Η δολοφονία του Σουλεϊμανί, με εντολή του Τραμπ, είναι ένα από τα κορυφαία πολιτικά εγκλήματα της εποχής. Μια πράξη που απειλεί να τινάξει στον αέρα την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής, δημιουργώντας προφανείς κινδύνους για μια ανεξέλεγκτη επέκταση της «ζώνης του πολέμου» προς όλες τις κατευθύνσεις.
Σε αυτήν τη στιγμή, ο Κυρ. Μητσοτάκης προσφεύγει στις ΗΠΑ και στον Τραμπ. Προσφέροντας αμέριστη υποστήριξη στην αμερικανική πολιτική και επιδιώκοντας να πάρει το χρίσμα της αναγνώρισης από τον Τραμπ ότι το ελληνικό κράτος (υπό την ηγεσία του Μητσοτάκη σήμερα, του Τσίπρα χθες…) είναι το σταθερότερο στήριγμα της δυτικής ιμπεριαλιστικής αλυσίδας στο κρίσιμο «τόξο ανάσχεσης» που ορίζουν η ανατολική Μεσόγειος, τα Βαλκάνια και η ανατολική Ευρώπη.
Με τον τρόπο αυτό η ελληνική πολιτική ηγεσία γίνεται με κραυγαλέο τρόπο συνένοχη του Τραμπ και των άλλων συμμάχων του. Βάζοντας τη Σούδα και τις άλλες στρατιωτικές βάσεις στην ανεξέλεγκτη διάθεση του ΝΑΤΟ, διεκδικώντας όλο και μεγαλύτερο μερίδιο σε επιθετικούς εξοπλισμούς (με την προαναγγελία για τα F35 και την παραγγελία για τις βαριές γαλλικές φρεγάτες ανοιχτής θαλάσσης), μετατρέπει το έδαφος της χώρας σε πιθανό τμήμα της «ζώνης του πολέμου». Και υπογραμμίζει αυτήν την πρόκληση υποστηρίζοντας ασύστολα όλους τους τυχοδιωκτισμούς των ΗΠΑ και των άλλων δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων.
Σε αντίτιμο, ο Μητσοτάκης θα ζητήσει τη σαφέστερη δυνατή υποστήριξη του Τραμπ στον ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό για κυριαρχία στην ανατολική Μεσόγειο. Ξεκινώντας από την ήδη πολύ προωθημένη αμερικανική στήριξη στον «άξονα» Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ, αλλά και την επίσημη αμερικανική θέση υπέρ του σχεδίου East Med για τους υδρογονάνθρακες και τις ΑΟΖ.
Υποτίθεται ότι απέναντι στους τραμπουκισμούς των ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει πιο «λελογισμένη» ηγεσία και πολιτική. Δεν είναι ακριβές. Η Γαλλία, η κυρίαρχη στρατιωτικά ευρωπαϊκή δύναμη, έχει σήμερα «αναπτύξει» στρατιωτικές δυνάμεις σε τουλάχιστον πέντε αφρικανικές χώρες. Έχει ήδη αποκτήσει μόνιμη ναυτική βάση στην Κύπρο και η ναυαρχίδα του στόλου της –το πυρηνικό αεροπλανοφόρο Σαρλ Ντε Γκωλ– περιπολεί σταθερά στην ανατολική Μεσόγειο. Έχοντας αναλάβει την επιτόπου υποστήριξη του γαλλικού ενεργειακού κολοσσού Total που, μαζί με την αμερικανική Exxon Mobil, πρωταγωνιστούν στο σχέδιο East Med και τη στρατηγική των εξορύξεων.
Την ίδια στιγμή, η Γαλλία του Μακρόν –αυτού του εκφυλισμένου σοσιαλδημοκράτη που αποτελεί το πρότυπο για την εξέλιξη του Αλ. Τσίπρα– συγκλονίζεται από ένα ιστορικών διαστάσεων απεργιακό κύμα για την υπεράσπιση του δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης. Αυτό το κοντράστ περιγράφει μια βαθιά κρυμμένη αλήθεια: τα ιμπεριαλιστικά σχέδια, η φιλοπόλεμη επεκτατική πολιτική, οι εξοπλισμοί και η ενίσχυση του μιλιταρισμού διεθνώς, είναι σε ανειρήνευτη αντίθεση με τα οικονομικά, με τα κοινωνικά, με τα ταξικά συμφέροντα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Και αντίστροφα, για να υπερασπίσουμε αποτελεσματικά τους μισθούς και τις συντάξεις, τα δημόσια σχολεία και νοσοκομεία, τα εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, οφείλουμε να αντιστεκόμαστε στον ιμπεριαλισμό, να συγκρουόμαστε με τον εθνικισμό, με το ρατσισμό και τον φιλοπόλεμο μιλιταρισμό.
Οι εργάτες στη Γαλλία δεν είναι μόνοι. Στους μήνες που πέρασαν ξεδιπλώθηκε διεθνώς ένα κύμα λαϊκών εξεγέρσεων, ένας κύκλος μεγάλων λαϊκών αγώνων που, παρά τα πραγματικά προβλήματα πολιτικής κατεύθυνσης και οργανωμένης ηγεσίας, αποτελούν τη μοναδική βάση ελπίδας και αισιοδοξίας.
Στο Εκουαδόρ, στη Χιλή, στην Αργεντινή, αλλά και στο Χονγκ Κονγκ, στην Αλγερία, στο Λίβανο και στο Ιράκ, εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν ξανά στο δρόμο του αγώνα.
Την ώρα που ο Μητσοτάκης προσφεύγει στον Τραμπ, την ώρα που ο Τσίπρας τον υποστηρίζει μιλώντας για «αρραγές εθνικό μέτωπο», εμείς οφείλουμε να έχουμε ως αναφορά τους «από κάτω». Στην πάλη για την ειρήνη, στην πάλη ενάντια στην ιμπεριαλιστική καταπίεση, στην πάλη για να σταματήσουμε την κλιματική καταστροφή, στην πάλη ενάντια στο σεξισμό, στην πάλη για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης βάρβαρης λιτότητας. Είναι σε εξέλιξη μια σύγκρουση πλανητικών διαστάσεων, ενάντια στους μεγάλους παγκόσμιους τρομοκράτες, αλλά επίσης ενάντια στους ντόπιους συνεργάτες τους.
