Το έγκλημα των Τεμπών φέρει την υπογραφή του πιο βρώμικου συστήματος

Η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη επι­μέ­νει στη συ­γκά­λυ­ψη, η Hellenic Train συ­νε­χί­ζει να κερ­δο­σκο­πεί, η δι­κα­στι­κή εξου­σία εξα­κο­λου­θεί να προ­κα­λεί με την αδια­φο­ρία της και τα συ­στη­μι­κά ΜΜΕ δεν στα­μα­τούν να ανα­πα­ρά­γουν το κυ­βερ­νη­τι­κό αφή­γη­μα. Οι οι­κο­γέ­νειες των 57 θυ­μά­των των Τε­μπών βρί­σκο­νται αντι­μέ­τω­πες με το πιο βά­ναυ­σο πρό­σω­πο του αστι­κού κρά­τους. Όμως δεν έχουν σκύ­ψει το κε­φά­λι και ζη­τούν δι­καί­ω­ση.

Δο­λο­φο­νι­κές πο­λι­τι­κές

Το έγκλη­μα των Τε­μπών ξε­γύ­μνω­σε πλή­ρως τη ρη­το­ρι­κή του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου κα­τε­στη­μέ­νου στην Ελ­λά­δα που σε κάθε ευ­και­ρία απο­θε­ώ­νει την ιδιω­τι­κή πρω­το­βου­λία και ζητά την απο­κρα­τι­κο­ποί­η­ση των πά­ντων. Έδει­ξε με τον πιο σκλη­ρό τρόπο την αδια­φο­ρία του ιδιω­τι­κού κε­φα­λαί­ου μπρο­στά στην αν­θρώ­πι­νη ζωή. Η συ­νει­δη­το­ποί­η­ση ότι οι αμα­ξο­στοι­χί­ες ανε­βο­κα­τέ­βαι­ναν τη χώρα με μο­να­δι­κή εγ­γύ­η­ση το άγρυ­πνο βλέμ­μα του εκά­στο­τε σταθ­μάρ­χη υπήρ­ξε κυ­ριο­λε­κτι­κά ανα­τρι­χια­στι­κή και τρο­μα­χτι­κή. Παρά τα όσα φαι­δρά ισχυ­ρι­ζό­ταν η κυ­βέρ­νη­ση, αυτή είναι η μο­να­δι­κή αλή­θεια. Τα συ­στή­μα­τα ασφα­λεί­ας ήταν ανύ­παρ­κτα ή κατά πολύ ξε­πε­ρα­σμέ­να. Δε λει­τουρ­γού­σαν ούτε τα φω­το­σή­μα­τα, ούτε το σύ­στη­μα τη­λε­διοί­κη­σης και ελέγ­χου κυ­κλο­φο­ρί­ας, ούτε το σύ­στη­μα επι­κοι­νω­νί­ας με­τα­ξύ μη­χα­νο­δη­γών και σταθ­μών.

Αυτό ήταν το απο­τέ­λε­σμα της χρό­νιας υπο­βάθ­μι­σης και υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σης των σι­δη­ρο­δρό­μων στην Ελ­λά­δα προ­κει­μέ­νου να συ­κο­φα­ντη­θεί ο δη­μό­σιος χα­ρα­κτή­ρας τους και να εμ­φα­νι­σθεί ως από μη­χα­νής θεός το ιδιω­τι­κό χέρι που θα έδινε τη λύση. Μόνο που αυτή λύση δεν ήρθε ποτέ. Αντί­θε­τα, προ­κλή­θη­κε ένα από τα με­γα­λύ­τε­ρα σι­δη­ρο­δρο­μι­κά δυ­στυ­χή­μα­τα στην Ευ­ρώ­πη δια­χρο­νι­κά. Όσοι είχαν την πο­λι­τι­κή ευ­θύ­νη για αυτό το μα­κε­λειό, λίγες μόλις ημέ­ρες πριν τη σύ­γκρου­ση των τρέ­νων, ωρύ­ο­νταν στη βουλή για την ασφά­λεια των σι­δη­ρό­δρο­μων και κα­τα­φέ­ρο­νταν ενα­ντί­ον των εκ­προ­σώ­πων των ερ­γα­ζο­μέ­νων που επα­νει­λημ­μέ­να με κα­ταγ­γε­λί­ες τους έκρουαν τον κώ­δω­να του κιν­δύ­νου. Είναι οι ίδιοι που πα­νη­γύ­ρι­ζαν κά­ποια χρό­νια πριν για τις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις, που έχυ­σαν κρο­κο­δεί­λια δά­κρυα τις πρώ­τες ημέ­ρες του δυ­στυ­χή­μα­τος και που συ­νέ­χι­σαν πα­νη­γυ­ρι­κά και προ­κλη­τι­κά τις πο­λι­τι­κές τους κα­ριέ­ρες μέχρι σή­με­ρα, πα­τώ­ντας κυ­ριο­λε­κτι­κά επί πτω­μά­των.

Αντί­στα­ση και αλή­θεια

Οι οι­κο­γέ­νειες των θυ­μά­των από την πρώτη στιγ­μή επέ­δει­ξαν τε­ρά­στια δύ­να­μη απέ­να­ντι σε ένα κρά­τος που με κάθε τρόπο επε­δί­ω­κε τη συ­γκά­λυ­ψη. Ξε­κί­νη­σαν έναν πο­λύ­μορ­φο αγώνα με μο­να­δι­κό σκοπό την απο­κά­λυ­ψη της αλή­θειας και τη δι­καί­ω­ση των δικών τους αν­θρώ­πων. Βα­σι­κό συ­στα­τι­κό αυτής της προ­σπά­θειας ήταν η απεύ­θυν­σή τους στην κοι­νω­νία, η διά­δο­ση των αι­τη­μά­των τους σε κοι­νω­νι­κούς χώ­ρους και η συλ­λο­γι­κή συ­σπεί­ρω­ση απέ­να­ντι στην κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη. Ορ­γά­νω­σαν τη νο­μι­κή τους υπε­ρά­σπι­ση, προ­σέ­λα­βαν πραγ­μα­το­γνώ­μο­νες, έδω­σαν συ­νε­ντεύ­ξεις, κά­λε­σαν συ­γκε­ντρώ­σεις και διορ­γά­νω­σαν πο­λι­τι­στι­κές εκ­δη­λώ­σεις μνή­μης. Όλες αυτές οι ενέρ­γειες αγκα­λιά­στη­καν από τον κόσμο των κι­νη­μά­των και του αγώνα σε κάθε ευ­και­ρία. Πο­λι­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες της Αρι­στε­ράς, ερ­γα­τι­κά σω­μα­τεία και φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι βρέ­θη­καν στο πλευ­ρό των θυ­μά­των από την πρώτη στιγ­μή. Καρ­πός αυτής της συλ­λο­γι­κής προ­σπά­θειας είναι η διαρ­κής εμ­φά­νι­ση στοι­χεί­ων που επι­δει­νώ­νει ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο τη στάση της κυ­βέρ­νη­σης.

Σε πρώτο στά­διο απο­κα­λύ­φθη­καν όλες οι ενέρ­γειες από­κρυ­ψης στοι­χεί­ων στην αρ­χι­κή φάση της έρευ­νας. Εξα­φα­νί­στη­κε βι­ντε­ο­λη­πτι­κό υλικό από τις κά­με­ρες των σταθ­μών, μπα­ζώ­θη­κε ο χώρος του δυ­στυ­χή­μα­τος με απο­τέ­λε­σμα την απώ­λεια ση­μα­ντι­κών τεκ­μη­ρί­ων και δεν εξε­τά­στη­καν εν­δε­λε­χώς τα ευ­ρή­μα­τα με απο­τέ­λε­σμα να πε­τα­χτούν κυ­ριο­λε­κτι­κά αν­θρώ­πι­να μέλη και υπο­λείμ­μα­τα σε οι­κό­πε­δο του ΟΣΕ στο Κου­λού­ρι. Αυτά μά­λι­στα βρέ­θη­καν πολ­λούς μήνες μετά τη μοι­ραία σύ­γκρου­ση από εξει­δι­κευ­μέ­νη ομάδα που όρι­σαν οι συγ­γε­νείς. Σε δεύ­τε­ρο στά­διο όμως επι­βε­βαιώ­νο­νται οι χει­ρό­τε­ροι φόβοι που εξέ­φρα­ζαν από την πρώτη στιγ­μή οι οι­κο­γέ­νειες των θυ­μά­των. Στο τε­λι­κό πό­ρι­σμα που κα­τέ­θε­σε στον Εφέτη ανα­κρι­τή Λά­ρι­σας ο τε­χνι­κός σύμ­βου­λος του Συλ­λό­γου Οι­κο­γε­νειών Θυ­μά­των Δυ­στυ­χή­μα­τος Τε­μπών, ανα­φέ­ρε­ται πως 30 από τα 57 θύ­μα­τα γλί­τω­σαν από τη φο­νι­κή σύ­γκρου­ση, κά­η­καν όμως ζω­ντα­νά από τους υδρο­γο­νάν­θρα­κες που ανα­φλέ­γη­καν. Η πο­σό­τη­τα που κάηκε στην  ατμό­σφαι­ρα έκαψε 140.000 κυ­βι­κά μέτρα αέρα και υπο­λο­γί­ζε­ται σε 15 έως 20 τό­νους καυ­σί­μων συ­νο­λι­κά.

Η δια­πί­στω­ση αυτή οδη­γεί μο­νο­σή­μα­ντα στο τε­λι­κό συ­μπέ­ρα­σμα ότι «το φο­νι­κό μα­νι­τά­ρι» τη στιγ­μής της σύ­γκρου­σης των δύο τρέ­νων οφεί­λε­ται σε ύπο­πτο πα­ρά­νο­μο φορ­τίο που με­τέ­φε­ρε η εμπο­ρι­κή αμα­ξο­στοι­χία και όχι απλώς στη σύ­γκρου­ση των δύο τρέ­νων. Αυτός είναι και ο λόγος που οι οι­κο­γέ­νειες ζη­τούν να εντα­χθεί στο κα­τη­γο­ρη­τή­ριο η με­τα­φο­ρά επι­κίν­δυ­νων υλι­κών, γιατί μόνο τότε θα εξε­τα­στεί και ελεγ­χθεί νο­μι­κά η προ­έ­λευ­ση των καυ­σί­μων. Τα επί­ση­μα πο­ρί­σμα­τα των ει­δι­κών συ­γκλί­νουν σε αυτό το συ­μπέ­ρα­σμα, γε­γο­νός που δίνει στην υπό­θε­ση άλλη τε­λεί­ως διά­στα­ση. Η στάση της κυ­βέρ­νη­ση μαρ­τυ­ρά ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο την ενοχή της. Κο­ρυ­φαία κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη ανα­πα­ρά­γουν τα κλισέ της «πο­λι­τι­κής αξιο­ποί­η­σης μιας τρα­γω­δί­ας» χωρίς όμως να απα­ντούν στα πραγ­μα­τι­κά ερω­τή­μα­τα που θέτει όχι κά­ποιος άσχε­τος, αλλά οι ίδιες οι εκ­θέ­σεις των ει­δι­κών.

Απέ­να­ντι σε αυτό το απύθ­με­νο θρά­σος και την έλ­λει­ψη σε­βα­σμού μπρο­στά στον πόνο των συγ­γε­νών, απέ­να­ντι σε αυτές τις εγκλη­μα­τι­κές πο­λι­τι­κές που δο­λο­φο­νούν αν­θρώ­πους στο όνομα του κέρ­δους, απέ­να­ντι σε αυτό το βρώ­μι­κο σύ­στη­μα που απο­κρύ­πτει στοι­χεία και τρο­φο­δο­τεί τη συ­γκά­λυ­ψη, οφεί­λου­με να αντι­δρά­σου­με συλ­λο­γι­κά και πο­λι­τι­κά. Οφεί­λου­με να αξιο­ποι­ή­σου­με τη δύ­να­μη της αντί­στα­σης και της αλ­λη­λεγ­γύ­ης στην κα­τεύ­θυν­ση της τι­μω­ρί­ας των υπαι­τί­ων και της σύ­γκρου­σης με τις πο­λι­τι­κές που γεν­νούν θά­να­το. Μόνο τότε θα χά­σουν τον ύπνο τους, αυτοί που νο­μί­ζουν ότι εμείς κοι­μό­μα­στε τον ύπνο του δι­καί­ου.