«H Μόρια ήταν το χειρότερο στρατόπεδο προσφύγων σ ’όλο τον κόσμο. Ακόμη και απ’ αυτά του Σουδάν». Αυτή η λιτή δήλωση των «Γιατρών χωρίς σύνορα» αποτύπωσε πλήρως μια αλήθεια, που έτσι και αλλιώς για να κρυφτεί χρειαζόταν μπόλικη κυβερνητική υποκρισία και παραπληροφόρηση.

Ο εμπρη­σμός της Μόρια έβαλε ένα τέλος σε αυτό το «απαύ­γα­σμα του πο­λι­τι­σμού» της ΕΕ και της Ελ­λά­δας. Να μην ξε­χνά­με ότι το ελ­λη­νι­κό κρά­τος έχει μια μακρά πα­ρά­δο­ση στα στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης. Για την ιθύ­νου­σα τάξη των εφο­πλι­στών, του ιε­ρα­τεί­ου και των μαυ­ρα­γο­ρι­τών, την πε­ρί­ο­δο του εμ­φυ­λί­ου και μετά, το κο­λα­στή­ριο της Μα­κρο­νή­σου ήταν ο «νέος Παρ­θε­νώ­νας», που εξευ­γέ­νι­ζε τις ψυχές των  «σλα­βο­κομ­μου­νι­στών» με την θε­ρα­πεία των βα­σα­νι­στη­ρί­ων και των εκτε­λέ­σε­ων. Η σύγ­χρο­νη εμπει­ρία της Μόρια δεν έχει φτά­σει σε τέ­τοια ύψη αλλά έχει τη συμ­βο­λή της σε αυτό που ονο­μά­ζε­ται «σύγ­χρο­νος ελ­λη­νι­κός πο­λι­τι­σμός»...

Ποιοι είναι όμως οι πρω­τα­γω­νι­στές των ημε­ρών;

Η κυ­βέρ­νη­ση: που παρά το δια­συρ­μό της, συ­νε­χί­ζει ακά­θε­κτα το σχέ­διο για «διπλό εγκλω­βι­σμό» των προ­σφύ­γων σε στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης και στα νησιά. Γιατί τα νησιά του Αι­γαί­ου πρέ­πει να γί­νουν ο «φρά­κτης στις ορδές των βαρ­βά­ρων» όπως λέει. Αλλά αυτή η αυ­το­θυ­σία της κυ­βέρ­νη­σης αντα­μοί­βε­ται αδρά. Μέχρι στιγ­μής, οι ελ­λη­νι­κές κυ­βερ­νή­σεις από το 2016 μέχρι σή­με­ρα, έχουν τσε­πώ­σει πάνω από 4 δις ευρώ για τη  λε­γό­με­νη φρο­ντί­δα των προ­σφύ­γων… 

Η αστυ­νο­μία: που δεν δί­στα­σε να πνί­ξει στα χη­μι­κά τα γυ­ναι­κό­παι­δα που έτρε­χαν αλα­φια­σμέ­να να ξε­φύ­γουν από την φωτιά, σε μια πρω­το­φα­νή επί­δει­ξη ωμό­τη­τας και βίας.  Αλλά ας μην έχου­με αυ­τα­πά­τες. Ταυ­τό­χρο­να είναι και ένα προ­μή­νυ­μα για την αντι­με­τώ­πι­ση των εκ­δη­λώ­σε­ων κοι­νω­νι­κής δια­μαρ­τυ­ρί­ας που ωρι­μά­ζουν…

Τα ΜΜΕ: που ξε­κί­νη­σαν μια εκ­στρα­τεία συ­γκά­λυ­ψης και εξα­φά­νι­σης του θέ­μα­τος ενώ ο διε­θνής τύπος, την ίδια ώρα, ωρυό­ταν για την αν­θρω­πι­στι­κή κρίση και την κυ­βερ­νη­τι­κή βα­ναυ­σό­τη­τα… 

Οι βλα­χο­δή­μαρ­χοι: που δια­λα­λούν κραυ­γά­ζο­ντας την εθνι­κή τους από­γνω­ση για την «ει­σβο­λή των λα­θρο­προ­σφύ­γων» και γε­μί­ζουν με αντάλ­λαγ­μα τις τσέ­πες τους με απο­ζη­μιώ­σεις εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ.

Το ιε­ρα­τείο: που δεν λεί­πει ποτέ από τις «επάλ­ξεις του εθνι­κού αγώνα», εκ­φρά­ζει τη λύπη του για τη δυ­στυ­χία των προ­σφύ­γων γιατί έγι­ναν πρά­κτο­ρες των Τούρ­κων…

Οι  λε­γό­με­νοι βιο­μή­χα­νοι του του­ρι­σμού: που κλαί­γο­νται για την βλα­βε­ρή ει­κό­να του νη­σιού και ει­σπράτ­τουν πά­ραυ­τα «ορι­ζό­ντιες ενι­σχύ­σεις» δε­κά­δων εκα­τομ­μυ­ρί­ων από την κυ­βέρ­νη­ση τους….

Η άκρα δεξιά: ο εσμός των εθε­λο­ντών «πα­τριω­τών», που μπο­ρούν να χτυ­πούν εγκύ­ους γυ­ναί­κες, να απει­λούν με σκο­πο­βο­λή «αυτά τα ζώα» τους πρό­σφυ­γες κλπ και να επι­βρα­βεύ­ο­νται για το ρόλο τους σαν εθνι­κή εφε­δρεία στο κρά­τος…

Αυτή είναι η ιερά συμ­μα­χία του κε­φα­λαί­ου, των ρα­τσι­στών και της κυ­βέρ­νη­σης.

Και η αντι­πο­λί­τευ­ση τι κάνει; Πέρα από τους υπο­κρι­τι­κούς θρή­νους του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που δια­τή­ρη­σε το κο­λα­στή­ριο της Μόρια επί 4,5 χρό­νια, δυ­στυ­χώς και άλλα τμή­μα­τα της Αρι­στε­ράς, ενώ οδύ­ρο­νται για την αν­θρω­πι­στι­κή τρα­γω­δία και κα­ταγ­γέ­λουν τους υπαί­τιους, την ίδια ώρα ανα­πα­ρά­γουν την ρη­το­ρι­κή περί «εθνι­κών κιν­δύ­νων» και «εθνι­κών συμ­φε­ρό­ντων» που απο­προ­σα­να­το­λί­ζει, ενι­σχύ­ο­ντας τις ψευ­δαι­σθή­σεις για ενό­τη­τα συμ­φε­ρό­ντων με τους βρι­κό­λα­κες της ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας. 

Για την ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά και το αντι­ρα­τσι­στι­κό κί­νη­μα, οι πρό­σφυ­γες είναι τα αδέλ­φια μας και οι πραγ­μα­τι­κοί ήρωες των ημε­ρών. Το κά­λε­σμα αντί­στα­σης «ΑΖΑ­ΝΤΙ = FREEDOM = ΕΛΕΥ­ΘΕ­ΡΙΑ» των προ­σφύ­γων ενά­ντια στην κρα­τι­κή κα­τα­στο­λή είναι η πιο πο­λύ­τι­μη πα­ρα­κα­τα­θή­κη για να συ­νε­χί­σου­με τον αγώνα:

- Άσυλο και στέγη στους πρό­σφυ­γες, όπως ορί­ζει το Διε­θνές Δί­καιο και η Συν­θή­κη της Γε­νεύ­ης

- Η αλ­λη­λεγ­γύη είναι το όπλο μας

- Κοι­νοί αγώ­νες ερ­γα­τών και προ­σφύ­γων ενά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση του πλού­του, 

του ρα­τσι­σμού και του μι­λι­τα­ρι­σμού

Ετικέτες