Διαφωνείς δημόσια; Διαγράφεσαι!

Τα πακέτα χρηματοδότησης και ο εκφυλισμός της HΟΜΟphonia

H HΟΜΟphonia-Thessaloniki Pride, συνδιοργανώτρια οργάνωση του Pride της Θεσσαλονίκης, είναι η lgbt συλλογικότητα που λειτουργούσε τρία χρόνια με ανοιχτή συνέλευση και λήψη των αποφάσεων με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, επιμένοντας να στηρίζει όλες τις σημαντικές κινητοποιήσεις (πανεργατικές απεργίες, αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις, πορείες αλληλεγγύης σε μετανάστες, παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας) δίνοντας σ’ αυτές αντιομοφοβικό και αντισεξιστικό χρώμα.

Όμως, τον τελευταίο χρόνο και με αιχμή την αντιπαράθεση σχετικά με τις χρηματοδοτήσεις, συγκρούστηκαν δύο ριζικά διαφορετικοί προσανατολισμοί. Από τη μια προτεινόταν η κατεύθυνση να δεθούμε περισσότερο με τα κινήματα, με το Στέκι Μεταναστών όπου γίνονταν οι συνεδριάσεις μας και συνολικά με τους καταπιεσμένους και τις μειονότητες. Από την άλλη, η λογική του «να μην απομονωθούμε» (από ποιούς άραγε;) και να μη χάσουμε προπάντων την ευκαιρία να αξιοποιήσουμε τη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νέων, με το επιχείρημα πως «θα πάρουμε τα όπλα που μας δίνει ο αντίπαλος για να τα χρησιμοποιήσουμε εναντίον του». Όλη τη χρονιά 2013,-14 η συλλογικότητα ακροβατούσε ανάμεσα σε αυτές τις εκ διαμέτρου αντίθετες κατευθύνσεις: ριζοσπαστισμός ή ενσωμάτωση και γραφειοκρατία; Προς το τέλος της χρονιάς δυστυχώς η πλάστιγγα έγειρε προς τη δεύτερη κατεύθυνση...

Η υποχώρηση στο θέμα των χρηματοδοτήσεων αποδείχτηκε ότι ήταν από την αρχή μέρος συνολικής αντίληψης μετασχηματισμού μιας κινηματικής συλλογικότητας σε ΜΚΟ. Στις 23 Ιούνη η κατρακύλα της HΟΜΟphonia ολοκληρώθηκε: Με μια ευκαιριακή και ανασφαλή πλειοψηφία, η ανοιχτή συνέλευση της HΟΜΟphonia αποφάσισε «να αυτοκαταργηθεί ως αποφασιστικό όργανο» με αποτέλεσμα την εκχώρηση του δικαιώματος λήψης αποφάσεων στην ομάδα των εταίρων της Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας Homophonia (ΑΜΚΕ) – Thessaloniki Pride, η οποία σε καμία περίπτωση δεν εκφράζει συνολικά τη HOMOphonia, όπως αυτή διαμορφωνόταν στις κάποτε ανοιχτές και ήδη κατηργημένες ανοιχτές ΓΣ και αποτυπωνόταν στις ιδρυτικές της αρχές, στις ανακοινώσεις και τα κείμενά της! 

Έτσι, αντί για τη συνέλευση, από τα τέλη Ιούνη 2014 αποφάσεις παίρνει μόνο η ομάδα των 8 εταίρων της ΑΜΚΕ. Η μοναδική μειοψηφούσα (στα περισσότερα ζητήματα) μεταξύ των εταίρων ήταν η Κική Σταματόγιαννη. Έστω κι αυτή η μοναχική φωνή, όμως, τους ενοχλούσε κι αποφάσισαν να τη διαγράψουν… 

Η διαγραφή της Κικής Σταματόγιαννη δεν είναι απλώς ένα κακό επεισόδιο, αλλά η τελευταία πινελιά σε έναν αποκρουστικό πίνακα, η κατακλείδα σε ένα λόγο αποκήρυξης όλων των αρχών της συλλογικότητας που έδειχνε ότι φτιάχτηκε για να  κάνει τη διαφορά, να βγάλει την lgbt κοινότητα από την απομόνωση και να την δέσει με τα κινήματα καταπιεσμένων. Τίποτα πλέον στη δράση και τη λειτουργία της δεν αποπνέει το κινηματικό και ριζοσπαστικό πνεύμα που τη συγκρότησε και διείπε στο πρώτο διάστημα της λειτουργίας της. Με ευθύνη της ευκαιριακής «πλειοψηφίας» της ΑΜΚΕ και μεθόδους που καθόλου δεν παραπέμπουν σε κινηματική συλλογικότητα, η HOMOphonia δεν είναι πλέον αυτή που χτίσαμε, αυτή που ξέραμε και για την οποία ήμασταν όλοι και όλες περήφανοι/ες για τη δράση της.  

Μέλη του ΣΥΡΙΖΑ διαγράφουν άλλο μέλος του ΣΥΡΙΖΑ

Η διαγραφή της Κικής Σταματόγιαννη έχει κι άλλη μια παράμετρο. Η συντρόφισσα, μέλος του lgbt/Κόκκινο, είναι παράλληλα και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, και πιο συγκεκριμένα μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Α’ Θεσσαλονίκης. Στην ΑΜΚΕ της HOMOphonia, οι μισοί από αυτούς που ψήφισαν την διαγραφή της Κικής, είναι σύντροφοί της στο ίδιο κόμμα, ο ένας μάλιστα είναι και αυτός μέλος της ίδιας Νομαρχιακής Επιτροπής.

Μ΄ άλλα λόγια, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ διαγράφουν ό ένας τον άλλο σε μια κινηματική οργάνωση, αλλά αποτελούν μαζί μέλη του ίδιου επιτελείου που θα σχεδιάσει τις επόμενες πολιτικές μάχες και τις προτεραιότητες των αγωνιστών της Αριστεράς! Θα ήταν αστείο, αν δεν καταντούσε πραγματικά γελοίο κι ανάξιο για συντρόφους/ισσες της Αριστεράς.         

Πιστεύουμε ότι τόσο η εσωτερική (εσωκομματική) όσο και η δημόσια πολιτική διαφωνία, όταν στηρίζεται με επιχειρήματα, είναι ένδειξη υγείας για έναν οργανισμό, πολιτική οργάνωση ή κόμμα. Το αντίθετο ακριβώς, ο αποκλεισμός δηλαδή κάποιου/ας να εκφράσει την αντίθεσή του επί ποινή κυρώσεων, θα ήταν δείγμα παθογένειας. Στην HOMOphonia η παθογένεια έχει καταντήσει μίασμα, γι’ αυτό και «αντιμετωπίζεται» από την πλειοψηφία των εταίρων με μέτρα πρωτοφανή: Ούτε οι πιο σκληρές συγκεντρωτικές οργανώσεις ή πολιτικά κόμματα (ούτε καν το σταλινικό ΚΚΕ) δεν έχουν φτάσει στο σημείο να διαγράφουν από τα σωματεία και τους συλλόγους όσες και όσους διαφωνούν μαζί τους. Τη θλιβερή «πρωτιά» σ’ αυτό την έχουν τώρα κάποια μέλη του ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη….  

Μια τέτοια πολιτική ενέργεια, όπως η διαγραφή της σ. Κικής Σταματόγιαννη ανοίγει την "κερκόπορτα" για δυσάρεστες εξελίξεις στο μέλλον, τόσο στις κινηματικές οργανώσεις στις οποίες παρεμβαίνουν οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του κόμματος όσο και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Εάν έχουμε φτάσει στο σημείο να ποινικοποιούμε την πολιτική διαφωνία, να θέτουμε όρια στο δικαίωμα της δημόσιας έκφρασης και να διαγράφουμε μέλη μας από μαζικές οργανώσεις, κινηματικές συλλογικότητες ή σωματεία, τότε μάλλον κάπου έχουμε χαθεί στη μετάφραση των όρων "σύντροφος", "δημοκρατία", "δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης" και άλλων όμορφων και ξεχασμένων πραγμάτων, δεδομένων ωστόσο για τη ταυτότητά μας ως αριστερών.

Ή μήπως όχι τόσο δεδομένων;