Δήλωση αποχώρησης από τη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ Λακωνίας

«Μετά την υπογραφή και ψήφιση του τρίτου μνημονίου αλλά και την απόφαση της κυβέρνησης του Μαξίμου να προχωρήσει σε εσπευσμένες εκλογές παρακάμπτοντας την απόφαση της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ για έκτακτο συνέδριο μετά από πρόταση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, έκλεισε ερμητικά κάθε δυνατότητα εσωκομματικού διαλόγου, κοινών αποφάσεων και συμπόρευσης. Οι υπογράφοντες, μέλη της Νομαρχιακής Επιτροπής Λακωνίας διαφώνησαν, απάντησαν πολιτικά στις κορυφαίες αυτές κυβερνητικές επιλογές σε δύο συνεδριάσεις του οργάνου αυτού και με την παρούσα δήλωση γνωστοποιούμε την οριστική αποχώρησή μας από τη Νομαρχιακή Επιτροπή, επισημαίνοντας ότι:

1. Δεν μπορούμε και δεν θέλουμε να υπερασπίσουμε πολιτικά και κοινωνικά το νέο μνημόνιο.

2. Δεν στρατευτήκαμε και δεν πήραμε μέρος στη δημιουργία του ελπιδοφόρου εγχειρήματος του ΣΥΡΙΖΑ για να εφαρμόσουμε πολιτικές λιτότητας και φτωχοποίησης του λαού μας, καταστροφής των μικροεπαγγελματιών, ξεκληρίσματος των αγροτών, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και μετατροπής της Ελλάδας σε αποικία και σε χώρα δίχως μέλλον για τους νέους ανθρώπους.

3. Αρνούμαστε να συμβάλουμε στην αλλοίωση και παραχάραξη του περήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού στις καταστροφικές επιλογές λιτότητας και κοινωνικής γενοκτονίας, των νεοφιλελεύθερων κύκλων της ευρωζώνης.

4. Η ευθύνη της “κλειστής κυβερνητικής ομάδας του Μαξίμου” για την μέχρι εδώ πορεία είναι μεγάλη. Παραμέρισε το κόμμα και τα όργανά του, δεν θέλησε να αφουγκραστεί το λαό, δεν πήρε πρωτοβουλίες ουσιαστικής σύνδεσης μαζί του, ειδικά από το 2012, ώστε να μπορέσει να αντλήσει δύναμη από τη δύναμή του, δεν τον εμπιστεύθηκε. Κινήθηκε με αίσθηση επάρκειας, βασιζόμενη σε μια ψευδαίσθηση – αυταπάτη ότι θα έχει μια εύκολη και χωρίς συγκρούσεις αμοιβαία επωφελή συμφωνία. Δεν στάθμισε σωστά τα πολιτικά και ταξικά δεδομένα της ευρωζώνης. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων βρέθηκε απέναντι όχι στους “πολιτισμένους” εταίρους της Ευρώπης του Διαφωτισμού όπως ανέμενε, αλλά σε σκληρούς και αδίστακτους διαπραγματευτές και εκφραστές μεγάλων συμφερόντων. Αυτοπαγιδεύτηκε με τη συμφωνία-γέφυρα του Φλεβάρη και σύρθηκε σε μια μακρόχρονη διαπραγμάτευση φθοράς και οικονομικής αποστράγγισης της χώρας. Από την αυταπάτη για εύκολη συμφωνία, με την παρότρυνση – πίεση του ένοχου πολιτικού συστήματος, κατέληξε στο “πάση θυσία συμφωνία” και στο θατσερικής έμπνευσης ιδεολόγημα Τ.Ι.Ν.Α. = “Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση”.

5. Η αποδοχή του τρίτου μνημονίου από την ολιγομελή κυβερνητική ομάδα του Μαξίμου με σαφή ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα, ερήμην του κόμματος, συνιστά αλλαγή γραμμής πλεύσης. Συμβάλλει στη μετατροπή της Ελλαδας σε αποικία χρέους υπό επιτροπεία, σε χώρα-χώρο περιορισμένης κυριαρχίας υπό την ταπεινωτική επιτήρηση των θεσμών και των αξιολογήσεών τους. Πρόκειται για μία επέμβαση που αποσκοπεί στη γενετική τροποποίηση του ιδεολογικού και πολιτικού κώδικα του ΣΥΡΙΖΑ και την ενσωμάτωσή του στο υπάρχον πολιτικό σύστημα που έχει χρεοκοπήσει στη συνείδηση του λαού μας. Η εκδοχή μιας πλέον χαλαρής και πιο φιλικής για τα λαϊκά στρώματα διαχείρισης -με ισοδύναμα, κάθαρση κλπ- των ακραίων νεοφιλελεύθερων μέτρων δεν θίγει τον πυρήνα του προβλήματος και συνιστά μία νέα πολιτική αυταπάτη. Τα μέτρα που προωθούνται στοχεύουν στην περαιτέρω απορρύθμιση της παραγωγικής βάσης της χώρας και της στερούν τα απαραίτητα εργαλεία για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της, να υλοποιήσει την πολυπόθητη παραγωγική ανασυγκρότηση, και να διαφύγει από τη μέγγενη της μηχανής του χρέους.

6. Για μας, τα μνημόνια δεν αποτελούν τον πολιτικό ορίζοντα της αριστεράς. Παράλληλα διαπιστώνουμε ότι η διαχωριστική γραμμή μνημόνιο – αντιμνημόνιο παραμένει σε ισχύ μέσα στην κοινωνία και θα εργαστούμε για να την αναδείξουμε, κόντρα στις προσπάθειες απάλειψής της. Το νέο ιδεολόγημα του υπαρκτού μνημονιακού ρεαλισμού δεν βρίσκει απήχηση ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας. Γνωρίζουμε ότι η πραγματικότητα είναι σύνθετη και πολύπλοκη, και για τούτο απαιτεί σύνθετες και καλά επεξεργασμένες προτάσεις και δράσεις. Πάνω απ΄ όλα απαιτεί από την αριστερά τη δημιουργία ενός πλατιού, δημοκρατικού, πατριωτικού, πολιτικού ρεύματος – μετώπου που θα οδηγήσει τη χώρα σε ένα ξέφωτο δημοκρατίας, ανεξαρτησίας και παραγωγικής ανασυγκρότησης.

7. Παραμένουμε όλοι κοινωνικά και πολιτικά ενεργοί. Οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, δουλειά και μόρφωση συνεχίζονται. Συμμετέχουμε σε αυτούς αξιοποιώντας τις εμπειρίες και τα συμπεράσματα της μέχρι τώρα πορείας. Σε αυτούς τους ελπιδοφόρους αγώνες θα ανταμώσουμε ξανά με ανιδιοτελείς συντρόφους, φίλους και δημοκράτες πολίτες που αγωνιούν, ελπίζουν και μάχονται για μια “λεύτερη πατρίδα”».

Κώστας Βρεττός, Γιάννης Κακκοκέφαλος, Αγγελική Κατσικάρη, Πέτρος Κοντος, Διαμαντής Μανεσιώτης, Ηλίας Μπακομιχάλης, Μπάμπης Μπασκουρέλος και Σταύρος Χρυσαδάκος.