Άσυλο και στέγη σε όλους τους πρόσφυγες

Χιλιάδες πρόσφυγες είναι αντιµέτωποι µε τον κίνδυνο της αστεγίας. Η κυβέρνηση εφαρµόζοντας την απάνθρωπη πολιτική των εξώσεων από διαµερίσµατα προγραµµάτων στέγασης, Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης καθώς και άλλες δοµές φιλοξενίας, στην πραγµατικότητα πετάει τους πρόσφυγες στο δρόµο υπό το πρόσχηµα της ανάγκης αποσυµφόρησης των νησιών. Τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες ηµέρες στην πλατεία Βικτωρίας θύµισαν αρκετά εικόνες του 2015. Οικογένειες να εγκαθίστανται στις πλατείες, αλληλέγγυες πρωτοβουλίες να προσπαθούν να βοηθήσουν όσο µπορούν και η αστυνοµία να κάνει σκούπα τις πρώτες πρωινές ώρες. Για όλα τα παραπάνω µας µίλησε ο Κώστας Κόκκορας, ψυχολόγος µε ενεργή εµπλοκή στο αντιρατσιστικό κίνηµα.

-----------------------------------------------------------

Κώστα αρχικά δώσε µας µια εικόνα της κατάστασης µε τις εξώσεις. Πόσες έχουν γίνει, πόσες αναµένονται και ποιος είναι ο µεγαλύτερος κίνδυνος το επόµενο διάστηµα για τους πρόσφυγες;

Η γενική εικόνα που επικρατεί σήµερα µας δείχνει ότι κατά µέσω όρο το 95% από τα άτοµα που ήταν να βγουν από διαµερίσµατα και ξενοδοχεία του ΕΣΤΙΑ της UNHCR και από  «ανοιχτά» κέντρα υποδοχής,παρέµειναν παράτυπα στα διαµερίσµατά τους, στα δωµάτιά τους και στα container ή τις σκηνές τους αντίστοιχα. Και που να πηγαίναν άλλωστε; Παρέµεινε το 95% του γενικού πληθυσµού των 11.500 ανθρώπων σε όλη την χώρα που την 30/5/2020 θα εξωθούνταν από τις εστίες τους. Χαρακτηριστικά παραδείγµατα αποτελούν το στεγαστικό πρόγραµµα του Δήµου της Αθήνας που από τα 323 άτοµα προς έξοδο βγήκαν µόνο οι 30 και το Camp του Ελαιώνα που από τα 300 άτοµα βγήκαν µόνο τα 7.

Άλλα από την άλλη δεν είναι λόγος αυτός ούτε για χαρές αλλά ούτε και για πανηγυρισµούς. Αυτοί οι άνθρωποι που παρέµειναν στις εστίες του δεν θεωρούνται πλέον ωφελούµενοι των προγραµµάτων τους και δεν υποστηρίζονται από το προσωπικό τους.

Και ακόµα πιο σηµαντικό είναι ότι σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, που στην πλειοψηφία τους είναι πυρηνικές οικογένειες µε τουλάχιστον δύο παιδιά, έχει διακοπεί από την 30/5/20 κάθε οικονοµικό βοήθηµα που δικαιούνταν ως αιτούντες άσυλο. Έτσι µπορεί να έχουν ένα σπίτι να µείνουν όµως πως θα ταΐσουν τα παιδιά τους;

Το µεγάλο κύµα εξώσεων πέρασε αλλά κάθε µήνα θα έρχονται νέα µικρότερα. Κάθε µήνα αυτοί που θα αναγνωρίζονται ως πρόσφυγες και θα παίρνουν την πολυπόθητη άδεια διαµονής θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα προγράµµατα στέγασης µέσα σε διάστηµα 30 ηµερών. Εξοντωτική και τιµωρητική πολιτική για ένα παράπτωµα αδικαιολόγητο… το παράπτωµα του να πάρει άσυλο από το ελληνικό κράτος ένας αιτών άσυλο γιατί το δικαιούται! Το παράπτωµα του να αναγνωριστεί επίσηµα από το κράτος µε το καθεστώς του πρόσφυγα ένας πρόσφυγας πολέµου…

Η µεγάλη πλειοψηφία λοιπόν παρέµεινε στις εστίες της και αψήφησε τις υπουργικές αποφάσεις, αλλά αυτό αποτελεί µία νίκη σε µία πολύ µικρή µάχη και ο πόλεµος είναι µπροστά µας. Ήδη το σύστηµα ετοιµάζει πιλοτικά αλλά άµεσα να κινήσει εξώδικες διαδικασίες σε ωφελούµενους που παραµένουν για µήνες παράτυπα σταδιαµερίσµατα. Και στη συνέχεια θα ακολουθήσουν και τα ασφαλιστικά µέτρα εις βάρος τους. Και αν όλα αυτά είναι κοστοβόρα και χρονοβόρα για τα διαµερίσµατα, στα camp θα είναι µία απλή εκκένωση της αστυνοµίας όπως αυτές που ζήσαµε στις καταλήψεις των Εξαρχείων.

Ποιες θεωρείς ότι είναι οι αιτίες πίσω από αυτή την εγκληµατική πολιτική των εξώσεων και πού αποσκοπούν;

Η επιλογή της πολιτικής της αποτροπής των προσφυγικών ροών εκφράζεται και µε το να τους επιδεικνύουµε το πόσο δυσάρεστη, ανασφαλής και επικίνδυνη µπορεί να γίνει η παραµονή τους στη πολιτισµένη ευρωπαϊκή Ελλάδα. Πόσο δύσκολα µπορούν να βρουν πρόσβαση στη δηµόσια υγεία, πόσο ανούσια µπορεί να τους προσφερθεί η δηµόσια παιδεία, πόσο αδύνατη µπορεί να γίνει η πρόσβαση στην αγορά εργασίας και πόσο αποτρεπτική και µετά εµποδίων η οποιαδήποτε προσπάθεια ένταξής τους στην τοπική κοινωνία. Και να µην ξεχνάµε µέσα στα πλαίσια της αποτροπής είναι και η στρατιωτικοποίηση του Αιγαίου και του Έβρου µε αµέτρητα ανθρώπινα θύµατα και αγνοούµενους και οι παράνοµες επαναπροωθήσεις.

Μέσα σε αυτό το κλίµα λοιπόν η κυβέρνηση προσπαθεί µε το ελάχιστο οικονοµικό κόστος να απαλύνει το φόρτο των τουριστικών νησιών µας µε τα υπερπληθή ανοιχτά κέντρα υποδοχής και να αδειάσει πάση θυσία θέσεις στέγασης στην ενδοχώρα για να µετακινήσει άµεσα χιλιάδες πρόσφυγες και µετανάστες. Δηµιουργώντας έτσι  µικρές Μόριες στην ηπειρωτική Ελλάδα  που δεν θα τραβούν τόσο τα βλέµµατα όσο µία µεγάλη Μόρια σε ένα τουριστικό νησί µέσα στο καλοκαίρι από τη µια και από την άλλη να τα έχει και καλά µε τους µεγάλους επιχειρηµατίες του τουρισµού στην χώρα.

Πολλοί πρόσφυγες οδηγούνται στην αστεγία και αναγκάζονται να ζουν σε πλατείες (Βικτώρια). Τι λένε οι ίδιοι για την κατάσταση αυτή;

Υπάρχει διάχυτο το συναίσθηµα της αδικίας καθώς νιώθουν ότι τιµωρούνται για την νοµιµοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωµάτων τους. Κρατήθηκαν παρά τη θέλησή τους στη χώρα µας, υποχρεώθηκαν να αναζητήσουν άσυλο εδώ και µόλις το λαµβάνουν και αναγνωρίζονται τους πετάµε έξω από τα προγράµµατα χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι, χωρίς ευκαιρίες και ελπίδες µε τα παιδιά τους στην αγκαλιά. Πρόσφυγες για δεύτερη φορά στην πολιτισµένη Ευρώπη. Ένοχοι για κάποια αιτία που δεν την έµαθαν ποτέ όπως θα έλεγε και ο Παύλος… 

Χωρίς καµία πρόνοια και σχέδιο από το επίσηµο κράτος για το επόµενο βήµα µετά την αναγνώριση, τους υποχρεώνουµε σε καταδικαστική αστεγία. Ναι λοιπόν, νιώθουν αδικηµένοι και είναι απογοητευµένοι, µερικοί είναι απελπισµένοι από το σκληρό πρόσωπο της πολιτισµένης Ευρώπης µε τα κλειστά σύνορα και τις απάνθρωπες πολιτικές. Και στη συνέχεια θα έρθει και το συναίσθηµα του θυµού…

Η κυβέρνηση σε µια επιχείρηση σκούπα µετέφερε πολλούς πρόσφυγες στον Ελαιώνα. Ποια είναι η κατάσταση στη δοµή εκεί αυτή τη στιγµή;

Στην ουσία µε µία κίνηση άµεσης πυρόσβεσης η κυβέρνηση µετέφερε αστραπιαία όλα τα άτοµα από την πλατεία Βικτωρίας στον Ελαιώνα. Μεταφέρθηκαν στο σύνολο 280 άτοµα σαν να ήταν αντικείµενα, εµπορεύµατα. Και αυτό είχε τις αντίστοιχες επιπτώσεις και διαµαρτυρίες γιατί επρόκειτο για ανθρώπους και όχι για containers.

Ήταν µία προσπάθεια να αποκρύψουν άµεσα από την κοινωνία τις επιπτώσεις της µεταναστευτικής τους πολιτικής που παράγει άστεγους στις πλατείες. Δεν µπορώ να καταλάβω µέχρι πότε πιστεύουν ότι θα µπορούν να καλύπτουν τις απάνθρωπες πρακτικές τους όταν κάθε µήνα παράγουν άστεγους για να δηµιουργήσουν θέσεις και να στεγάσουν ηµιάστεγους από τα camps.

Στη δοµή του Ελαιώνα έχει δηµιουργηθεί συνωστισµός και αναταραχή καθώς εκεί που περίµεναν να διώξουν 300 άτοµα, τους ενηµέρωσαν ότι θα πρέπει να βρουν λύση για να στεγάσουν 70 άστεγους και τελικά τους µετέφεραν 280 άτοµα…

Μεγάλη κουβέντα γίνεται και για τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για τη διαχείριση του προσφυγικού ζητήµατος και τη µη αξιοποίησή τους για τις ανάγκες των προσφύγων. Τι κάνει η κυβέρνηση µε αυτά τα λεφτά;

 Είναι αλήθεια πως όλα τα κονδύλια για το προσφυγικό προέρχονται εξολοκλήρου από την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα χωρίς καµία συµµετοχή του ελληνικού κράτους ή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Από τον µισθό των υπαλλήλων στα προγράµµατα στέγασης και τις χρηµατοδοτήσεις ΜΚΟ που παρέχουν υπηρεσίες στους πρόσφυγες, µέχρι και τον εξοπλισµό των διαµερισµάτων ή την ενοικίαση των ξενοδοχείων όλες οι δαπάνες αποτελούν ευρωπαϊκά κονδύλια.

Καταλαβαίνουµε εύκολα ότι µιλάµε για πολύ µεγάλα ποσά που έρχονται για τοπροσφυγικό και στους πρόσφυγες φτάνουν λίγα ψίχουλα. Ας αναλογιστούµε ότι ένας ενήλικος/η  πρόσφυγας/ισσα  στην Αθήνα παίρνει 150 ευρώ το µήνα οικονοµική ενίσχυση. Χωρίς να έχει δικαίωµα στην εργασία µέχρι να αναγνωριστεί. Του παρέχεται προσωρινά στέγαση αλλά σκεφτείτε τον εαυτό σας να επιβιώνει στην σηµερινή Αθήνα µε 150 ευρώ το µήνα! Η ακόµα χειρότερα µία εξαµελής οικογένεια να προσπαθεί να επιβιώσει µε 450 ευρώ το µήνα και αυτά µέχρι να αναγνωριστεί.

Πολλά από αυτά τα κονδύλια εκτιµώ ότι αναλώθηκαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις για να καλυφθούν τρύπες εκατοµµυρίων  ευρώ στο σύστηµα υγείας, ή όπου αλλού χρειαζόταν, µοιράστηκαν σε παχυλούς µισθούς µανατζαρέων και «ειδικών» συµβούλων που κάθε άλλο παρά αποτελέσµατα δεν έφεραν, και φυσικά σε προσωπικό συµφέρον και όφελος των ανθρώπων που είναι πάντα πρόθυµοι να κερδίσουν και να επωφεληθούν από την καταστροφή και τον πόνο των συνανθρώπων τους.

Ποια πιστεύεις ότι πρέπει να είναι τα άµεσα καθήκοντα της Αριστεράς και του αντιρατσιστικού κινήµατος στην αντιµετώπιση της συγκεκριµένης αντιπροσφυγικής πολιτικής;

Πρέπει άµεσα να σταθούµε στο πλάι τους αλληλέγγυοι, να τους εµπνεύσουµε και να τους παρακινήσουµε σε αγώνες διεκδίκησης των αυτονόητων δικαιωµάτων τους, να συµµετέχουµε και να στηρίξουµε τους αγώνες αυτούς.

Να εναντιωθούµε και να αποτρέψουµε κάθε προσπάθεια εκκένωσης ή έξωσης.

Να διεκδικήσουµε ένα ευρύ  πρόγραµµα κοινωνικής κατοικίας για τον ευάλωτο πληθυσµό, τους άπορους και άστεγους, µία κοινωνική πολιτική µε επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Η απάνθρωπη πολιτική αντιµετώπιση του προσφυγικού ζητήµατος από την κυβέρνηση πρέπει να καταγγελθεί και να τερµατιστεί. Ας ενώσουµε όλοι τις δυνάµεις µας µε τον αγώνα των προσφύγων για να µπει ένα φρένο στις παράλογες ρατσιστικές πολιτικές.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά