-Χαίρε Αγαθοκλή, σκυθρωπό σε βλέπω σήμερα. Σου ήρθε μήπως η λυπητερή της εφορίας; -Μου ήρθε Θρασύβουλε, αλλά την περίμενα. Αλλο είναι αυτό που με ανησυχεί. -Κατάλαβα. Σίγουρα θα έχει σχέση με την πολιτική. -Οντως. Με ανησυχεί η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ειδικά αυτά τα ανοίγματα στην «κεντροαριστερά».
- Υποθέτω πως δεν είναι της αρεσκείας σου, πάντα ήσουν της αριστερής ριζοσπαστικότητας. Χρειάζεται όμως και ρεαλισμός, ο Σύριζα δεν είναι πια στο 4%, πρέπει να απευθυνθεί και σε άλλα κοινωνικά στρώματα.
- Μα στην προκειμένη περίπτωση ρεαλισμός είναι ακριβώς η ριζοσπαστικότητα. Ο Σύριζα εκτινάχτηκε από το 4% στο 27% με έναν λόγο πολύ πιο ριζοσπαστικό από τον σημερινό και παρ’όλο που ήταν στοχοποιημένος σε βαθμό υστερίας από το σύστημα.
- Ας το δεχτούμε. Τώρα όμως που είναι στο 27% φαίνεται να έχει πιάσει «ταβάνι». Οτι ήταν να πάρει από τα αριστερά το έχει πάρει, άρα δεν έχει άλλη επιλογή, πρέπει να ανοιχτεί στα δεξιά του αν θέλει να κυβερνήσει.
- Είπες «αν θέλει να κυβερνήσει». Να σε ρωτήσω όμως Θρασύβουλε, γιατί «να θέλει να κυβερνήσει»;
- Τι εννοείς; Πολιτικό κόμμα είναι, να φτάσει στην εξουσία θέλει.
- Αν είναι έτσι όμως τότε σε τι διαφέρει από τα κόμματα που κυβέρνησαν επί δεκαετίες και είναι σήμερα παντελώς ανυπόλυπτα ακριβώς γιατί μετατράπηκαν σε απλούς μηχανισμούς νομής της εξουσίας;
- Εντάξει, ας πούμε τότε ότι θέλει να κυβερνήσει για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του.
- Εννοείς υποθέτω το δικό του πρόγραμμα;
- Φυσικά το δικό του, το πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση τουλάχιστον. Πρώτο κόμμα είναι εξ’άλλου, αυτό έλειπε να μην επιδιώκει την εφαρμογή του.
- Ναι αλλά εδώ ακριβώς αρχίζουν τα πρώτα προβλήματα. Ο κ. Βουδούρης, π.χ. ένας από αυτούς τους «συμμάχους»...
- Εννοείς αυτόν που με την εντυπωσιακή εκλογική του επίδοση στην περιφέρεια Πελοπονήσου απέδειξε περίτρανα την ικανότητά του να διευρύνει την επιρροή του Σύριζα σε νέα ακροατήρια...
- Ναι, αυτός λοιπόν, απευθυνόμενος στην κεντρική επιτροπή του Σύριζα, ξεκαθάρισε ότι « πρέπει να γίνει αποδεκτό ότι ο κοινός συμμαχικός στόχος, θα εσωκλείει τουλάχιστον και ένα μέρος των διακριτών απόψεων του συμμάχου. Ειδάλλως δεν θα πρόκειται για συμμαχία αλλά για προσχώρηση ». Τόνισε επίσης ότι ο «σοσιαλισμός δεν θα γίνει εντός μιας τετραετίας», όπως πίστευε ο Σύριζα του 4%.
- Ισως να ήθελε να φανεί πνευματώδης.
- Κάθε άλλο. Αυτό που θέλει να πει είναι σαφέστατο: για να κυβερνήσει με «με συμμάχους όχι υποχρεωτικά αριστερούς » όπως λέει, ο Σύριζα πρέπει να κάνει εκπτώσεις στο πρόγραμμά του.
- Καλά εντάξει, αυτά τα λέει ο Βουδούρης, που ψήφισε στο κάτω-κάτω και τα Μνημόνια και δεν φαίνεται να το έχει μετανοιώσει.
- Σύμφωνοι αλλά δεν είναι ο μόνος. Και η κ. Τζάκρη, που επίσης εμφανίζεται ως υποψήφια σύμμαχος, δηλώσε, αφού μάλιστα είχε παραστεί σε μια συγκέντρωση του Σύριζα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, πως ψήφισε το Μνημόνια γιατί “δεν μπορούσε να ακολουθηθεί κάτι άλλο εκτός από πολιτικές λιτότητας”. Προσθέτει δε πως αυτή “δεν έφυγε ποτέ από την κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ μετακινήθηκε δεξιά”. Κοινώς ο Σύριζα καλείται να κινηθεί προς εκεί που ήταν μέχρι πρότινος το ΠΑΣΟΚ.
- Ωραία, για αυτούς τους “συμμάχους” ισχύει αυτό που λέει ο μεγάλος μας ποιητής: “φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας”. Απλά θέλουν να φέρουν τον Σύριζα στα μέτρα του συστήματος. Δεν απάντησες όμως στο τι πρέπει να κάνει ο Σύριζα για να σχηματίσει κυβέρνηση και να εφαρμόσει το πρόγραμμά του; Το 27%, ακόμη και το 30% δεν αρκούν και αριστερούς συμμάχους δεν φαίνεται να έχει.
- Θα έλεγα ότι πρέπει να κάνει το αντίθετο απ΄ότι έχει κάνει από τότε που είναι αξιωματική αντιπολίτευση, και που σε καθοριστικό βαθμό εξηγεί και την στασιμότητά του. Να σταματήσει δηλαδή να τα στρογγυλεύει, να μην αναδιπλώνεται και να μην δίνει την αίσθηση να ότι είναι έτοιμος να κάνει εκπτώσεις για να φτάσει στην εξουσία. Να αποδείξει με δυό λόγια ότι δεν είναι “σαν τους άλλους”. Αν είναι κάτι το οποίο η κοινωνία απορρίπτει περισσότερο ίσως και από τα Μνημόνια είναι ακριβώς αυτό, την αναπαραγωγή της λογικής των “κομμάτων εξουσίας” που γνωρίσαμε και την ανακύκλωση του πολιτικού προσωπικού που την ενσαρκώνει.
- Και πιστεύεις ότι αυτό μπορεί να αποδώσει και με εκλογικούς όρους;
Ναι, γιατί ανταποκρίνεται στις βαθειές τάσεις μιας πολωμένης συγκυρίας και κοινωνικής πραγματικότητας. Γιατί μπορεί να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει την τσακισμένη κοινωνία. Για την Αριστερά εξ’άλλου Θρασύβουλε, εκεί παιζόταν πάντα το παιχνίδι, στην κίνηση των “από κάτω”, όχι στον προσεταιρισμό και την αναβάπτιση των περιτριμμάτων ενός υπό κατάρρευση κόσμου.
