Με την προ δύο ημερών, οδηγία του, η οποία χαρακτηρίζεται «προσωρινή», ο αναπληρωτής υπουργός Μετανάστευσης, ο διακοσμητικός στον ρόλο του, Γιάννης Μουζάλας, ενημερώνει δημοσιογράφους (των τηλεοπτικών συνεργείων και όχι μόνο) και κοινή γνώμη ότι μέχρι νεωτέρας θα απαγορεύεται η είσοδος και η κάλυψη όσων συμβαίνουν εντός των υπό ίδρυση ή κατασκευή χοτ σποτ σε όλη την Ελλάδα.
Η διατύπωση βέβαια της οδηγίας – εντολής είναι πιο ανοιχτή. Μιλά γενικά για όλους τους πιθανούς χώρους όπου φιλοξενούνται πρόσφυγες, πάντα μέχρι νεωτέρας – έξοχο δάνειο από ημερήσια διαταγή στρατιωτικής μονάδας. Ως πρόσχημα εμφανίζεται η απρόσκοπτη εργασία εκείνων που έχουν αναλάβει να στήσουν τα χοτ σποτ ή τους άλλους χώρους φιλοξενίας καθώς και η σχετική προσυνεννόηση με τους συντονιστές του κάθε κέντρου – στρατοπέδου συγκέντρωσης, προκειμένου να επιβληθεί η σχετική απαγόρευση.
Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μεσάνυχτα Τετάρτης προς Πέμπτη, η αντιμετώπιση αυτής της απαγόρευσης από πλευράς δημοσιογραφικού κόσμου υπήρξε αμφίσημη, χλιαρή και ελάχιστα καταδικαστική και καταγγελτική. Μόνο η ΠΟΕΣΥ έβγαλε με σχετική καθυστέρηση, ανακοίνωση η οποία στηλίτευε την εν τοις πράγμασι επιβολή κατάστασης έκτακτης ανάγκης σε όλη την επικράτεια με περιστολή των συνταγματικών διατάξεων περί ελευθερίας του Τύπου. Γιατί ενώ η αρχική ανάγνωση φαίνεται να αφορά μόνο τα τηλεοπτικά συνεργεία, ο σύνδεσμός «και» προσθέτει τους δημοσιογράφους γενικά και προφανώς και τους φωτορεπόρτερ ανάμεσα τους.
Την ίδια στιγμή βρέθηκαν ουκ ολίγοι κονδυλοφόροι υποστηρικτές της τριτομνημονιακής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, οι οποίοι θεωρούν το εν λόγω μέτρο και την απαγόρευση, «στοιχειώδη προστασία της αξιοπρέπειας των προσφύγων(!)». Προχωρούν μάλιστα ένα βήμα παραπάνω και υποστηρίζουν ότι «φυσικά δεν θα υπάρχει πρόβλημα, αν ο πρόσφυγας δίνει την άδεια του και παραχωρεί συνέντευξη ή βιντεοσκοπείται ΕΞΩ (!!!) από τον χώρο φιλοξενίας του».
Ορισμένοι δείχνουν ή κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν. Ας θυμηθούμε λοιπόν την αλφαβήτα...
1. Ο δημοσιογράφος είναι εκείνος που πάει, βλέπει, καταγράφει, τεκμηριώνει, αναμεταδίδει, γράφοντας, μιλώντας, επικεντρώνοντας, σχολιάζοντας. Με το μολύβι, το πληκτρολόγιο, το μικρόφωνο, τη φωτογραφική μηχανή (όταν μιλάμε για φωτορεπόρτερ). Σε μια χώρα που βρίσκεται αντιμέτωπη με τα τεράστια αδιέξοδα της τριτομνημονιακής συγκυβέρνησης και την μιλιταριστική αντιμετώπιση της προσφυγιάς, επιβάλλεται η παρουσία δημοσιογράφων παντού. Με γνώμονα μόνο τις αρχές και τη δεοντολογία. Αν όμως και πιθανώς βρεθούμε μπροστά σε περιστατικά του στυλ της Ουγγαρέζας δημοσιογράφου που έβαζε τρικλοποδιές σε οικογένειες προσφύγων, τότε η αντιμετώπιση και η απομόνωση των κατ΄όνομα λειτουργών του Τύπου θα πρέπει να είναι άμεση, ριζική και χωρίς καθυστερήσεις. Αυτό όμως είναι ένα ενδεχόμενο το οποίο δεν χρειάζεται ούτε προαπαιτεί γενική, καθολική και επικίνδυνη απαγόρευση δημοσιογραφικής κάλυψης. Και φυσικά το παραπάνω παράδειγμα δεν αποτελεί και δεν αποτελούσε άσκηση δημοσιογραφίας, αλλά ρατσιστική, εκμηδενιστική και επιθετική συμπεριφορά και πράξη και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται και να απομονώνεται. Μαντέψτε όμως : Την αθλιότητα της Ουγγαρέζας «δημοσιογράφου» την κατέγραψε συνάδελφος της, ο οποίος ήταν δίπλα της την ώρα του περιστατικού και κατέγραφε τα γεγονότα. Φανταστείτε να ίσχυε... απαγόρευση δημοσιογραφικής κάλυψης. Δεν θα το μάθαινε άνθρωπος.
2. Ο Μουζάλας ομολογεί στην ανακοίνωση του ότι η απαγόρευση προήλθε έπειτα από προσυνεννόηση με τους συντονιστές λειτουργίας των χοτ σποτ. Τα χοτ σποτ είναι χώροι πρώην στρατοπέδων. Ανήκουν στο υπουργείο Άμυνας. Γενικός και ειδικοί συντονιστές είναι στρατιωτικοί. Οι στρατιωτικοί εχθρεύονται τον Τύπο, εχθρεύονται την (απο)κάλυψη των πιθανών, απάνθρωπων πρακτικών και συνθηκών διαβίωση στα χοτ σποτ, εχθρεύονται την ανάδειξη των ελλείψεων, σε τρόφιμα, νερό, κλινοσκεπάσματα, έχουν αλλεργία στον δημόσιο έλεγχο και τη λογοδοσία. Είναι προφανές ότι δεν θέλουν δημοσιογράφους στα πόδια τους, πέραν ίσως των λίγων εκλεκτών που είναι οι πάγιοι και σταθεροί ρεπόρτερ του υπουργείου Άμυνας και όσο να 'ναι αποτελούν «γνωστές φυσιογνωμίες» και (ενδεχομένως πάλι) μπορούν να εξωραΐσουν καταστάσεις και γεγονότα, αποκρύπτοντας τις ενοχλητικές για τη στρατιωτική ηγεσία, λεπτομέρειες με... αρετή και τόλμη! Υπενθυμίζεται ότι εθνικός συντονιστής για την ίδρυση και τη λειτουργία των χοτ σποτ – στρατοπέδων συγκέντρωσης είναι ο προερχόμενος από τις ειδικές δυνάμεις, υποστράτηγος Κωνσταντίνος Φλώρος, ο οποίος έχει υποκαταστήσει ουσιωδώς τον Μουζάλα στη διαχείριση της καθημερινότητας των προσφύγων και της κατάληξης των ανθρώπων αυτών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
3. Η απαγόρευση Μουζάλα «δικαιώνει» το «κεκτημένο Δένδια», στα δημοσιογραφικά άβατα της Αμυγδαλέζας, του Παρανεστίου και της Κορίνθου. Έρχεται επίσης να νομιμοποιήσει τις κατά καιρούς αθλιότητες των ΜΑΤ που είχαν επιτεθεί και εξωθήσει βίαια δημοσιογράφους και συνεργεία για παράδειγμα στην Ειδομένη στα μέσα του φθινοπώρου, λίγο πριν την εκκαθάριση του εκεί πρόχειρου καταυλισμού. Η διατύπωση μάλιστα που επιλέγει ο διακοσμητικός υπουργός Μετανάστευσης για απαγόρευση μέχρι νεωτέρας σε όλους τους «χώρους φιλοξενίας» αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο νέων επιχειρήσεων καταστολής και βίας στην Ειδομένη, σε σημεία της εθνικής οδού, ακόμη και στην πλατεία Βικτωρίας, προκειμένου να γίνουν επιχειρήσεις – σκούπα, επιχειρήσεις μαζικής μεταφοράς και εγκλεισμού των προσφύγων, μακριά από το ελεγκτικό και δημοκρατικό μάτι του Τύπου.
4. Αυτή την αθλιότητα Μουζάλα, βρέθηκαν «δημοσιογράφοι» να την υποστηρίξουν, με άξονα τη δήθεν ευαισθησία για την αξιοπρέπεια των προσφύγων... Η αξιοπρέπεια των προσφύγων δοκιμάζεται από τον καταναγκαστικό εγκλεισμό σε χοτ σποτ, δοκιμάζεται από την αναλγησία της τριτομνημονιακής συγκυβέρνησης, δοκιμάζεται από τις ταλαιπωρίες και τις κακουχίες, από τα συρματοπλέγματα στα σύνορα, από τα τρύπια σωσίβια στη θάλασσα, την έλλειψη τροφής και νερού, την έλλειψη ανθρωπιάς. Αυτά όμως χρειάζονται και κάποιους ώστε να τα δείξουν, να τα αναδείξουν, να τα προβάλουν και να τα παρουσιάσουν, δίνοντας φωνή, εικόνα, λόγο και ήχο στο δράμα και τη δοκιμασία. Αυτοί είναι οι δημοσιογράφοι, έλληνες και ξένοι, είναι φωτορεπόρτερ, όπως ο καίριος Μάριος Λώλος ή ο ικανός Γιάννης Μπεχράκης, των οποίων τη δουλειά στην Ειδομένη ή την εθνική οδό παρακολουθήσαμε και προβάλλαμε και στο Rproject. Μάλλον όμως υπάρχουν και... «δημοσιογράφοι» που θέλουν να φιμώσουν τη δουλειά ενός Λώλου ή ενός Μπεχράκη και να κουκουλώσουν με πέπλο μυστηρίου και αδιαφάνειας τις δραματικές εξελίξεις στην τραγωδία των προσφύγων, των παιδιών και των οικογενειών τους.
5. Το γιατί θέλει η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να φιμώσει τον Τύπο στο ζήτημα της προσφυγιάς μάλλον προκύπτει από τις δικές της ιδιαίτερες ικανότητες στη διολίσθηση σε ένα όλο και πιο ασφυκτικό περιβάλλον για τις ατομικές ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν προγραμματίζεται το στήσιμο στρατοπέδων συγκέντρωσης σε όλη σχεδόν την επικράτεια, το τελευταίο που πρέπει να προκύψει είναι μια διαρκής, ελεγκτική, αποκαλυπτική, καταγγελτική και διαρκής κάλυψη γεγονότων, ανεπαρκειών, ελλείψεων και ρατσιστικών συμπεριφορών ή παραβιάσεων σε βάρος των προσφύγων κάθε ηλικίας και φύλου. Η απάντηση από τους ανθρώπους του Τύπου πρέπει να είναι άμεση και καίρια: Η απαγόρευση Μουζάλα πρέπει να μείνει στα χαρτιά... Μια ημερήσια διαταγή χωρίς προσκλητήριο πρόθυμων φαντάρων. Γιατί οι (σωστοί) δημοσιογράφοι δεν είναι τα στρατιωτάκια κανενός.
