Εκλογές στα σχολεία: Ενίσχυση των Παρεμβάσεων

Την ίδια στιγμή διενεργούνται και οι εκλογές για την ανάδειξη νέων ΔΣ σε πολλά πρωτοβάθμια εκπαιδευτικά σωματεία. Ο αγώνας που εξελίσσεται με δριμύτητα και μαζικότητα αποτυπώνεται και στα εκλογικά αποτελέσματα. Σοβαρή αύξηση εμφανίζει η συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις διαδικασίες και μάλιστα η συμμετοχή των νέων ελαστικά εργαζόμενων στην εκπαίδευση, των αναπληρωτ(ρι)ων, παρ’ όλη την  λυσσαλέα προσπάθεια του υπουργείου παιδείας να τη δυσκολέψει. Τα τελευταία χρόνια, ξεκινώντας επί υπουργείας Κεραμέως και συνεχίζοντας το ο Πιερρακάκης, περικόπηκαν στην εκπαίδευση οι συνδικαλιστικές άδειες που αφορούν ΓΣ και εκλογές με στόχο να πληγεί η συμμετοχή των εκπαιδευτικών και να ευνοηθεί έτσι η προώθηση των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών που προβλέπει ο νόμος Χατζηδάκη. Μάλιστα, στην προσπάθειά της να κατισχύσει η αξιολόγηση χρησιμοποίησε τους/τις νεοδιόριστες/ους εκπαιδευτικούς ως δούρειο ίππο,  αρνήθηκε να τους/τις μονιμοποιήσει, δημιουργεί κλίμα τρομοκρατίας με συνεχείς απειλές για πειθαρχικά, περικοπές μισθών κλπ. Αντιμετωπίζει τις/τους νέες/ους εκπαιδευτικούς ως τον αδύναμο κρίκο, που εξαιτίας της έλλειψης συλλογικών αναπαραστάσεων και αγώνων αλλά και της ιδεολογικής χειραγώγησης από τα πανεπιστήμια, θα υποτάσσονταν εύκολα. Όμως, το κυβερνητικό σχέδιο ηττήθηκε στα πρωτοβάθμια σωματεία που πρωταγωνίστησαν στον αγώνα υπεράσπισης των δικαιωμάτων, εκεί που η αντιπαράθεση με την κυβερνητική πολιτική έγινε με στόχο την ανατροπή της κι όχι απλώς τη διαμαρτυρία ή πολύ χειρότερα τη συναίνεση, εκεί που μπήκε ψηλά ο πήχης των εργατικών διεκδικήσεων με επιθετικούς στόχους πάλης ικανούς να συγκινήσουν, εκεί που υπηρετήθηκε ένα σχέδιο ικανό να δημιουργεί όρους νίκης κι αγωνιστικής ενότητας κι έτσι να αξίζει να συστρατευτούν μαζικά οι εκπαιδευτικοί. Σε αυτά τα σωματεία η μαζικότητα κι ειδικά των νέων αυξήθηκε εντυπωσιακά.

Ταυτόχρονα, ενισχύεται η ριζοσπαστική ανατρεπτική αντικαπιταλιστική πτέρυγα των Παρεμβάσεων που αυτή κυρίως εκφράζει την παραπάνω κατεύθυνση, που έχει σοβαρή μαζική μαχητική παρέμβαση στο εκπαιδευτικό κίνημα με συγκροτημένα σχήματα επί δεκαετίες. Η επιμονή των Παρεμβάσεων σε γραμμή ανατροπής της επίθεσης απέναντι το δημόσιο δωρεάν σχολείο, η μετωπική αντιπαράθεση  με τους κεντρικούς πυλώνες της αστικής πολιτικής στην εκπαίδευση και την κοινωνία και του συνόλου των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, η σαφής αντιπαράθεση με όλες τις κυβερνήσεις μέχρι τώρα που υπηρέτησαν αυτή την πολιτική (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ) χωρίς να χαρίζονται σε καμία από αυτές, αποτελούν βασικούς λόγους της εκλογικής ενίσχυσης του ρεύματος των Παρεμβάσεων.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Παρεμβάσεις συνέβαλαν να αποκαλυφθεί ο ρόλος του πολυεργαλείου της αξιολόγησης είτε αυτό εμφανιζόταν με τον βούρδουλα και τη βία, όπως συνήθως χρησιμοποιεί η ΝΔ λόγω των μεγάλων αντιστάσεων είτε με την παραπλάνηση και την προσπάθεια εμπέδωσης κουλτούρας αξιολόγησης που χρησιμοποίησαν κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ. Συνέβαλαν να απονομιμοποιηθούν βασικά ιδεολογήματα της αστικής αφήγησης για την εκπαίδευση, όπως η εμπορευματοποίηση, η ιδιωτικοποίηση, η αριστεία, η ανταγωνιστικότητα, η κατηγοριοποίηση και να έρθει στην επιφάνεια η πολιτική όλων τωννεοσυντηρητικών/νεοφιλελεύθερων επιτελείων του ΟΟΣΑ και της ΕΕ.

Αρνήθηκαν να υποταχτούν στο αστικό αφήγημα «όλα αξιολογούνται» και υπερασπίστηκαν επιθετικά το αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σχολείο και την εκπαίδευση που χειραφετεί και δεν υποδουλώνει τη σκέψη και το νου της κοινωνίας. Δεν έμειναν σε οικονομικούς στόχους για την παιδεία αλλά αντιπαρατέθηκαν με τις εκπαιδευτικές προτάσεις τηςCommissionπου συγκροτούνται στα πλαίσια του επιχειρηματικού management, μεένα εκπαιδευτικό μοντέλο από τον κόσμο των επιχειρήσεων.

Αποκάλυψαν ότι στα πλαίσια αυτής της πολιτικής το σχολείο παρουσιάζεται ως μια αυτόνομη επιχειρηματική μονάδα σε ανταγωνισμό με τις άλλες, με κατηγοριοποίηση κι ανταγωνιστικότητα, υπονομεύοντας τελικά, κάθε κοινωνικό δικαίωμα στη μόρφωση,που κατοχύρωσαν με μεγάλους αγώνες τα λαϊκά στρώματα και οι εκπαιδευτικοί τη μεταπολεμική περίοδο.

Και πρόβαλαν ένα επιθετικό αγωνιστικό πρόγραμμα δράσης διαρκείας, με απεργίες και κινητοποιήσεις, με ΓΣ κι επιτροπές αγώνα, με συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων ώστε να υπάρχει προοπτική νίκης. Κι όλα αυτά, σε πολλές περιπτώσεις σε σύγκρουση με τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό που «σέρνεται» κυριολεκτικά από τη συμμετοχή του κόσμου και περιμένει στη γωνία πότε θα «λαχανιάσει» για να τον παραδώσει στην κυβέρνηση.

Γι’ αυτό το επόμενο διάστημα είναι κρίσιμο. Η κυβέρνηση προετοιμάζεται την αντεπίθεση της ίσως με νέα προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων στην εκπαίδευση. Σε αυτή την περίπτωση η δυναμική παρέμβαση των πρωτοβάθμιων σωματείωνο συντονισμός τους, οι Γενικές Συνελεύσεις και οι επιτροπές αγώνα για τη συνέχιση του αγώνα ακόμα κι αν οι ομοσπονδίες και οι πλειοψηφίες τους υποχωρήσουν, αναδεικνύεται σε κεντρικό διακύβευμα. Τροχοπέδισε αυτό αποτελούν οι δυνάμεις της ΑΣΕ/ΠΑΜΕ που αρνούνται κάθε κίνηση που ξεφεύγει από τα όρια των ομοσπονδιών ΔΟΕ-ΟΛΜΕ ενώ ταυτόχρονα αρνούνται και την κλιμάκωση αυτού του αγώνα με κλαδικές απεργιακές κινητοποιήσεις.

Παρ’ όλα αυτά, ήδη πάνω από 30 πρωτοβάθμια σωματεία έχουν κάνει βήματα στον συντονισμό τους και τα περισσότερα από αυτά έχουν ήδη πάρει αποφάσεις στις Γενικές Συνελεύσεις τους για συνέχιση του αγώνα και κήρυξη απεργιακών μορφών αν οι ομοσπονδίες υποχωρήσουν. Εκεί βρίσκεται και η ελπίδα νίκης του εκπαιδευτικού κινήματος!

*Μέλος των Παρεμβάσεων, ΔΣ ΔΟΕ

**Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά