Το κείμενο της δήλωσης ανεξαρτητοποίησης που κατέθεσαν χθες (9/3) στο δημοτικό συμβούλιο του Βύρωνα οι ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΒΙΤΣ Μαρία, ΚΟΣΚΙΝΑΣ Θανάσης, ΜΑΓΝΗΣΑΛΗΣ Νίκος και ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ Τάσος.

Κύριε Πρό­ε­δρε,

Με την επι­στο­λή μας αυτή σας γνω­στο­ποιού­με ότι δεν επι­θυ­μού­με πλέον να εί­μα­στε μέλη της δη­μο­τι­κής πα­ρά­τα­ξης «ΣΤΑΣΗ ΒΥ­ΡΩ­ΝΑ» και σας δη­λώ­νου­με την ανε­ξαρ­τη­το­ποί­η­σή μας από αυτό το σχήμα.

Η ανε­ξαρ­τη­το­ποί­η­σή μας αυτή δεν απο­τε­λεί πα­ρορ­μη­τι­κή, τυ­χαία ή κα­τευ­θυ­νό­με­νη κί­νη­ση. Είναι προ­ϊ­όν βα­σα­νι­στι­κού προ­βλη­μα­τι­σμού, αυ­στη­ρής αυ­το­κρι­τι­κής και ώρι­μης συλ­λο­γι­κής σκέ­ψης που πυ­ρο­δο­τή­θη­καν από την επαφή μας με τους πο­λί­τες και τη μέχρι σή­με­ρα εμπει­ρία μας.

Πριν από λίγο καιρό δώ­σα­με, μαζί με τη ση­με­ρι­νή διοι­κού­σα πα­ρά­τα­ξη, τη μάχη της δη­μο­κρα­τι­κής αλ­λα­γής στο Δήμο με άξονα τις αρχές της συλ­λο­γι­κό­τη­τας, της δη­μο­κρα­τι­κής αυ­το­δια­χεί­ρι­σης και της λαϊ­κής αλ­λη­λεγ­γύ­ης. Ορα­μα­τι­στή­κα­με (και πα­λέ­ψα­με με εν­θου­σια­σμό για αυτό) ένα Δήμο αν­θρώ­πι­νο,  στο πλευ­ρό του λαού, με κοι­νω­νι­κό έργο και δη­μο­κρα­τι­κή ορ­γά­νω­ση, ένα Δήμο της Αρι­στε­ράς που θα υλο­ποιεί τις αξίες και θα διέ­πε­ται από το ήθος της.

Μόλις 18 μήνες μετά, το όραμα αυτό έχει κου­ρε­λια­στεί με ευ­θύ­νη της διοι­κού­σας ομά­δας. Τί­πο­τε σχε­δόν από όσα εξαγ­γεί­λα­με δεν έχει υλο­ποι­η­θεί. Αντί­θε­τα, το όραμα εκτο­πί­στη­κε από το βο­λι­κό «ρε­α­λι­σμό» του μη εφι­κτού και τους θρή­νους για τη δύ­σκο­λη συ­γκυ­ρία. Η αλ­λα­γή εκ­φυ­λί­στη­κε σε δια­χεί­ρι­ση και μά­λι­στα ελ­λειμ­μα­τι­κή.

Απέ­να­ντι σε αυτή την αντι­λαϊ­κή στρο­φή αντι­τά­ξα­με, εδώ και 18 μήνες, στα συλ­λο­γι­κά μας όρ­γα­να και στο βαθμό που αυτά λει­τούρ­γη­σαν,  τους προ­βλη­μα­τι­σμούς και την κρι­τι­κή μας μαζί με προ­τά­σεις και ιδέες, απλά για να δαι­μο­νο­ποι­η­θού­με και να ει­σπρά­ξου­με λα­σπο­λο­γία και συ­κο­φά­ντη­ση.

Αρ­νού­μα­στε πλέον να συ­ναι­νέ­σου­με στη φαλ­κί­δευ­ση των αρχών και του προ­γράμ­μα­τος μας. Αρ­νού­μα­στε να ανε­χό­μα­στε πρα­κτι­κές με νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο χα­ρα­κτή­ρα που με­τα­τρέ­πουν το Δήμο σε επαί­τη που ανα­ζη­τά «ευ­ή­κοα ώτα» για τα στοι­χειώ­δη. Αρ­νού­μα­στε να βλέ­που­με τη Δη­μο­τι­κή Αρχής ως υπε­ρα­σπι­στή των κυ­βερ­νη­τι­κών πο­λι­τι­κών που πλήτ­τουν τη λει­τουρ­γία της και τους δη­μό­τες. Αρ­νού­μα­στε να γυ­ρί­σου­με την πλάτη στους πο­λί­τες που μας τί­μη­σαν με την ψήφο τους.

Όσοι λά­βα­με την τιμή της ψήφου του λαού ανα­λά­βα­με ταυ­τό­χρο­να και το βάρος να τι­μή­σου­με τις δε­σμεύ­σεις μας απέ­να­ντί του, όχι όσο γί­νε­ται ή όσο μας επι­τρέ­πουν οι συν­θή­κες, όχι με εκ των υστέ­ρων βο­λι­κές ερ­μη­νεί­ες και δι­καιο­λο­γί­ες  αλλά αγω­νι­στι­κά, κρυ­στάλ­λι­να και πάντα στο ακέ­ραιο.  

Δη­λώ­νου­με πα­ρό­ντες με αί­σθη­μα ευ­θύ­νης, πι­στοί σε ό,τι προ­ε­κλο­γι­κά εξαγ­γεί­λα­με.

Θα συ­νε­χί­σου­με και από αυτή τη θέση τον αγώνα σύμ­φω­να με τις αρχές και τα ιδα­νι­κά μας για ένα δη­μο­κρα­τι­κό, αν­θρώ­πι­νο και φι­λο­λαϊ­κό Δήμο, για να μπο­ρού­με να κοι­τά­με με κα­θα­ρό βλέμ­μα τους συν­δη­μό­τες μας, υπεν­θυ­μί­ζο­ντάς τους  ότι υπάρ­χει και άλλος δρό­μος, ότι ο συμ­βι­βα­σμός δεν είναι νο­μο­τέ­λεια.

Ετικέτες