Το τελευταίο διάστημα η εκπαίδευση και οι εκπαιδευτικοί βρέθηκαν ξανά στο επίκεντρο μιας έντονης δημόσιας αντιπαράθεσης. Δυστυχώς όμως για ακόμη μια φορά το επικοινωνιακό παιχνίδι παίχθηκε σε ναρκοθετημένο πεδίο.
Αντί να φωτιστεί η ουσία των τεράστιων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η χειμαζόμενη παιδεία και το δημόσιο σχολείο στη σημερινή μνημονιακή Ελλάδα, ο κυρίαρχος λόγος κυβέρνησης και συστημικών ΜΜΕ, πιο επιθετικός και ανελέητος από ποτέ, έβαλε στο στόχαστρο του τους λειτουργούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Η διαφαινόμενη πρόθεση της ΟΛΜΕ να εξαγγείλει απεργία τις ημέρες των εξετάσεων προκειμένου να προασπίσει το αυτονόητο δικαίωμα στην εργασία ήταν η αφορμή για να ξεδιπλωθεί συντονισμένα η επίθεση. Εφαρμόζοντας μεθοδικά το δόγμα του κοινωνικού αυτοματισμού, κυβέρνηση και κατευθυνόμενη δημοσιογραφία, επιδόθηκαν σε μια εκστρατεία συκοφάντησης και αποδόμησης του επικείμενου απεργιακού αγώνα των εκπαιδευτικών φέρνοντας τους αντιμέτωπους με την κοινωνία. Μια κυβέρνηση, η οποία με την πολιτική της απαξιώνει, φτωχαίνει και αποδομεί συστηματικά τη δημόσια εκπαίδευση, ιδιωτικοποιώντας τις δομές της , μια κυβέρνηση που κλείνει σχολεία και οδηγεί σε απόγνωση όλη την κοινωνία, ξαφνικά άρχισε να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την « ψυχική ηρεμία των υποψηφίων μαθητών» που διαταράσσεται ενόψει Πανελληνίων. Η προληπτική επιστράτευση ενεργοποιήθηκε για άλλη μια φορά ως εκφοβιστικός μηχανισμός υποταγής. Μια λύση δοκιμασμένη με «επιτυχία» και σε άλλες ανάλογες περιπτώσεις κινητοποιήσεων ( ναυτεργάτες, εργαζόμενοι ΜΕΤΡΟ, γιατροί κ.ά.) κάθε φορά που ένας αγώνας θα μπορούσε να οδηγήσει σε γενικευμένη σύγκρουση. Το σώμα της ελληνικής κοινωνίας, κατακερματισμένο και παραλυμένο από τις απανωτές θεραπείες-σοκ που εχει υποστεί, φαίνεται να αδυνατεί, μέχρι τώρα τουλάχιστον να συλλάβει και να κατανοήσει σε βάθος την ουσία της ολομέτωπης ταξικής επίθεσης που δέχεται. Μοιραία λοιπόν και οι αντιστάσεις του κόσμου της εργασίας, μεμονωμένες και αποσπασματικές όταν εκδηλώνονται, μπορούν ανώδυνα να εξουδετερωθούν από την εξουσία.
Μέσα σε αυτό το γκρίζο τοπίο διεξάγονται ταυτόχρονα σε όλους τους συλλόγους της χώρας συνελεύσεις και εκλογές για την ανάδειξη αντιπροσώπων στα συνέδρια των ομοσπονδιών ΔΟΕ και ΟΛΜΕ. Σε ότι αφορά στην Πρωτοβάθμια μέχρι σήμερα έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες στο 95% των Συλλόγων και υπάρχει διαμορφωμένη ήδη μια ξεκάθαρη εικόνα. Μία φωτεινή αναλαμπή που σπάει τη μονοτονία του γκρίζου.Ο εκπαιδευτικός κόσμος, όπως τα αποτελέσματα δείχνουν, φαίνεται αποφασισμένος να στείλει ένα σαφέστατο μήνυμα αποδοκιμασίας της κυβερνητικής πολιτικής καθώς και των συνδικαλιστικών εκπροσώπων τους στα συνδικάτα. Οι παρατάξεις της ΠΑΣΚ και της ΔΑΚΕ, ηγεμονικές δυνάμεις του κυβερνητικού- γραφειοκρατικού συνδικαλιστικού στη Διδασκαλική Ομοσπονδία τα τελευταία χρόνια (8 μέλη στο 11μελές Δ.Σ.) βρίσκονται πια με την πλάτη στον τοίχο. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να διατηρήσουν τα κεκτημένα ( μετονομασίες και εκλογικές «μεταμφιέσεις» ψηφοδελτίων κατά περίπτωση, δήθεν «ανεξάρτητα» σχήματα, εκλογικά πελατειακά δίκτυα κ. α.), έχουν απονομιμοποιηθεί πλήρως στη συνείδηση των συναδέλφων. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα δείχνουν μια αισθητή πτώση της ΔΑΚΕ και μια πολύ μεγαλύτερη της ΠΑΣΚ. Το έδαφος της ασφάλειας τους τρίζει. Αντίθετα τα ψηφοδέλτια της εκπαιδευτικής αριστεράς εμφανίζονται ιδιαίτερα ενισχυμένα σε όλους τους συλλόγους της χώρας τόσο σε ψήφους όσο και σε αριθμό αντιπροσώπων. Η εμπιστοσύνη που δείχνουν οι συναδελφοι στα ψηφοδέλτια της εκπαιδευτικής ριζοσπαστικής αριστεράς είναι ένα ελπιδοφόρο προμήνυμα ότι κάτι επιτέλους αλλάζει. Δείχνει ότι υπάρχουν βάσιμες δυνατότητες να ανατραπούν κατεστημένα και αντιλήψεις. Η αλλαγή στους αριθμητικούς συσχετισμούς σίγουρα αποτελεί ένα αποφασιστικό βήμα στη σημερινή συγκυρία. Η ενισχυμένη παρουσία στο συνέδριο δημιουργεί ευνοικές προυποθέσεις για τη μελλοντική αγωνιστική απάντηση του κλάδου. Το μεγάλο στοίχημα όμως παραμένει ένα: πώς θα μετουσιωθεί η κάθε θετική ψήφος σε ενεργητική συμμετοχή, σε αγωνιστική συστράτευση μπροστά στους δύσκολους αγώνες που έρχονται. Οι συνειδήσεις σφυρηλατούνται στους δρόμους και όχι στις εκλογικές κάλπες, αυτό αποδεικνύει η ιστορία. Και τα σημάδια δείχνουν πως ο φετινός Σεπτέμβρης θα είναι πιο θερμός από τους μήνες του προσεχούς καλοκαιριού…
(Rp: Σημειώνουμε ότι το άρθρο του συντρόφου, γράφτηκε πριν τα συγκλονιστικά γεγονότα στην ΕΡΤ)
