2 Συλλογικά κείμενα αποχώρησης, μελών της Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ Βόρειας Αθήνας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από τις 13 Αυγούστου μετατράπηκε και «επισήμως» σε μνημονιακό κυβερνητικό κόμμα, με την ψήφιση του 3ου, και βάρβαρου για το λαό, μνημονίου.
Ήταν το αποτέλεσμα μιας πορείας η οποία σηματοδοτήθηκε και καθορίστηκε από τη συμφωνία της 20ής Φλεβάρη, όπου δεχτήκαμε την αποπληρωμή του παράνομου και επονείδιστου χρέους και την απόρριψη των «μονομερών» ενεργειών. Οποιαδήποτε προσπάθεια από τις πολλές που έγιναν για να αντιστραφεί αυτή η πορεία δεν καρποφόρησε.
Η ζωή απέδειξε με τον πλέον αδιάψευστο τρόπο πως η ευρωζώνη δεν αποδέχεται τίποτα άλλο πέρα από τη σκληρή λιτότητα για τους λαούς και το μονόδρομο των μνημονίων. Δεν αποδέχεται μέτρα που θα στρέφονται κατά του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου. Το μόνο της πλαίσιο είναι αντιλαϊκές πολιτικές και οικονομική-κοινωνική καταστροφή, ενίσχυση των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, εκχώρηση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.
Η υπογραφή της συμφωνίας ενίσχυσε τον πιο ακραίο, φιλελεύθερο και επιθετικό καπιταλισμό στην Ευρώπη, με την αποδοχή από ένα κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς της λογικής «δεν υπάρχει εναλλακτική» (η περίφημη, πια ΤΙΝΑ).
Για την υπογραφή του 3ου μνημονίου από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ καταστρατηγήθηκε κάθε έννοια δημοκρατίας. Οι συνελεύσεις των Οργανώσεων Μελών και τα όργανα, η Π.Γ. και η Κ.Ε. αντικαταστάθηκαν από το «Μαξίμου». Αυτόν τον αντιδημοκρατικό δρόμο επέλεξε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γυρίζοντας την πλάτη της στην απόφαση του Συνεδρίου, στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, στις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, στους μικρούς και μεγάλους αγώνες που δόθηκαν από το 2010 έως σήμερα ενάντια στα μνημόνια και στις πολιτικές τους.
Τα επιχειρήματα για την άσκηση αυτής της πολιτικής με λύπη διαπιστώνουμε ότι θυμίζουν θλιβερά όσα χρησιμοποιούν χρόνια τώρα τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα.
Η παραίτηση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, η επιλογή των πρόωρων εκλογών σπρώχνει τα πράγματα σε μια κατάσταση χωρίς επιστροφή. Η ίδια απόφαση αλλά και το διάγγελμά του υποδηλώνουν με τον πιο καθαρό τρόπο ότι το προεδρικό κέντρο είναι αποφασισμένο να υλοποιήσει το 3ο μνημόνιο χωρίς την οποιαδήποτε παρέκκλιση. Η συναίνεση άλλωστε των δανειστών στην προκήρυξη των εκλογών είναι η μεγαλύτερη επιβεβαίωση. Έτσι, γίνεται αμετάκλητη η ωμή παραβίαση και καταστρατήγηση των ιδρυτικών διακηρύξεων, των συνεδριακών αποφάσεων. Έτσι, γίνεται ακόμα πιο προκλητική η περιφρόνηση της λαϊκής εντολής του δημοψηφίσματος της 5ης Ιούλη, του μεγαλειώδους ΟΧΙ.
Ταυτόχρονα είναι η πιο ωμή παραβίαση του καταστατικού και ιδιαίτερα της απόφασης του τελευταίου συλλογικού οργάνου που συγκλήθηκε, της ΚΕ της 30/7.
Όσες και όσοι υπογράφουμε αυτή την επιστολή θεωρούμε ότι εξαντλήσαμε όλα τα περιθώρια σεβασμού των εσωκομματικών διαδικασιών.
Θα θέλαμε να είχαμε το χρόνο και το χώρο να συζητήσουμε. Αφαιρέθηκε και από εμάς κι από σας αυτή η δυνατότητα. Δεν έχει νόημα πλέον η συμμετοχή μας στη ΝΕ Βόρειας Αθήνας, ένα όργανο του ΣΥΡΙΖΑ που έχει όπως και όλα τα υπόλοιπα καταστεί ανύπαρκτο από τις αντικαταστατικές επιλογές που αναφέρουμε παραπάνω.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, όλες και όλοι που δουλέψαμε σκληρά για τη δημιουργία, τη συγκρότηση, την ανάπτυξη του εγχειρήματος της ενωτικής και της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όσοι και όσες δουλέψαμε σκληρά και πιστέψαμε στις προοπτικές που άνοιξε η κυβέρνηση της Αριστεράς, όλοι εμείς που μοιραστήκαμε αυτή τη διαδρομή, δεν πρέπει και δεν μπορούμε να δεχτούμε τη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, που παλέψαμε για να υπάρξει, σε κόμμα μνημονίου, της λιτότητας, της συναίνεσης με την ντόπια και διεθνή κυρίαρχη τάξη.
Όλοι εμείς που υπογράφουμε δεν είμαστε υπέρ της πολιτικής αποστράτευσης. Καλούμε τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που αγωνιστήκαμε μαζί να συνεχίσουμε την τιτάνια προσπάθεια για αντιστροφή της λιτότητας και την κατάργηση των μνημονίων, για την υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων με συλλογικό κι ενωτικό τρόπο σε πολιτικό και κοινωνικό-κινηματικό επίπεδο.
Δηλώνουμε ότι θα υπερασπιστούμε το περήφανο και μαζικό ΟΧΙ του λαού μας στο δημοψήφισμα, μέσα από τις γραμμές της Λαϊκής Ενότητας – ΛΑΕ , με στόχο την ακύρωση των μνημονίων και της λιτότητας, καθώς και την ανάκτηση της εθνικής δημοκρατικής κυριαρχίας.
Γιώτη Ροζίνα
Δερμετζόγλου Σοφία
Δουρέκα Καίτη
Κασίμης Χρήστος
Κουρούπη Μαρίτα
Μανώλας Γιάννης
Δήλωση 5 μελών της Ν.Ε.Β.Α.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα αν θέλουμε να την κατανοήσουμε σωστά, θα πρέπει να την προσεγγίσουμε από τη θέση αυτών που εξεγείρονται, από την πλευρά της αντίστασης και της ανατροπής. Με αυτή την παραδοχή και με επιτακτική την ανάγκη να ανακαθοριστούμε, μετά την εξαιρετικά δυσάρεστη τροπή που έχουν πάρει τα πολιτικά πράγματα και το συνεχώς επί το αρνητικότερο μεταβαλλόμενο κομματικό τοπίο, κάνουμε τις ακόλουθες διαπιστώσεις:
- Η πολιτική μετατόπιση της κυβέρνησής μας, της κυβέρνησης με κορμό το Σύριζα, στο μνημονιακό πλαίσιο και η χειροπόδαρη, βαθειά, οργανική ενσωμάτωσή της σε αυτό, μετά την ψήφισή του στη Βουλή, γίνεται πλέον οριστική, χωρίς διάθεση ουσιώδους αμφισβήτησης της νεοφιλελεύθερης τροϊκανής επικυριαρχίας.
- Η αφήγηση για το ποιόν του πολιτικοοικονομικού περιβάλλοντος που είναι διαμορφωμένο στα πλαίσια της Ευρωζώνης, στην οποία επιδίδεται η ηγετική ομάδα που καθορίζει τις εξελίξεις στο κόμμα και στην κυβέρνηση, διέπεται από την ίδια πολιτική αφασία και ασυναισθησία που την χαρακτήριζε και την προηγούμενη “διαπραγματευτική” περίοδο, δηλαδή βρίθει ψευδαισθήσεων, αυταπατών και φαντασιώσεων περί εκμετάλλευσης ρωγμών και ρηγμάτων στους κόλπους της, με μόνο πάλι όπλο τον ….ορθό λόγο.
- Βιώνεται ήδη η τραυματική εμπειρία της θεσμικής υλοποίησης του νέου “αριστερού” μεταμοντέρνου μνημονίου, που θεμελιώνεται όχι μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις και την εκχώρηση όλων σχεδόν των δημόσιων αγαθών στα ιδιωτικά συμφέροντα, αλλά και στην συνέχιση της απορρύθμισης της ζωντανής εργασίας, στην οριστική φτωχοποίηση των συνταξιούχων, στο φορολογικό χαρακίρι των εξαθλιωμένων και στη μόνιμη απειλή διακινδύνευσης των μικροκαταθέσεων των εργαζόμενων, αν επιχειρηθεί η παρέκκλιση από την απαιτούμενη διαχρονικά μνημονιακή υποταγή.
- Καθ’ όλη την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, από το Φεβρουάριο μέχρι και τον Αύγουστο του 2015, η καθημερινότητα των κυβερνητικών οργάνων εξαντλήθηκε στο να περιμένει τα «θετικά» αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης για να συνεχίσει, δήθεν, την υλοποίηση του αριστερού προγράμματος, έχοντας στα χέρια της απτές αποδείξεις της σωστής στρατηγικής. Αυτή η αναμονή όμως ήταν πλήρως διαλυτική των όποιων τακτικών και στρατηγικών μεθόδων αλλά και της ίδιας της κυβερνητικής – διοικητικής καθημερινότητας. Καμία μονομερής ενέργεια δεν έγινε, καμία ριζοσπαστική ή έστω μεταρρυθμιστική προσπάθεια δεν ξεκίνησε, εκτός κάποιων καλών ατομικών προθέσεων που κι αυτές όμως έμειναν λειψές. Αν προσθέσουμε δε στα παραπάνω και το πλήθος των “λάθος” επιλογών και τοποθετήσεων (Σαγιάς, Σπίρτζης, Πανούσης, Μάρδας κ.α., με τελευταίο παράδειγμα τον ανεκδιήγητο Χαϊκάλη) σε κρίσιμες θέσεις, θα δούμε ότι όχι μόνο το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αναιρέθηκε, αλλά και ο πυρήνας των δημοκρατικών και δικαιωματικών μεταρρυθμίσεων που υποσχεθήκαμε και που δεν είχαν κανένα δημοσιονομικό κόστος βάλτωσε μέσα σε έναν απίστευτο συντηρητισμό και κονφορμισμό, που σε ορισμένες περιπτώσεις γινόταν καθαρός αυταρχισμός και εθνικολαϊκισμός.
- Ο απεγκλωβισμός, η απαγκίστρωση και εν τέλει η έξοδος από το σημερινό πολιτικό τέλμα στο οποίο έχουμε περιπέσει με ευθύνη της ηγεσίας μας, ΔΕΝ συγκεντρώνει καμιά πιθανότητα να καταστεί ρεαλιστικό ενδεχόμενο στο νέο τοπίο που διαμορφώθηκε, αφού έχουν ενδυναμωθεί πλήρως όλες οι τάσεις απροσχημάτιστης προσαρμογής στις απαιτήσεις των δανειστών, που νοείται ως μονόδρομος, χωρίς να διαφαίνεται, ούτε καν η διάθεση για την εκπόνηση ενός τέτοιου σχεδίου.
- Η οξύμωρη κατάσταση που διαμορφώθηκε με την μετάλλαξη από την κυβέρνηση σε μια νύχτα, του περήφανου ΟΧΙ του Ελληνικού λαού σε ΝΑΙ εθνικής συναίνεσης, σπιλώνει τον κόσμο της αριστεράς, γελοιοποιεί στην κοινωνία τα στοιχεία της ταυτότητάς της και γεννά μείζονα θέματα κρίσης στην πολιτική αντιπροσώπευση σε συνθήκες γενικευμένης αναξιοπιστίας.
- Ταυτόχρονα θεωρούμε, ότι επί της ουσίας δεν υφίσταται πλέον το κόμμα. Ο ευτελισμός της εσωκομματικής ζωής του, η ακραία πολιτική απαξίωσή του, ιδιαίτερα από την περιβόητη κλειστή Κ.Ε. στις αρχές Ιανουαρίου και το στιγμιαίο - διαρκές συνέδριο-οπερέτα, σηματοδότησαν κομματικά το όριο του πριν και του μετά. Ο ίδιος ο πρόεδρος λειτούργησε ως ο εξολοθρευτής της κανονικότητας των εσωκομματικών διαδικασιών και με αυθάδη τρόπο υποτίμησε το συλλογικό πρόσωπο του κόμματος και τη συμμετοχική εμπειρία. Αποκορύφωση ήταν η προκήρυξη εκλογών πριν το συνέδριο του κόμματος, ενάντια στην απόφαση της κεντρικής επιτροπής, που ρευστοποίησε και τα τελευταία ψήγματα αξιοπιστίας. Η προάσπιση του πολιτικού, ιδεολογικού και αξιακού πυρήνα του κομματικού εγχειρήματος στερείται πλέον νοήματος, λόγω της μετάλλαξης του και της σχετικοποίησης της αναφοράς του στα θεμελιακά προτάγματα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το κόμμα παρήκμασε σε ένα εκφυλισμένο μόρφωμα, που διασχίζοντας επιπλέον το μνημονιακό κατώφλι, μπήκε σε μια γκρίζα ζώνη εξαιρετικά περίπλοκη, με παντελή αδυναμία από μεριάς μας διαχείρισης της κατάστασης. Φτάσαμε πλέον στο κρίσιμο σημείο όπου η δημόσια κομματική μας θέση συγκρούεται αδυσώπητα με την ατομική μας πολιτική έκφραση.
Με βαθειά λύπη και πόνο ψυχής, δηλώνουμε την παραίτησή μας από τα όργανα του Σύριζα, την δε θέση μας για την αποχώρησή μας από το κόμμα θα την θέσουμε στις Γενικές Συνελεύσεις των οργανώσεων που ανήκει ο καθένας μας. 27/08/2015
ΖΗΚΑΣ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
ΚΟΥΔΟΥΝΗ ΝΤΙΑ
ΠΑΠΑΚΩΣΤΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ ΔΩΡΑ
ΣΤΑΥΡΟΥ ΠΕΤΡΟΣ
