Από την ταραντέλα στην όπερα μπούφα

Τρεις μέρες κράτησε το... θαύμα του ματαρελικού «πραξικοπήματος». Θύτες και θύματα, αγαπημένοι και μονιασμένοι, εργάστηκαν πυρετωδώς για να σχηματίσουν την κυβέρνηση που θα ικανοποιούσε την ιταλική ολιγαρχία, θα κατεύναζε τις αγορές, θα έδινε διαπιστευτήρια άμεσης kolotoumbas στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο και θα έβαζε την Ιταλία της εργασίας στον ορθόδοξο, μονεταριστικό δρόμο της εξουθενωτικής λιτότητας χωρίς ορατό τέλος.

Η πολιτική κατάσταση που ξεκίνησε το προηγούμενο Σαββατοκύριακο σαν φρενιασμένη ταραντέλα, καταλήγει σαν όπερα μπούφα. Για γέλια και για κλάματα.

Ο πρωθυπουργός Κόντε (όχι ο προπονητής της Τσέλσι με τα φέηκ μαλλιά στο κεφάλι, αλλά ο κύριος καθηγητής με το φέηκ βιογραφικό στον χαρτοφύλακα) σχηματίζει κυβέρνηση πολιτικών προσώπων και τεχνοκρατών, ένα μείγμα του στυλ «πάρε τον έναν (νεοφιλελεύθερο) και χτύπα τον άλλο (φασίστα)».

Οι...ηγετικές φυσιογνωμίες της Λέγκας και των Πέντε Αστέρων, έκαναν τις ονειρώξεις τους, πραγματικότητα - απέκτησαν την πολυπόθητη εξουσία με υπουργείο και θέση αντιπροέδρου. Για την «ευρωσκεπτικιστική» πάρτη τους.

Ο Ματέο Σαλβίνι (της Λέγκας) αναλαμβάνει υπουργός Εσωτερικών Υποθέσεων. Κρίσιμο χαρτοφυλάκιο. Όχι μόνο επειδή χειρίζεται τα κονδύλια για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, με άλλα λόγια την μάσα σε βάρος τους, αλλά και επειδή προΐσταται της τοπικής αυτοδιοίκησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον λομβαρδικό Βορρά στον οποίο κυριαρχούν οι δήμαρχοι της Λέγκας, ενώ ως γνωστόν ο Σαλβίνι και οι πολιτικοί συνοδοιπόροι του απεχθάνεται καθετί που προέρχεται ή εδρεύει νοτίως της Ρώμης. Πάντως είναι αξιοπρόσεκτο ότι για πρώτη φορά ιδρύεται χωρικό υπουργείο Κάτω Ιταλίας, το οποίο, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν έχει αποσαφηνιστεί σε ποιο πρόσωπο καταλήγει, αν και για ευνόητους λόγους θα καταλήξει στα Πέντε Αστέρια. Ο συμβολισμός, όμως είναι έντονος, όταν αυτή η ίδρυση συμπίπτει με την ισχυροποίηση των ακραιφνών τοπικιστών και αυτονομιστών του Βορρά. Σε ό,τι αφορά την μετανάστευση, ο Σαλβίνι δεν έχει κρύψει τις ανθρωποφαγικές τάσεις του, θεωρώντας ότι η Ιταλία πρέπει να μετατραπεί σε φρούριο καταπολέμησης, ψυχολογικής εξόντωσης και σωματικής καταπόνησης των ανθρώπων που ξεβράζονται στην Λαμπεντούζα και τις ιταλικές ακτές.

Ο Λουίζτι Ντι Μάιο (των Πέντε Αστέρων) αναλαμβάνει το υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης και Εργασίας, σαν έτοιμος από καιρό για να στραγγαλίσει και τα δύο, πατώντας επί των ελάχιστων απομειναριών του κοινωνικού κράτους της γείτονος.

Ο Σαβόνα, για τον οποίον έγινε όλος ο σαματάς, αναλαμβάνει υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων έχοντας την ευκαιρία να ανταλλάξει ευρωσκεπτικιστικές συνταγές πολιτικής μαγειρικής με διάφορους άλλους ομοίους του, που έχουν πιάσει στασίδι σε υπουργεία των κρατών τους και πηγαινοέρχονται αεροπορικώς στις Βρυξέλλες, συζητώντας περί ευρωσκεπτικιστικών ανέμων και υδάτων.

Ο Τρία (στο υπουργείο Οικονομικών) και ο Μιλανέζι (στο Εξωτερικών) είναι τυπικές περιπτώσεις της λεγόμενης «συνέχειας του κράτους», ακόμη και αν έχουν κερδίσει τις εκλογές οι θεωρούμενοι στα χαρτιά σκληροί αντίπαλοι της προηγούμενης κατάστασης - ειδικά ο δεύτερος, υπήρξε υπουργός και επί Μόντι και επί Λέτα ενώ προϋπήρξε για είκοσι χρόνια ιταλός επίτροπος στις Βρυξέλλες. Κάπως έτσι καθησυχάζονται και οι... αγορές!

Ενδιαφέρον στοιχείο ότι το υπουργείο Δικαιοσύνης καταλήγει σε πρόσωπο από τα Πέντε Αστέρια, τον Αλφόνσο Μποναφέντε, δικηγόρο, και αυτό γιατί ακόμη βρίσκονται σε εξέλιξη οι δικαστικές έρευνες για την εκτεταμένη διαφθορά και σε δήμους που ελέγχουν οι «πεντάστεροι», όπως τη Ρώμη με την Βιρτζινία Ράγκι, ενώ ανοιχτοί είναι οι φάκελοι για την λεγόμενη «μαφία της Ρώμης», που κέρδιζε μονίμως τους διαγωνισμούς για την καθαριότητα και την διαχείριση των στρατοπέδων για τους μετανάστες, τουλάχιστον από το 2008 και ελέγχεται από τον διαβόητο Μονόφθαλμο, Μάσιμο Καρμινάτι, παλαιό νεοφασίστα εκτελεστή των μολυβένιων χρόνων.

Τέλος, οι φήμες ότι έχει βγει έκτακτο amber alert προς αναζήτηση του πιο «σύντομου» πρωθυπουργού - κηπουρού του ΔΝΤ ελέγχονται ως αναληθείς. Κοταρέλι το όνομά του, αν το έχετε ήδη ξεχάσει...

Για να δούμε τι θα δούμε από τον «μεγάλο συνασπισμό» θυτών και θυμάτων μιας «τρελής» εβδομάδας για την Ιταλία και την Ευρώπη, όπου νεοφασίστες και νεοφιλελεύθεροι, συστημικοί και αντισυστημικοί, διαγωνίζονται ατύπως στα πολιτικά καλλιστεία της κρίσης, που όλο και βαθαίνει σε βάρος των υποτελών τάξεων.