Διαρκές νεοφιλελεύθερο έγκλημα ενάντια στη φύση και την ανθρώπινη ζωή

Οι καταστροφές που έχουν ήδη αφήσει στο πέρασμα τους οι φετινές πυρκαγιές σε Εύβοια, Αττική, Ηλεία, Μάνη αλλά και άλλες μικρότερες είναι ανείπωτες. Μέσα σε λίγες μέρες έχουν καταστραφεί τεράστιες εκτάσεις δασικής γης, εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες σπίτια, έχουν χαθεί ζώα - «βιβλική» καταστροφή. Μπορεί οι πυρκαγιές, μικρότερες ή μεγαλύτερες, να είναι συνηθισμένο φαινόμενο στην Ελλάδα, αλλά η έκταση της φετινής καταστροφής είναι πρωτοφανής, ενώ ακόμα η καταστροφή δεν έχει σταματήσει, εδώ και έξι μέρες, όσο γράφονται αυτές οι γραμμές. Οι τρομακτικές εικόνες στα μέσα και στο διαδίκτυο, η άμεση πληροφορία μέσω των social media δεν αφήνει πολλά περιθώρια παρερμηνειών ως προς το μέγεθος της καταστροφής.

Οι άνθρωποι στις περιοχές που έχουν καεί και καίγονται είναι επί της ουσίας παρατημένοι/ες από τον κρατικό μηχανισμό, ο οποίος ούτως ή άλλως ήταν πολύ αδύναμος ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει μίας τέτοιας έκτασης πυρκαγιά. Αυτό βέβαια ισχύει από τη στιγμή που αυτή πήρε την έκταση που πήρε; Ήταν άραγε φυσικό φαινόμενο; Ήταν άραγε κάποιοι σχιζοφρενείς πυρομανείς τύποι που προκάλεσαν αυτό το χάος; Ήταν άραγε κάποιο απόκρυφο σχέδιο πολιτικής αποσταθεροποίησης, κατά την επιχειρηματολογία του «στρατηγού άνεμου» και της «ασύμμετρης απειλής» που είχε επιστρατεύσει το 2007 η τότε κυβέρνηση της ΝΔ του Καραμανλή; Ήταν άραγε η κακιά στιγμή;

Οι καταστροφικές πυρκαγιές του φετινού καλοκαιριού έχουν υπεύθυνο: καπιταλιστική ανάπτυξη και η κερδοφορία των πλουσίων πάνω από τις ζωές και τις ανάγκες των ανθρώπων και πάνω από την προστασία του περιβάλλοντος. Το (παγκόσμιο) μοντέλο ανάπτυξης του νεοφιλελευθερισμού που έχει προκαλέσει και επιταχύνει την κλιματική αλλαγή/κρίση έχει πλέον σοβαρό αντίκτυπο. Ο παρατεταμένος καύσωνας σε συνδυασμό με τις ούτως ή άλλως πολύ υψηλές θερμοκρασίες του φετινού καλοκαιριού δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός αλλά αποτέλεσμα της κλιματικής αλλαγής και της παγκόσμιας αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη.

Το ότι η κυβέρνηση του Μητσοτάκη ήξερε για τον καύσωνα, όπως ήξερε και όλος κόσμος και επέλεξε να μην πάρει ούτε μισό προληπτικό μέτρο για ενδεχόμενες πυρκαγιές είναι εγκληματικό. Είναι όμως και πολιτική επιλογή. Όλες οι κυβερνήσεις των προηγούμενων χρόνων (και αυτή του ΣΥΡΙΖΑ) συστηματικά υποχρηματοδοτούσαν τη δασοπροστασία και το Πυροσβεστικό Σώμα με τα ολέθρια αποτελέσματα που βιώνουμε. Τι να πει κανείς όταν τα Δασαρχεία είχαν ζητήσει 17 εκατομμύρια από τον κρατικό προϋπολογισμό και αντί αυτού πήραν μόλις 1,7 εκατομμύρια; Οι συγκρίσεις είναι αμείλικτες με τα ποσά που έχει δαπανήσει η κυβέρνηση σε εξοπλισμούς και πολεμικά αεροσκάφη, σε προσλήψεις αστυνομικών, σε αγορά περιπολικών, σε αποζημιώσεις σε ιδιώτες (αεροπορικές, διόδια), στα κανάλια για να εξαγοράσουν την ενημέρωση. Και όπου έχουν την ευκαιρία ξεπουλάνε φιλέτα δημόσιου χώρου, τάχα για επενδύσεις και «πράσινη ανάπτυξη», όπως στο Ελληνικό.

Ο πολιτικός παρονομαστής παραμένει: το κέρδος πάνω από όλα, τα ιδιωτικά συμφέροντα των καπιταλιστών ή των «επενδυτών» πάνω από όλα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει να είμαστε εμείς απροστάτευτοι/ες απέναντι στον κορονοϊό, απέναντι σε πυρκαγιές, απέναντι σε πλημμύρες. Η ανθρώπινη ζωή και η φύση δεν είναι παρά νούμερα, συντελεστές, σε μία απάνθρωπη νεοφιλελεύθερη στατική που μετράει κέρδη και ζημιές.

Μπορεί οι πυρκαγιές όταν φτάνουν να καίνε τη μισή σχεδόν Εύβοια να μην μπορούν πρακτικά να να αντιμετωπιστούν, παρά τις ηρωικές προσπάθειες πυροσβεστών και εθελοντών. Μπορεί τα εναέρια ή / και τα επίγεια μέσα πυρόσβεσης να έχουν περιορισμένες δυνατότητες ή δυσκολίες ανάλογα τον καιρό, την έκταση της πυρκαγιάς κλπ. Όμως το ερώτημα δεν είναι τι κάνεις όταν η πυρκαγιά είναι εκτός ελέγχου. Αλλά τι κάνεις όταν ξεσπάει για να την περιορίσεις. Πώς μπόρεσε, με σχεδόν μηδενικούς ανέμους, η πύρινη λαίλαπα να καταπιεί τόσο γρήγορα τόσες εκτάσεις γης; Ακόμα όμως πιο σημαντικό είναι τι κάνεις για να προστατεύσεις τα δάση και τις ζωές των ανθρώπων πριν ξεσπάσει η όποια πυρκαγιά. Για αυτό θα χρειάζονταν πόροι για τον καθαρισμό των δασών, για τη δημιουργία αντιπυρικών ζωνών, για την εκπαίδευση και πρόσληψη πυροσβεστών. Αλλά αυτή η πολιτική έχει μόνο «ζημιές» και όχι «κέρδη» για τους καπιταλιστές.

Οι συνέπειες της καταστροφής θα είναι τεράστιες. Η ποιότητα του αέρα, η κάπνα, η βροχή από στάχτη στην Αττική τις προηγούμενες μέρες είναι μόνο η πρόγευση. Το φθινόπωρο έρχεται και οι πρώτες βροχές θα είναι μία σκληρή δοκιμασία. Τα επόμενα χρόνια οι υψηλές θερμοκρασίες και οι παρατεταμένοι καύσωνες θα είναι η κανονικότητα. Και οι ζωές δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που έχασα τα πάντα μέσα στις φωτιές έχουν καταστραφεί. Από τύχη δεν έχουμε θρηνήσει πολλά θύματα (πέρα από την τραγική απώλεια ενός εθελοντή πυροσβέστη), κάτι το οποίο φαίνεται να είναι και το μόνο άγχος του Μητσοτάκη, ώστε να φανεί καλύτερος από την εκατόμβη νεκρών στην πυρκαγιά στο Μάτι πριν τρία χρόνια. Από την άλλη η αντιπολίτευση Τσίπρα κινείται στα όρια της εθνικής συναίνεσης για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, αφήνοντας τα «καυτά» ζητήματα για αργότερα.

Απέναντι στο ζόφο αυτής τη πολιτικής πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι για να μπορέσουμε να ανασάνουμε, για να μπορέσουμε να βάλουμε τέλος στη λεηλασία και την καταστροφή της φύσης. Το μίσος και η οργή του κόσμου περισσεύει – δε γίνεται να αρνηθείς την πραγματικότητα. Ήδη, απέναντι στην κρατική αδιαφορία, που περιμένει μάλλον ένα θαύμα μπας και σταματήσουν κάπου οι πυρκαγιές, έχει υπάρξει τεράστιο κύμα αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας στους ανθρώπους που πραγματικά δίνουν μάχη με τις φλόγες. 

Κάτσαμε στο σπίτι για να μην κολλήσουμε κορονοϊό, αλλά η κυβέρνηση δεν ενισχύει τα νοσοκομεία και τη δημόσια υγεία. Τώρα καλεί τον κόσμο να εκκενώσει σπίτια, οικισμούς, τις ζωές τους, αφήνοντας τα πάντα να τυλιχτούν στις φλόγες. Η κυβέρνηση κάθεται πάνω σε μία βραδυφλεγή βόμβα. Η οργή και η αγανάκτηση πρέπει να βρει το δρόμο να σπάσει το μαύρο της σημερινής τραγωδίας, να γίνει ποτάμι αγώνα, αντίστασης και διεκδίκησης ενάντια στις πολιτικές που σκοτώνουν τη φύση και τους ανθρώπους.