«Εγκληματίας πολέμου ο Σίσι»

Κύ­ριοι υπη­ρέ­τες της Δι­καιο­σύ­νης και συ­νή­γο­ροι των αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των,

Είμαι μαζί σας εδώ σή­με­ρα αυ­το­προ­σώ­πως, κάτι που δεν θα ήταν δυ­να­τό να συμ­βεί όσο ήμουν φυ­λα­κι­σμέ­νη στις φυ­λα­κές του αρ­χι­στρά­τη­γου Ελ Σίσι μαζί με πε­ρισ­σό­τε­ρους από 41.000 πο­λι­τι­κούς κρα­τού­με­νους. Κα­τη­γο­ρή­θη­κα μαζί με άλ­λους οχτώ αν­θρώ­πους, τέσ­σε­ρις από τους οποί­ους είναι ακόμα στη φυ­λα­κή για δύο χρό­νια. Κα­τα­δι­κά­στη­κα κι εγώ σε διετή φυ­λά­κι­ση που μειώ­θη­κε με έφεση και πήρα ανα­στο­λή χάρη στις αλ­λη­λέγ­γυ­ες προ­σπά­θειές σας. Ήμουν πιο τυ­χε­ρή από χι­λιά­δες άλ­λους που δεν έτυ­χαν της ίδιας προ­σο­χής. 

Έμει­να έκ­πλη­κτη όταν έμαθα ότι μου απο­νέ­με­ται αυτό το ση­μα­ντι­κό βρα­βείο. Ήμουν ακόμη στη φυ­λα­κή χωρίς κα­νέ­να μέσο επι­κοι­νω­νί­ας με τον έξω κόσμο. Πραγ­μα­τι­κά δεν νο­μί­ζω ότι μου αξί­ζει μια τέ­τοια τιμή, καθώς όλο αυτό τον καιρό ήμουν μο­νά­χα ένα μικρό μέρος ενός με­γα­λύ­τε­ρου συ­νό­λου: κατ' αρχάς ως μία από τους επα­να­στά­τες σο­σια­λι­στές, έπει­τα ως μία από τους εθε­λο­ντές δι­κη­γό­ρους για την υπε­ρά­σπι­ση των δια­δη­λω­τών της Αλε­ξάν­δρειας, ως μέλος του κι­νή­μα­τος ενά­ντια στα στρα­το­δι­κεία για πο­λί­τες και του κι­νή­μα­τος αλ­λη­λεγ­γύ­ης για τους πρό­σφυ­γες, αλλά πάνω απ' όλα ως μία από τα εκα­τομ­μύ­ρια Αι­γυ­πτί­ους-ες που είχαν ως όραμα τη δι­καιο­σύ­νη και με την επα­νά­στα­σή τους ανέ­τρε­ψαν 2 δι­κτά­το­ρες και ελ­πί­ζου­με ότι θα ανα­τρέ­ψουν και τον τρίτο. 

Θυ­μά­μαι τι συ­νέ­βη την 3η Ιου­λί­ου 2013, όταν ο Ελ Σίσι, επι­κε­φα­λής της αντε­πα­νά­στα­σης, έκανε το πρα­ξι­κό­πη­μα, όχι επει­δή ανέ­τρε­ψε έναν άλλο δι­κτά­το­ρα αλλά επει­δή εκ­με­ταλ­λεύ­τη­κε τις μάζες. Νο­μί­ζω ότι πρέ­πει να θε­ω­ρη­θεί εγκλη­μα­τί­ας πο­λέ­μου, καθώς ήταν αυτός που ως επι­κε­φα­λής των στρα­τιω­τι­κών υπη­ρε­σιών πλη­ρο­φο­ριών δι­καιο­λο­γού­σε τις εξε­τά­σεις «αγνό­τη­τας» που γί­νο­νταν στις δια­δη­λώ­τριες το Μάρτη του 2011. Ήταν αυτός που ως υπουρ­γός Άμυ­νας του απο­μο­νω­μέ­νου προ­έ­δρου Μόρσι σκό­τω­σε πολ­λούς Αι­γυ­πτί­ους στη πόλη Πορτ Σαΐντ και που όταν ανέ­τρε­ψε τον Μόρσι προ­χώ­ρη­σε στη με­γα­λύ­τε­ρη σφαγή του νέου αιώνα, τη σφαγή της Ρα­μπάα, όπου σκο­τώ­θη­καν πε­ρισ­σό­τε­ροι από 1000 άν­θρω­ποι. Η δε σκλη­ρή κα­τα­στο­λή που έχει εξα­πο­λύ­σει ακόμη και τώρα οδη­γεί χι­λιά­δες στη φυ­λα­κή και διώ­χνει πολ­λούς άλ­λους από τα σπί­τια τους που γκρε­μί­ζο­νται στη Σινά με πρό­φα­ση τον πό­λε­μο κατά της τρο­μο­κρα­τί­ας. Σε τέ­τοιες στιγ­μές, που οι δι­κτά­το­ρες ενι­σχύ­ουν τις δυ­νά­μεις τους, όσοι υπε­ρα­σπί­ζο­νται τα αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα και ιδιαί­τε­ρα οι δι­κη­γό­ροι είναι από τους με­γα­λύ­τε­ρους αντι­πά­λους τους. 

Το να είσαι δι­κη­γό­ρος σε κάνει να βλέ­πεις την αδι­κία που υπάρ­χει στην κοι­νω­νία και οι δι­κη­γό­ροι πρέ­πει να δια­λέ­ξουν αν θέ­λουν να υπη­ρε­τή­σουν τη δι­καιο­σύ­νη ή αν θέ­λουν να υπη­ρε­τή­σουν το νόμο ακόμα κι όταν αυτός είναι ενά­ντια στα συμ­φέ­ρο­ντα του λαού. Καθώς ο νόμος είναι μια αφη­ρη­μέ­νη έν­νοια, και για μένα ο επί­ση­μος νόμος είναι ο νόμος της άρ­χου­σας τάξης και σε χώρες όπως η Αί­γυ­πτος, όπου η απο­λυ­ταρ­χία και η τυ­ραν­νία είναι στο από­γειό τους, υπάρ­χουν νόμοι για να φι­μώ­νουν τους αν­θρώ­πους και να τους στε­ρούν τα δι­καιώ­μα­τά τους. Οι δι­κη­γό­ροι έχουν το ση­μα­ντι­κό κα­θή­κον να ξυ­πνή­σουν συ­νει­δή­σεις, να γί­νουν ασπί­δα για τους πε­ρι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νους και φωνή για όσους έχουν φι­μω­θεί. 

Τέλος, θέλω να αφιε­ρώ­σω το βρα­βείο στους Ομάρ, Λοάι, Ισλάμ, Νάσερ, τους 4 αν­θρώ­πους που φυ­λα­κί­στη­καν μαζί μου και είναι ακόμα στη φυ­λα­κή. Στους Σάναα Σεΐφ, Γιάρα Σαλάμ και στους δια­δη­λω­τές της υπό­θε­σης Ιτ­χά­ντια. Στους Μο­χά­μεντ Χίσνι, Αλάα Αμπ­ντελ-Φα­τάχ, στους φυ­λα­κι­σμέ­νους της δια­δή­λω­σης στη Σούρα. Στον Μαχ­μούντ Νασρ, στους αγ­γλό­φω­νους δη­μο­σιο­γρά­φους του Αλ Τζα­ζί­ρα που βρί­σκο­νται στη φυ­λα­κή, στον Μο­χά­μεντ Σουλ­τάν και στον Ιμπρα­ήμ Ελ Για­μά­νι που σε λίγο κλεί­νουν 300 μέρες απερ­γί­ας πεί­νας, και στους υπό­λοι­πους 41 χι­λιά­δες κρα­τού­με­νους. Στον πα­λαι­στι­νια­κό λαό που μας έμαθε να αντι­στε­κό­μα­στε και να ελ­πί­ζου­με σε ένα κα­λύ­τε­ρο αύριο, στους αν­θρώ­πους στο Κο­μπά­νι που πο­λε­μούν τους εξ­τρε­μι­στές, στην Ιρανή Ρι­χά­να Γκε­μπά­ρι που κα­τα­δι­κά­στη­κε σε θά­να­το επει­δή αμυ­νό­με­νη σκό­τω­σε το βια­στή της. Αφιε­ρώ­νω το βρα­βείο μου σε όλους αυ­τούς τους γεν­ναί­ους αν­θρώ­πους. 

Σας ευ­χα­ρι­στώ θερμά και ελ­πί­ζω ότι εμείς οι δι­κη­γό­ροι θα βοη­θή­σου­με στο χτί­σι­μο μιας κα­λύ­τε­ρης και πιο αν­θρώ­πι­νης κοι­νω­νί­ας.