρό για να στραγ­γα­λί­σει και τα δύο, πα­τώ­ντας επί των ελά­χι­στων απο­μει­να­ριών του κοι­νω­νι­κού κρά­τους της γεί­το­νος.

Ο Σα­βό­να, για τον οποί­ον έγινε όλος ο σα­μα­τάς, ανα­λαμ­βά­νει υπουρ­γός Ευ­ρω­παϊ­κών Υπο­θέ­σε­ων έχο­ντας την ευ­και­ρία να ανταλ­λά­ξει ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στι­κές συ­ντα­γές πο­λι­τι­κής μα­γει­ρι­κής με διά­φο­ρους άλ­λους ομοί­ους του, που έχουν πιά­σει στα­σί­δι σε υπουρ­γεία των κρα­τών τους και πη­γαι­νο­έρ­χο­νται αε­ρο­πο­ρι­κώς στις Βρυ­ξέλ­λες, συ­ζη­τώ­ντας περί ευ­ρω­σκε­πτι­κι­στι­κών ανέ­μων και υδά­των.

Ο Τρία (στο υπουρ­γείο Οι­κο­νο­μι­κών) και ο Μι­λα­νέ­ζι (στο Εξω­τε­ρι­κών) είναι τυ­πι­κές πε­ρι­πτώ­σεις της λε­γό­με­νης «συ­νέ­χειας του κρά­τους», ακόμη και αν έχουν κερ­δί­σει τις εκλο­γές οι θε­ω­ρού­με­νοι στα χαρ­τιά σκλη­ροί αντί­πα­λοι της προη­γού­με­νης κα­τά­στα­σης - ει­δι­κά ο δεύ­τε­ρος, υπήρ­ξε υπουρ­γός και επί Μόντι και επί Λέτα ενώ προ­ϋ­πήρ­ξε για εί­κο­σι χρό­νια ιτα­λός επί­τρο­πος στις Βρυ­ξέλ­λες. Κάπως έτσι κα­θη­συ­χά­ζο­νται και οι... αγο­ρές!

Εν­δια­φέ­ρον στοι­χείο ότι το υπουρ­γείο Δι­καιο­σύ­νης κα­τα­λή­γει σε πρό­σω­πο από τα Πέντε Αστέ­ρια, τον Αλ­φόν­σο Μπο­να­φέ­ντε, δι­κη­γό­ρο, και αυτό γιατί ακόμη βρί­σκο­νται σε εξέ­λι­ξη οι δι­κα­στι­κές έρευ­νες για την εκτε­τα­μέ­νη δια­φθο­ρά και σε δή­μους που ελέγ­χουν οι «πε­ντά­στε­ροι», όπως τη Ρώμη με την Βιρ­τζι­νία Ράγκι, ενώ ανοι­χτοί είναι οι φά­κε­λοι για την λε­γό­με­νη «μαφία της Ρώμης», που κέρ­δι­ζε μο­νί­μως τους δια­γω­νι­σμούς για την κα­θα­ριό­τη­τα και την δια­χεί­ρι­ση των στρα­το­πέ­δων για τους με­τα­νά­στες, του­λά­χι­στον από το 2008 και ελέγ­χε­ται από τον δια­βό­η­το Μο­νό­φθαλ­μο, Μά­σι­μο Καρ­μι­νά­τι, πα­λαιό νε­ο­φα­σί­στα εκτε­λε­στή των μο­λυ­βέ­νιων χρό­νων.

Τέλος, οι φήμες ότι έχει βγει έκτα­κτο amber alert προς ανα­ζή­τη­ση του πιο «σύ­ντο­μου» πρω­θυ­πουρ­γού - κη­που­ρού του ΔΝΤ ελέγ­χο­νται ως ανα­λη­θείς. Κο­τα­ρέ­λι το όνομά του, αν το έχετε ήδη ξε­χά­σει...

Για να δούμε τι θα δούμε από τον «με­γά­λο συ­να­σπι­σμό» θυτών και θυ­μά­των μιας «τρε­λής» εβδο­μά­δας για την Ιτα­λία και την Ευ­ρώ­πη, όπου νε­ο­φα­σί­στες και νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ροι, συ­στη­μι­κοί και αντι­συ­στη­μι­κοί, δια­γω­νί­ζο­νται ατύ­πως στα πο­λι­τι­κά καλ­λι­στεία της κρί­σης, που όλο και βα­θαί­νει σε βάρος των υπο­τε­λών τά­ξε­ων.