Βρεθήκαμε χθες στη συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΣΑ, στην οποία επρόκειτο -επιτέλους μετά από τρεις συνεδριάσεις- να συζητηθεί το ζήτημα της ανανέωσης των συμβάσεων των ασκούμενων συναδελφισσών μας, που απασχολούνται στον Σύλλογο.
Μετά από ατελείωτη αναμονή για να φτάσει η σειρά συζήτησης του θέματος (γεγονός που συμβάλλει στο να είναι οι εν λόγω συνεδριάσεις εντελώς απωθητικές προς παρακολούθηση για τους μισθωτούς και ασκούμενους συναδέλφους με τα -ανύπαρκτα- ωράρια και τους εξοντωτικούς ρυθμούς δουλειάς, όταν ήρθε η πολυπόθητη ώρα, γίναμε μάρτυρες για ακόμα μια φορά μιας ακραία απαξιωτικής συμπεριφοράς από την πλειοψηφία του ΔΣ και τον Πρόεδρο αυτού.
Καταρχάς, μεθοδεύτηκε η συζήτηση παρά την επιθυμία των ίδιων των ασκουμένων, και συζητήθηκαν από κοινού τόσο το ζήτημα ανανέωσης των συμβάσεών τους, όσο και οι συνθήκες απασχόλησης αυτών (που θα απασχολούνται, τι καθήκοντα θα αναλαμβάνουν κ.ο.κ.), προκειμένου να τεθεί ενιαία η εισήγηση προς ψήφιση.
Κατά την πορεία της συνεδρίασης, ακούσαμε διάφορα: ότι οι ασκούμενοι που παρέχουν τις υπηρεσίες τους στο ΔΣΑ "βολεύονται" στο καθεστώς αυτό και θέλουν πάση θυσία να μείνουν, γιατί αμείβονται με το αστρονομικό ποσό των... 600 ευρώ και ότι είναι δικό τους πρόβλημα που δεν αναζητούν γραφείο για να απασχολούνται σε..νομικά καθήκοντα, ότι ένας ασκούμενος "δεν πειράζει" να απασχολείται γενικά και σε γραμματειακά καθήκοντα, φυσικά ότι η άσκηση δεν είναι εργασία αλλά μαθητεία κ.ο.κ.
Μάλιστα, όταν πήρε το λόγο η ασκούμενη συνάδελφος για να τοποθετηθεί, βάζοντας καθαρά τα ζητήματα τόσο της ανανέωσης των συμβάσεων όλων των συναδέλφων αλλά και της ρητής άρνησης αυτών να απασχοληθούν στην Εισαγγελία σε καθήκοντα αμιγώς γραμματειακά, που δεν περιλαμβάνονταν καν στην ανάλογη προκήρυξη πρόσληψής τους, με προφανή σκοπό κάλυψης των διαχρονικών κενών σε διοικητικό προσωπικό, αυτή έγινε αποδέκτρια ακραίας απαξιωτικής και επιθετικής συμπεριφοράς. Χαρακτηριστικό είναι ότι, ο Βερβεσός απείλησε αυθαίρετα ότι θα της αφαιρέσει το λόγο, όπως άλλωστε συνηθίζει να εκτοξεύει απειλές όταν ακούει πράγματα που δεν τον βολεύουν.
Η μαχητική στάση των ασκούμενων με τη στήριξη του Σωματείου μας εμφανώς "ενόχλησε", εξ ου η χυδαία αντιμετώπιση της ασκούμενης από τον Βερβεσό, ο οποίος τελικά, εφόσον, μετά την πίεση που δέχθηκε δεν μπορούσε παρά να ανανεώσει το σύνολο των υπαρχουσών συμβάσεων, εν τέλει διατύπωσε την εκβιαστική πρόταση περί ανανέωσης όλων με διατήρηση ταυτόχρονα όλων των έως τώρα καθηκόντων των ασκούμενων και υποχρέωση αυτών να υπηρετούν με εναλλαγή σε όλες τις θέσεις (με άλλα λόγια με την υποχρέωση να "κλείνουν τρύπες" όπου και όταν αυτές προκύπτουν όπως ειπώθηκε ρητά από Σύμβουλο).
Ο παρονομαστής κοινός και γνωστός διαχρονικά: αντιμετώπιση των ασκουμένων ως μια ατέλειωτη δεξαμενή φτηνού -ή δωρεάν- εργατικού δυναμικού, με λογική κόστους-οφέλους, θεώρηση της άσκησης ως μαθητείας, διάστημα κατά το οποίο δικαιολογούνται τα πάντα προκειμένου να "μάθουμε τη δουλειά", δουλειά χωρίς δικαιώματα.
Το αποτέλεσμα; Η υπερψήφιση της εισήγησης του προέδρου, που ανανεώνει μεν τις συμβάσεις των συναδέλφων, κρατά όμως ίδια τα καθήκοντά τους, και δη αυτό της απασχόλησής τους στην Εισαγγελία, παρά τη ρητή, ομόφωνη αντίθεσή τους σε αυτό.
Εμείς από τη θέση μας είμαστε καθαροί:
-Χαιρετίζουμε τη στάση των συναδελφισσών, που οργανώθηκαν και πάλεψαν για τα δικαιώματά τους.
-Το αποτέλεσμα της ανανέωσης των συμβάσεων των συναδελφισσών ήταν νίκη των ίδιων και του Σωματείου που ήταν δίπλα τους και όχι της καλής θέλησης του κάθε Βερβεσού.
-Η προκλητική διατήρηση της απασχόλησής τους στην Εισαγγελία, που όπως δημόσια και ρητά έχουν καταγγείλει είναι αμιγώς τεχνική και καμιά σχέση δεν έχει με τον λόγο για τον οποίο προσλήφθηκαν, μεταφράζεται για εμάς σε εξώθηση σε παραίτηση.
-Δηλώνουμε την αμέριστη στήριξή μας στις συναδέλφισσες. Θα είμαστε δίπλα τους σε ό,τι κι αν αποφασίσουν.
-Να μην τολμήσει ο Βερβεσός να πάει πίσω από τις δίκαιες διεκδικήσεις των συναδελφισσών για απασχόλησή τους αποκλειστικά με νομικά καθήκοντα κατά την εργασία τους.
-Δε θα ανεχτούμε κανενός είδους απειλές και τραμπουκισμούς προς οποιονδήποτε συνάδελφο και προς το Σωματείο.
-Παλεύουμε για κατάργηση του θεσμού της άσκησης, το πτυχίο να είναι η μόνη προϋπόθεση για δουλειά.
-Παλεύουμε μαζί με τα υπόλοιπα σωματεία του κλάδου για προσλήψεις μόνιμου και επαρκούς διοικητικού προσωπικού που θα στελεχώνει επαρκώς τα Δικαστήρια και τις Υπηρεσίες. Οι ασκούμενοι δεν είμαστε "τα παιδιά για όλες τις δουλειές", δεν θα γίνουμε συμμέτοχοι σε "μισο-λυσεις" καλύπτοντας κενά όπου και όταν προκύπτουν.
